Χριστιανισμός και οικειοποίηση τα των Εθνικών

ΜΟΡΦΕΑΣ

'Εκανα μια μικρή εργασία για το τι έχουν οικειοποιηθεί οι χριστιανοί από τους Εθνικούς.

Ας τα δούμε:
1) Ο Αʼη Γιώργης και Ώρος - Βελλεροφόντης

Ο Αιγύπτιος Θεός Ώρος φονεύει τονκροκόδειλο


Ο Έλληνας ήρωας Βελλεροφόντης σκοτώνει την χίμαιρα



και τελικά ο ʼη-Γιώργης σκοτώνει δράκοντα

2) Ίσιδα και Ώρος ή Παναγία και Ιησούς;



και

3) Θεός Ήλιος, Απόλλων ή "Φως εκ φωτός Θεός αληθινός", Ιησούς;

Ο Θεός Ήλιος

Ο Θεός Απόλλων ως το φως της αρετής

Ο Ιησούς 3ος αιώνας από τύμβο στην Ρώμη
4) Ο μοσχοφόρος Απόλλων ή ο Ιησούς ποιμένας;

Ο Απόλλων μοσχοφόρος

Ο Ιησούς ποιμένας!
5) Ο Ιησούς φιλόσοφος με τήβεννο


Ο Σωκράτης με την τήβεννο

Ο Ιησούς με τήβεννο 4ος αιώνας Ρώμη
6) Ανθρωποθυσία και ανάσταση

Ο Αντίνοος, με σταυρό και σταφύλια του Διονύσου αναστημένος ήρωας

Ο Κοπτικός Ιησούς, με τα σταύλια του Διονύσου τριγύρω!
7) Σέραπις και Γιαχβέ
1KINGS 1:50 Ο δε Αδωνιας εφοβηθη απο προσωπου του Σολομωντος και σηκωθεις υπηγε και επιασθη απο των κερατων του θυσιαστηριου.


Βωμός του Θεού Σεράπιδος στην Δήλο, χαρακτηριστικό του τα κέρατα.
3ος αιώνας π.Χ.
8 ) Περί του Ενός, 1η υπόθεση Παρμενίδη, διάλογος Πλάτωνος
Από την αθανασία στην αιωνιότητα.

Στον διάλογο Παρμενίδης του Πλάτωνα γίνεται λόγος για το Εν.
Το Εν αποτελεί την πρώτη αιτία Θεών και ανθρώπων.
Το Εν είναι ο Θείος Νους που από αυτόν όλα προέρχονται

Η 1η υπόθεση του Παρμενίδη εξετάζει τι συμβαίνει αν υπάρχει μόνο το Εν ως ενότητα.

Τελικό συμπέρασμα βγαίνει πως για να υπάρχει το Εν ως ενότητα και ως μοναδικότητα δεν μπορεί να μετέχει στο «είναι» και έτσι αυτομάτως τίθεται εκτός υλικού κόσμου.

Αυτή είναι και θέση του χριστιανισμού για τον Θεό.

Βέβαια αργότερα ο Παρμενίδης εξετάζει και άλλες περιπτώσεις όπως τι συμβαίνει όταν το Εν μετέχει στην ουσία και άλλες παρόμοιες βγάζοντας διαφορετικά συμπεράσματα.

Σε ένα άλλο σημείο που επιμένουν οι χριστιανοί είναι στο ορισμό του Θεού.
Για αυτούς Θεός είναι το αεί υπάρχων πνεύμα που είναι αυθύπαρκτο και δεν δημιουργήθηκε από άλλη οντότητα ωστόσο αυτό είναι ο Πατήρ όλων των οντοτήτων.

Οι Εθνικοί ωστόσο Θεό ονομάζουν όχι το αυθύπαρκτο ον αλλά το αθάνατο ον.
Έτσι ιδέες όπως ευτυχία, σοφία, καλοσύνη κτλ είναι αιώνιες άρα και Θεοί.

Μεταξύ αυτών των Θεοτήτων υπάρχει και το Εν που αποκαλείται ύψιστο μεταξύ των Θεών.

Με τον χριστιανισμό έχουμε μια μετατόπιση στον ορισμό του Θεού, από το αθάνατο στο αεί υπάρχων – αιώνιο.
9 ) Εξομολόγηση, νηστεία και αμαρτία στα Ελευσίνια μυστήρια.

Είναι γνωστό πως στα πλαίσια της πνευματικής ζωής στην αρχαιότητα υπήρχε η εξομολόγηση ως κάθαρση του πνεύματος πριν τα μυστήρια.

Επίσης μια άλλη καθαρτική μέθοδος ήταν η νηστεία. Στα Ελευσίνια μυστήρια πριν την μύηση τρώγανε τον πλακούντα (είδος ψωμιού με σησάμι και μέλι) και απείχαν από άλλες τροφές.

Επίσης γνωστό είναι το Δελφικό παράγγελμα «Αμαρτάνων μετανόει» που δηλώνει την αλλαγή του τρόπου σκέψης στην περίπτωση που υπήρχε πνευματική αστοχία.
10 ) Το σώμα και αίμα του Ιησού και ο οίνος και ο άρτος των Ελευσίνιων μυστηρίων του Θεού Διόνυσου και της Θεάς Δήμητρας.

Στα αρχαία μυστήρια οι μύστες ύστερα από τον καθαρμό ενωνόντουσαν με το Θείο.
Αλλά με ποιο τρόπο;

Ο Σαλούστιος μας αναφέρει ότι με την αρετή ο άνθρωπος ενώνεται με το θείο και λάμπουν οι Θεοί μέσα του.

Έτσι οι μύστες αφήνανε πίσω τους την πνευματική αστοχία και υποσχόντουσαν για αλλαγή του νου τους (μετάνοια), όπως πρόσταζε το Δελφικό παράγγελμα «Αμαρτάνων μετανόει».

Αυτή η υπόσχεση δινόταν τελετουργικά ώστε να θυμίσουν στον μύστη τι ακριβώς είναι ο άνθρωπος.

Ο άνθρωπος είναι πνεύμα και χθόνιο σώμα.

Το πνεύμα συμβολίζεται με τον οίνο (τον Διόνυσο, τον νου του Διός) και το χθόνιο μέρος με τον άρτο (την Θεά Δήμητρα).

Τα δύο ενωμένα σε μια οντότητα λάμπουν με την αρετή το Απολλώνιο φως της ψυχής.

Έτσι οι μύστες έπιναν μια γουλιά οίνο και τρώγανε ένα κομμάτι ψωμί ως υπόσχεση της μετάνοιας τους.
Η μετάνοια έφερνε τον νέο τρόπο νόησης και την αρετή.
Έτσι ο άνθρωπος πετύχαινε την Θέωση.
11 ) Ο σπερματικός λόγος του Κλεάνθη.

Ως φιλοσοφικός όρος ανήκει στον στωικό φιλόσοφο Κλεάνθη (3ος π.Χ. αιώνας).
Δηλώνει τους θείας προέλευσης νόμους της φύσης που διέπουν την γένεση και κατευθύνουν την ενέργεια της ύλης. Η έννοια κατά τους στωικούς είναι συμπαντική δεδομένου κατ’ αυτούς τα πάντα είναι έμψυχα.
12 ) Νηστεία και κάθαρση και τελετουργικό λουτρό ή "νίπτω τας χείρας μου".

Από τοιχογραφία της Πομπηίας, νίψη των χεριών κατά την μύηση σε μυστήριο της Ίσιδος.


Η κάθαρση ήταν μέρος της πνευματικής ζωής της αρχαιότητας.

Γνωρίζουμε ότι πριν τα Ελευσίνια μυστήρια υπήρχε η κάθαρση του σώματος και του πνεύματος.

Για την κάθαρση του σώματος υπήρχε ολιγοήμερη νηστεία και ήταν προετοιμασία για το επόμενο στάδιο.
Για την κάθαρση του πνεύματος η εξομολόγηση των βαρών της ψυχής.

Συμβολικά η κάθαρση δηλωνόταν τελετουργικά με την νίψη των χεριών.
Έτσι έξω από κάθε ναό είχαν τα χερνιβία που με αυτά έπλεναν τα χέρια τους οι θρησκευτές.
13 ) Η τριαδικότητα του Πλάτωνα περί Θεού-Ενός ως Πατήρ, Δύναμη, Νους και η τριαδικότητα του Χριστιανισμού ως Πατήρ – ʼγιο Πνεύμα – Ιησούς.

Οι Εθνικοί κατατάσσουν τους Θεούς τους σε διάφορες ομάδες. Μια από αυτές είναι οι τριαδικές μορφές.

Μια όμως τριάδα είναι ιδιαίτερα γνωστή αφού την έχει οικειοποιηθεί και ο χριστιανισμός παραχαράσσοντας την όμως.

Αυτή η τριάδα είναι η τριαδικότητα που εμφανίζει το Εν.

Το Εν είναι η θεότητα που νοεί και μέσω της νόησης υπάρχουν τα «άλλα» ως υποστάσεις.

Το Εν όμως είναι ο νοών που νοεί και τον εαυτό του.
Έτσι το νοητό είναι πάλι το ίδιο το Εν.
Από την άλλη η νόηση με τον νοών δεν διαχωρίζεται αφού είναι το ίδιο πράγμα.
Αλλά και το νοητό είναι ο ίδιος ο νοών.
Έτσι νοών, νόηση, και νοητό είναι το ίδιο ομοούσιο ον.
ʼρα το Εν φαίνεται να είναι τριαδικό ως η πηγή των νοητών δηλαδή είναι ο Πατήρ, είναι η ίδια η ενέργεια δηλαδή η Δύναμη ή το ʼγιο Πνεύμα (νόηση) αλλά και το αντικείμενο της νόησης δηλαδή το νοητό ή αλλιώς ο γόνος του νοώντος και της νόησης δηλαδή ο Υιός.
Έτσι έχουμε την τριάδα Πατήρ, ʼγιο Πνεύμα, και Υιός η οποία αναφέρεται στο ίδιο ον το Εν.

Το Εν ή αλλιώς Πρώτος Νους συμβολίζεται με τον ήλιο για να δειχθεί η απορροή της νοητικής δύναμης του ως ακτινοβολία που διαχέεται παντού, κατά τους νεοπλατωνικούς Πλωτίνο και Πρόκλο.

Η έννοια της απορροής της Θείας Δύναμης από τον Πατέρα διατηρείται στον χριστιανισμό ως εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος ωστόσο αλλάζει το νόημα του Υιού αφού στον χριστιανισμό γίνεται ο Ιησούς.
14 ) Ο απαγορευμένος καρπός και τα μήλα των Εσπερίδων
Στην Ιουδαϊκή εκδοχή του μύθου υπάρχει ένας απαγορευμένος καρπός, το μήλο που δίνει την γνώση του καλού και του κακού και πάνω στο δένδρο είναι ο όφις τυλιγμένος.

Στην Ελληνική εκδοχή υπάρχει το δένδρο με τα μήλα των Εσπερίδων που δίνει την αθανασία και πάνω του τυλιγμένος βρίσκεται το φίδι Λάδωνας ως φρουρός του.
http://www.theoi.com/Titan/Hesperides.html


Αν και οι δύο μύθοι τονίζουν διαφορετικά πράγματα το μοτίβο και το μυθολογικό υπόβαθρο είναι το ίδιο.

Μια σημαντική διαφορά! Οι Ιουδαίοι είναι αυτοί που δεν επιθυμούν την γνώση γιατί τους φέρνει μπελάδες και αναπολούν τις μέρες στον Παράδεισο που ήταν ανέμελοι.
Επίσης ο άνθρωπος φτιαγμένος από τον Γιαχβέ είναι ως δημιούργημα του που δεν πρέπει να επιθυμεί την θέωση, άλλωστε για αυτόν τον λόγο εκδιώχθηκε από τον παράδεισο.

Από την άλλη έχουμε τον Έλληνα άνθρωπο που επιθυμεί διακαώς την γνώση.
Η γνώση χαρίζεται από τον Προμηθέα ως θείος νους-πυρ.
Ο Δίας όμως τον τιμωρεί γιατί θεωρεί ότι οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι για αυτό το δώρο.
Ο Δίας μετατρέπει την γνώση σε αρετή στέλνοντας τον Απόλλωνα και αποτρέπει έτσι τον άνθρωπο να καεί από το Προμηθειακό πυρ.
Τέλος ο Δίας ανασταίνει τον Διόνυσο μετατρέπωντας το Προμηθειακό πυρ σε Θείο Νου και μετέχοντας ο άνθρωπος στα μυστήρια του θεώνεται και γίνεται ισόθεος.

Η διαφορά μεταξύ Ιουδαίου και Έλληνα είναι ολοκάθαρη στο θέμα της θέωσης!
15 ) Κατακλυσμός, Δευκαλίωνας και Πύρα ή Νώε και κιβωτός.
Το κλειδί σε αυτόν τον μύθο είναι το περιστέρι που στέλνει ο Δευκαλίωνας για να δει αν η κακοκαιρία πέρασε ή όχι. Χαρακτηριστικό της προηγμένης παρατήρησης του ναυτικού λαού των Ελλήνων.

Σε αντίθεση με τον Νώε που αντιγράφει από δύο μύθους. Έναν του Έπους του Γκιλγκαμές και τον Ελληνικό μύθο του Δευκαλίωνα.

Από τον μύθο του Γκιλγκαμές παίρνει το κοράκι και από τον μύθο του Δευκαλίωνα το περιστέρι.

Έτσι ο Νώε στέλνει για να διαπιστώσει αν απορροφήθηκαν τα νερά δύο πτηνά.

Συγκεκριμένα το βιβλικό κείμενο λέει:

GEN 8:5 Τα δε υδατα ωλιγοστευον κατα συνεχειαν εως του δεκατου μηνος· την πρωτην του δεκατου μηνος εφανησαν αι κορυφαι των ορεων.
GEN 8:6 [] Και μετα τεσσαρακοντα ημερας ηνοιξεν ο Νωε την θυριδα της κιβωτου, την οποιαν ειχε καμει·
GEN 8:7 και απεστειλε τον κορακα, οστις εξελθων υπηγαινε και ηρχετο, εωσου εξηρανθησαν τα υδατα απο της γης.
GEN 8:8 Και απεστειλε την περιστεραν κατοπιν αυτου, δια να ιδη αν επαυσαν τα υδατα απο προσωπου της γης·
GEN 8:9 και μη ευρισκουσα η περιστερα αναπαυσιν των ποδων αυτης, επεστρεψε προς αυτον εις την κιβωτον, διοτι τα υδατα ησαν επι του προσωπου πασης της γης· και εκτεινας την χειρα αυτου, επιασεν αυτην και εισηγαγεν αυτην προς εαυτον εις την κιβωτον.
GEN 8:10 Και ανεμεινεν ετι αλλας επτα ημερας, και παλιν απεστειλε την περιστεραν εκ της κιβωτου·
GEN 8:11 και επεστρεψε προς αυτον η περιστερα προς το εσπερας, και ιδου, ητο εν τω στοματι αυτης φυλλον ελαιας, απεσπασμενον· και εγνωρισεν ο Νωε οτι επαυσαν τα υδατα απο της γης.
GEN 8:12 Και ανεμεινεν ετι αλλας επτα ημερας, και απεστειλε την περιστεραν· και δεν επανεστρεψε πλεον προς αυτον.

Οι αντιφάσεις είναι ολοφάνερες!
Αφού στέλνει τον κόρακα και πηγαινοερχόταν «εωσου εξηρανθησαν τα υδατα απο της γης» κατόπιν στέλνει την περιστέρα για να διαπιστώσει την ξηρότητα των υδάτων.
Αφού όμως από τον κόρακα ήδη τα ύδατα εξηράνθησαν η περιστέρα δεν βρίσκει ανάπαυσιν γιατί τελικά μάλλον δεν εξηράνθησαν τα ύδατα.

Τελικά τι γίνεται εξηράνθησαν ναι ή όχι.
Βέβαια αυτά κάνουν οι πρόχειρες αντιγραφές.
Τέλος η αντιγραφή είναι ολοφάνερη με την περιστέρα και το κλαδί ελιάς.

Αυτό όμως που δεν έχει κατανοήσει ο Ιουδαίος συγγραφέας της βίβλου είναι η χρήση των πτηνών. Το ίδιο φαίνεται και στο έπος του Γκιλγκαμές.
Τα περιστέρια στους ναυτικούς είναι γνωστά για τα προμηνύματα που δηλώνουν έναντι του καιρού.
Έτσι όταν είναι κακοκαιρία τα περιστέρια αρνιούνται να σηκωθούν και αν το κάνουν ύστερα από πίεση κατεβαίνουν με την πρώτη ευκαιρία.
Ο Δευκαλίωνας όντας προερχόμενος από ναυτικό λαό και γνώστη των ιδιοτήτων των πτηνών και μάλιστα των περιστεριών χρησιμοποιεί το περιστέρι για να διαπιστώσει αν έληξε η κακοκαιρία και όχι για να δει αν ξεράθηκε η γη!
Αυτό που βέβαια μπερδεύει τους άλλους δύο συγγραφείς είναι ο κλάδος ελαίας και για αυτό νομίζουν ότι το περιστέρι χρησιμοποιείται για την διαπίστωση της ξηρότητας της γης.
Βέβαια το κλαδί ελιάς έχει βαθύτερο νόημα στον Ελληνικό μύθο αφού είναι και σύμβολο Ειρήνης. Έτσι γίνεται «Ειρήνη» και παύεται η οργή του Θεού μυθολογικά.
16 ) Σταυρός και Ιησούς

ʼραγε ο σταυρός είναι σύμβολο του Χριστιανισμού;

Ο ισοσκελής σταυρός είναι γνωστός στους αρχαιολόγους ως ο Ελληνικός σταυρός.

Σύμβολο της ηγεμονίας του Διός. Στις άκρες του τοποθετούνται τα τέσσερα ριζώματα του Εμπεδοκλή και στο μέσο του ο Αιθέρας, η ουσία που ενώνει τα αντίθετα.


Ο Ελληνικός σταυρός

Στον Βουδισμό έχουμε και την κίνηση της ενέργειας της ύλης από το ένα στοιχείο στο άλλο. Αυτή η κίνηση είναι κυκλική άρα τα τέσσερα άκρα συμβολίζονται με καμπύλες γραμμές συμβολίζοντας την κίνηση της ενέργειας.


Ο Βουδιστικός σταυρός.

Αλλά και οι Αιγύπτιοι έχουν αντίστοιχα το δικό τους σταυρό. Το ʼνκχ.


Το ʼνκχ είναι το κλειδί της ζωής.

Παρακάτω φαίνεται η οικειοποίηση του Αιγυπτιακού σταυρού από τους Κόπτες.


Ο Κοπτικός σταυρός, 3ος αιώνας μ.Χ.

Βέβαια σταυρό είχαν και οι Ιρακινοί


Ο Ηλιακός σταυρός Νιμρούδ, Ιράκ 850 π.Χ.
17 ) Αγαπάτε αλλήλους αλλά Στωικά
"If you want to be loved, love." - Seneca, Epistulae Morales 9.
"Take care not to harm others, so others won't harm you." - Seneca, Epistulae Morale 103.
"No one can lead a happy life if he thinks only of himself and turns everything to his own purposes. You should live for the other person if you wish to live for yourself." – Seneca, Epistulae Morales 48
"When those about you are venting their censure or malice upon you or raising any other sort of injurious clamour ... it is still your duty to think kindly of them; for nature has made them to be your friends."
– Marcus Aurelius (161-180) 'Meditations'.
"We should not say ‘I am an Athenian’ or ‘I am a Roman’ but ‘I am a citizen of the Universe." – Marcus Aurelius, 'Meditations'.
" Do not, my Lucilius, attend the games, I pray you. Either you will be corrupted by the multitude, or, if you show disgust, be hated by them. So stay away."
– Seneca, Epistulae Morales 7
18 ) Στρέψε και το άλλο μάγουλο στο εχθρό αλλά Στωικά

"Who is there among us who does not admire Lykourgos of Sparta, in his response to being blinded in one eye by a fellow-citizen. The people handed the young man over to him, to take whatever vengeance he wanted. He refrained from any retaliation in kind, but educated him and made a good man of him."
– Epictetus, Encheiridion 5.
"Someone gets angry with you. Challenge him with kindness in return. Enmity immediately tumbles away when one side lets it fall." – Seneca, De Ira, 2
"It's a pitiably small-minded person who gives bite for bite." - Seneca, De Ira, 11
" We shall never desist from working for the common good, helping one another, and even our enemies, till our helping hand is stricken with age." - Seneca, De Otio
"It is a denial of justice not to stretch out a helping hand to the fallen; that is the common right of humanity."
Seneca the Elder
19 ) Ο πλούσιος και η καμήλα αλλά Στωικά

"The greatest wealth is a poverty of desires."
– Seneca, Epistulae Morales 70.
"It is not the man who has too little, but the man who craves more, that is poor."
– Seneca, Epistulae Morales 64.
"Only the person who has despised wealth is worthy of God." - Seneca, Epistulae Morales 58.
"We are told that Jesus judged the rich with the saying 'It is easier for a camel to go through the eye of a needle than for a rich man to enter the kingdom of god.' Yet we know that Plato expressed this very idea in a purer form when he said,
'It is impossible for an exceptionally good man to be exceptionally rich.'
Is one utterance more inspired than the other?"
– Celsus, On the True Doctrine.
20 ) Οι Υιοί του Θεού
Ρωμύλος ο υιός του Θεού ή μύθος,


Μέγα Αλέξανδρος, υιός Θεού και θνητής ή μύθος,


Αύγουστος, υιός Θεού και θνητής ή μύθος,


Διόνυσος υιός Θεού και θνητής ή μύθος,


Ο Απολλώνιος ο Τυαννέας υιός Θεού (Απόλλωνος) ή μύθος,


Ο Πυθαγόρας υιός του Απόλλωνος ή μύθος,


Ηρακλής, υιός Θεού Διός ή μύθος;


Σωτήρες – Θεοί που διαμόρφωσαν τον μύθο του Ιησού
Buddha
The Buddha character has the following in common with the Christ figure:
Buddha was born of the virgin Maya, who was considered the "Queen of Heaven."
He was of royal descent.
He crushed a serpent's head.
Sakyamuni Buddha had 12 disciples.
He performed miracles and wonders, healed the sick, fed 500 men from a "small basket of cakes," and walked on water.
He abolished idolatry, was a "sower of the word," and preached "the establishment of a kingdom of righteousness."
He taught chastity, temperance, tolerance, compassion, love, and the equality of all.
He was transfigured on a mount.
Sakya Buddha was crucified in a sin-atonement, suffered for three days in hell, and was resurrected.
He ascended to Nirvana or "heaven."
Buddha was considered the "Good Shepherd", the "Carpenter", the "Infinite and Everlasting."
He was called the "Savior of the World" and the "Light of the World."
Horus of Egypt
The stories of Jesus and Horus are very similar, with Horus even contributing the name of Jesus Christ. Horus and his once-and-future Father, Osiris, are frequently interchangeable in the mythos ("I and my Father are one"). The legends of Horus go back thousands of years, and he shares the following in common with Jesus:
Horus was born of the virgin Isis-Meri on December 25th in a cave/manger, with his birth being announced by a star in the East and attended by three wise men.
He was a child teacher in the Temple and was baptized when he was 30 years old.
Horus was also baptized by "Anup the Baptizer," who becomes "John the Baptist."
He had 12 disciples.
He performed miracles and raised one man, El-Azar-us, from the dead.
He walked on water.
Horus was transfigured on the Mount.
He was crucified, buried in a tomb and resurrected.
He was also the "Way, the Truth, the Light, the Messiah, God's Anointed Son, the Son of Man, the Good Shepherd, the Lamb of God, the Word" etc.
He was "the Fisher," and was associated with the Lamb, Lion and Fish ("Ichthys").
Horus's personal epithet was "Iusa," the "ever-becoming son" of "Ptah," the "Father."
Horus was called "the KRST," or "Anointed One," long before the Christians duplicated the story.
In fact, in the catacombs at Rome are pictures of the baby Horus being held by the virgin mother Isis--the original "Madonna and Child"--and the Vatican itself is built upon the papacy of Mithra, who shares many qualities with Jesus and who existed as a deity long before the Jesus character was formalized. The Christian hierarchy is nearly identical to the Mithraic version it replaced. Virtually all of the elements of the Catholic ritual, from miter to wafer to water to altar to doxology, are directly taken from earlier pagan mystery religions.51
Mithra, Sungod of Persia
The story of Mithra precedes the Christian fable by at least 600 years. According to Wheless, the cult of Mithra was, shortly before the Christian era, "the most popular and widely spread 'Pagan' religion of the times." Mithra has the following in common with the Christ character:
Mithra was born on December 25th.
He was considered a great traveling teacher and master.
He had 12 companions or disciples.
He performed miracles.
He was buried in a tomb.
After three days he rose again.
His resurrection was celebrated every year.
Mithra was called "the Good Shepherd."
He was considered "the Way, the Truth and the Light, the Redeemer, the Savior, the Messiah."
He was identified with both the Lion and the Lamb.
His sacred day was Sunday, "the Lord's Day," hundreds of years before the appearance of Christ.
Mithra had his principal festival on what was later to become Easter, at which time he was resurrected.
His religion had a Eucharist or "Lord's Supper."
Krishna of India
The similarities between the Christian character and the Indian messiah are many. Indeed, Massey finds over 100 similarities between the Hindu and Christian saviors, and Graves, who includes the various noncanonical gospels in his analysis, lists over 300 likenesses. It should be noted that a common earlier English spelling of Krishna was "Christna," which reveals its relation to '"Christ." It should also be noted that, like the Jewish godman, many people have believed in a historical, carnalized Krishna.
Krishna was born of the Virgin Devaki ("Divine One")
His father was a carpenter.
His birth was attended by angels, wise men and shepherds, and he was presented with gold, frankincense and myrrh.
He was persecuted by a tyrant who ordered the slaughter of thousands of infants.
He was of royal descent.
He was baptized in the River Ganges.
He worked miracles and wonders.
He raised the dead and healed lepers, the deaf and the blind.
Krishna used parables to teach the people about charity and love.
"He lived poor and he loved the poor."
He was transfigured in front of his disciples.
In some traditions he died on a tree or was crucified between two thieves.
He rose from the dead and ascended to heaven.
Krishna is called the "Shepherd God" and "Lord of lords," and was considered "the Redeemer, Firstborn, Sin Bearer, Liberator, Universal Word."
He is the second person of the Trinity, and proclaimed himself the "Resurrection" and the "way to the Father."
He was considered the "Beginning, the Middle and the End," ("Alpha and Omega"), as well as being omniscient, omnipresent and omnipotent.
His disciples bestowed upon him the title "Jezeus," meaning "pure essence."
Krishna is to return to do battle with the "Prince of Evil," who will desolate the earth.
21 ) Οι Δαίμονες
Όρος που καταχραστικώς χρησιμοποιεί ο Χριστιανισμός για να ορίσει τα Σατανικά πνεύματα.

Στην αρχαία Θεολογία δαίμων είναι ο γνώστης ή αλλιώς ο δαήμων.
Σε τι όμως είναι γνώστης; Η απάντηση είναι στο μυστήριο της ζωής.
Είναι τα Θεϊκά όντα που εκτελούν τα θελήματα των Θεών.
π.χ. Ο Έρωτας είναι ο δαίμων της Αφροδίτης που φέρνει την ψυχική έλξη στους ανθρώπους.
Οι Μούσες είναι οι δαίμονες που φέρνουν το οίστρο στους πνευματικούς ανθρώπους, ποιητές.
Οι Δαίμονες είναι αυτοί που μας διδάσκουν το καλό και το κακό.
Οι Δαίμονες χαρακτηρίζονται από την ενέργεια που φέρνουν στην ψυχή του ανθρώπου.
Έτσι υπάρχει ο Δαίμονας, Έρις που φέρνει τις διαμάχες μεταξύ των ανθρώπων.
Οι Δαίμονες ωστόσο δεν είναι κακοί. Απλά μαθαίνουν το κακό στον άνθρωπο μέσω της ψυχικής εμπειρίας ώστε με την φρόνηση να το αντιλαμβάνεται και να το αποφεύγει και να αναζητά το καλό.
22 ) Η ψυχή και τα τρία μέρη αυτής κατά Πλάτωνα.
Ο Πλάτων διετύπωσε τον ορισμό της ψυχής.
Είναι το ενδιάμεσο μεταξύ πνεύματος (νου) και σώματος.
Αποτελείται από τρία μέρη. Το λογικό, το θυμοειδές και το επιθυμητικό.

Αρετή του λογικού είναι η φρόνηση.
Με την φρόνηση παίρνουμε ορθές αποφάσεις και όχι αποφάσεις που προέρχονται από το θυμοειδές π.χ. από λύπη, μίσος, χαρά ή από το επιθυμητικό δηλαδή από τις επιθυμίες μας.

Αρετή του επιθυμητικού μέρους είναι η σωφροσύνη με αυτήν βάζουμε φρένο στις μάταιες επιθυμίες όπως η λαιμαργία, ματαιοδοξία κτλ.

Αρετή του θυμοειδούς μέρους είναι η ανδρεία.
Η ανδρεία φέρνει την αταραξία της ψυχής μπροστά στα επερχόμενα κακά και έτσι δεν πανικοβαλλόμαστε ώστε να χάνουμε τον έλεγχο του νου μας.

Όλης της ψυχής αρετή είναι η δικαιοσύνη γιατί από αυτήν πηγάζουν μέσα στην ψυχή ορθές ιδέες και λογισμοί.

Τα παραπάνω αποτελούν για τον χριστιανισμό Πλατωνικά μυθεύματα και αναθεματίζονται εις τριπλούν την Κυριακή της ορθοδοξίας.

Βέβαια σε άλλα κείμενα ο χριστιανισμός χρησιμοποιεί τις απόψεις του Πλάτωνα εμφανίζοντας τις απόψεις χριστιανικές.

Αυτό φαίνεται από τον «ψυχοφελή και θαυμάσιο λόγο» του Ιωάννη του Δαμασκηνού όπου κάνει ανάλυση των παθημάτων των τριών μερών της ψυχής του Πλάτωνος.
23 ) Ο Θείος Λόγος

Έννοια στωικής προέλευσης που σημαίνει την θεία Λογική ως νόμοι του σύμπαντος.
Έννοια που διαστρεβλώνουν οι Χριστιανοί ορίζοντας έτσι τον Ιησού.
24 ) Παράδεισος και Κόλαση ή Ηλύσια Πεδία και ʼδης
Στην αρχαία Θεολογία συναντάμε την ανέμελη παραδείσια ζωή με την έννοια των Ηλυσίων πεδίων.
Η αθάνατη ψυχή όταν αποχωρίζεται από το σώμα κατέρχεται στον ʼδη για κρίση.
Εκεί δικάζεται και αποφασίζεται αν είναι μακάρια και οδηγηθεί στα Ηλύσια πεδία ή τις Νήσους των Μακάρων ή αν οδηγηθούν για κάθαρση στην λίμνη της Στυγός ή αν είναι ακόλαστες και οδηγηθούν στον Πυριφλεγέθοντα ποταμό ή τέλος αν μετενσαρκωθούν σε νέο σώμα.

Όλα αυτά είναι αλληγορικές εικόνες της άποψης της επιβίωσης της συνείδησης της ψυχής του ανθρώπου. Αυτή η συνείδηση ανάλογα τον βίο που έζησε θυμάται τις αναμνήσεις των πράξεων της και είτε βρίσκεται σε μια ειρηνική και μακάρια κατάσταση ή βασανίζεται από τύψεις ή επιζητά την κάθαρση «κλέουσα γύρω από την λίμνη της Στυγός».

Οι χριστιανοί ωστόσο λόγω της δεισιδαιμονίας που τους διακατέχει πιστεύουν αυτές τις εικόνες για πραγματικές και αναζητούν την κόλαση στα έγκατα της γης και τον παράδεισο κάπου στον ουρανό.
25 ) Θεία γεύματα
Το γεύμα ως ευχαριστήρια εκδήλωση προς τον Θεό συναντιέται στους αρχαίους χρόνους.

Οι αρχαίοι θυσίαζαν ζώα και έπειτα οργάνωναν θυσιαστήρια γεύματα προς τιμήν των Θεών.

Αργότερα με την λατρεία του Διονύσου η πόση οίνου (το Διονυσιακό στοιχείο) και η βρώση άρτου (το Δημήτριο στοιχείο) συμβόλιζε το νου-πνεύμα που έχουμε ως άνθρωποι και το θνητό σώμα που καταλαμβάνει αυτό, και γινόταν κατά τα Ελευσίνια μυστήρια.
26 ) 25 Δεκεμβρίου η γιορτή του Ηλίου ή τα Χριστούγεννα;

Ακολουθεί απόσπασμα από την σελίδα του Υσεε.
Το Ελληνικό «Τριέσπερον» ή Ηλιούγεννα
Στη θέση των «Χριστουγέννων», οι πρόγονοί μας εώρταζαν το λεγόμενο «Τριέσπερον», μία εορτή η οποία γενικεύεται από τους ελληνιστικούς χρόνους κι εντεύθεν, προς τιμήν των πυρφόρων και ηλιακών θεοτήτων Ηρακλέους (ο οποίος κατά τον Κορνούτο ορίζεται ως «ο εν τοίς όλοις Λόγος καθ'όν η Φύσις ισχυρά και κραταιά εστί και απεριγένητος ούσα, μεταδοτικός ισχύος και τοίς κατά μέρος και αλκής υπάρχων») και Ηλίου. Το «Τριέσπερον» ξεκινούσε με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο (τη νύκτα της 21ης προς την 22α του Δεκεμβρίου, τη μεγαλύτερη δηλαδή νύκτα του έτους) και κορυφωνόταν με την αναγέννηση του φωτοδότη Ηλίου (τη νύκτα της 24ης προς 25η, όταν η ημέρα έχει ήδη μείνει «στάσιμη» επί 3 ημέρες μετά το Ηλιοστάσιο και αρχίζει πλέον να μεγαλώνει).

Αργότερα, με την επιβολή της κρατικής ηλιολατρίας από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αυρηλιανό, το ελληνικό «Τριέσπερον» επισκιάσθηκε (κατά μίμηση της παρσικής λατρείας του Θεού Μίθρα που εώρταζε και αυτή την γέννηση του Θεού στις 25 Δεκεμβρίου) από την «επίσημη» ρωμαϊκή εορτή του «Ανίκητου Ήλιου» («Sol Invictus»). Η «Ημέρα της Γεννήσεως του Ανίκητου Ηλίου» («Dies Natalis Solis Invicti»), η στιγμή δηλαδή που ο ακατάβλητος Ήλιος, έχοντας θριαμβεύσει επάνω στο σκοτάδι της «bruma» (βλέπε κατωτέρω), αρχίζει να ανέρχεται δυναμικά και υπερήφανα στον ουράνιο θόλο, είχε, φυσικά, ως προεόρτιο τη νύκτα του Χειμερινού Ηλιοστασίου, όταν ετιμάτο σιωπηρώς η Θεά του Κάτω Κόσμου Αντζερόνα (Angerona, Dea Tacita), προστάτις των νεκρών και προσωποποίηση της Θελήσεως, της Εσωτερικής Φωνής, της Ενοράσεως και της Σιωπής, στα λεγόμενα «Ντιβάλια» ή «Αντζερονάλια» («Divalia» ή «Angeronalia», βλ. Claudio Rutilio, «Η Θεολογία των Ρωμαίων»). Τα «Divalia» έκλειναν τις λεγόμενες «σύντομες ημέρες» («brevissimi dies», «bruma») που σηματοδοτούσαν την ολοκλήρωση της ηλιακής διαδρομής μέσα στον ενιαυτό.

Ο Sol «Invictus» συνέχισε να λατρεύεται ως Ανώτατος Θεός και καθοδηγητής της οργανωμένης κοινωνίας και των Ρωμαίων αυτοκρατόρων μέχρι την εποχή του Κωνσταντίνου, ο οποίος άρχισε την βασιλεία του ως τυπικός ηλιολάτρης. Υπάρχουν νομίσματα ως το 324 μ.α.χ.χ. που εμφανίζουν τον Κωνσταντίνο να δοξάζει τον Sol ως «Πηγή της Αυτοκρατορικής Δυνάμεως», μόνον δε κατά τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του οι αναφορές στον Sol και τις άλλες εθνικές θεότητες εξαφανίσθησαν από τα νομίσματα. Η εορτή πάντως του «Sol Invictus» επικαλύφθηκε με τη σειρά της αμέσως μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού (4ος αιώνας, με απόφαση του Πάπα Ιουλίου) από τα γνωστά μας «Χριστούγεννα» (που έως τότε υπολογίζονταν στις 6 Ιανουαρίου -ημερομηνία που στην Ανατολή παρέμεινε μέχρι τουλάχιστον τη βασιλεία του αυτοκράτορα Γιουτπράβδα, ελληνιστί Ιουστινιανού-, ή στις 19 Απριλίου, ή στις 20 Μαϊου κατ'άλλους, ενώ στο «Pascha Compustus» του 243 μ.α.χ.χ. η «γέννηση» του Τζεσουά ορίζεται στις 28 Μαρτίου). Η μετέπειτα χυδαία ιδιοποίηση του ελληνικού «Τριεσπέρου» δεν εμπόδισε φυσικά τους πιο σκληροπυρηνικούς απολογητές της νέας Θρησκείας να περιγελούν τους Εθνικούς, κατά την προσφιλή τους πρακτική, ακόμη και κατά τον 3ο αιώνα μ.α.χ.χ. (!!), ως τάχα... ανόητους που εώρταζαν γενέθλια Θεών (Αρνόβιος, περίπου 296 μ.α.χ.χ.).
Προχριστιανικές θεογεννήσεις (ηλιακών ή / και σωτηριακών Θεών):
25 Δεκεμβρίου
ʼδωνις (κυπριακός, συριακός και ελληνορωμαϊκός Θεός. Στη λεγόμενη «Βηθλεέμ» που σημαίνει «Οίκος του ʼρτου» υπήρχε πανάρχαιος Ναός του Αδώνιδος που λειτουργούσε ακόμη και την εποχή των Αντωνίνων, δηλαδή τον 2ο μ.α.χ.χ. αιώνα)

Ταμμούζ (βαβυλωνιακός Θεός)

Ντουμούζι (σουμεριακός Θεός)

Μίθρας (παρσικός Θεός)

Βέλλενος (κελτικός ηλιακός Θεός που οι Ρωμαίοι εταύτισαν με τον Απόλλωνα)

Έρκλε (ετρουσκικός ηλιακός Θεός)

ʼττις (φρυγικός και ευρύτερα μικρασιατικός Θεός)

Ηρακλής (Έλλην ηλιακός Θεός)

Όντιν (ο ύπατος, εκπολιτιστής και φιλάνθρωπος σκανδιναβο-γερμανικός Θεός, από τις εορτές του οποίου προέρχονται τα υποτιθέμενα «χριστιανικά» έθιμα του στολισμένου ελάτου και του «Αγιοβασίλη»)

Μπάλντερ (σκανδιναβο-γερμανικός ηλιακός, θνήσκων και ανασταινόμενος Θεός)

Λουπέρκους (ιταλιώτικος, ηλιακός Θεός)

Ντάζμπογκ (σλαβονικός Θεός)

Γιαρίλο (σλαβονικός ηλιακός Θεός της χαράς της ζωής και της νεότητος -«jaru» = «νεότης»)

Σάουλε (λιθουανή, ηλιακή Θεά)

Πηγές:

Claudio Rutilio «Θεολογία των Ρωμαίων», Αθήναι 1997
Βλάσης Γ. Ρασσιάς «Εορτές και Ιεροπραξίες των Ελλήνων», Αθήναι 2000 (β έκδοση)
Robertson John M. «Pagan Christs», Λονδίνο 1903
Otto Walter F. «Διόνυσος. Μύθος και Λατρεία», Αθήναι 1991
Λεκατσάς Παναγής «Η Καταγωγή Των Θεσμών, Των Εθίμων, Και Των Δοξασιών», Αθήναι 1951
Jackson G. John «Pagan Origins Of The Christ Myth», Τέξας 1991 (γ έκδοση)
Steve Wyler «Ηλιακά Σύμβολα», Αθήναι 1998
Λέτσας Ν. Αλέξανδρος «Μυθολογία Της Γεωργίας», τόμοι 1-3, Θεσσαλονίκη 1957
Βέβαια και ο μύθος του Ιησού βασίστηκε πάνω και στον Ηλιακό μύθο.
Έτσι έχουμε:

Ο ήλιος μένει στάσιμος για τρεις μέρες στις 22 Δεκ. και έτσι «πεθαίνει» στο χειμερινό ηλιοστάσιο και ξανακινείται «ξαναγεννιέται» στις 25 Δεκ.
Σε μερικές περιοχές το ημερολόγιο ξεκινά από τον αστερισμό της παρθένου έτσι ο ήλιος γεννιέται από μια «παρθένο»
Ο ήλιος είναι «το φως του κόσμου»
Ο ήλιος «έρχεται από τα σύννεφα και έτσι κάθε μάτι θα τον δει»
Ο ήλιος που ανατέλλει το πρωί είναι «ο σωτήρας της ανθρωπότητας»
Ο ήλιος φοράει ένα στεφάνι από αγκάθια, τις ηλιαχτίδες.
Ο ήλιος «περπατά πάνω στο νερό»
Οι ακόλουθοι – βοηθοί του ηλίου είναι οι 12 μήνες και τα 12 ζώδια που από τα οποία ο ήλιος πρέπει να περάσει.
Ο ήλιος στις 12 το μεσημέρι είναι στο οίκο ή στον ναό του «Ύψιστου», έτσι αρχίζει την εργασία του Πατέρα του στην ηλικία των 12.
Ο ήλιος εισέρχεται σε κάθε ζώδιο στις 30ο, έτσι ο ήλιος αρχίζει να «διδάσκει» στην ηλικία των 30.
Ο ήλιος κρεμιέται σε ένα σταυρό που αναπαριστά το πέρασμα του από τις ισημερίες, την εαρινή ισημερία γίνεται το Πάσχα όπου ανασταίνεται.
27 ) Ανάσταση σώματος ή ανάσταση ψυχής;
Η ανάσταση είναι μια αρχαία Θεολογικά έννοια.

Ανάσταση σημαίνει η έγερση, σηκώνομαι ξανά στην θέση μου.

Οι ορφικοί ήταν αυτοί που είπαν πως η ψυχή του ανθρώπου βρίσκεται μέσα σε σήμα (τάφο) κατά τον βίο της στην γη.
Έτσι όποιος ζει πραγματικά δεν ζει, αλλά ψυχικώς είναι ενταφιασμένος.
Με τον θάνατο γίνεται αποχωρισμός της ψυχής από το σώμα και έτσι η ψυχή επανέρχεται στην ουράνια πατρίδα (ύστερα από δίκη στον ʼδη).
Με λίγα λόγια η ψυχή ανασταίνεται και εγκαταλείπει τον τάφο σήμα-σώμα της.

Οι χριστιανοί βέβαια πιστεύουν δεισιδαιμονικά στην υλική ανάσταση των σωμάτων τους διαστρεβλώνοντας την πρώτη αρχαία θεολογική έννοια της ανάστασης.
28 ) Δέκα εντολές ή Δελφικά παραγγέλματα;
ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ

Τὰ παρακὰτω ἠθικὰ Δελφικὰ παραγγέλματα ἢ Πυθίας γράμματα,
ἦσαν ἐντοιχισμένα εἰς τὸν πρόναον τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἀπόλλωνος εἰς τοὺς Δελφοὺς,
διὰ τὰ οποῖα ὁ Παυσανίας εἰς τὰ «Φωκικὰ» του λέει:
«Ἐν δὲ τῷ προνάῳ τὰ ἐν Δελφοῖς γεγραμμένα ἐστὶν ὠφελήματα ἀνθρώποις εἰς βίον».

Ἒπου Θεῷ.
Νόμῳ πείθου.
Θεούς σέβου.
Γονεῖς σέβου.
Ἠττῶ ὑπὲρ δικαίου.
Γνῶθι μαθὼν.
Ἀκούσας νόει.
Σαυτὸν ἲσχε.
Φρόνει θνητὰ.
Ἑστίαν τίμα.
Ἂρχε σεαυτοῦ.
Φίλοις βοήθει.
Θυμοῦ κράτει.
Φρόνησιν ἂσκει.
Πρόνοιαν τίμα.
Ὂρκῷ μὴ χρῶ.
Φιλίαν ἀγάπα.
Παιδείας ἀντέχου.
Δόξαν δίωκε.
Σοφίαν ζήτει.
Καλὸν εὖ λέγε.
Ψέγε μηδένα.
Ἐπαίνει Ἀρετὴν.
Πρᾶττε δίκαια.
Φίλοις εὐνόει.
Ἐχθροὺς ἀμύνου.
Εὐγένειαν ἂσκει.
Κακίας ἀπέχου.
Κοινὸς γίνου.
Ἲδια φύλαττε.
Ἀλλοτρίων ἀπέχου.
Εὒφημος ἲσθι.
Ἂκουε πάντα.
Φίλῳ χαρίζου.
Χρόνου φείδου.

Ὃρα τό μέλλον.
Ὓβριν μίσει.
Ἱκέτας αἰδοῦ.
Υἱοὺς παίδευε.
Ἒχων χαρίζου.
Δόλου φοβοῦ.
Εὐλόγει πάντας.
Φιλόσοφος γίνου.
Ὃσια κρίνε.
Γνοὺς πρᾶττε.
Φόνου ἀπέχου.
Εὒχου δυνατὰ.
Σοφοῖς χρῶ.
Ἦθος δοκίμαζε.
Λαβὼν ἀπόδος.
Ὑφορῶ μηδένα.
Τέχνῃ χρῶ.
Ὃ μέλλεις δὸς.
Εὐεργεσίας τίμα.
Φθόνει μηδενὶ.
Φυλακὴν πρόσεχε.
Ὁμοίοις χρῶ.
Διαβολὴν μίσει.
Δικαίως κτῶ.
Ἀγαθοὺς τίμα.
Κριτὴν γνῶθι.
Γάμους κράτει.
Τύχην νόμιζε.
Ἐγγύην φεῦγε.
Πᾶσι διαλέγου.
Ἐλπίδα αἲνει.
Δαπανῶν ἂρχου.
Κτώμενος ἣδου.
Αἰσχύνην σέβου.
Χάριν ἐκτέλει.

Εὐτυχίαν εὒχου.
Τύχην στέργε.
Ἀκούων ὃρα.
Ἐργάζου κτητὰ.
Ἒριν μίσει.
Ὂνειδος ἒχθαιρε.
Γλῶσσαν ἲσχε.
Ὓβριν ἀμύνου.
Κρίνε δίκαια.
Χρῶ χρήμασι.
Ἀδωροδόκητος δοκίμαζε.
Αἰτιῶ παρόντα.
Λέγε εἰδὼς.
Βίας μὴ ἒχου.
Ἀλύπως βίου.
Ὁμίλει πράως.
Φιλοφρόνει πᾶσιν.
Υἱοὺς μὴ καταθάρρει.
Γλώττης ἂρχε.
Σεαυτὸν εὖ ποίει.
Εὐπροσήγορος γίνου.
Ἀποκρίνου ἐν καιρῷ.
Πόνει μετὰ δικαίου.
Πρᾶττε ἀμετανοήτως.
Ἀμαρτάνων μετανόει.
Ὀφθαλμοῦ κράτει.
Βολεύου χρήσιμα.
Ἐπιτέλει συντόμως.
Φιλίαν φύλαττε.
Εὐγνώμων γίνου.
Ὁμόνοιαν δίωκε.
Ἂρρητα μὴ λέγε.
Τὸ κρατοῦν φοβοῦ.
Καιρὸν προσδέχου.
Ἒχθρας διάλυε.
Γήρας προσδέχου.
Ἐπὶ ρώμῃ μὴ καυχῶ.
Εὐφημίαν ἂσκει.
Ἀπέχθειαν φεῦγε.
Πλούτει δικαίως.
Δόξαν μὴ λεῖπε.
Κακίαν μίσει.
Κινδύνευε φρονίμως.
Χρησμοὺς θαύμαζε.

Οὓς τρέφεις ἀγάπα.
Ἀπόντι μὴ μάχου.
Πρεσβύτερον αἰδοῦ.
Νεώτερον δίδασκε.
Πλούτῳ ἀπίστει.
Σεαυτὸν αἰδοῦ.
Μὴ ἂρχε ὑβρίζων.
Προγόνους στεφάνου
Ἐπὶ νεκρῷ μὴ γέλα.
Ἀτυχοῦντι συνάχθου.
Χαρίζου εὐλαβῶς.
Ἐξ εὐγενῶν γέννα.
Ἐπαγγέλου μηδενὶ.
Τύχη μὴ πίστευε.
Τελεύτα ἂλυπος.
Μέτρον ἂριστον.
Ἀδικείαν μισεῖν.
Εὐσέβειαν φυλάσσειν.
Ἡδονῆς κρατεῖν.
Βία μηδὲν πράττειν.
Τέκνα παιδεύειν.
Μὴ θρασύνου.
Νόμοις πείθου.
Μελέτει τὸ πᾶν.
Γαμεῖν μέλλον καιρὸν γνῶθι.
Μὴ ἐπὶ παντὶ λυποῦ.
Πίνων ἃρμοζε.
Πέρας ἐπιτέλει μὴ ἀποδειλιῶν.
Τὸ συμφέρον θηρῶ.
Θνῆσκε ὑπὲρ πατρίδος.
Τῷ βίῳ μάχου.
Εὖ πάσχε ὡς θνητὸς.
Παῖς ὢν κόσμιος ἲσθι, ἡβῶν ἐγκρατὴς, μέσος δίκαιος, πρεσβύτερος εὒλογος

το άρθρο το βρήκα εδώ

Oι πανανθρώπινοι συμβολισμοί του Σταυρού

Ο σταυρός αποτελεί ένα αληθινά πανανθρώπινο σύμβολο. Εκφράζει το κοσμικό κέντρο, το σημείο επικοινωνίας μεταξύ ουρανού και γης. Είναι ένα σύμβολο του παγκόσμιου δέντρου που στηρίζει και ενώνει των Ουρανό με την Γη. Είναι σύμβολο του ανθρώπου που προεκτείνετε προς κάθε πλευρά του ορίζοντα. Είναι σύμβολο αντιθέσεων, της κάθοδος του πνεύματος προς το σώμα όπως και της άνοδος του ανθρώπου στα θεία. Εκφράζει με την κάθετη του γραμμή την ουράνια/θεια προσφορά και με την οριζόντια την επίγεια πραγματικότητα. Σαν σύμβολο δεν βρίσκεται μονάχα στον Χριστιανισμό αλλά παρατηρείτε πολύ παλιότερα.



Στην Αίγυπτο αναγνωρίζουμε το Ανχ, τον θείο κόμπο της ένωσης των αρσενικών και θηλυκών στοιχείων. Σύμβολο ζωής και αθανασίας. Ο Enel παρατηρεί "Η φωνητική σημασία του συμβόλου [Αnkh] συγκεντρώνει τα σήματα για ενεργητικότητα και παθητικότητα ή για ένα κράμα και των δυο, που σε γενικές γραμμές συμπίπτει με τον συμβολισμό του σταυρού ως ενσωματώσεις της ενεργητικής και της παθητικής αρχής." Αναπαριστάνει ακόμη και τον ανατέλλοντα Ήλιο πάνω από τον ορίζοντα.






Ο σταυρός τώρα μέσα σε ένα κύκλο, συμβολίζει την ίδια την Ηλιακή φιγούρα (που στέλνει παντού τις ακτίνες του) και την κίνηση της στο ουράνιο στερέωμα. Στην αλχημεία απεικονίζει το κεντρικό σημείο της πεμπτουσίας (quinta essentia). Στον Βουδισμό, τον άξονα του τροχού του Νόμου και του κύκλου της Ύπαρξης. Για τους Γνωστικούς, την ισορροπία της τελειότητας. Στην Ελλάδα, απεικονίζεται στο μέτωπο της Άρτεμης στην Έφεσο όπως και σε Διονυσιακά μυστήρια. Στον Ινδουισμό, ο κάθετος άξονας αναπαριστά τις υψηλότερες βαθμίδες του όντος, ενώ ο οριζόντιος τις χαμηλότερες. Για τους Κέλτες είναι σύμβολο ζωής και του φαλλού.






Ο σταυρός μέσα σε τετράγωνο, για τους Κινέζους συμβολίζει την Γη, ενώ τον Ουρανό όταν τον βρίσκουμε μέσα σε ένα κύκλο. Για τους Ασσύριους, ο σταυρός ήταν οι τέσσερις κατευθύνσεις της Ηλιακής λάμψης. Για τους Φοίνικες, σύμβολο ζωής και υγείας. Στον Χριστιανισμό (όπου παρατηρείται και ένας μεγάλος αριθμός παραλλαγών του σταυρού), συμβολίζει το μαρτύριο του Χριστού, την εξιλέωση και λύτρωση.

http://pangian.spaces.live.com/

Οι μυστικές ιδιότητες του κομπολογιού

Η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας, το Ναύπλιο, μαγεύει τον επισκέπτη της όχι μόνο με το φυσικό κάλλος της και τα ιστορικά μνημεία της, αλλά και με την προσήλωσή της στην παράδοση και το πολιτιστικό γίγνεσθαι. Σε κάθε γωνιά της υπάρχει κάτι που θα τραβήξει το βλέμμα του παρατηρητή. Τη δική μας προσοχή τράβηξε ένα μαγαζί, το «Κομπολογάκι τ' Αναπλιού», με την τεράστια ποικιλία κομπολογιών και χαντρών του. Η περιέργειά μας, όμως, φούντωσε όταν ο ιδιοκτήτης του μας εξήγησε τη μοναδική ιστορία και τις μυστικές ιδιότητες του κομπολογιού...




Συνέντευξη
Ο Φάνης Συγγενίδης γεννήθηκε στην Κρήτη, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα. Έχει ασχοληθεί πολλά χρόνια με την αγγειοπλαστική και κυρίως στην παραδοσιακή μορφή της, με το κόσμημα και με το κομπολόι. Έχει εκθέσει έργα του στο «Χίλτον», στο «Κάραβελ» και σε αρκετά εκθεσιακά κέντρα. Τον ευχαριστούμε για τις πληροφορίες αλλά και τις σημειώσεις που μας έδωσε για τους πιο σημαντικούς λίθους και τα μέταλλα.


Κύριε Συγγενίδη, κατάγεστε από την Κρήτη. Τι σας έκανε να βρεθείτε στο Ναύπλιο και να ασχοληθείτε με το κομπολόι;
«Η αγάπη για το ίδιο το αντικείμενο. Το κομπολόι είναι ένας μοναδικός σύντροφος για όλους τους Έλληνες, κάθε τάξης και ηλικίας, που τους συνοδεύει όλες τις ώρες της ημέρας».


Τι είναι αυτό που σας «μαγεύει» στο κομπολόι;
«Πολλά. Πρώτα απ' όλα είναι ευχάριστο στις αισθήσεις. Ικανοποιεί την όραση, την αφή, την ακοή. Κάθε κομπολόι παράγει έναν ξεχωριστό ήχο. Ο ιδιοκτήτης του το κουβαλά συνέχεια μαζί του, γιατί είναι βολικό, ελαφρύ και χαλαρωτικό. Το κομπολόι δεν είναι μόνο παιχνίδι, αλλά και αγχολυτικό και, προπάντων, γούρι».


Τι εννοείτε όταν λέτε γούρι;
«Εννοώ πως φέρνει τύχη. Να φανταστείτε πως υπάρχουν ακόμη και κομπολόγια από κουκούλια μεταξοσκώληκα, που φτιάχνονται για το νυφικό κρεβάτι».


Εννοείτε πως το κομπολόι έχει κάποιες «μυστικές» ιδιότητες;
«Ναι. Ανάλογα με το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο, φέρνει στον άνθρωπο την αντίστοιχη ενέργεια. Μερικά κομπολόγια που έχουμε εδώ είναι φτιαγμένα από μοναχούς και ήταν κατάλληλα για την προσευχή, την αυτοσυγκέντρωση και την πειθαρχία του πνεύματος και του σώματος».


Από τι εξαρτάται η τιμή ενός κομπολογιού;
«Από πολλούς παράγοντες. Πρώτα απ' όλα από το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο. Από την τέχνη, την αισθητική του και την παλαιότητά του. Από το ποιοι ήταν οι πρώην ιδιοκτήτες του. Ένα κομπολόι που ανήκε σε μια ιστορική προσωπικότητα έχει σαφώς πολύ μεγαλύτερη αξία. Τέλος, από τον ίδιο το συλλέκτη. Μερικοί άνθρωποι αγαπούν πολύ το κομπολόι. Τόσο, που θα μπορούσαν να διαθέσουν πολύ μεγάλα ποσά για να το αποκτήσουν».


Ας πούμε μια ενδεικτική τιμή. Μπορεί να φτάσει, για παράδειγμα, τα 25.000 ευρώ;
«Και παραπάνω. Ωστόσο, η τιμή δεν είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για την επιλογή ενός κομπολογιού. Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του γούστο, τις ανάγκες του και τη φιλοσοφία του όσον αφορά στο κομπολόι ή το μπεγλέρι. Το μεράκι του».


Είναι αλήθεια ότι το κομπολόι έχει θεραπευτικές ικανότητες;
«Βεβαίως. Κάθε λίθος, μέταλλο ή άλλο υλικό μπορεί να θεραπεύσει διαφορετικές ασθένειες ή να γίνει αρωγός σε ένα διαφορετικό πρόβλημα. Το κομπολόι είναι ο καλύτερος τρόπος για να ερχόμαστε σε επαφή με το συγκεκριμένο υλικό, χωρίς αυτό να γίνεται ψυχαναγκασμός, αλλά, αντίθετα, βοηθώντας μας να διασκεδάσουμε και να χαλαρώσουμε».


Βοηθάτε τους πελάτες σας να διαλέξουν το κατάλληλο κομπολόι;
«Αν ζητήσουν τη συμβουλή μου, γιατί όχι. Τόσα χρόνια μελετώ αυτό το αντικείμενο και έχω συλλέξει αρκετές πληροφορίες πάνω στο θέμα. Πιστεύω, ωστόσο, πως είναι καλύτερο ο πελάτης να διαλέξεις μόνος του εκείνο που θα τον 'τραβήξει', θα τον 'ελκύσει'. Ασυνείδητα ίσως επιλέξει το καταλληλότερο, γιατί οι πέτρες στην κυριολεξία μάς τραβούν, 'επικοινωνούν' μαζί μας. Τις διαλέγουμε και μας διαλέγουν».


Εσείς ποιο είδος κομπολογιού προτιμάτε;
«Το παλιό, αγαπημένο κεχριμπαρένιο κομπολογάκι του παππού. Το κεχριμπάρι είναι ένα υλικό ζεστό και ευγενικό, με έναν ξεχωριστό ήχο και μια ιδιαίτερη μυρωδιά. Αν το τρίψεις, αναδίνει ένα άρωμα πολύ όμορφο».


Μπορείτε να μου αναφέρετε κάποια υλικά με τα οποία φτιάχνονται τα κομπολόγια;
«Δεν μπορείτε να φανταστείτε με πόσα πολλά. Μπορείς να φτιάξεις ένα από κουκούτσια, από κόκαλα, κέρατα ζώων, αλλά και από τεχνητά υλικά. Οι χάντρες ποικίλλουν σε αριθμό και διαστάσεις και φτιάχνονται με διάφορα υλικά: κεχριμπάρι, γιουσούρι, σεντέφι, φίλντισι, γυαλί, ξύλο, ξεραμένους καρπούς ή και από πολύτιμα μέταλλα ή λίθους».


Το κομπολόι είναι τέχνη;
«Τέχνη, ιστορία, πνευματισμός, διασκέδαση, ζωή... Όλα».





Οι θεραπευτικές ιδιότητες του κομπολογιού


Το κομπολόι -όπως και το κομποσκοίνι, το οποίο έχει ακριβώς την ίδια χρήση και «φιλοσοφία»- «εφευρέθηκε» για καθαρά θρησκευτικούς και λατρευτικούς σκοπούς. Ο πιστός, μετρώντας τις χάντρες ή τους κόμπους του, έκανε την προσευχή του, αυτοσυγκεντρωνόταν κ.λπ. Αξίζει να σημειωθεί πως οι Έλληνες είναι ο μόνος λαός που έδωσε στο κομπολόι επιπλέον αξίες και λειτουργίες: τη χαλάρωση, τη διασκέδαση, την παρηγοριά, το κέφι, το στιλ...
Το κομπολόι συνόδευσε τον Έλληνα στις μικρές καθημερινές ανάγκες της ζωής, στον περίπατο, το καφενείο, τη δουλειά, παντού... ακόμη και στο γάμο, τη γέννηση, το θρήνο. Σε κάποιες περιόδους υπήρξε δείγμα ανδρισμού και θάρρους.


Δεν είναι τυχαίο το ότι η αρχική χρήση του κομπολογιού ήταν θρησκευτική - τελετουργική. Ήταν ένα μέσο απαραίτητο για το διαλογισμό, την αυτοσυγκέντρωση και την ηρεμία του πνεύματος αλλά και για τη «σύνδεση» του ατόμου με το θείο. Σύμφωνα με πολλές θρησκείες, το σύμπαν λειτουργεί ομοιοτρόπως τόσο στο μικρόκοσμο όσο και στο μεγάκοσμο. Ο Πλάτων πίστευε πως τα υλικά αντικείμενα είναι ατελείς απεικονίσεις του κόσμου των ιδεών. Βάσει της συμπαθητικής μαγείας, υπάρχουν «κανάλια» που λειτουργούν ως συνδετικοί κρίκοι ανάμεσα στη θεία βούληση και τον υλικό κόσμο. Οι λίθοι, τα μέταλλα και πολλά άλλα υλικά ήταν τα μέσα εκείνα με τα οποία ο μυημένος μπορούσε να ελκύσει τις κοσμικές δυνάμεις. Η μελέτη των ιδιοτήτων των λίθων ξεκίνησε από τη βαθιά Αρχαιότητα. Είναι περίεργο το ότι στην παράδοση όλων των λαών της Ανατολής, των Ινδιάνων, των Κελτών, των Ετρούσκων και των Ελλήνων οι ιδιότητες αυτών των υλικών μοιάζουν να συμπίπτουν και να έχουν την ίδια ακριβώς συμβολική αλλά και χρηστική σημασία. Στις διάφορες θεραπείες, οι περισσότερες εκ των οποίων σήμερα είναι άγνωστες, χρησιμοποιήθηκαν σε συνδυασμό με διάφορα βότανα και άλλα παρασκευάσματα.


Το κομπολόι, εκτός του ότι λειτουργεί ως αγχολυτικό, έχει και μια άλλη ιδιαίτερη σημασία, τόσο πνευματική όσο και θεραπευτική. Παίζοντας μαζί του, ο ιδιοκτήτης του έρχεται σε συνεχή επαφή με το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο. Έχει παρατηρηθεί επίσης πως ο ήχος και ο ρυθμός αλλά και η επαναληπτική κίνηση που παράγει το κομπολόι είναι εξαιρετικά ευεργετικά για την ψυχή και το πνεύμα, καθώς με αυτό ο χρήστης «αφουγκράζεται» τους παλμούς της φύσης. Το κομποσκοίνι έχει μία επιπλέον ιδιότητα: τη σύνδεση με τους αριθμούς και τις λέξεις.





Κομπολόγια από λίθους
Τα κομπολόγια από λίθους έχουν μια ιδιαίτερη δύναμη, καθώς συνδέονται με ένα υλικό «αθάνατο» και συμπαντικό. Ο λίθος είναι σύμβολο ύπαρξης, συνοχής και αρμονικής συνύπαρξης με τον εαυτό μας. Η σκληρότητα και η διάρκεια της πέτρας εντυπωσίασαν τον άνθρωπο από καταβολής κόσμου, γιατί παρατήρησε πως αυτή, σε αντίθεση με τη βιολογική ύπαρξη, δεν υπόκειται στους νόμους της αλλαγής, του γήρατος και του θανάτου, γιατί, ακόμη και όταν διαλύεται, δεν χάνεται. Η ολόκληρη πέτρα συμβολίζει την ενότητα και τη δύναμη, ενώ η σπασμένη σε πολλά κομμάτια τον κατακερματισμό και την ψυχική διάλυση. Οι πέτρες που έπεσαν από τον ουρανό εξήγησαν την καταγωγή της ζωής. Για τους πρωτόγονους λαούς, η πέτρα ήταν «η απολιθωμένη μουσική της δημιουργίας». Στα ηφαίστεια ο αέρας μεταμορφωνόταν σε φωτιά, αυτή σε νερό και το νερό σε πέτρα. Οι μετεωρίτες είχαν θεϊκή προέλευση, όπως η μαύρη πέτρα του Πεσίνους, η πέτρα στη Μέκκα κ.λπ. Ανάμεσα στις πέτρες που λατρεύτηκαν στην Αρχαιότητα πρέπει να περιλάβουμε τους ελληνικούς «ομφαλούς». Στην Καινή Διαθήκη, ο Χριστός παρομοιάζει τον Πέτρο με λίθο πάνω στον οποίο θα χτίσει την εκκλησία του. Ο Κρόνος καταβρόχθισε μια πέτρα νομίζοντας πως ήταν ο Δίας. Ο Μίθρας γεννήθηκε από μια πέτρα, ενώ από τις πέτρες του Δευκαλίωνα και της Πύρας δημιουργήθηκε το ελληνικό έθνος. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι πίστευαν πως μία πέτρα, η Lapis Lineus, μπορούσε να δώσει χρησμούς αλλάζοντας χρώμα. Η φιλοσοφική λίθος της αλχημείας αντιπροσώπευε την ένωση των αντιθέτων, την ενσωμάτωση του συνειδητού αρσενικού εαυτού με τη θηλυκή ή ασυνείδητη πλευρά, γι' αυτό και ήταν σύμβολο της ολότητας. Ο Γιουνγκ παρατηρεί πως οι αλχημιστές προχωρούσαν αντιστρόφως: δεν έψαχναν να βρουν το θείο στην ύλη, αλλά να το «παράγουν» μέσα από μια μακρά διαδικασία εξαγνισμού και μετάλλαξης. Κατά τον Έβολα, η λυδία λίθος συμβολίζει το σώμα, αφού είναι σταθερή, σε αντίθεση με τον πλανώμενο χαρακτήρα της σκέψης, των πνευμάτων και των επιθυμιών. Ωστόσο, μόνο το αναστημένο σώμα, εκεί που «τα δύο θα γίνουν ένα», ανταποκρίνεται στη φιλοσοφική λίθο. Συνεπώς, μεταξύ της αιώνιας γέννησης, της ολοκλήρωσης και της φιλοσοφικής λίθου δεν υπάρχει καμία διαφορά. Η μαύρη πέτρα σχετίζεται με την Κυβέλη και με καθετί που προέρχεται από τη μητέρα θεά ή την αφορά. Η μαύρη πέτρα είναι πυρήνας αθανασίας, αέναη και διαρκής. Αυτός που ρίχνει πίσω του μια μαύρη πέτρα κρατάει την απόφασή του για πάντα.




Κομπολόγια από μέταλλα
Μια και τα μέταλλα αντιστοιχούν στους πλανήτες και τα άστρα, τα κομπολόγια που φτιάχνονται από αυτά έχουν «αστροβιολογικές» ιδιότητες. Τα μέταλλα συμβολίζουν τη στερεοποίηση της κοσμικής ενέργειας και, συνεπώς, της γενετήσιας ορμής. Με τον τρόπο αυτό απελευθερώνουν από τις «πλανητικές επιδράσεις» ή, αντίθετα, ελκύουν τις θετικές ιδιότητες των πλανητών.




Κομπολόγια από καρπούς
Γενικότερα τα φυτά αλλά ιδιαίτερα οι καρποί εκφράζουν την εκδήλωση του κόσμου, την αρχική εμφάνιση των μορφών, τη γένεση και τη μεταμόρφωση. Συσχετίζονται με το χρόνο και τον κύκλο της ζωής. Οι θεραπευτικές ιδιότητές τους συνδέονται με την ικανότητά τους να προλαμβάνουν το πρόβλημα εν τη γενέσει του. ’λλωστε, οι αρχαίοι αλλά και πολλοί σύγχρονοι μελετητές πιστεύουν ότι κάθε φυτό έχει τις δικές του θεραπευτικές δυνατότητες.




Κομπολόγια από όστρακα
Τα όστρακα θεωρούνται εμβλήματα καλής τύχης και σύμβολα του κέρδους. Αυτή η ευνοϊκή σημασία τους προέρχεται από τη σχέση του όστρακου με το νερό (πηγή ζωής και γονιμότητας). Ο μύθος της γέννησης της Αφροδίτης από ένα κοχύλι επιβεβαιώνει αυτή τη σχέση. Το όστρακο είναι το μυστικιστικό σύμβολο της ευημερίας, με τον ίδιο τρόπο που το πηγάδι, το ασκί ή το μπουκάλι χαρίζουν ζωή στο διψασμένο ταξιδιώτη.




Κομπολόγια από ξύλα
Το ξύλο είναι το σύμβολο της μητέρας και συνδέεται με τη γνώση και τη μετάβαση στον αισθητό κόσμο. Τα νερά του ξύλου θεωρούνταν από τους αρχαίους πολιτισμούς φορείς φωτιάς και ζωογονητικής δύναμης.




Κομπολόγια από οστά
Το οστό είναι το σύμβολο της ζωής που παραμένει περιορισμένη, εσωτερική και απαραβίαστη. Το γεγονός ότι τα οστά εξακολουθούν να υπάρχουν και μετά την πλήρη διάλυση του σώματος τα συνδέει με την ανάσταση των νεκρών και την αιώνια ζωή. Γι' αυτό ακριβώς και το οστό εκφράζει τη δύναμη και το «ακατάλυτο μόριο».




Κομπολόγια από κέρατα
Σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς, τα κέρατα ήταν σύμβολα δύναμης και εξουσίας. Γι' αυτό και ο αρχαιότατος ελληνικός Παν (παν = όλον, σύμπαν) ήταν τραγόμορφος. Οι πολεμιστές διακοσμούσαν τα κράνη και το μανδύα τους με κέρατα έως τον Μεσαίωνα. Στα ιερογλυφικά αυτός που φέρει κέρατα είναι εκείνος που μπορεί «να ανοίξει το δρόμο», αλλά και αυτός που «έχει κύρος, δόξα και πνευματικότητα». Το μονό κέρας είναι σύμβολο της αφθονίας (κέρας της Αμάλθειας) και της ευημερίας. Ένα κομπολόι από κέρατα είναι γούρι για όποιον στοχεύει στον πλούτο και την άνοδο. Επίσης, επειδή πρόκειται για φαλλικό σύμβολο, ενισχύει τη γενετήσια δύναμη.




Κομπολόγια από νομίσματα
Από την Αρχαιότητα τα νομίσματα είχαν κάποιο μαγικό χαρακτήρα κατά το πρότυπο των φυλακτών. Στον Μεσαίωνα εξέφραζαν την εξουσία μιας πολιτείας, ενός βασιλιά ή ενός άρχοντα. Η δύναμη του νομίσματος στηρίζεται σε δύο στοιχεία: στα σύμβολα τα οποία έχουν χαραχτεί πάνω σε αυτά αλλά και στη διπλή όψη τους που ταυτίζεται με την ίδια την αντίφαση της ζωής.




Κομπολόγια από κρυστάλλους
Οι κρύσταλλοι εμφανίζονται σε μια ευρεία ποικιλία μεγεθών, σχημάτων και χρωμάτων. Οι «μήτρες» εντός των οποίων σχηματίζονται ακολουθούν τα «σχέδια» της Ιερής Γεωμετρίας. Όλοι οι κρύσταλλοι όπως και οι πολύτιμοι λίθοι είναι ζωντανοί οργανισμοί και συνήθως αναπτύσσονται σε ομάδες, γι' αυτό και έχουν δική τους ενέργεια. Πολλοί κρύσταλλοι είναι τόσο παλιοί όσο και ο πλανήτης μας, γι' αυτό και καταγράφουν την ιστορία του. Με λίγα λόγια, είναι τα «αρχεία» της Γης. Μερικοί κρύσταλλοι και πολύτιμοι λίθοι προέρχονται από το Διάστημα. Συχνά μοιάζουν να έχουν παραστάσεις εντός τους. Αυτές είναι οι προβολές του μυαλού μας μέσα στον κρύσταλλο. Οι περισσότεροι αλλάζουν κατά τη διάρκεια των ετών που «συμβιώνουν» με έναν άνθρωπο. Κρατώντας έναν κρύσταλλο μπορεί κάποιος να «λάβει» τηλεπαθητικά μηνύματα και αυτό γιατί δονούνται στη δική τους συχνότητα. Οι κρύσταλλοι εμφανίζονται σε ποικιλία μεγεθών και έχουν την ικανότητα να εξισορροπούν ή να ενισχύουν τα ενεργειακά πεδία. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιούνται σε συσκευές επικοινωνίας. Έχουν και θεραπευτικές ιδιότητες. Οι γνώστες τοποθετούν τους κρυστάλλους σε νερό για 24 ώρες και μετά το πίνουν. Όταν θελήσετε να επιλέξετε έναν κρύσταλλο, θα αισθανθείτε ότι αυτός σας καλεί σαν να σας περιμένει. Αυτό συμβαίνει επειδή ο κρύσταλλος και εσείς εκπέμπετε στην ίδια συχνότητα. Μερικοί άνθρωποι βρίσκουν τους κρυστάλλους, ενώ άλλοι «νιώθουν» ότι... τους βρίσκουν οι κρύσταλλοι.




Κομπολόγια από γυαλί
Το γυαλί είναι σύμβολο της φαντασίας, της συνείδησης και των συνειρμών αυτής. Η δύναμή του στηρίζεται στο ότι μπορεί να αναπαράγει την αντανάκλαση του ορατού κόσμου όπως αυτός είναι στην πραγματικότητα και κατ' επέκταση στην αντανάκλαση του απείρου. Έχει επίσης την ιδιότητα της απορρόφησης, αναγεννά μορφές και τραβά το φως των ουράνιων σωμάτων και, κατ' επέκταση, κάθε θετική ή αρνητική δύναμη.







Το κομποσκοίνι και ο «γόρδιος δεσμός»




Σε συμβολικό επίπεδο, ο κόμπος είναι ένα σύμβολο περίπλοκο και περιλαμβάνει διάφορα ουσιαστικά νοήματα, όλα με την έννοια της στενής σχέσης. Στον κόμπο ενυπάρχει η σημασία του σπειροειδούς, το σημάδι του απείρου αλλά και ο αριθμός 8, που αποτελούν ένα πλέγμα που συνάδει με το συμβολισμό του αιωνίου σε χωροχρονικό επίπεδο και κάθε εκδήλωσής του.
Όπως το δίχτυ, το δέσιμο, το πλέξιμο, έτσι και ο κόμπος εκφράζει την ιδέα της «συμπίεσης» ή μια σταθερή ψυχολογική κατάσταση, άσχετα αν το άτομο έχει απόλυτη ή μερική επίγνωση αυτής της κατάστασης (δέσιμο του ανθρώπου με τον Θεό). Πολλοί ψαράδες πιστεύουν ότι, δημιουργώντας διάφορους κόμπους, μπορούν να ελέγξουν τους ανέμους και τα κύματα. Το κομπιασμένο σκοινί αποτελεί ένα κλειστό δαχτυλίδι, μια περιφέρεια, ένα περίφραγμα το οποίο προσφέρει καταφύγιο και προστασία - εξ ου και η σχέση με τον Θεό!
Για τους Αιγυπτίους, ο «ολισθηρός κόμπος» είναι ένα σύμβολο που συνδέεται με λέξεις όπως «συκοφαντία», «κατάρα» κ.λπ. Ο «απεριόριστος κόμπος» αντιπροσωπεύει τη μακροζωία και είναι ένα από τα 8 εμβλήματα τύχης των Κινέζων βουδιστών και εκφράζει την αγνή σχέση μεταξύ βιολογικού και φαινομενικού επιπέδου. Ο διάσημος γόρδιος δεσμός, τον οποίο έκοψε αποφασιστικά με το σπαθί του ο Μέγας Αλέξανδρος, είναι ο «λαβύρινθος», από τη χαοτική διάταξη των σκοινιών και τα άλυτα πλεξίματα που τον αποτελούσαν. Η λύση του κόμπου ισοδυναμεί με την εύρεση του «κέντρου» σε όλα τα μυστικιστικά δόγματα και το κόψιμο του κόμπου την ιδέα της επιτυχίας, της νίκης στη μάχη και τη ζωή...







Λίθοι και θεραπείες


Οψιδιανός: Πρόκειται για ηφαιστειακό γυαλί και το όνομά του προέρχεται από τον Obsius, ο οποίος έφερε για πρώτη φορά το υλικό αυτό από την Αιθιοπία. Όταν αυτό προέρχεται από το Νέο Μεξικό παίρνει την ονομασία «Δάκρυα των Απάτσι». Ο οψιδιανός χρησιμοποιήθηκε ήδη από την παλαιολιθική και τη νεολιθική εποχή για την κατασκευή εργαλείων, βελών. Τα παλαιότερα ευρήματα χρονολογούνται από το 7000 π.Χ. Στους ιστορικούς χρόνους έχει καθαρά διακοσμητικό ρόλο. Ο οψιδιανός προστατεύει τους ευαίσθητους ανθρώπους, διώχνει την αρνητική ενέργεια, μειώνει τις εντάσεις και ενισχύει τη σκέψη. Είναι ο κατάλληλος λίθος για να ξεχάσετε παλιές αγάπες και για προστασία κατά τη διάρκεια των ταξιδιών. Δυναμώνει τις προφητικές ικανότητες. Αποφορτίζεται σε χλιαρό νερό και επαναφορτίζεται στο φως του ήλιου. Επειδή σχετίζεται με τα ηφαίστεια και τα έγκατα της Γης, αντιστοιχεί στο ζώδιο του Σκορπιού.


Ίασπις: Χρησιμοποιούνταν για πολλά χρόνια ως ημιπολύτιμος λίθος και ως πρώτη ύλη για την κατασκευή σφραγιδόλιθων, γλυπτών και άλλων αντικειμένων. Σύμφωνα με τη μυστικιστική παράδοση, αποτελεί τη μητέρα όλων των λίθων και παρέχει προστασία από τον ίλιγγο, τα φαντάσματα και τα καρδιοχτύπια. Ανοίγει την όρεξη, ενισχύει τη λειτουργία του στομάχου, του εντέρου και του ήπατος. Περιορίζει την αιμορραγία, ανακουφίζει τους πόνους της περιόδου και των αρθριτικών. Αντιστοιχεί στα ζώδια των Ιχθύων, της Παρθένου και του Υδροχόου.


Χρυσός: Για τους ινδουιστές, τους Λατίνους και τους Εβραίους είναι το ορυκτό «φως». Ο αλχημιστής Μάγιερ υποστήριζε πως είναι το μέταλλο με το οποίο ο Ήλιος έχει τυλίξει τη Γη ύστερα από τις εκατομμύρια περιστροφές της γύρω από αυτόν. Το χρυσάφι είναι η εικόνα του ηλιακού φωτός και κατά συνέπεια της θείας χάριτος. Βοηθά την καρδιά και τις αγροτικές καλλιέργειες, ενώ, επειδή συμβολίζει οτιδήποτε ανώτερο, αντιστοιχεί στην «τέταρτη κατάσταση» ύστερα από τα τρία πρώτα στάδια μαύρο (αμάρτημα και μεταμέλεια), άσπρο (συγγνώμη και αθωότητα), κόκκινο (πάθος και εξιδανίκευση). Βοηθά στην ανεύρεση κρυμμένων θησαυρών και στην υπέρτατη φώτιση. Αντιστοιχεί στα ζώδια του Λέοντα και του Κριού.


Ασήμι: Συνδέεται με τη Σελήνη και το θηλυκό στοιχείο. Βοηθά στη μελέτη του μυστικισμού και στις καλλιτεχνικές δημιουργίες, ενώ προστατεύει το στομάχι, ιδίως από το έλκος. Αντιστοιχεί στα ζώδια του Καρκίνου και του Ταύρου.


Κύανος - Λαζουρίτης: Στη Μεσοποταμία όπως και στην προκολομβιανή Αμερική ήταν σύμβολο του νυχτερινού ουρανού. Σε μερικούς αρχαίους τάφους ενός νησιού του Ισημερινού βρέθηκαν θραύσματα κυάνου δουλεμένα σε σχήμα κυλίνδρου με τον ίδιο ακριβώς συμβολισμό. Αυξάνει τις ψυχικές και τις μαντικές ικανότητες, καθαρίζει το λάρυγγα και «ευθυγραμμίζει» τα αιθερικά, πνευματικά και ψυχικά σώματα.


Τυρκουάζ: Οι Αζτέκοι, οι Αιγύπτιοι και αργότερα οι Οθωμανοί τιμούσαν τον καλλαΐτη και τον χρησιμοποιούσαν για την κατασκευή κοσμημάτων και άλλων αντικειμένων. Στην Ανατολή θεωρούνταν λίθος της ευτυχίας και πίστευαν ότι προστατεύει από το δάγκωμα του φιδιού. Χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία των ασθενειών της μύτης, του λαιμού και των πνευμόνων. Ενισχύει την καρδιά και την όραση. Γενικότερα, δυναμώνει όλο το σώμα, προωθεί την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών και βοηθά στην αναπαραγωγή οργάνων, ιστών και καρπών. Προστατεύει από το κακό μάτι και από τις ουσίες που μολύνουν το περιβάλλον. Αυξάνει την ικανότητα επικοινωνίας. Αντιστοιχεί στους Ιχθύς και τους Τοξότες.


Χρυσόλιθος: Ήταν πολύ γνωστός στους αρχαίους Έλληνες ως ο λίθος των εραστών, άποψη που ενισχύθηκε κατά την εποχή του μπαρόκ. Πιστεύεται ότι προστάτευε τους ανθρώπους από τους πόνους της αγάπης και την κακοτυχία. Βοηθά στην πέψη και τη λειτουργία της σπλήνας. Χαμηλώνει τον πυρετό, θεραπεύει τη δυσκοιλιότητα και απομακρύνει τη μελαγχολία. Αποφορτίζεται στο νερό και επαναφορτίζεται γρήγορα στο φως του ήλιου.


Αιματίτης: Ήταν γνωστός στην Αρχαία Βαβυλώνα και την Αρχαία Αίγυπτο, αλλά σπάνια χρησιμοποιούνταν ως ημιπολύτιμος λίθος. Ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής κατά τον Μεσαίωνα, οπότε και τοποθετούνταν σε κοσμήματα, γιατί πίστευαν ότι φέρνει ειρήνη και ασφάλεια. Προάγει το σχηματισμό των κυττάρων, περιορίζει την αιμορραγία, θεραπεύει τους ρευματισμούς και την αϋπνία. Γενικότερα, ισορροπεί το κυκλοφορικό σύστημα και προστατεύει από τις ασθένειες του αίματος. Αυξάνει την αυτοεκτίμηση και έλκει θετικές αστρικές επιρροές. Αντιστοιχεί στο ζώδιο του Σκορπιού.


Αμαζονίτης: Σπουδαίο πετρογενετικό ορυκτό. Χρησιμοποιούνταν κατά κόρον από τους Φαραώ της Αιγύπτου αλλά και στη Μέση Ανατολή. Μάλιστα, έχουν βρεθεί φυλακτά από αμαζονίτη από το 19 π.Χ. αιώνα! Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει περιζήτητος από τους συλλέκτες. Ενισχύει την καρδιά, ανακουφίζει το νευρικό σύστημα, θεραπεύει τις γυναικολογικές ασθένειες και τις αρρώστιες του λαιμού. Ευθυγραμμίζει τα αιθέρια και τα πνευματικά σώματα. Αντιστοιχεί στο ζώδιο του Ζυγού.


Αμέθυστος: Το όνομά του προέρχεται από την ελληνική λέξη α-μέθυστος (αυτός που προστατεύει από τη μέθη). Σε όλους τους αιώνες πίστευαν ότι όσοι χρησιμοποιούσαν τον αμέθυστο δεν μεθούσαν όσο και να έπιναν. Κατά τον Μεσαίωνα, χρησιμοποιήθηκε ως φυλακτό από τη μαγεία. Ενισχύει τη θέληση και εξισορροπεί το μεταβολισμό. Θεραπεύει τις νευραλγίες και την αϋπνία. Προάγει τη δημιουργικότητα, το θάρρος, τη διαίσθηση και την αυτοεκτίμηση. Λέγεται και μοβ κουάρτζ. Αντιστοιχεί στα ζώδια του Αιγόκερω και του Κριού.


Αχάτης: Χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή εργαλείων τουλάχιστον από το 6000 π.Χ. Ήταν ο δημοφιλέστερος λίθος στην Αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη, όπου χρωματιζόταν για την κατασκευή διακοσμητικών αντικειμένων και τη δημιουργία γλυπτών καμέος. Πίστευαν ότι προστάτευε τους ανθρώπους από τα δηλητήρια, ενώ οι γνώστες με τον αχάτη «ηρεμούσαν» τις θύελλες και τις καταιγίδες. Ενισχύει τα σεξουαλικά όργανα και την όραση. Χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία της επιληψίας και της αϋπνίας. Δυναμώνει τις επιδράσεις των άλλων λίθων και αποκαθιστά τη φυσική ισορροπία. Αντιστοιχεί στο ζώδιο του Ταύρου.


Μάτι της τίγρης - μάτι της γάτας: Πρόκειται για χαλαζίες με κινούμενη ανταύγεια. Ήταν γνωστοί από το 1876 λόγω του χρώματος και της λάμψης τους. Οι αγρότες τούς χρησιμοποιούσαν ως φυλακτά. Το μάτι της τίγρης είχε μεγάλη αξία το 19 αιώνα και σε μερικά κοσμήματα συνδυαζόταν με διαμάντια. Η τιμή του όμως έπεσε δραματικά μετά την ανακάλυψη τεράστιων κοιτασμάτων στη Νότια Αφρική. Αυτή η πέτρα είναι ιδανική για όσους θέλουν να αρχίσουν κάποιου είδους αποτοξίνωση. Εργάζεται στη μαζική συνείδηση και βοηθά τους ανθρώπους να ξεχωρίσουν την επιθυμία από την ανάγκη. Η ποικιλία μάτι της γάτας είναι όμοια με το μάτι της τίγρης, αλλά τα εγκλείσματα αποτελούνται είτε από λεπτή αμφίβολο είτε σερπεντινικό αμίαντο που δημιουργεί στο λίθο, μετά το κατάλληλο γυάλισμα, τη γνωστή λάμψη που ομοιάζει με τους οφθαλμούς της γάτας. Μάτι της γάτας υπάρχει στη Σρι Λάνκα, την Ινδία, τις ΗΠΑ, το Μεξικό, τη Βραζιλία και τη Γερμανία. Η πέτρα αυτή ενισχύει την όραση και θεραπεύει το άσθμα. Αποφορτίζεται στο νερό και επαναφορτίζεται στο φως του ήλιου. Από πολλούς θεωρείται ως η πέτρα της τύχης. Πάντως, είναι σίγουρα η τυχερή πέτρα του Σκορπιού.


Σοδάλιθος: Η περιγραφή του ορυκτού έγινε το 1807. Πιστεύεται ότι καθαρίζει το μυαλό και έτσι προετοιμάζει τα άτομα για γνώση και βαθύ στοχασμό. Ηρεμεί τα συναισθήματα και ρίχνει την πίεση του αίματος. Προσφέρει αρμονία, ισορροπία και θάρρος. Ανακουφίζει το υποσυνείδητο από τους φόβους και τις ενοχές. Βοηθά το λυμφατικό σύστημα. Ο σοδάλιθος έχει το χρώμα του νυχτερινού ουρανού. Εξαιρετικής ποιότητας τέτοιοι λίθοι προέρχονται από την Μπούρμα και την Ινδία. Μικρότερα κοιτάσματα έχουν βρεθεί στην Κορέα, την Αγκόλα, τη Ναμίμπια, τη Γουινέα και τη Νότια Αφρική. Αποφορτίζεται στο νερό και επαναφορτίζεται γρήγορα στο φως του ήλιου. Αντιστοιχεί στο ζώδιο της Παρθένου.


Ουνακίτης: Αν και η περιγραφή του ορυκτού έγινε το 1801, το επίδοτο σπάνια χρησιμοποιήθηκε ως πολύτιμος ή ημιπολύτιμος λίθος, αλλά ως διακοσμητικός. Προέρχεται από τη Γροιλανδία και την πολιτεία Γιούτα των ΗΠΑ. Υπάρχει στη φύση σε σκούρο πράσινο, μπλε-πράσινο, μαύρο-πράσινο, κίτρινο-πράσινο και κόκκινο χρώμα. Θεωρείται η τυχερή πέτρα των Διδύμων.


Ροζ χαλαζίας (κουάρτζ): Έχει χρησιμοποιηθεί ως ημιπολύτιμος λίθος από την αρχή της Ιστορίας. Βοηθά να ξεπεραστεί η κατάθλιψη και ενισχύει την καρδιά. Ο καλύτερος από ποιοτικής άποψης ροζ χαλαζίας εξορύσσεται στη Μαδαγασκάρη. Αποφορτίζεται στο νερό και επαναφορτίζεται στο φως του ήλιου. Αντιπροσωπεύει την οικογένεια και το ζώδιο του Ταύρου.


Ήλεκτρον (κεχριμπάρι): Το ήλεκτρον είναι απολιθωμένη ρητίνη και όχι λίθος, που σχηματιζόταν σε προϊστορικά δάση με πεύκα. Αξίζει να σημειωθεί ότι χρειάζονται περίπου 25-50 εκατομμύρια χρόνια για το σχηματισμό του! Τα καλύτερα κοιτάσματα ήλεκτρου βρίσκονται στη Βαλτική Θάλασσα. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι προστατεύει από τους ρευματισμούς, ενώ η σκόνη ήλεκτρου, αναμεμιγμένη με λάδι ή νερό, χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία πολλών ασθενειών. Επίσης, το χορηγούσαν ως ηρεμιστικό, για την ενδυνάμωση της μνήμης και για τη θεραπεία παθήσεων των ματιών, των αυτιών, των πνευμόνων και της ουροδόχου κύστεως. Αντιστοιχεί στο ζώδιο του Λέοντα.


Κορνεόλιο: Εξορυσσόταν για περισσότερα από 2.000 χρόνια με σκοπό την κατασκευή κοσμημάτων και διακοσμητικών αντικειμένων. Πιστεύεται ότι προστατεύει τους ανθρώπους από τις φιλονικίες, τον πονόδοντο, τις ασθένειες του μυαλού. Χαλαρώνει και διώχνει το θυμό, σταματά την αιμορραγία, ρίχνει τον πυρετό, διεγείρει τους σεξουαλικούς αδένες, ενισχύει την καρδιά και αναζωογονεί τον οργανισμό. Αντιστοιχεί στα ζώδια του Κριού και του Καρκίνου.

Κοράλλι: Το κοράλλι είναι το «θαλάσσιο δέντρο», γι' αυτό, όπως και το δέντρο, συμβολίζει τον άξονα της Γης, τον ωκεανό ή την άβυσσο. Ο συμβολισμός του ενδότερου ή του αβυσσαλέου τού αποδίδεται από τους αλχημιστές. Λόγω του κόκκινου χρώματος, στους ελληνικούς μύθους παραδίδεται ότι ξεπετάχτηκε από το αίμα της Γοργόνας Μέδουσας. Γενικότερα, έχει βρεθεί σε αρχαιολογικούς χώρους χρονολογούμενους από το 10000 π.Χ. Ήταν πολύ δημοφιλές στην Αρχαία Αίγυπτο, την Ελλάδα και τις φυλές των Κελτών. Το κοράλλι αποτελεί τον εξωτερικό σκελετό θαλάσσιων πολυπόδων και κύρια ουσία του είναι ο ασβεστίτης. Τα πολύποδα σχηματίζουν αποικίες σε βάθος 3.200 μέτρων. Ακονίζει τη σκέψη, ενώ στην Αρχαιότητα χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία του ουροποιητικού συστήματος και των ματιών. Αντιστοιχεί στο ζώδιο του Σκορπιού.


Νεφρίτης: Λόγω της σκληρότητάς του, ο νεφρίτης πρωτοχρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή εργαλείων και διακοσμητικών αντικειμένων. Ήταν δημοφιλής λίθος στη Βαβυλώνα, την Κεντρική Αμερική και την Αρχαία Κίνα, όπου χρησιμοποιούνταν σε πολλές θρησκευτικές τελετές. Οι Σουμέριοι πίστευαν ότι είχε τη δύναμη να λύνει τα απρόβλεπτα προβλήματα της ζωής. Καθαρίζει το αίμα και τα νεφρά, δυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, θεραπεύει τις ασθένειες που σχετίζονται με το ουροποιητικό αλλά και τις ψυχολογικές ανωμαλίες. Αναδύει την αλτρουιστική φύση των ανθρώπων, δυναμώνει την έκφραση των συναισθημάτων και τις γήινες συνδέσεις, ενώ προστατεύει από τραυματισμούς και ατυχήματα. Για τους Κινέζους ο νεφρίτης ήταν η πέτρα της αθανασίας. Αντιστοιχεί στο ζώδιο του Καρκίνου.


Ακουαμαρίνα: Συντελεί στη διαύγεια του πνεύματος, την ψυχική έμπνευση και την ηρεμία. Προάγει την αυτοέκφραση, γι' αυτό και θεωρείται η πέτρα των καλλιτεχνών. Αντιστοιχεί στο ζώδιο των Ιχθύων.


Πράσινος χαλαζίας (κουάρτζ): Προσφέρει πνευματική διαύγεια, χαρά και θετική στάση απέναντι σε δύσκολες καταστάσεις και προβλήματα.


Αζοχρίτης: Ενεργοποιεί την ανάπτυξη της συνείδησης (συνειδητότητα). Αυξάνει τις θεραπευτικές ικανότητες και θεωρείται η τυχερή πέτρα των γιατρών και όσων ασχολούνται με ιατρικά και παραϊατρικά επαγγέλματα.


Βήρυλλος: Προστατεύει τα έντερα και το καρδιαγγειακό σύστημα, ενώ λειτουργεί και ως ηρεμιστικό.


Μπλαντστόουν (πέτρα με κόκκινα στίγματα): Θεραπεύει τις διαταραχές του αίματος και του κυκλοφορικού. Προσφέρει ενέργεια, ζωτικότητα, θάρρος και τόλμη. Οδηγεί σε υψηλότερες καταστάσεις συνειδητότητας.


Μπλε χαλαζίας (κουάρτζ): Σημαντικό υλικό για όσους προσπαθούν να κάνουν αποτοξίνωση από οποιαδήποτε ουσία. Δημιουργικότητα και ηρεμία.


Ασβεστίτης (calcite): Είναι διεγερτικό του νερού. Βοηθά στην αστρική προβολή και εξισορροπεί το Γιν-Γιανγκ.


Citrine (λεμονίτης): «Διασπά» τις ενεργειακές «αποφράξεις» του σώματος, δυναμώνει τη θέληση και την όραση, εξισορροπεί την όρεξη (βουλιμία, νευρική ανορεξία) και βοηθά να ξεπερνιούνται ο κάθε είδους εθισμός. Τονίζει την αυτοπεποίθηση.


Καθαρός χαλαζίας (κουάρτζ): Ισχυρός πομπός - ενισχύει και κατευθύνει τα σχήματα και τις σκέψεις. Εξισορροπητής της θεραπευτικής ενέργειας. Προάγει τη διαύγεια, εναρμονίζει το άτομο με τον ανώτερο εαυτό του.


Διαμάντι: Ετυμολογικά η λέξη προέρχεται από τη σανσκριτική dyu (λαμπρό ον) και είναι σύμβολο του φωτός και της λαμπρότητας. Ωστόσο, πολλοί πιστεύουν ότι προέρχεται από την ελληνική λέξη αδάμας, που σημαίνει ακατάκτητος. Για τους πιστούς των Καβείρων, Αδάμας λεγόταν ο πρώτος άνθρωπος. Εμφανίζεται στα εμβλήματα με τη συνήθη έννοια του ακτινοβολούντος μυστικιστικού «Κέντρου». Όπως όλοι οι πολύτιμοι λίθοι, ανήκει στο γενικό συμβολισμό των θησαυρών και του πλούτου, δηλαδή των ηθικών και πνευματικών γνώσεων. Παρομοιάζεται με τον «ακρογωνιαίο λίθο» ή, καλύτερα, με το «κλειδί του θόλου». Είναι σύμβολο της στέψης, μια θετικής διαδικασίας. Το διαμάντι απομακρύνει τον αρνητισμό και την τοξικότητα από το σώμα. Ισορροπεί το μυαλό.


Elestials: Είναι ο κρύσταλλος των αγγέλων. Ευθυγραμμίζει το άτομο με τις χριστιανικές δυνάμεις. Αποκτά πρόσβαση σε πληροφορίες κάθε προηγούμενης ζωής που έχουν σύνδεση με το παρόν. Διώχνει την αρνητική ενέργεια και «απελευθερώνει» σημεία που έχουν φράξει και την παγιδευμένη ενέργεια. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος και είναι ένας από τους πιο θεραπευτικούς κρυστάλλους.


Σμαράγδι: Βελτιώνει τις σχέσεις των ανθρώπων. Είναι κατάλληλο για διαλογισμό και χαλάρωση. Ενισχύει τις μαντικές ικανότητες και τις ψυχικές δυνάμεις. Θεραπεύει τις πνευματικές ασθένειες.


Flourite: Θεραπεύει την αρθρίτιδα, βελτιώνει την ικανότητα αντίληψης, μειώνει την ψυχική ένταση. Καθαρίζει την ατμόσφαιρα από κάθε είδους μόλυνση.


Κόκκινος πυριτόλιθος (garnet): Βοηθά την κυκλοφορία του αίματος, θεραπεύει τους πνεύμονες, το δέρμα και τα έντερα. Ενισχύει την ενέργεια, τη ζωντάνια, τη θερμότητα, τη φαντασία, την αυτοεκτίμηση και τη δύναμη της θέλησης.


Herkimer diamond: Αποβάλλει τη σωματική ένταση, την τοξικότητα και το στρες. Καθαρίζει τα λεπτά σώματα. Βοηθά να έρθουν στην επιφάνεια μνήμες της παιδικής ηλικίας (ψυχανάλυση) και από προηγούμενες ζωές. Εύνοια στην ανάλυση των ονείρων, ενεργοποίηση μαντικών ικανοτήτων, αποθήκευση πληροφοριών.


Iolite: Είναι ένας από τους πιο σημαντικούς λίθους όσον αφορά τις θεραπείες. Καθοδηγεί στο διαλογισμό και βοηθά στα αστρικά ταξίδια. Λειτουργεί διά του τρίτου ματιού. Η «σωστή» τοποθέτηση της πέτρας πρέπει να βασίζεται στη διαίσθηση του ατόμου. Ο σκοπός της χρήσης αυτού του λίθου είναι να επαυξήσει την εξέλιξη της πνευματικής - ψυχικής ανάπτυξης το δυνατόν πιο ανώδυνα και αβίαστα. Εξισορροπεί το Γιν-Γιανγκ, την ανδρική και γυναικεία ενέργεια. Φέρνει το άτομο σε συμφιλίωση με το Εγώ του, χαρίζοντας ταυτόχρονα μεγαλύτερη αίσθηση της υπευθυνότητας όσον αφορά τη διαχείριση των σχέσεων και του χρήματος. Επιτρέπει την πορεία προς την τελειότητα και αυξάνει την υπομονή, η οποία βοηθά το άτομο να αποκτήσει πρόσβαση στην εσώτερη γνώση. Προσανατολίζει και κατευθύνει σωστά στον τομέα της καριέρας.


Τοπάζι: Βοηθά την κατανόηση και τη συγχώρεση. Εξισορροπεί τα συναισθήματα. Συντελεί στο να ξεπεραστούν τα τραύματα του παρελθόντος, αυξάνει τη δημιουργικότητα και χαλαρώνει. Αναγεννά τους ιστούς.


Τουρμαλίνης (tourmaline): Διώχνει το φόβο, την αρνητική ενέργεια και τη θλίψη. Προάγει την υγεία, το περιβάλλον και τις καλλιέργειες. Φέρνει ήσυχο ύπνο και ισορροπία στις σχέσεις. Βοηθά να ξεπεραστούν οι κάθε είδους καταναγκασμοί και ψυχαναγκασμοί. Επιδρά θετικά στον ηλεκτρομαγνητισμό τους σώματος. Για μερικούς έχει έντονη αντικαρκινική δράση. Αντιστοιχεί στο chakra της καρδιάς.


Ροζ τουρμαλίνης (rubellite): Δυναμώνει την καρδιά και αυξάνει την ενόραση, την αντίληψη, τη δημιουργικότητα, τη γονιμότητα και τη σεξουαλικότητα. Εξισορροπεί την παθητικότητα και την επιθετικότητα.


Μαύρο (black): Ενεργοποιεί το chakra της βάσης, προστατεύει από την αρθρίτιδα, τη γλωσσοφαγιά, τη μαγεία και την αρνητική ενέργεια.


Πράσινο (green): Προστατεύει την καρδιά και το ανοσοποιητικό σύστημα. Εξισορροπητής δυνάμεων.


Μπλε (blue): Προστατεύει το φάρυγγα και τα πνευμόνια, βοηθά την επικοινωνία, είναι σύμμαχος κατά της μοναξιάς.


Καρπούζι (watermelon): Διεγείρει, δυναμώνει την επίδραση των άλλων τουρμαλινών, ενισχύει την καρδιά. Κατάλληλο για όσους έχουν ενδοκρινολογικά προβλήματα.


In quartz: Αντιστοιχεί στο charka του σώματος. Συντονίζει το άτομο με το ανώτερο Εγώ και βοηθά την πνευματική κατανόηση. Προάγει την ειρήνη και τις συμφωνίες. Κατάλληλο για σπουδαστές, διπλωμάτες και πολιτικούς.


Smoky quartz (χαλαζίας με σχέδια καπνού): Αυξάνει τη γονιμότητα και κάνει το άτομο πιο δημιουργικό και συναισθηματικό. Προστατεύει τους αδένες και βοηθά στην απορρόφηση των πρωτεϊνών.


Ζαφείρι: Βελτιώνει τη λειτουργία των αδένων, ανεβάζει τη διάθεση. Ενεργοποιεί τις μαντικές ικανότητες, την τηλεπάθεια και, γενικότερα, τις «θηλυκές ιδιότητες». Φέρνει κοντά στο άτομο τους κατάλληλους οδηγούς.


Μαλαχίτης: Φροντίζει για την ισορροπία του αριστερού και του δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου και των νοητικών ικανοτήτων. Προστατεύει από τη ραδιενέργεια και βοηθά στην αναπαραγωγή των ιστών. Προάγει τη δοτικότητα και την αυτοέκφραση.


Οπάλιο: Κατάλληλο για την προστασία, τη διαίσθηση, την αρμονία, τη συναισθηματική ισορροπία και την ψυχική ευφορία. Αυξάνει την κοσμική συνειδητότητα.


Φεγγαρόπετρα: Καθιστά το άτομο δεκτικό προς τις γυναικείες ιδιότητες - αρετές (ευαισθησία, διαίσθηση, μαντική ικανότητα). Θεραπεύει τα γυναικολογικά προβλήματα.


Πυρίτιο: Βοηθά την πέψη και είναι ιδανικό για την προστασία των κόκκινων αιμοσφαιρίων και το κυκλοφορικό. Μειώνει την αγωνία και τις κρίσεις πανικού. Προστατεύει από την κατάθλιψη και τη συναισθηματική δυσφορία. Είναι μαγνήτης χρωμάτων.


Ρουμπίνι: Κατάλληλο για τους ηγέτες, καθώς ενισχύει την αυτοπεποίθηση και τις διοικητικές ικανότητες, την ευελιξία, την αφοσίωση και την ενέργεια. Προστατεύει την καρδιά και το νευρικό σύστημα.


Ροδοχρωσίτης (rhodochrosite): «Καθαρίζει» το υποσυνείδητο, δυναμώνει την αυτοαίσθηση και την αυτογνωσία, εξισορροπεί τις γυναικείες και τις ανδρικές ορμόνες.


Χαλαζίας-φάντασμα (phantom quartz): Ο κατάλληλος κρύσταλλος για το διαλογισμό, όταν το άτομο νιώθει ότι έχει έρθει σε κοινωνικό ή ψυχολογικό αδιέξοδο, όταν κάνει νέα ξεκινήματα ή όταν αναδομεί τη ζωή του.


Μαργαριτάρι: Συμβολίζει την «ευφυΐα στο σκοτάδι» και το καλό που κρύβεται μέσα σε κάθε άνθρωπο. Συνδέεται με την εξιδανίκευση και την ψυχανάλυση, με το ανδρόγυνο και την ανθρώπινη ψυχή. Ικανό να συγκεντρώνει όλα τα σκόρπια πράγματα και τα συναισθήματα.


Peridot (είδος ολιδίνης): Βοηθά την αναπαραγωγή των ιστών και χαρίζει διαύγεια, υπομονή, ισορροπία και ηρεμία. Ευθυγραμμίζει όλα τα «λεπτά» σώματα και ενθαρρύνει τη θετική συναισθηματική αντιμετώπιση της ζωής.


Μολδαβίτης: Η πλούσια χρωματισμένη, ημιδιαφανής πράσινη πέτρα, γνωστή ως μολδαβίτης, είναι ο μόνος γνωστός πολύτιμος λίθος εξωγήινης προέλευσης. Η μόνη καταγεγραμμένη πτώση μολδαβιτών συνέβη περίπου πριν από 15 εκατομμύρια χρόνια! Οι μολδαβίτες είναι οι πιο δυσεύρετοι λίθοι, ίσως ακόμη πιο σπάνιοι από τα διαμάντια, τα ρουμπίνια και τα σμαράγδια. Αφού η προέλευσή τους δεν είναι γήινη, ανακαλύψεις νέων αποθεμάτων φαίνονται μάλλον απίθανες. Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν εξαιρετικά εύκολη τη «σύνδεση» με την ενέργεια των μολδαβιτών. Συνήθως, πρώτα νιώθουν τη θερμότητα που εκπέμπεται από το λίθο και μια αίσθηση ενέργειας με πολύ δυνατούς και σταθερούς παλμούς. Όταν η «σύνδεση» είναι πολύ δυνατή, τη στιγμή που κάποιος κρατά το λίθο κοκκινίζει στο πρόσωπο και το λαιμό, κατάσταση που συνοδεύεται από την ενεργοποίηση των chakras, ειδικά του τρίτου ματιού. Βοηθά τη διεύρυνση της κοσμικής συνειδητότητας. Ο μολδαβίτης είναι διαθέσιμος και ενεργοποιείται μόνο για εκείνους που θέλουν να υπηρετήσουν την Αλήθεια· δεν τίθεται στην υπηρεσία όλων των ατόμων. Αν δεν είστε διατεθειμένοι να εργαστείτε για κάποιον καλό σκοπό, καλύτερα να μην αποκτήσετε έναν τέτοιο λίθο.



Μουσικό όργανο!




Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, το κομπολόι έχει και μουσική χρήση στη λαϊκή μας παράδοση. Κρεμασμένο στο ένα κουμπί του γιλέκου, κρατιέται τεντωμένο με το αριστερό χέρι, ενώ με το δεξί ο αριστοτέχνης τρίβει τις χάντρες με τα χείλη ενός μικρού, κάπως χοντρού κρασοπότηρου. Με αυτόν τον τρόπο συνοδευόταν παλιά το τραγούδι -ιδίως όταν σε ένα γλέντι δεν υπήρχαν άλλοι μουσικοί- ή ορισμένα όργανα της οικογένειας του λαγούτου, όπως ο ταμπουράς, ο μπαγλαμάς κ.ά.
Το κομπολόι το χρησιμοποιούσαν όσοι είχαν ρυθμική ευαισθησία και την επιδεξιότητα να τρίβουν τις χάντρες με τις κατάλληλες για κάθε ρυθμικό σχηματισμό κινήσεις. Σήμερα ένα τέτοιο μουσικό δρώμενο είναι εξαιρετικά σπάνιο. Ακόμη, το κομπολόι χρησιμεύει ως ηχητικό αντικείμενο, «μέσον απασχολήσεως κατά τας ώρας της σχόλης» ή, όπως γράφει ο Ηλίας Πετρόπουλος στα «Ρεμπέτικα Τραγούδια», «με το κομπολόι κατορθούται ένα τεμάχισμα του χρόνου ψιλό και βραδύ, που κάνει τη ζωή να κρατάει αιώνια».
Στο Ηράκλειο της Κρήτης το κομπολόι συχνά συνοδεύει την ασκομαντούρα. Με χάντρες, επίσης, διακοσμούνται πολλά μουσικά όργανα, όπως και με κόκαλα, νομίσματα, κουδουνάκια, καθρεπτάκια, φούντες, σχέδια και διάφορες παραστάσεις. Στο υλικό και στις διαστάσεις που έχουν οι χάντρες καθώς και στον τρόπο του παιξίματος οφείλονται το χρώμα και η ένταση του ήχου που αυτό δίνει.


Βιβλιογραφία


* Σημειώσεις από το «Κομπολογάκι τ' Αναπλιού», Φάνης Συγγενίδης
* Λεξικό των Συμβόλων, Juan -Eduardo Cirlot, Εκδόσεις Κονιδάρη
* Ελληνικά Λαϊκά Μουσικά Όργανα, Φοίβος Ανωγειανάκης, Εκδοτικός Οίκος Μέλισσα
* Παγκόσμια Μυθολογία, Εκδοτική Αθηνών




το άρθρο το βρήκα εδώ