Και πάλι ΟΧΙ στο χαράτσι της ΔΕΗ

5 λόγοι και 5 προοπτικές
από τα βουνά της νοτιοανατολικής Πελοποννήσου

Γράφει ο Γιώργος Μελέτης

Ο αγώνας ενάντια στο χαράτσι της ΔΕΗ φτάνει σε ένα κρίσιμο σημείο.

Παρόλο που τα κόμματα, που επίσημα το καταγγέλλουν, δεν πήραν στην ουσία καμιά πρωτοβουλία για την οργάνωση της λαϊκής αντίδρασης, αυτή φουντώνει στα χωριά και τις πόλεις της χώρας, στις γειτονιές και στις παρέες, δημιουργώντας νέες, αυτόνομες, γνήσια λαϊκές νησίδες αντίστασης στην εξαθλίωση και στην κατοχή.

Η κυβέρνηση και τα τσιράκια της αρχίζουν τις μανούβρες:....


Θα παρθούν μέτρα (του χρόνου!) για τις ευπαθείς ομάδες… Θα διευκολύνει με δώσεις…. Θα γίνουν διορθώσεις….. Οι τζαμπατζήδες κάνουν κακό στην χώρα… Να πληρώσουν οι έχοντες (σιγά!)….. Πληρώστε και βλέπουμε!

Ο κόσμος όμως ξέρει, παρά την …… >>>>>>




προσπάθεια των καναλιών και των κομμάτων, ότι κανείς δεν πρέπει να το πληρώσει. Ο διαχωρισμός μεταξύ αυτών που αδυνατούν να το πληρώσουν και των υπολοίπων είναι μια ακόμα μορφή της γνωστής τακτικής των εξουσιαστών και των δωσιλόγων, να διαιρούν το λαό και να στρέφουν το ένα κομμάτι του εναντίον του άλλου.

Κανείς δεν πρέπει να τους δώσει φράγκο! Κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση να αρνηθεί να πληρώσει, γιατί…….

1. Τα χαράτσια που πληρώνουμε δεν πάνε σε μισθούς και συντάξεις, δεν πάνε σε σχολεία και νοσοκομεία. Πάνε κατευθείαν στην τσέπη των δανειστών.
Όσο εξακολουθούμε και πληρώνουμε τόσο διευκολύνουμε η μάλλον υποχρεώνουμε και τους επόμενους που θα βγουν να το διατηρήσουν το χαράτσι! Αφού το πληρώνουν – σου λέει! Που να βρούμε αλλού λεφτά.
Όσο εξακολουθούμε να πληρώνουμε θα βάζουν και καινούργια. Αφού τα σηκώνει ο οργανισμός μας! Το είπαν καθαρά όταν ρωτήθηκαν: – Μπορεί να πληρώσει άλλο ο Έλληνας; – Θα δούμε!!! απάντησε ο υπουργός! Οικονόμου. Θέλετε να νομίσει ότι μπορούμε να πληρώσουμε κι άλλα;
Όσο εξακολουθούμε να πληρώνουμε τόσο τους κρατάμε στην εξουσία. Τόσο τους δίνουμε την δυνατότητα να μην αφήσουν τίποτα όρθιο, να τα πουλήσουν όλα. Αν έχει απομείνει κάτι.
Όσο πληρώνουμε τόσο σπρώχνουμε τη χώρα στην καταστροφή. Βοηθάμε να μας ξεζουμίσουν, να μας εξαθλιώσουν, να μας αφαιρέσουν κάθε αξιοπρέπεια, να μην έχουμε τίποτα! Ένας λαός με σκυμμένο κεφάλι δεν έχει καμιά ελπίδα.
Η μάχη ενάντια στο χαράτσι είναι μια από τις πιο σημαντικές μάχες που ο λαός έχει να δώσει στους δύσκολους καιρούς που περνάμε και στους χειρότερους που έρχονται. Είναι μια μάχη αξιοπρέπειας πρώτα απ όλα. Μια μάχη για να μη γίνει νοικιάρης στο σπίτι του, για να μην κοιμούνται τα παιδιά του στις σχάρες του ηλεκτρικού, όπως σε άλλα “πολιτισμένα” κράτη! Είναι μια μάχη που την καταλαβαίνει σαν απαραίτητη.

Ξέρει καλά ότι πρέπει να τη δώσει, γιατί……..

1) Εάν ο λαός δεν πληρώσει, αποταμιεύει πολύτιμο κεφάλαιο για τις καταστροφικές μέρες που έρχονται. Πολύτιμο και για την προσωπική του επιβίωση και για την ανόρθωση της χώρας.

2) Εάν ο λαός δεν πληρώσει, όποια κυβέρνηση και νάρθει μετά δεν θα τολμήσει να σκεφτεί να το διατηρήσει. Θα τρέξουν όλοι να υποσχεθούν την κατάργησή του πριν τις εκλογές. Ήδη άρχισαν να λένε για διευκολύνσεις!

3) Εάν ο λαός δεν πληρώσει, θα βάλει τέρμα σε κάθε καινούργιο φόρο. Θα είναι μια τρανταχτή δήλωση: Ως Εδώ!

4) Εάν ο λαός δεν πληρώσει, θα συντομεύσει κατά πολύ την παραμονή αυτής της συμμορίας στην εξουσία. Το μετρητό είναι το οξυγόνο τους. Τραβήξτε το σωλήνα! Κόψτε τον!!

5) Εάν ο λαός δεν πληρώσει, εάν αντισταθεί και παλέψει, θα αποκτήσει πάλι αυτοπεποίθηση. Θα πάψει να είναι ένα τρομαγμένο και ζαλισμένο ζούδι, θα καταλάβει πως έχει δύναμη, πως μπορεί μόνος του να τα καταφέρει. Η αισιοδοξία αυτή είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο στην προσπάθεια για την ανόρθωση της χώρας και των ανθρώπων της.

Εμπρός λοιπόν! Επιτροπές για τα χαράτσια παντού. Επιτροπές που θα δώσουν διέξοδο στους πολίτες. Επιτροπές! γιατί χωρίς την συμμετοχή και την αυτόνομη δράση των πολιτών κανείς δεν μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο. Εμπρός λοιπόν. Επιτροπές παντού. Επιτροπές που θα γίνουν αφορμή για την επαναθεμελίωση των ανθρώπινων σχέσεων και των κοινωνικών θεσμών.

http://cretanpatriot.wordpress.com/

JAMES Κ. GALBRAITH : “Η Ελλάδα καταστρέφεται εσκεμμένα και μεθοδευμένα”

Εγκληματικές» χαρακτηρίζει ο επιφανής οικονομολόγος Τζέιμς Κ. Γκαλμπρέιθ τις βίαιες πολιτικές λιτότητας που επιβάλλει η Ε.Ε. και το ΔΝΤ στην Ελλάδα, και ληστρικές τις φοροεπιδρομές. Γιος ενός από τους τιτάνες οικονομολόγους του 20ού αιώνα, ο Τζέιμι, όπως είναι γνωστός σε φίλους και συναδέλφους, δεν έχει συνηθίσει να μασάει τα λόγια του. Η «Κ.Ε.» συνομίλησε μαζί του πρόσφατα για την....
κρίση στην Ελλάδα και την ευρωζώνη γενικότερα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ησασταν σχετικά πρόσφατα στην Ελλάδα, οπότε θα ήθελα τις εκτιμήσεις σας για το τι συμβαίνει στη χώρα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η Ελλάδα καταστρέφεται. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Καταστρέφεται εσκεμμένα και μεθοδευμένα. Αυτή είναι η εγκληματική πολιτική της Ε.Ε. και του ΔΝΤ απέναντι σε μια χώρα που έχασε τον έλεγχο της δημοσιονομικής της κατάστασης. Τα μέτρα που εφαρμόζονται δεν στοχεύουν σε μεταρρύθμιση της οικονομίας (αφελής, τουλάχιστον, όποιος πιστεύει σε κάτι τέτοιο) αλλά σε παραδειγματισμό των υπολοίπων χωρών στην Ε.Ε. που αντιμετωπίζουν προβλήματα χρέους, όπως η Ιταλία. Οι δε φοροεπιδρομές είναι ληστρικές και οδηγούν στην εξαθλίωση μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας.
ΕΡΩΤΗΣΗ:Χαρακτηρίσατε τις πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα ως μια πολιτική συλλογικής τιμωρίας. Από πότε μετετράπη σε πολιτική η τιμωρία;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ακριβώς. Αυτό είναι που προσπαθώ να πω. Οτι τα μέτρα που εφαρμόζονται στην Ελλάδα δεν έχουν να κάνουν με καμιά προφανή οικονομική πολιτική. Αντιθέτως, στοχεύουν στην κατάρρευση της οικονομίας ως τιμωρία για το ότι η χώρα προκάλεσε πρόβλημα στην Ε.Ε. και για να δουν χώρες όπως η Ιταλία αυτή τη στιγμή, τι τους περιμένει σε περίπτωση που δεν προχωρήσουν σε «εξυγίανση» των δημόσιων οικονομικών τους. Η Ε.Ε. και η Γερμανία κυρίως δεν ενδιαφέρονται στο ελάχιστο πού θα καταλήξει η Ελλάδα. Αλλά στην Ελλάδα έχει ήδη ξεκινήσει μια βαθιά διαδικασία κοινωνικής αποσύνθεσης, που αδυνατώ να δω πώς θα τελειώσει.
ΕΡΩΤΗΣΗ:Πώς ακριβώς αντιλαμβανόσαστε την κρίση στην ευρωζώνη;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η κρίση στην ευρωζώνη είναι μια τραπεζική κρίση που «ποζάρει» ως μια σειρά κρίσεων εθνικού χρέους και έχει γίνει περίπλοκη εξαιτίας αντιδραστικών οικονομικών ιδεών, μιας ελαττωματικής χρηματοοικονομικής αρχιτεκτονικής και ενός τοξικού πολιτικού περιβάλλοντος, κυρίως στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ιταλία και στην Ελλάδα.
Οπως και στις ΗΠΑ, η ευρωπαϊκή τραπεζική κρίση είναι το προϊόν υπερδανεισμού σε αδύναμους δανειολήπτες, συμπεριλαμβανομένης της στεγαστικής αγοράς στην Ισπανία, της εμπορικής κτηματομεσιτικής αγοράς στην Ιρλανδία και του δημόσιου τομέα (εν μέρει για υποδομές) στην Ελλάδα. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες μόχλευσαν για να αγοράσουν τοξικές αμερικανικές υποθήκες και όταν αυτές κατέρρευσαν άρχισαν να ξεφορτώνουν τα αδύναμα κρατικά ομόλογα και να αγοράζουν ισχυρά κρατικά ομόλογα, ανεβάζοντας τις αποδόσεις και οδηγώντας τελικά όλη την ευρωπαϊκή περιφέρεια σε κρίση. Η Ελλάδα ήταν απλά το πρώτο ντόμινο στη γραμμή.
ΕΡΩΤΗΣΗ:Η οικονομία της Ελλάδας βυθίζεται κυριολεκτικά. Είναι η έξοδος από το ευρώ μια αληθινά βιώσιμη εναλλακτική λύση;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αρχικά η λύση σε όλη την ευρωζώνη θα μπορούσε να λυθεί με μια κίνηση από την ΕΚΤ, αγοράζοντας ομόλογα από τις αδύναμες χώρες και αναχρηματοδοτώντας τα στη συνέχεια. Το επιχείρημα ενάντια σε αυτή την κίνηση λέγεται «ηθικός κίνδυνος», που ενισχύεται από παραδοσιακούς φόβους για πληθωρισμό, αλλά το πραγματικό ζήτημα είναι ότι αν γινόταν αυτό θα συνεπαγόταν απώλεια ελέγχου της κεντρικής τράπεζας από τους πιστωτές. Δράσεις ανάλογες με αυτές που έλαβε η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ -εθνικοποιώντας όλη την αγορά χαρτονομισμάτων, για παράδειγμα- θα ήταν αποκρουστικές για την ΕΚΤ, αν και αγοράζει κρατικά ομόλογα όταν φτάνει ο κόμπος στο χτένι. Αντ’ αυτού, η ευρωζώνη κινήθηκε προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός τοξικού CDO που αποκαλείται Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας. Η Ελλάδα θα έπρεπε προ πολλού να έχει απαιτήσει μια τελική λύση του προβλήματός της. Τα νεοφιλελεύθερα οικονομικά μέτρα έχουν βυθίσει τη χώρα σε μια κατάσταση που είναι δύσκολο να δει κανείς πώς μπορεί να υπάρξει ελπίδα για το μέλλον. Η νέα συμφωνία θα διατηρήσει την ύφεση για τουλάχιστον μια δεκαετία, ή και περισσότερο, αν αντέξει και δεν έχει εκραγεί έως τότε η χώρα. Εάν υπήρχε μια εύκολη έξοδος από το ευρώ, η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε ήδη φύγει. Αλλά η Ελλάδα δεν είναι Αργεντινή να εξάγει σόγια και πετρέλαιο στην Κίνα, και μια νόμιμη έξοδος από το ευρώ θα σήμαινε και έξοδος από την Ε.Ε. Αυτή είναι μια επιλογή που μόνο η Γερμανία μπορεί να κάνει. Για τους άλλους, εάν δεν υπάρξει μια μεταμόρφωση στη Βόρεια Ευρώπη, η επιλογή είναι ανάμεσα σε καρκίνο και ανακοπή καρδιάς.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Στο ενδιάμεσο, τι μπορεί να γίνει με εκείνες τις ελληνικές τράπεζες που ίσως καταρρεύσουν εξαιτίας του υψηλού κουρέματος στο χρέος των κρατικών ομολόγων;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η κρατικοποίηση είναι μια λύση, αλλά το ερώτημα που τίθεται είναι από πού θα βρει τα κεφάλαια για τη συντήρησή τους η κυβέρνηση μιας χρεοκοπημένης χώρας. Δυστυχώς, σε τέτοιες περιπτώσεις δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις και όλες οι στρατηγικές συνοδεύονται από υψηλό κόστος. Μια άλλη λύση θα ήταν η ευρωπαϊκοποίησή τους. Κακά τα ψέματα, η Ελλάδα έχει ήδη χάσει σημαντικό μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, αλλά αυτό φαίνεται να είναι το μέλλον στην ευρωχώρα, εφόσον φυσικά δεν καταρρεύσει όλη η οντότητα. Με μεσοβέζικες λύσεις δεν υπάρχει μέλλον για το συγκεκριμένο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα της Ε.Ε.
*Ο JAMES Κ. GALBRAITH Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Όστιν του Τέξας.
του ΧΡΟΝΗ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ

http://politicanea.blogspot.com/

Πώς η μικρή Ισλανδία επαναστάτησε και διεκδικεί την εθνική τhttp://www.blogger.com/img/blank.gifης κυριαρχία

Της Deena Stryker
για το ιστολόγιο Daily Kos

Το ρεπορτάζ μιας ιταλικής ραδιοφωνικής εκπομπής που αφορούσε την εξελισσόμενη επανάσταση της Ισλανδίας είναι ένα εντυπωσιακό παράδειγμα του πόσο λίγο μας πληροφορούν τα μέσα ενημέρωσης για τον υπόλοιπο κόσμο. Κάποιοι από εσάς ίσως να θυμάστε ότι, με την έναρξη της οικονομικής κρίσης του 2008, η Ισλανδία κυριολεκτικά χρεοκόπησε. Οι δημοσιογράφοι αναφέρθηκαν στους λόγους μόνο εν παρόδω, και από τότε, το ελάχιστα γνωστό αυτό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης πέρασε και πάλι στη λήθη.

Φυσικά, καθώς η μία ευρωπαϊκή χώρα μετά την άλλη εξαναγκάζεται να μπει σε μηχανισμό στήριξης ή κινδυνεύει να μπει, θέτοντας συγχρόνως σε κίνδυνο το ευρώ, πράγμα που θα έχει επιπτώσεις για ολόκληρο τον κόσμο, το τελευταίο πράγμα που θέλουν οι ισχυροί είναι να γίνει η Ισλανδία παράδειγμα προς μίμηση. Οι λόγοι είναι οι εξής:

Πέντε χρόνια διακυβέρνησης από ένα αμιγώς νεοφιλελεύθερο καθεστώς είχαν κάνει την Ισλανδία (χώρα με πληθυσμό 320.000, και δίχως ένοπλες δυνάμεις), μία από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο. Το 2003 όλες οι τράπεζες της χώρας αποκρατικοποιήθηκαν, και σε μια προσπάθεια να προσελκύσουν ξένους επενδυτές, πρόσφεραν τραπεζικές συναλλαγές on-line, το κόστος των οποίων ήταν ελάχιστο, επιτρέποντάς τους έτσι να προσφέρουν σχετικά υψηλά ποσοστά επιστροφής. Οι λογαριασμοί, γνωστοί ως Icesave, είχαν προσελκύσει πολλούς μικροεπενδυτές από Αγγλία και Ολλανδία. Ωστόσο, καθώς οι επενδύσεις αυξήθηκαν, το ίδιο έγινε και με το εξωτερικό χρέος των τραπεζών. Το 2003 το χρέος της Ισλανδίας ήταν ίσο με 200 φορές το ΑΕΠ της, και τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2007, έφθασε το 900%. Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 ήταν η χαριστική βολή. Οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζες της Ισλανδίας, η Landbanki, η Kapthing και η Glitnir, χρεοκόπησαν και κρατικοποιήθηκαν, ενώ η ισλανδική κορώνα έχασε το 85% της αξίας της σε σχέση με το ευρώ. Στο τέλος του ίδιου έτους η Ισλανδία κήρυξε πτώχευση.

Παρ' όλα αυτά, και αντίθετα με τις προβλέψεις, η κρίση είχε ως τελικό αποτέλεσμα να επανακτήσουν οι Ισλανδοί τα κυριαρχικά τους δικαιώματα επί της χώρας τους, μέσα από μια διαδικασία άμεσης συμμετοχικής δημοκρατίας που τελικά οδήγησε σε νέο Σύνταγμα. Αλλά μόνο μετά από μια επίπονη διαδικασία.

Ο Geir Haarde, πρωθυπουργός της τότε σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης συνασπισμού, διαπραγματεύτηκε ένα δάνειο 2.100.000 δολαρίων, στο οποίο οι σκανδιναβικές χώρες πρόσθεσαν άλλα 2,5 εκατομμύρια. Η ξένη οικονομική κοινότητα πίεσε την Ισλανδία να επιβάλει δραστικά μέτρα. Το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση δήλωσαν την προθυμία τους να αναλάβουν το χρέος της, υποστηρίζοντας ότι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να ξεπληρώσει η χώρα την Ολλανδία και τη Βρετανία, οι οποίες είχαν δεσμευτεί για την επιστροφή του ποσού στους πολίτες τους.

ΒΙΝΤΕΟ από εκπομπή της Helen Skopis με ελλ. υπότιτλους: Η Ισλανδία το παλεύει



Οι διαμαρτυρίες και ταραχές που ξέσπασαν και συνεχίστηκαν ανάγκασαν τελικά την κυβέρνηση να παραιτηθεί. Έγιναν πρόωρες εκλογές τον Απρίλιο του 2009, με αποτέλεσμα να αναδειχθεί νικήτρια μια αριστερή συμμαχία η οποία, ναι μεν καταδίκασε το νεοφιλελεύθερο οικονομικό σύστημα, αλλά δεν άργησε να ενδώσει στις αξιώσεις του να εξοφλήσει η χώρα συνολικά 3,5 εκατομμύριο ευρώ. Αυτό θα προϋπόθετε την καταβολή 100 ευρώ τον μήνα από κάθε Ισλανδό πολίτη για 15 χρόνια, με επιτόκιο 5,5%, για να αποπληρωθεί ένα χρέος που στην πραγματικότητα όφειλαν ιδιώτες σε άλλους ιδιώτες. Ήταν η σταγόνα που τελικά έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει.

Αυτό που επακολούθησε ήταν κάτι το απρόβλεπτο. Η πεποίθηση ότι οι πολίτες ήταν υποχρεωμένοι να πληρώσουν για τα λάθη ενός οικονομικού μονοπωλίου, ότι ένα ολόκληρο έθνος αναγκάστηκε να φορολογηθεί για να αποπληρωθούν χρέη ιδιωτών ανατράπηκε, με αποτέλεσμα να υποστεί βαθιές αλλαγές η σχέση μεταξύ πολιτών και πολιτικών θεσμών ώσπου, τελικά, οι ηγέτες της Ισλανδίας αναγκάστηκαν να ταχθούν με το μέρος των ψηφοφόρων τους. Ο ηγέτης της χώρας, Olafur Ragnar Grimsson, αρνήθηκε να επικυρώσει το νόμο που θα είχε καταστήσει τους πολίτες της Ισλανδίας υπεύθυνους για την αποπληρωμή των χρεών των τραπεζών της και στη συνέχεια δέχθηκε να γίνει δημοψήφισμα.

ΒΙΝΤΕΟ διαδήλωσης για δημοψήφισμα



Φυσικά, η διεθνής κοινότητα αντέδρασε αυξάνοντας την πίεση που ασκούσε μέχρι τότε στην Ισλανδία. Η Βρετανία και η Ολλανδία απείλησαν με αντίποινα που θα απομόνωναν τη χώρα. Και ενώ οι Ισλανδοί πήγαιναν να ψηφίσουν, οι ξένοι τραπεζίτες προειδοποίησαν ότι θα μπλοκάρουν οποιαδήποτε ενίσχυση από το ΔΝΤ. Η βρετανική κυβέρνηση απείλησε να παγώσει τις καταθέσεις ταμιευτηρίου και όψεως των Ισλανδών. Όπως ομολόγησε ο ίδιος ο Grimsson: «Μας είπαν ότι αν αρνηθούμε τους όρους της διεθνούς κοινότητας, θα γίνουμε η Κούβα του Βορρά. Όμως αν τους είχαμε αποδεχθεί, θα είχαμε γίνει η Αϊτή του Βορρά».(Έχω γράψει πολλές φορές ότι όταν οι Κουβανοί βλέπουν τη δεινή κατάσταση της γειτονικής τους Αϊτής δοξάζουν τον Θεό για την τύχη τους.)

Στο δημοψήφισμα του Μαρτίου του 2010, το 93% ψήφισε κατά της αποπληρωμής του χρέους. Το ΔΝΤ πάγωσε αμέσως το δάνειο που είχε υποσχεθεί. Αλλά οι επαναστατημένοι (και αυτό δεν μεταδόθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες) δεν πτοήθηκαν. Με την υποστήριξη των εξαγριωμένων πολιτών, η κυβέρνηση ξεκίνησε αστικές και ποινικές έρευνες σχετικά με τους υπεύθυνους για την οικονομική κρίση. Η Interpol εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για τον πρώην πρόεδρο της Kaupthing, Sigurdur Einarsson, ενώ οι υπόλοιποι τραπεζίτες που εμπλέκονταν στο κραχ εγκατέλειψαν τη χώρα.

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ στα Ελληνικά: Πώς σώθηκε η Ισλανδία:



Όμως οι Ισλανδοί* δεν έχουν σταματήσει εκεί. Αποφάσισαν να συντάξουν νέο Σύνταγμα που θα απαλλάξει τη χώρα από την υπερβολική επιρροή του διεθνούς χρηματοοικονομικού τομέα και του εικονικού χρήματος. (Το μέχρι τότε ισχύον Σύνταγμα είχε συνταχθεί το 1918, όταν η Ισλανδία απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Δανία, και η μόνη διαφορά με το Σύνταγμα της Δανίας ήταν η αντικατάσταση της λέξης «βασιλιάς» με τη λέξη «πρόεδρος».)

Για να φτιάξει το νέο του Σύνταγμα, ο λαός της Ισλανδίας εξέλεξε μια επιτροπή 25 πολιτών από ένα σύνολο 522 ενηλίκων που δεν ανήκαν σε κανένα πολιτικό κόμμα, αλλά είχαν προταθεί από τουλάχιστον 30 πολίτες. Το νέο Σύνταγμα δεν ήταν έργο μιας ομάδας πολιτικών, αλλά γράφτηκε στο διαδίκτυο. Οι συναντήσεις των μελών της επιτροπής μεταδίδονταν διαδικτυακά και οι πολίτες είχαν την ευκαιρία να στέλλουν τις παρατηρήσεις και τις προτάσεις τους, παρακολουθώντας το κείμενο καθώς διαμορφωνόταν. Το Σύνταγμα που τελικά θα προκύψει από αυτή τη συμμετοχική δημοκρατική διαδικασία θα υποβληθεί στο κοινοβούλιο για έγκριση, μετά τις επόμενες εκλογές.

'Οσοι από εσάς διάβασαν το βιβλίο του Jared Diamond "Kατάρρευση - Πως οι κοινωνίες επιλέγουν να αποτύχουν ή να επιτύχουν" θα θυμούνται την περιγραφή της κατάρρευσης της αγροτικής οικονομίας της Ισλανδίας τον 9ο αιώνα. Σήμερα η χώρα ανακάμπτει από την πρόσφατη οικονομική κατάρρευση της με τρόπους ακριβώς αντίθετους από αυτούς που γενικά θεωρούνται δεδομένοι, όπως επιβεβαιώθηκε πρόσφατα σε συνέντευξη της νέας επικεφαλής του ΔΝΤ, Christine Lagarde, στον δημοσιογράφο του CNN Fareed Zakaria. Και όμως, στον ελληνικό λαό έχουν γίνει συστάσεις για ιδιωτικοποίηση του δημόσιου τομέα της χώρας, η οποία προβάλλετει ως η μόνη λύση. Οι λαοί της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας αντιμετωπίζουν την ίδια απειλή.

Οι λαοί αυτοί θα πρέπει να έχουν για φωτεινό παράδειγμα την Ισλανδία. Αρνούμενη να υποκύψει στα ξένα συμφέροντα, η μικρή αυτή χώρα έκανε τη φωνή της να ακουστεί παντού, ώστε να γίνει σαφές ότι ο λαός της είναι ο μόνος κυρίαρχος.

Αυτός είναι και ο λόγος που δεν ασχολούνται πια μαζί της οι δημοσιογράφοι.

ΒΙΝΤΕΟ: Μαξ Καιζερ: Ελλάδα Ισλανδία, The No-Pay Movement:

πηγή :http://kostasxan.blogspot.com/

Η ΦΑΣΑΡΙΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΔΟΣΗ,ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΔΙΑΠΛΑΤΑ ΤΟΝ ΔΡ

Αναλύσεις επί αναλύσεων,ο καθένας να λέει το μακρύ και το κοντό του και τελικά...ποιο το αποτέλεσμα;Κανείς δεν βλέπει πέρα από το Μεσοπρόθεσμο ή έστω την πέμπτη δόση του ΔΝΤ!

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις ούτε πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ποιο είναι το πραγματικό διακύβευμα:Όχι πάντως η...σωτηρία με τα δανεικά των τοκογλύφων,ούτε και η χρεωκοπία!

Ειδικά η δεύτερη,ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ δεν συμφέρει καθόλου τους Ευρωπαίους και όχι μόνο:Έτσι,ακούσαμε δηλώσεις τους για "σχέδιο Β" ή "Γ" (!!!),σε περίπτωση που δεν ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο.Ταυτόχρονα,εγχώριοι πασοκικοί κύκλοι προεξοφλούν πως η πέμπτη δόση είναι εξασφαλισμένη.

Επομένως,το Μεσοπρόθεσμο είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ από το Μνημόνιο 1 και 2,την Ε.Ε,το ΔΝΤ κλπ!Αυτή είναι η αλήθεια,όσο κι αν κάποιοι αγωνίζονται να μας πείσουν για το αντίθετο!

Οι ίδιοι οι δανειστές μας,ξέρουν πολύ καλά πως ΤΑ ΝΕΑ ΔΥΣΒΑΣΤΑΚΤΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΜΕΤΡΑ δεν πρόκειται να αποδώσουν ούτε...σεντ στα τοκογλυφικά τους δάνεια!

Επομένως;Γιατί γίνεται όλη αυτή η φασαρία;

Μα φυσικά,γιατί απώτερος σκοπός του Μεσοπρόθεσμου είναι Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ σε τέτοιο βαθμό,ώστε να μην ενδιαφέρεται για το τι θα ξεπουληθεί προκειμένου ν'αρπάξει ένα ψίχουλο για να χορτάσει την πείνα του!

Ας υποθέσουμε,για παράδειγμα,την πώληση των πετρελαίων και λοιπού ορυκτού πλούτου της χώρας μας:Ποιος θα νοιαστεί για το αν θα τον εκμεταλλεύονται Έλληνες ή ξένοι,όταν θα τρώει ψωμί από εκεί;

Θέλετε να το προχωρήσουμε πιο πέρα;

Γιατί να ενδιαφερθεί ο Αθηναίος αν οι Τούρκοι αρχίσουν να "εκμεταλλεύονται" το Καστελλόριζο;

Γιατί να σκάσουν για τα νησάκια που θα πουληθούν ακόμα και στους γείτονες,όταν έτσι θα διαγράψουν μεγάλο μέρος του χρέους;

Προσέξτε:Όλα τα παραπάνω παραδείγματα δεν πρόκειται να προκαλέσουν αντιδράσεις,ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΩΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΚΑΤΙ ΤΟ ΥΛΙΚΟ!

Φανταστείτε τώρα τι θα γίνει με το όνομα των Σκοπίων και το Κυπριακό,όπου κανείς δεν πρόκειται να μας δώσει τίποτα,πέρα από μια ηθική ικανοποίηση και δικαίωσή μας!

Ε,αν ο κόσμος νοιάζεται μια φορά για το αν θα πουληθούν τα πετρέλαια του Αιγαίου ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΦΑΕΙ,για κάτι που δεν θα του αποφέρει υλικές απολαβές,δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί ούτε για δευτερόλεπτο!

Αυτός είναι ο πραγματικός σκοπός του Μεσοπρόθεσμου και άλλων παρόμοιων βραχυπρόθεσμων οικονομικών μέτρων:ΤΟ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ!

Φυσικά,μπορούν κάποιοι να ενδιαφέρονται μόνο για τα ψιχουλάκια των μισθών τους κλπ:Πρόκειται για την πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της χώρας,που δυστυχώς δεhttp://www.blogger.com/img/blank.gifν ενδιαφέρονται για την Οικονομία όπως λένε-ΔΙΟΤΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΟΣΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΑΜΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ-αλλά μόνο για την τσέπη τους!

Κι αν αυτή γεμίσει με αντάλλαγμα "μειωμένη Εθνική Κυριαρχία",που λέει κι ο Τζέφρυ,δεν βαριέσαι!

Τουλάχιστον θα έχει μειωθεί...το έλλειμμα!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/

Η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος παραβάτης σε υποθέσεις χρέους του 20ου αι.

Συνέντευξη του Albrecht Ritschl στο Spiegel
Φωτο: Ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Konrad Adenauer (αριστερά) σε συνάντηση με την Ανώτατη Επιτροπή των Συμμάχων, το 1951: Η αποφυγή των αποζημιώσεων απαιτεί μια "σωτήρια χειρονομία"

Εάν πιστεύετε πως η ελληνική οικονομική κρίση είναι η χειρότερη που έχει αντιμετωπίσει η Ευρώπη, τότε θα πρέπει να αναθεωρήσετε, μας ενημερώνει το γερμανικό περιοδικό Spiegel, το οποίο φιλοξενεί συνέντευξη του ιστορικού της οικονομίας Albrecht Ritschl, που υποστηρίζει πως ο χειρότερος οφειλέτης της Ευρώπης δεν είναι άλλος από την πανίσχυρη Γερμανία. Ο κ. Ritschl προειδοποιεί πως η Γερμανία πρέπει να δείξει πιο ενάρετη στάση απέναντι στην κρίση που αντιμετωπίζει το ευρώ, αλλιώς κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπη με νέες διεκδικήσεις για αποζημιώσεις που χρωστάει από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

SPIEGEL: Κε Ritschl, η Γερμανία εμφανίζεται ως ο "ξερόλας" στη συζήτηση επί της οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα. Το Βερολίνο εμφανίζεται αδιάλακτο και απαιτεί υπακοή από την Αθήνα. Είναι αυτή η συμπεριφορά δικαιολογημένη;


Ritschl: Όχι, δεν υπάρχει βάση για αυτή τη συμπεριφορά.


SPIEGEL: Οι περισσότεροι όμως Γερμανοί πιθανόν να διαφωνούσαν.


Ritschl: Αυτό μπορεί να ισχύει, ωστόσο κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, η Γερμανία ήταν η υπεύθυνη για τις μεγαλύτερες εθνικές χρεοκοπίες της πρόσφατης ιστορίας. Είναι μόνον χάριν στις ΗΠΑ, που θυσίασαν τεράστια ποσά χρημάτων μετά από αμφότερους τους πολέμους, τον Α' και τον Β' Παγκόσμιο, που η Γερμανία είναι σήμερα οικονομικά σταθερή και κρατάει τα σκήπτρα του επικεφαλής της Ευρώπης. Αυτό το γεγονός, δυστυχώς, συχνά μοιάζει να ξεχνιέται.


SPIEGEL: Τι ακριβώς έγινε τότε;


Ritschl: Από το 1924 μέχρι το 1929, η Δημοκρατία της Βαϊμάρης έζησε με πίστωση ενώ δανείστηκε από την Αμερική ακόμα και τα χρήματα που χρειαζόταν για να καταβάλει τις αποζημιώσεις του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτή η πιστωτική πυραμίδα κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 1931. Τα χρήματα εξαφανίστηκαν, η ζημία για τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν τεράστια και η επίδραση στην παγκόσμια οικονομία ήταν καταστροφική.


SPIEGEL: Η κατάσταση μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν παρόμοια.


Ritschl: Αμέσως μετά όμως, η Αμερική έλαβε άμεσα μέτρα για να εξασφαλίσει δεν θα υπάρξει επανάληψη των απαιτήσεων για υψηλές αποζημιώσεις από τη Γερμανία. Με λίγες μόνο εξαιρέσεις, όλες αυτές οι απαιτήσεις τέθηκαν στο περιθώριο μέχρι την μελλοντική επανένωση της Γερμανίας. Για τη Γερμανία, αυτή ήταν μια σωτήρια χειρονομία, και αποτέλεσε την πραγματική οικονομική βάση του Wirtschaftswunder, ή αλλιώς του οικονομικού θαύματος (που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950). Αυτό σήμαινε, ωστόσο, ότι και τα θύματα της γερμανικής κατοχής στην Ευρώπη έπρεπε, επίσης, να παραιτηθούν από τις αποζημιώσεις, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων.


SPIEGEL: Στην τρέχουσα κρίση, η Ελλάδα έλαβε αρχικά υπόσχεση για € 110 δισεκατομμύρια από την Ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Τώρα, ακόμη ένα πακέτο διάσωσης παρόμοιων διαστάσεων κρίνεται αναγκαίο. Πόσο μεγάλες ήταν προηγούμενες παύσεις πληρωμών της Γερμανίας;


Ritschl: Με τη σύγκριση να γίνεται σε κάθε περίπτωση έναντι των οικονομικών επιδόσεων των ΗΠΑ, η γερμανική αθέτηση πληρωμών χρέους μόνο στη δεκαετία του 1930, ήταν εξίσου σημαντική με το κόστος της οικονομικής κρίση του 2008. Σε σύγκριση με εκείνη τη στάση πληρωμών, τα σημερινά ελληνικά προβλήματα είναι πραγματικά ασήμαντα.


SPIEGEL: Εάν υπήρχε μια λίστα των χειρότερων χρεοκοπιών στην ιστορία, ποια θέση θα λάμβανε η Γερμανία;


Ritschl: Η Γερμανία είναι βασίλισσα, όσον αφορά σε χρέη. Υπολογίζοντας με βάση το ποσό των ζημιών σε σχέση με τις οικονομικές επιδόσεις, η Γερμανία ήταν ο μεγαλύτερος παραβάτης χρέους του 20ου αιώνα.


SPIEGEL: Η Ελλάδα δεν μπορεί να συγκριθεί;


Ritschl: Όχι, η χώρα έχει παίξει έναν ελάχιστο ρόλο. Είναι μόνο ο κίνδυνος μετάδοσης σε άλλες χώρες της ευρωζώνης που αποτελεί πρόβλημα.


SPIEGEL: Η Γερμανία του σήμερα θεωρείται ως η ενσάρκωση της σταθερότητας. Πόσες φορές έχει γίνει αφερέγγυα η Γερμανία στο παρελθόν;


Ritschl: Αυτό εξαρτάται από το πώς να γίνονται οι υπολογισμοί. Κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα μόνο, ωστόσο, αυτό έγινε τουλάχιστον τρεις φορές. Μετά την πρώτη αθέτηση πληρωμών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, οι ΗΠΑ προχώρησαν σε γερμανικό «κούρεμα» το 1953, μειώνοντας το πρόβλημα του χρέους της σε σχεδόν τίποτα. Η Γερμανία βρέθηκε σε πολύ καλή θέση από τότε, ακόμη και όταν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι έπρεπε να αντιμετωπίσουν τα βάρη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τις συνέπειες της γερμανικής κατοχής. Επιπλέον, η Γερμανία είχε ακόμα μια περίοδο παύσης πληρωμών το 1990.


SPIEGEL: Σοβαρά; Μια παύση πληρωμών;


Ritschl: Ναι, ο τότε καγκελάριος Χέλμουτ Κολ αρνήθηκε να εφαρμοστούν αλλαγές στη Συνθήκη του Λονδίνου για τα Γερμανικά Εξωτερικά Χρέη του 1953. Σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης, σε περίπτωση επανένωσης της χώρας, το ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο θα ρυθμιζόταν εκ νέου. Η μόνη απαίτηση ήταν ένα μικρό ποσό που είχε απομείνει να καταβληθεί, αλλά μιλάμε για ελάχιστα ποσά εδώ. Με την εξαίρεση της αποζημίωσης που καταβλήθηκε σε όσους εξαναγκάστηκαν σε εργασία, η Γερμανία δεν κατέβαλε καμία αποζημίωση μετά το 1990 - και δεν αποπλήρωσε ούτε τα δάνεια ούτε το κόστος της κατοχής στο οποίο εξανάγκασε τις χώρες που είχε καταλάβει κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Ούτε και στους Έλληνες τα κατέβαλε.


SPIEGEL: Σε αντίθεση με το 1953, η τρέχουσα συζήτηση που διεξάγεται σήμερα στη Γερμανία για τη διάσωση της Ελλάδας ασχολείται όχι τόσο με ένα «κούρεμα», αλλά περισσότερο με την επέκταση της λήξης των ομολόγων του Δημοσίου, δηλαδή μια "ομαλή αναδιάρθρωση του χρέους". Μπορεί κανείς, ως εκ τούτου, να μιλά για επικείμενη πτώχευση;


Ritschl: Βεβαίως. Ακόμα κι αν μια χώρα δεν είναι 100 τοις εκατό χωρίς χρήματα, μπορεί να είναι "άφραγκη". Ακρίβως όπως στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του 1950, είναι εξωπραγματικό να σκεφθεί κανείς ότι οι Έλληνες θα μπορούσαν ποτέ να αποπληρώσουν τα χρέη μόνοι τους. Όσοι δεν είναι σε θέση να το κάνουν αυτό, θεωρούνται άφραγκοι. Τώρα πλέον είναι αναγκαίο να καθορίσουν το πόσο υψηλό είναι το ποσοστό αποτυχίας των κρατικών ομολόγων, και πόσα χρήματα των πιστωτών της χώρας πρέπει να θυσιαστούν. Είναι πρωτίστως θέμα εξεύρεσης χρηματοδότη.


SPIEGEL: Ο μεγαλύτερος χρηματοδότης θα είναι φυσικά η Γερμανία.


Ritschl: Έτσι φαίνεται, αλλά είμαστε επίσης εξαιρετικά αμελείς - και η βιομηχανία μας των εξαγωγών ανθεί από παραγγελίες. Το ανθελληνικό αίσθημα που είναι διάχυτο σε πολλά γερμανικά ΜΜΕ είναι άκρως επικίνδυνο. Και βρισκόμαστε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: η γερμανική ανάκαμψη έγινε εφικτή μόνο μέσω της άρνησης πληρωμής των εκτεταμένων χρεών και της παύσης της καταβολής των πολεμικών αποζημιώσεων στα θύματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.


SPIEGEL: Λέτε πως η Γερμανία θα έπρεπε να υπαναχωρήσει;


Ritschl: Κατά τον 20ο αιώνα, η Γερμανία ξεκίνησε δύο παγκόσμιους πολέμους, ο δεύτερος από τους οποίους διεξήχθη ως ένας πόλεμος αφανισμού και εξόντωσης, ενώ στη συνέχεια η χώρα αρνήθηκε στους εχθρούς της τις επανορθώσεις, πλήρως ή σε μεγάλο βαθμό. Κανείς στην Ελλάδα δεν έχει ξεχάσει ότι η Γερμανία οφείλει την οικονομική ευημερία της στη χάρη των άλλων εθνών.


SPIEGEL: Τι εννοείτε με αυτό;


Ritschl: Οι Έλληνες έχουν πολλή καλή γνώση των ανταγωνιστικών άρθρων στα γερμανικά μέσα ενημέρωσης. Εάν το κλίμα στη χώρα αναστραφεί, μπορεί να εγείρουν παλιές αξιώσεις για αποζημιώσεις, κάτι που μπορεί να γίνει επίσης και από άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Και αν η Γερμανία βρισκόταν σε θέση να πρέπει να τους ικανοποιήσει όλους, τότε θα καταλήγαμε απογυμνωμένοι. Σε σύγκριση με αυτό, μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες για το ότι η Ελλάδα αναδιοργανώνεται επιεικώς με δικά μας έξοδα. Εάν θελήσουμε να ακολουθήσουμε την εδώ κοινή γνώμη με τη φτηνή προπαγάνδα της και την άρνηση πληρωμής, τότε εν τέλει οι παλιοί λογαριασμοί θα παρουσιαστούν ξανά μπροστά μας.


SPIEGEL: Κοιτάζοντας την ιστορία, ποιά θα ήταν η καλύτερη λύση για την Ελλάδα - και την Γερμανία;


Ritschl: Οι γερμανικές πτωχεύσεις κατά τον τελευταίο αιώνα δείχνουν ότι το λογικό πράγμα που πρέπει να γίνει τώρα, θα ήταν μια πραγματική μείωση του χρέους. Όποιος έχει δανείσει χρήματα στην Ελλάδα θα πρέπει στη συνέχεια να παραιτηθεί από ένα σημαντικό μέρος της τιμής που του οφείλεται. Ορισμένες τράπεζες δεν θα είναι σε θέση να το αντιμετωπίσουν αυτό, οπότε θα πρέπει να υπάρξουν νέα πακέτα ενίσχυσής τους. Για τη Γερμανία, αυτό θα μπορούσε να είναι ακριβό, αλλά θα πρέπει να πληρώσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Τουλάχιστον η Ελλάδα θα έχει τότε την ευκαιρία να ξεκινήσει από την αρχή.


πηγη
http://katohika.blogspot.com

Εφιάλτης το νέο δάνειο.

Ο καθηγητής κ. Γεώργιος Ι. Κασιμάτης* για το «μνημόνιο»: είναι «Πραξικοπηματική Εξουσία»

… Να σας πω δε για την «τρόικα» είναι, ακριβώς επειδή οι συμβάσεις αυτές είναι αντίθετες και οι όροι όλοι αντίθετοι με την «Διεθνή Νομιμότητα» και με το Σύνταγμά μας, η εξουσία που ασκείται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, ως προς τις υποχρεώσεις των δανειακών συμβάσεων και του «μνημονίου», είναι:

«Εξουσία εκτός Συντάγματος».

Είναι δηλαδή «Πραξικοπηματική Εξουσία».

Είναι, όπως λέγαμε στα θρανία της Νομικής, de facto εξουσία!

Αυτό σημαίνει ότι και η τρόικα, αυτή τη στιγμή, δεν είναι νόμιμη, είναι παράνομη και η παρουσία της ακόμη!

Γι’ αυτό είμαστε «εκτός Δικαίου».

Δείτε το video της συνέντευξης:

* Ο κ. Γεώργιος I. Κασιμάτης είναι Συνταγματολόγος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, από το 1981 μέχρι το 1988 ήταν Διευθυντής του Νομικού Γραφείου και Νομικός Σύμβουλος του Α. Παπανδρέου.
Στην αναθεώρηση του Συντάγματος του 1986, ως νομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού, συνέταξε το σχέδιο αναθεώρησης και συμμετείχε ενεργώς στη διαμόρφωσή του.
Εκτός των άλλων ήταν και ιδρυτικό μέλος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου επί σειρά ετών και από το 1992 μέχρι το 1997 Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Συνταγματολόγων.
Από http://www.inews.gr/152/o-kathigitis-k-georgios-i-kasimatis-gia-to-mnimonio-einai-praxikopimatiki-exousia.htm

Blackwell & Briggs: Διαρροή, διαφήμιση ή συγκάλυψη;

By

Λουκάς Καβακόπουλος

Δείτε το παρακάτω βίντεο, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ.

Υποτίθεται ότι είναι ένα «ψεύτικο» βίντεο που γυρίστηκε για κάποιους αδιευκρίνιστους, διαφημιστικούς σκοπούς. Παρουσιάζει μια εταιρεία «παρακολούθησης και ασφάλειας», η οποία προτείνει -και επιδεικνύει- τρομακτικές μεθόδους παρακολούθησης των πολιτών, σε πολιτικούς του βρετανικού κοινοβουλίου.
Λέγεται ότι διέρρευσε στο διαδίκτυο από το γνωστό pirate bay.
Σχεδόν άμεσα μετά τη «διαρροή», δημιουργήθηκε μια ιστοσελίδα της εταιρείας Blackwell & Briggs και μια οργάνωση -ολίγον τι γελοία- η «Συνωμοσία για το Καλό» (Conspiracy for Good), η οποία υποτίθεται ότι δημιουργήθηκε για να πολεμήσει την B&B.
Πρόκειται λοιπόν για μια πραγματική διαρροή; Ή είναι ένα περίπλοκη «viral» καμπάνια που διαφημίζει… τι; Τηλέφωνα ΝΟΚΙΑ; (Σε κάποιο σημείο ο παρουσιαστής -υπεύθυνος της εταιρείας;- δείχνει ένα τηλέφωνο Νόκια, αλλά σε άλλα σημεία φαίνονται και άλλες μάρκες, κάτι που δύσκολα θα δεχόταν η Νόκια σε ένα βίντεο που τη διαφημίζει.)
Τι άλλο θα μπορούσε να διαφημίζει άραγε αυτό το βίντεο; Πραγματικά δεν ξέρω.
Το βίντεο, δεν ακολουθεί -κατά τη γνώμη μου- καμιά από τις γνωστές μεθόδους «viral advertising». Αν είναι κάτι τέτοιο, απορώ γιατί μοιάζει τόσο σοβαρό και γιατί ξοδεύτηκαν τόσα πολλά χρήματα για την παραγωγή του. Είναι δυσκολονόητο για τον πολύ κόσμο, και πρέπει να πονηρευτείς αρκετά για να καταλάβεις ότι μιλάει για κάτι παράνομο. Και, σε τελική ανάλυση, πόσους ενδιαφέρουν τα θέματα που θίγει;…
Μήπως τελικά διαφημίζει την Conspiracy for Good;
Αν είναι έτσι, τότε γιατί αυτό το βίντεο είναι τόσο σοβαρό, ενώ η CfG μοιάζει τόσο χαζοχαρούμενη στα βίντεο που ακολούθησαν, και τα οποία υποτίθεται έφτιαξε ο σκηνοθέτης της τηλεοπτικής σειράς Heroes; Δεν θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο ακριβώς; Ποιος θα ήθελε να γίνει μέλος αυτής της χαζής συνωμοσίας; «Εγώ πάντως δεν είμαι μέλος» είναι η ατάκα της. Βλακείες!
Μήπως η CfG είναι συγκάλυψη και θόλωμα των υδάτων;
Προσωπικά, νομίζω ότι το βίντεο αυτό, το οποίο ολοφάνερα έχει γυριστεί με υψηλό budget, διαφημίζει μια εταιρεία που , αν μη τι άλλο, ξέρει να σκορπά …παραπληροφόρηση και να θολώνει τα νερά. Δεν μπορώ να φανταστώ ποιο άλλο σχέδιο έχει.
Αν εγώ πάντως ήμουν πολιτικός και ήθελα να καλύψω βρωμοδουλειές, θα διάλεγα σίγουρα την Blackwell & Briggs να αναλάβει το έργο μου.
Απορώ λοιπόν: Μήπως τελικά, όλο αυτό το μυστήριο, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια πολύ πονηρή διαφήμιση μιας εταιρείας που μπορεί να κάνει όλα αυτά τα παράνομα και τα ύποπτα, και ταυτόχρονα να τα καλύπτει με παραπληροφόρηση;
Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη γνώσης του χειρισμού των media, από το να φτιάξεις μια διαφήμιση για τον εαυτό σου, από την οποία να μη μπορεί κανείς να αποφασίσει αν η εταιρεία που διαφημίζεις, η δική σου εταιρεία, είναι ή όχι, αληθινή;
Θυμάμαι ότι για χρόνια μας έλεγαν ότι η λέσχη Bilderberg, η Area 51, το πείραμα MK Ultra, η λέσχη Scull and Bones, όλα αυτά ότι ήταν φαντασίες και ανύπαρκτα. Μετά όμως αποδείχτηκε ότι είναι υπαρκτά.
Στη συνέχεια προσπάθησαν να τα γελοιοποιήσουν, ότι όλοι αυτοί που ασχολούνται με αυτά είναι τρελοί. Όμως αποδείχτηκε ότι δεν είναι έτσι.
Τώρα, που δεν μπορούν να αρνηθούν ότι τα προηγούμενα είναι υπαρκτά, προσπαθούν απλά να τα μειώσουν, να τα απομυθοποιήσουν. «Έλα βρε, δεν είναι τίποτα σπουδαίο, απλώς οι πιο ισχυροί πλουτοκράτες και αρχηγοί του κόσμου μαζεύονται να παίξουν κανένα χαρτάκι, και τυχαίνει απλώς -μόνο μια σύμπτωση είναι- κάθε νέος πολιτικός που καλείται να παρευρεθεί εκεί, να γίνεται λίγο αργότερα αρχηγός κράτους. Μόνο μια σύμπτωση, μην πιστεύεις ότι τρέχει κάτι παραπάνω…»
Δεν ξέρω αν η Blackwell & Briggs είναι κάτι ανάλογο ή όχι. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, διαπιστώνω ότι άθελα ή ηθελημένα, γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να βρει κανείς την όποια αλήθεια στον κόσμο μας. Όλα καλύπτονται κάτω από τόνους ασάφειας, μυθοπλασίας, απάτης, συγκάλυψης, διαφήμισης και δυσφήμισης…
Καταστάσεις σαν την παραπάνω, με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, αν δεν συμβεί κάποια κοσμοϊστορική θετική αλλαγή, οδεύουμε σε έναν νέο, παγκόσμιο, ηλεκτρονικό Μεσαίωνα, ο οποίο θα χρησιμοποιεί όλες τις μοντέρνες τεχνοκρατικές τεχνικές για να μας δεσμεύει σε έναν νέου τύπου, ψηφιακό σκοταδισμό….


http://www.antidogma.gr/

Μαχέρια

Μόνο τα χέρια που ζητούν και εκείνα που δίνουν βοήθεια σε αυτόν τον κόσμο κόβονται.





πηγή

"Διαβολική σύμπτωση ή κάτι άλλο συνέβη με έκρηξη στην εξέδρα της BP..;; "

Ο Άλεξ αναλύει το συνταρακτικό και ύποπτο παράξενο της «προφητείας» στην ταινία Knowing με τον Νίκολας Κέιτζ που βγήκε στις αίθουσες της Αμερικής το 2009, αλλά αναφέρεται με ανατριχιαστική ακρίβεια στην συγκεκριμένη έκρηξη και την πετρελαιοκηλίδα που κατέκλυσε τον Κόλπο του Μεξικό ένα χρόνο μετά.
Η ημερομηνία 20/4/2010 δεν είναι ακριβής «πρόβλεψη».Στην ταινία λέει πως είναι 15 Οκτωβρίου όταν γίνεται η έκρηξη.
Είναι πολύ δύσκολο να αποδοθεί αυτό σε μια απλή σύμπτωση...
Δείτε το video...

δείτε και το σχετικό trailer με τις λεπτομέρειες και την επίμαχη σκηνή: