ΚΛΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΕΡΠΕΡΑΝ

 

Οι επαφές με τους νεκρούς συμβαίνουν παγκοσμίως και σε όλα τα στάδια της ιστορίας και έχουν διάφορες μορφές.Ως όνειρα, οράματα ενώ είμαστε ξύπνιοι, ακουστικές φαντασιώσεις (;) και όλα αυτά γίνονται είτε αυθόρμητα είτε προκαλούνται μέσω καταστάσεων έκστασης.

Σε πολλές κουλτούρες,τα πνεύματα των νεκρών καλούνται μέσω τελετών για να συνεισφέρουν με την σοφία τους,τις συμβουλές τους και την γνώση για τα μελλούμενα.Σε κρίσιμες στιγμές,οι ίδιοι οι νεκροί φαίνεται να προωθούν την επικοινωνία τους χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό μέσο έτσι ώστε να γίνουν αντιληπτοί και αποτελεσματικοί.
Από τη στιγμή της εμφάνισης της ηλεκτρομαγνητικής τεχνολογίας, μυστηριώδη μηνύματα έχουν μεταδοθεί μέσω τηλεγράφου, φωνογράφου ,ραδιοφώνου, τηλεοράσεως κλπ.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, κάποιοι ερευνητές κατασκεύασαν μερικές συσκευές με την ελπίδα να αποτυπώσουν τις φωνές των νεκρών. Ο Thomas Alva Edison,του οποίου οι γονείς ήταν πνευματιστές, είχε την πεποίθηση πώς θα μπορούσε να κατασκευαστεί μια τηλεφωνική συσκευή που θα συνέδεε τον κόσμο των ζωντανών με αυτόν των νεκρών. Βεβαίωσε ότι είχε αρχίσει να δουλεύει επάνω σε μια τέτοια συσκευή η οποία όπως φαίνεται δεν ολοκληρώθηκε ποτέ διότι πέθανε.

Πειράματα με τα «Ψυχικά Τηλέφωνα» έγιναν στην δεκαετία του ’40 στην Αγγλία και τις Η.Π.Α. Το ενδιαφέρον για το φαινόμενο συνεχίστηκε την δεκαετία του ’60, όταν οι ερευνητές εστίασαν στα συμπεράσματα/ευρήματα του Dr. Konstantin Raudive (βλ.εικόνα)  που καταδείκνυαν ότι οι φωνές των πνευμάτων μπορούσαν να καταγραφούν σε ηλεκτρομαγνητική ταινία.

Ένα περίεργο φαινόμενο στη σύγχρονη ιστορία είναι η επικοινωνία των νεκρών μέσω του τηλεφώνου.Σπάνια είναι τα περιστατικά τηλεφωνημάτων από τους νεκρούς και συχνά χωρίς κάποια λογική εξήγηση. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων πρόκειται για ανθρώπους που είχαν στο παρελθόν στενή συναισθηματική σχέση.Σύζυγοι,γονείς και παιδιά,αδέλφια και πιο σπάνια φίλοι ή άλλοι συγγενείς.

Οι περισσότερες επαφές είναι εκ προθέσεως τηλεφωνήματα που προκλήθηκαν από τους ίδιους τους νεκρούς για να μεταφέρουν κάποιο μήνυμα σχετικά με κάποιον επερχόμενο κίνδυνο ή να δώσουν χρήσιμες πληροφορίες που οι ζωντανοί χρειάζονται προκειμένου να ανταπεξέλθουν σε μια δύσκολη κατάσταση.Για παράδειγμα, ο πατέρας της ηθοποιού Ida Lupino ο οποίος είχε πεθάνει στο Λονδίνο κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ’’τηλεφώνησε’’ στην κόρη του έξι μήνες μετά τον θάνατό του και της έδωσε πληροφορίες σχετικά με την τοποθεσία που βρίσκονταν κάποια σημαντικά έγγραφα που είχαν να κάνουν με την περιουσία του.Να σημειώσουμε ότι μέχρι τότε δεν είχε βρεθεί η διαθήκη του ή κάποιο έγγραφο σχετικά με τους αποδέκτες των περιουσιακών του στοιχείων.
Μερικά τηλεφωνήματα δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο σκοπό, πέρα από την ανάγκη του αποθανόντος να επικοινωνήσει με τους δικούς του ανθρώπους. Αυτά συνήθως συμβαίνουν σε συγκινησιακά φορτισμένες ημέρες όπως κάποια επέτειος, η ημέρα της Μητέρας ή του Πατέρα,γενέθλια,ονομαστική εορτή κλπ. Σε ένα τέτοιο ‘’τηλεφώνημα επετείου’’ συνήθως οι νεκροί δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να επαναλαμβάνουν μια φράση ξανά και ξανά,όπως “Γεια σου Μαμά,εσύ είσαι” ;

Τα άτομα που έχουν λάβει τηλεφωνήματα από τους νεκρούς,αναφέρουν ότι η φωνή τους είναι ακριβώς η ίδια με τη φωνή που είχαν και όταν ζούσαν. Το κουδούνισμα του τηλεφώνου όταν χτυπάει είναι συνήθως κανονικό αν και σε μερικές περιπτώσεις ακούγεται λίγο περίεργα.Σε πολλές περιπτώσεις η ποιότητα της σύνδεσης είναι κακή, με αρκετούς θορύβους στη γραμμή. Συνήθως η φωνή του αποθανόντος ακούγεται πολύ χαμηλή και ξεθωριασμένη και όσο περισσότερο κρατάει η… “συνομιλία” , τόσο πιο ασθενική και παραμορφωμένη ακούγεται.Μερικές φορές η φωνή σιγά-σιγά σβήνει μέχρι να σιγήσει εντελώς ενώ η γραμμή παραμένει ανοικτή.Άλλες φορές η κλήση τερματίζεται από τον νεκρό και ο καλούμενος ακούει το κλείσιμο του ακουστικού ενώ άλλες φορές η γραμμή απλά νεκρώνει.
Εάν ο καλούμενος συνειδητοποιήσει ότι αυτός που τον κάλεσε είναι κάποιος που έχει πεθάνει, σίγουρα σοκάρεται και αμέσως κλείνει το τηλέφωνο ενώ όταν δεν το γνωρίζει η “συζήτηση” μπορεί να διαρκέσει ακόμη και μισή ώρα.

Τηλεφωνήματα μπορούν να γίνουν αντίστροφα και από τους ζωντανούς προς τους νεκρούς.Σε μια τέτοια περίπτωση, μια γυναίκα ονειρεύτηκε μια φίλη της που είχε να τη δει αρκετά χρόνια.Στο άσχημο αυτό όνειρο, έβλεπε τη φίλη της να γλιστράει μέσα σε μια πισίνα αίματος.Όταν ξύπνησε σκέφτηκε πως το όνειρο είναι ένας κακός οιωνός και τηλεφώνησε στην φίλη της να δει αν είναι καλά. Ανακουφίστηκε όταν στην άλλη άκρη της γραμμής άκουσε τη φωνή της φίλης να της λέει ότι απλά είχε μπει για λίγο καιρό στο νοσοκομείο, πήρε εξιτήριο και θα ξαναέμπαινε σε λίγες ημέρες. Όταν η γυναίκα εξέφρασε την επιθυμία της να την επισκεφτεί πριν εισαχθεί ξανά στο νοσοκομείο, αυτή αρνήθηκε ευγενικά και είπε ότι θα της τηλεφωνούσε αργότερα. Το τηλεφώνημα αυτό δεν έγινε ποτέ,και μετά από λίγες ώρες η γυναίκα την ξαναπήρε τηλέφωνο όπου το σήκωσε κάποιος συγγενής και της είπε πως η φίλη της είναι πεθαμένη εδώ και έξι μήνες.

Να αναφέρουμε πως πολλά από τα τηλεφωνήματα συμβαίνουν μέσα σε 24 ώρες από τον θάνατο του ανθρώπου. Τα συντομότερα σε διάρκεια τηλεφωνήματα προέρχονται από αυτούς που είναι νεκροί τις τελευταίες επτά ημέρες,ενώ περισσότερο διαρκούν όσα γίνονται από αυτούς που είναι νεκροί για μερικούς μήνες.

Αρκετές θεωρίες υπάρχουν σχετικά με την προέλευση των τηλεφωνημάτων από το υπερπέραν: α)
β) Πρόκειται για “πειράγματα” από ταραχοποιά πνεύματα - γνωστά και ως Poltergeist - τα οποία αρέσκονται στο να παίζουν… παιγνιδάκια με τους ανθρώπους !
γ) Είναι φαινόμενο ψυχοκινητικών ενεργειών που υποσυνείδητα δημιουργούνται από το ίδιο το άτομο που δέχεται το τηλεφώνημα και το οποίο έχοντας κάποια στιγμή την έντονη επιθυμία να μπορούσε να μιλήσει με κάποιον νεκρό συγγενή του, δημιουργεί ένα είδος παραληρηματικής εμπειρίας.
…Και δ) Το όλο φαινόμενο/γεγονός είναι απλά δημιούργημα του ατόμου.

Κάποια άτομα που ισχυρίζονται ότι είχαν συνάντηση με ΑΤΙΑ, αναφέρουν ότι έλαβαν ενοχλητικά τηλεφωνήματα μόλις γύρισαν στο σπίτι, ή μια με δυο ημέρες μετά το περιστατικό και συνήθως πριν ο μάρτυρας προλάβει να μοιραστεί την εμπειρία του με άλλους. Το τηλέφωνο που τους κάλεσε είχε φυσικά απόκρυψη ή όταν φαινόταν δεν αντιστοιχούσε σε κάποιον αριθμό στον επίσημο τηλεφωνικό κατάλογο. Η άγνωστη φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής τους προειδοποιούσε να μην μιλήσουν πουθενά για το περιστατικό και να “ξεχάσουν” ότι είδαν.

…Άλλα μάλλον αυτές οι περιπτώσεις είναι αντικείμενο άλλης μεγάλης συζήτησης….. Πράγματι οι κλήσεις γίνονται από τους νεκρούς οι οποίοι κατά κάποιον ανεξήγητο τρόπο “χειραγωγούν” τους τηλεφωνικούς μηχανισμούς και κυκλώματα.


http://secrethresholds-masvidal.blogspot.com/

Ο Ιταλός Γκαμπριέλε Αμόρθ κατηγορεί την Αγία Εδρα ως θύλακο ανομολόγητων σεξουαλικών σκανδάλων

Ο πατέρας Γκαμπριέλε Αμόρθ, 85 ετών σήμερα, ήταν επί 25 χρόνια αρχιεξορκιστής της Αγίας Εδρας και, όπως υποστηρίζει, έχει αντιμετωπίσει πάνω από 70.000 περιπτώσεις δαιμονισμού. Ο ίδιος όμως δαιμόνισε το Βατικανό γιατί στο βιβλίο του «Οι αναμνήσεις ενός εξορκιστή», το οποίο κυκλοφορεί τις ημέρες αυτές στην Ιταλία, κατηγορεί την Αγία Εδρα ως θύλακο παιδοφιλικών πράξεων και ανομολόγητων σεξουαλικών σκανδάλων

Ο αρχιεξορκιστής των... 70.000 «απεταξάμην»!

O ΔΙΑΒΟΛΟΣ είναι παράνομος μετανάστης, αλλά με πασίγνωστη διεύθυνση κατοικίας: το Βατικανό! Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται ο πατέρας Γκαμπριέλε Αμόρθ, ο επί 25 χρόνια   αρχιεξορκιστής της Αγίας Εδρας, στο βιβλίο του με τίτλο «Οι αναμνήσεις ενός εξορκιστή», το οποίο κυκλοφορεί τις ημέρες αυτές στην Ιταλία. Σύμφωνα με όσα υποστηρίζει στο βιβλίο του ο 85χρονος ιερέας, τα περιστατικά παιδεραστίας εντός των κόλπων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας έχουν πληθύνει και
ο αέρας γύρω από την πλατεία του Αγίου Πέτρου μυρίζει... θειάφι. Οι αναμνήσεις του πατέρα Αμόρθ, ο οποίος πήρε επίσημα τον τίτλο του εξορκιστή το 1986 και έκτοτε λέει ότι έχει αντιμετωπίσει πάνω από 70.000 περιπτώσεις δαιμονισμού, αναμένεται να «διαολίσουν» για τα καλά την Παπική Εδρα.
«Μέσα στο Βατικανό μπορεί κανείς να δει τη σήψη» γράφει στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του με τίτλο «Οι αναμνήσεις ενός εξορκιστή» ο ιταλός Γκαμπριέλε Αμόρθ, ο 85χρονος που εδώ και μερικές ημέρες έχει βάλει με τους ισχυρισμούς του όλο το Βατικανό να «καίει σε αργή φωτιά». Ο πατέρας Αμόρθ, μια σύγχρονη ενσάρκωσητου Ιγνάτιου Λογιόλα, του διαβόητου ιησουίτη μοναχού και επικεφαλής της ισπανικής Ιεράς Εξέτασης κατά τον 16ο αιώνα, κατηγορεί την Παπική Εδρα ως θύλακο παιδοφιλικών πράξεων και ανομολόγητων σεξουαλικών σκανδάλων. Ο από το 1986 αρχιεξορκιστής της Καθολικής Εκκλησίας πιστεύει πως πλέον έχει κάθε δικαίωμα να μιλάει για τη φύση του Διαβόλου.


«Ο Σατανάς είναι ένα πνεύμα αόρατο.Υλοποιεί όμως τις προθέσεις του μέσω των ανθρώπων που εξουσιάζει προκαλώντας τους βλασφημίες και κύματα θλίψης.Μπορεί να παραμείνει κρυφός, να μιλήσει διαφορετικές γλώσσες, να μεταμφιεστεί ή να εμφανιστεί σύμφωνος με τις προθέσεις του ατόμου. Κάποιες φορές μου κάνει και πλάκα» λέει ο πατέρας Αμόρθ, υποστηρίζοντας πως «ακόμη και η απόπειρα δολοφονίας του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ το 1981 ήταν έργο του Διαβόλου.Τι άλλο μπορεί να ήταν; Ή θυμάστε το, προ εβδομάδων, περιστατικό στη λειτουργία των Χριστουγέννων με την ψυχικά διαταραγμένη γυναίκα που αποπειράθηκε να ρίξει τον Πάπα Βενέδικτο ΧVΙ στο έδαφος;Γιατί κάποιος να θέλει να αφανίσει τον Πάπα;Μόνο αν έχει μπει μέσα του κάποιο κακό πνεύμα, το οποίο τον ωθεί σε τέτοιες πράξεις» συμπληρώνει ο ιερέας, προκαλώντας την έντονη αντίδραση του ιταλού πατέρα Χοσέ Αντόνιο Φορτέα, ο οποίος χαρακτηρίζει τον συνάδελφό του «υπερβολικό στις κρίσεις του».


Ο πατέρας Αμόρθ είχε υποστηρίξει στο παρελθόν πως ο Αδόλφος Χίτλερ και ο Ιωσήφ Στάλιν έκαναν όλες αυτές τις απεχθείς πράξεις επειδή κατέχονταν από τον Διάβολο, ενώ ήταν ανάμεσα σε αυτούς που είχαν καταγγείλει τη σειρά μυθιστορημάτων «Χάρι Πότερ», της αγγλίδας συγγραφέως Τζέι Κέι Ρόουλινγκ, υποστηρίζοντας ότι αυτά παρουσιάζουν εσφαλμένα τις διαφορές μεταξύ μαύρης και λευκής μαγείας. Ο αρχιεξορκιστής της Αγίας Εδρας βρήκε την ταινία «Ο εξορκιστής» του 1973 απόλυτα ακριβή και ρεαλιστική, έστω και με μικρές δόσεις απαραίτητης χολιγουντιανής υπερβολής.


Το Βατικανό δεν έχει εκδώσει ακόμη κάποια επίσημη ανακοίνωση ή σχόλιο πάνω στα λεγόμενα του πατέρα Αμόρθ, αλλά οι περισσότεροι πιστεύουν πως σύντομα θα ακολουθήσει μια αρκούντως οργίλη αντίδραση του Πάπα Βενέδικτου ΧVΙ.


Η Αγία Εδρα εδώ και πολλά χρόνια στέλνει τους επίδοξους εξορκιστές της στο Regina Αpostolorum Ρontifical Αthenaeum, το πανεπιστήμιο της Καθολικής Εκκλησίας, με σκοπό να παρακολουθήσουν μια σειρά μαθημάτων ψυχολογίας, νομικής και ιστορίας του σατανισμού, στην προσπάθειά της να αποκτήσει όσο το δυνατόν πιο καταρτισμένους θρησκευτικούς «θεραπευτές».


Παιδεραστία και αίμα στο Βατικανό
«ΤΑ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ σκάνδαλα και οι παιδοφιλικές δραστηριότητες των ιερέων είναι η πιο απτή απόδειξη ότι στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας ζει και βασιλεύει ο Διάβολος. Δεν λένε ψέματα όσοι ισχυρίζονται πως μέσα στα άγια δωμάτια υπάρχει ο “καπνός του Διαβόλου”» (μια φράση που ακούστηκε για πρώτη φορά το 1972, από τα χείλη του Πάπα Παύλου VΙ, ύστερα από κάποια εξακριβωμένα περιστατικά παιδεραστίας) ισχυρίζεται ο πατέρας Αμόρθ. Και αναφέρει ως ένα ακόμη παράδειγμα «διαβολικής συμπεριφοράς» τη συγκάλυψη τριών θανάτων που συνέβησαν το 1998 μέσα στο Βατικανό. Τότε οι δολοφονίες του διοικητή των Ελβετών Φρουρών Αλόις Εστερμαν, της συζύγου του και του δεκανέα Σεντρίκ Τορνέ είχαν προκαλέσει μεγάλη αναταραχή στην Αγία Εδρα. Το πόρισμα ανέφερε ότι ο δεκανέας σκότωσε τον διοικητή και τη γυναίκα του και στη συνέχεια αυτοκτόνησε, αλλά οι συγγενείς του Τορνέ έκαναν λόγο για «ένοχα μυστικά». «Αναρωτιέμαι γιατί, ενώ υπήρχαν υποψίες πως τα κίνητρα των φόνων ήταν σεξουαλικής φύσεως, για παρελθόν ομοφυλοφιλίας και για την εμπλοκή ενός τέταρτου προσώπου το οποίο ποτέ δεν βρέθηκε, κάποιοι βιάστηκαν να κλείσουν άρον άρον την υπόθεση» καταλήγει ο πατέρας Αμόρθ. ΤΑΙΝΙΑ
Η αληθινή ιστορία του «εξορκισμού της Εμιλι Ρόουζ»

Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ταινία «Ο εξορκισμός της Εμιλι Ρόουζ» στηρίχθηκε στην πραγματική ιστορία της Ανελιζ Μίκελ, μιας νεαρής Γερμανίδας από το χωριό Λάιμπλφινγκ της Βαυαρίας. Μια ημέρα του 1968, στα 16 της χρόνια, άρχισε ξαφνικά να τρέμει και να δηλώνει ανίκανη να ελέγξει το σώμα της. Ενας νευρολόγος που την εξέτασε διέγνωσε επιληψία και η Ανελιζ μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε ψυχιατρικό νοσοκομείο. Η υγεία της όμως δεν βελτιώθηκε, ενώ η ασθενής παρουσίασε και συμπτώματα έντονης κατάθλιψης. Η Ανελιζ άρχισε να «βλέπει» παντού γύρω της δαιμονικές μορφές, πιστεύοντας πως η κατάστασή της οφειλόταν στην εισβολή του Σατανά μέσα στην ψυχή της. Ο εξορκισμός της από έναν καθολικό ιερέα άρχισε τον Σεπτέμβριο του 1975 και κράτησε ως την 1η Ιουλίου του 1976, οπότε και πέθανε στον ύπνο της. Η νεκροψία έδειξε ότι ο θάνατός της προήλθε από αφυδάτωση, ύστερα από έναν χρόνο υποσιτισμού. Το δικαστήριο καταδίκασε τους γονείς και τους εξορκιστές της Ανελιζ σε έξι μήνες φυλάκιση για φόνο εξ αμελείας.


ΒΙΒΛΙΟ
Το μυθιστόρημα-σταθμός για τις ταινίες θρίλερ

ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ του 1949 τελέστηκε ο τελευταίος, εγκεκριμένος από την Καθολική Εκκλησία, εξορκισμός στις ΗΠΑ πάνω στον 13χρονο Ντάγκλας Ντιν από το Μέριλαντ. Εμπνεόμενος από το γεγονός αυτό, ο αμερικανός συγγραφέας Γουίλιαμ Πίτερ Μπλάτι έγραψε το 1970 το μυθιστόρημα «Ο εξορκιστής», το οποίο θα μετέφερε, τρία χρόνια αργότερα, στη μεγάλη οθόνη ο σκηνοθέτης Γουίλιαμ Φρίντκιν. Η ταινία προκάλεσε στο κινηματογραφικό κοινό ακραίες αντιδράσεις, αφού πολλοί αποχωρούσαν από τις αίθουσες αηδιασμένοι και άλλοι έφτασαν στο σημείο να κάνουν εμετό κατά τη διάρκεια της προβολής. Η ταινία επανακυκλοφόρησε το 2001 σε μια ειδική έκδοση, με 11 επιπλέον τρομακτικά λεπτά, που είχαν λογοκριθεί κατά την πρώτη κυκλοφορία. Σήμερα θεωρείται κλασική στην ιστορία των κινηματογραφικών θρίλερ.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/

Γιατί το «παράξενο» χάνεται;

Σκεφτήκατε ποτέ ότι υπάρχουν δύο αιτίες, τελείως αντιδιαμετρικές, για τις οποίες “χάνουμε” το παράξενο;

• Η πρώτη αιτία είναι όταν νομίζουμε ότι τα καταλάβαμε όλα.
• Η δεύτερη είναι όταν νομίζουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε τίποτα.

Και οι δύο είναι σοβαροί λόγοι για να ” χάσεις” το παράξενο και το πραγματικά ανεξήγητο και να μη μπορείς να τα εντοπίσεις στον κόσμο γύρω μας.
Για την πρώτη αιτία νομίζω ότι δεν χρειάζεται να σας εξηγήσω. Αν νομίζεις ότι τα κατάλαβες όλα και έχεις βρει ένα δόγμα για να εξηγείς τα πράγματα, αρνείσαι να δεχτείς ότι κάτι είναι ανεξήγητο και παράξενο, και προτιμάς να το κρύβεις κάτω από το χαλάκι της συνείδησής σου…
Στη δεύτερη όμως περίπτωση, θα πρέπει να δώσετε λίγη περισσότερη προσοχή, γιατί είναι ιδιαίτερα ύπουλη και σου κρύβει πολύ πιο έντεχνα το παράξενο…
Τι είναι πρώτα από όλα το “παράξενο”;
Δεν είναι το «ξένο», ή καλύτερα εκείνο που είναι ακόμη πιο πέρα από το «ξένο» (παρά του ξένου);
Αν είναι έτσι, τότε «παράξενο» δεν είναι τα ζώδια. Δεν είναι οι καφετζούδες. Δεν είναι οι εικόνες που δακρύζουν. Δεν είναι οι «μενταλιστς» του Γιούρι Γκέλερ. Δεν είναι τα θέματα στην εκπομπή του Χαρδαβέλα. Δεν είναι τα UFO του μπαρμπα-Γιώργου που ψηφίζει ΛΑΟΣ και νομίζει ότι ο Καρατζαφέρης μιλάει με τα «εξωγήινα ξαδέλφια» μας.
Αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν στην αυλή μας, δεν είναι πραγματικά παράξενα. Είναι απόλυτα κατανοητά και εξηγήσιμα φαινόμενα, ξέρουμε γιατί συμβαίνουν και πώς.
Ποιος λογικός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει, αν ασχοληθεί κάπως με όλα τα προηγούμενα, ότι πρόκειται στο μεγαλύτερο μέρος τους για «wishfull thinkings» κάποιων ανθρώπων και δημοφιλείς (αυτ-)απάτες;
Για να δεχτείς ότι τα προηγούμενα είναι παράξενα, θα πρέπει να κλείσεις τα μάτια και τα αυτιά σου απέναντι στην ίδια σου την κατανόηση, η οποία αργά ή γρήγορα θα αρχίσει να σου κραυγάζει.
Αν ακολουθήσεις το 2ο δρόμο, τον δρόμο του να αρνείσαι ότι κατάλαβες, πάλι χάνεις το παράξενο.
Και το χάνεις με τον πιο ύπουλο τρόπο, γιατί έτσι νομίζεις ότι …παράξενο είναι το γνωστό.
Και τότε έχουν δίκιο όλοι εκείνοι που σε κατηγορούν ότι είσαι εύπιστος και ανόητος, όπως π.χ. οι «επιστήμονες» που σου λένε ότι όλα αυτά τα έχουν σχεδόν απαντήσει…
Αν θέλεις να βρεις το παράξενο, θα πρέπει να βγεις από την αυλή σου, κυρ Μήτσο. Δεν θα το βρεις κάτω από την καρέκλα ή κάτω από το κρεβάτι ή στο σπιτάκι του σκύλου. Το παράξενο έφυγε από εκεί εδώ και καιρό. Το κατανοήσαμε άρα δεν είναι πλέον παράξενο – ή είναι απλά άγνωστο για τις περιορισμένες γνώσεις σου, όχι πραγματικά ανεξήγητο.
Αν θέλεις να βρεις το παράξενο, θα πρέπει να ανοίξεις τα ματάκια σου, μπαμπα Νίκο, και να μάθεις πρώτα πόσα και πόσα έχουμε καταλάβει. Πόσα πράγματα το ανθρώπινο πνεύμα έχει εξηγήσει και έχει κατανοήσει εδώ και αμέτρητους αιώνες.
Αν πάλι δεν θέλεις να κατανοήσεις τι έχουμε κατανοήσει, και απορρίπτεις τις τεκμηριωμένες, φανερές και ξακάθαρες εξηγήσεις, έχω μια υποψία.
Ότι δεν σε ενδιαφέρει πραγματικά να μάθεις περισσότερα, ότι δεν σε ενδιαφέρει πραγματικά να εξερευνήσεις και να μάθεις για το άγνωστο ή το παράξενο και ότι απλά τα χρησιμοποιείς για να φανείς σημαντικός ή για να κοροϊδεύεις άλλους ανόητους…
Εδώ αρνείσαι να μάθεις για το παιδικό άγνωστο που βρίσκεται δίπλα σου, το οποίο έχει απαντηθεί, με απαντήσεις μάλιστα που αποκαλύπτουν σημαντικά πράγματα για τον άνθρωπο και το σύμπαν.
Σιγά μη σε ενδιαφέρει να προσπαθήσεις να μάθεις τι συμβαίνει με το πραγματικά παράξενο εκεί πέρα μακριά, που θέλει πραγματικό αγώνα για να το προσεγγίσεις…

http://www.antidogma.gr

Ο άνθρωπος που βλέπει και ζωγραφίζει χωρίς όραση.

Ειδικές αισθήσεις: η τέχνη του να βλέπεις χωρίς όραση.



Είναι μια περίεργη εικόνα: ένας μεσήλικας, γερμένος μπροστά, ζωγραφίζει πίνακες με τοπία και πρόσωπα και φιγούρες ζώων σε μια ειδική πινακίδα που ισορροπεί επάνω σε ένα μαξιλάρι που ακουμπάει στο στομάχι του.


Mισή ντουζίνα άνθρωποι τον περιτριγυρίζουν. Ένας από αυτούς τοποθετεί μια πετσέτα κάτω από τον αυχένα του για να νιώθει πιο άνετα και κάποιος άλλος χειρίζεται ένα χρονόμετρο και δίνει οδηγίες του τύπου 'άρχισε να κάνεις αυτό' ή ΄σταμάτησε να το κάνεις' ενώ ένας τρίτος μεταφράζει τις οδηγίες στα τούρκικα. Μια μικρή ομάδα συνεδριάζει σε μια γωνία και παρακολουθεί τις διαδικασίες. Κάποιοι στέκονται απλά εκεί γύρω και παρατηρούν προσπαθώντας να μη μπαίνουν στη μέση. Η περίπλοκη αυτή τελετή περιγράφει την προετοιμασία για μια εγκεφαλική απεικόνιση και οι ερευνητές φροντίζουν ώστε να γίνουν όλα σωστά. Εντωμεταξύ, ο άντρας που βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής, ένας τυφλός ζωγράφος, λέει αστεία και κάνει τους πάντες να χαμογελάνε.


Ο ζωγράφος είναι ο Esref Armagan. Και βρίσκεται στη Βοστόνη για να διαπιστωθεί εάν μια ματιά μέσα στον εγκέφαλό του μπορεί να εξηγήσει το πώς ένας άνθρωπος που δεν έχει ποτέ του δει, μπορεί να ζωγραφίζει εικόνες που οι άνθρωποι που βλέπουν μπορούν εύκολα να τις αναγνωρίσουν και ακόμα να τις θαυμάσουν. Ζωγραφίζει σπίτια και βουνά και λίμνες και πρόσωπα και πεταλούδες, αλλά ποτέ του δεν έχει δει τίποτε απ' όλα αυτά. Απεικονίζει χρώματα, σκιές και προοπτική, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο με ποιον τρόπο έγινε μάρτυρας αυτών των σκηνών. Πως μπορεί και το κάνει;


Διότι, εάν ο Armagan μπορεί να αναπαριστά εικόνες με τον ίδιο τρόπο που μπορεί να το κάνει ένα άτομο που διαθέτει όραση, εγείρονται σημαντικά ερωτήματα όχι μόνο σχετικά με το πώς οι εγκέφαλοί μας οικοδομούν νοητικές εικόνες, αλλά επίσης αναφορικά με τον ρόλο που παίζουν οι εικόνες αυτές στην όρασή μας. Σχηματίζουμε νοητικές εικόνες μόνο με τη χρήση των ματιών μας ή συμμετέχουν και άλλες αισθήσεις στις εικόνες αυτές; Πόσα πολλά καταλαβαίνουν οι εκ γενετής τυφλοί για τον χώρο και την διάταξη των αντικειμένων που βρίσκονται σ' αυτόν; Πόσο μπορεί να 'δει' ένας τυφλός άνθρωπος;


Ο Armagan γεννήθηκε πριν από 55 χρόνια σε μια από τις φτωχότερες γειτονιές της Κωνσταντινούπολης. Το ένα από τα δυο του μάτια δεν μπόρεσε να αναπτυχθεί λόγω ατροφικού βλαστού και το άλλο είναι μικροσκοπικό και γεμάτο ουλές. Δεν είναι δυνατό να μάθουμε εάν είχε κάποιου είδους όραση όταν ήταν νήπιο, αλλά σίγουρα δεν κατάφερε ποτέ να δει φυσιολογικά και αυτή τη στιγμή ο εγκέφαλός του δεν μπορεί πλέον να ανιχνεύσει το φως. Λίγα από τα παιδιά της γειτονιάς του κατάφεραν να έχουν στοιχειώδη εκπαίδευση και όπως αυτά, ο Esref πέρασε τα πρώτα του χρόνια παίζοντας στους δρόμους. Αλλά η τυφλότητά του τον απομόνωσε και για να περνάει τον χρόνο του ξεκίνησε να σχεδιάζει. Στην αρχή απλώς έγδερνε τη σκόνη. Αλλά μέχρι την ηλικία των 6 είχε αρχίσει να χρησιμοποιεί μολύβι και χαρτί. Στα 18 του χρόνια ξεκίνησε να ζωγραφίζει με τα δάχτυλά του, πρώτα σε χαρτί, και μετά σε καμβά με λαδομπογιές. Στα 42 του χρόνια ανακάλυψε τα ακρυλικά χρώματα που στεγνώνουν γρήγορα.


Οι ζωγραφιές του είναι αφοπλιστικά ρεαλιστικές. Και οι ικανότητές του είναι αξιοσέβαστες. "Για δεκαετίες έχω κάνει εξετάσεις σε τυφλούς ανθρώπους," δηλώνει ο John Kennedy, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, "και δεν έχω δει ποτέ τέτοιο επίτευγμα." Η πρώτη ευκαιρία που είχε ο Kennedy να συναντήσει και να εξετάσει προσωπικά τον Armagan ήταν στη διάρκεια μιας επίσκεψής του στη Νέα Υόρκη τον Μάιο του 2004, όπου είχε έρθει σε ένα φόρουμ που είχε οργανωθεί από μια ομάδα που λεγόταν 'Εκπαίδευση στις Τέχνες για τους Τυφλούς' (Art Education for the Blind). Ο Armagan, που είναι κάτι σαν διασημότητα στην Τουρκία, είχε προσκαλεστεί για περιοδείες στην Τσεχία, στην Κίνα, στην Ιταλία και στην Ολλανδία. Αλλά αυτό που έκανε τη συγκεκριμένη επίσκεψή του διαφορετική ήταν το ενδιαφέρον που έδειξαν κάποιοι επιστήμονες και ιδιαίτερα ο Kennedy και μια ομάδα από τη Βοστόνη.


Ο Kennedy πέρασε τον Armagan από μια σειρά δοκιμασιών. Για παράδειγμα, του παρουσίασε στερεά σώματα που μπορούσε να νιώσει, όπως έναν κύβο, έναν κώνο και μια μπάλα, όλα σε μια σειρά (που αποκαλείται το 'τεστ των τριών βουνών' 'three mountains task') και του ζήτησε να τα ζωγραφίσει. Στη συνέχεια του ζήτησε να τα ζωγραφίσει από διάφορες άλλες γωνίες σε σχέση με το τραπέζι και διαφορετικές θέσεις του σώματός του (σα να τα κοιτάει από ψηλά ή από χαμηλά, κ.λπ.). Του ζήτησε ακόμα να ζωγραφίσει σχέδια που η προοπτική τους ήταν δύσκολο να αναπαρασταθεί ακόμα και από ανθρώπους που μπορούν να δουν. Και όταν του ζήτησε να σχεδιάσει έναν κύβο και μετά να τον περιστρέψει προς τα αριστερά και μετά ακόμα περισσότερο προς τα αριστερά, ο Armagan κατάφερε να ζωγραφίσει μια σκηνή με τις τρεις αυτές απεικονίσεις του κύβου. Με εντυπωσιακό τρόπο, τους ζωγράφισε με προοπτική τριών σημείων, επιδεικνύοντας μια τέλεια σύλληψη του πως οι οριζόντιες και οι κάθετες γραμμές συγκλίνουν σε κάποια φανταστικά σημεία σε μια απόσταση. "Η ανάσα μου είχε κοπεί," εξομολογείται ο Kennedy.


Ο Kennedy έχει ασχοληθεί πολλά χρόνια με την έρευνα της τέχνης στους τυφλούς ανθρώπους. Έχει διαπιστώσει πως οι άνθρωποι που είναι εκ γενετής τυφλοί καταλαβαίνουν τις γραμμές του περιγράμματος όταν τις αισθάνονται, όπως γίνεται και με τους ανθρώπους που έχουν όραση. Καταλαβαίνουν και μπορούν να κάνουν σχέδια σε τρεις διαστάσεις. Έχει βρει, πως τα τυφλά παιδιά μπορούν να αναπτύξουν την ικανότητα να σχεδιάζουν όσο μπορούν και τα παιδιά που βλέπουν, αλλά είναι λίγα τα τυφλά παιδιά που τους δίνεται η ευκαιρία να εξερευνήσουν αυτή τους τη δυνατότητα. Ακόμα και η γνώση για την προοπτική, όπως κατέληξε να θεωρεί, μπορεί να αποκτηθεί και από τα παιδιά αυτά. "Όταν ένας άνθρωπος που έχει όραση κοιτάζει προς κάτι, ο τυφλός άνθρωπος το πλησιάζει και το εξερευνά νιώθοντάς το κι έτσι ανακαλύπτουν τα ίδια πράγματα," δηλώνει ο Kennedy. "Η γεωμετρία της κατεύθυνσης είναι κοινή τόσο για την όραση όσο και για την αφή."

 Γραμμές και μονοκονδυλιές


Είναι η νύχτα πριν από την πρώτη εγκεφαλική απεικόνιση που θα κάνει η ομάδα της Βοστόνης. Ο Armagan κάθεται σε ένα μακρύ τραπέζι σε ένα πανδοχείο διασκεδάζοντας τους πάντες με μονοκονδυλιές προσπαθώντας να εξηγήσει με ποιον τρόπο εξασκεί την τέχνη του. Ο Alvaro Pascual Leone, ο νευρολόγος του Χάρβαρντ που τον προσκάλεσε, και ο Amir Amedi, ο συνάδελφός του, τον προκαλούν για να κάνει όλο και πιο περίπλοκα έργα. Να σχεδιάσει έναν δρόμο που να οδηγεί προς κάπου μακριά και που να έχει πασσάλους σε κάθε του πλευρά και με μια πηγή φωτός κάτω από καθέναν, του ζητάει ο Pascual Leone. Ο Armagan χαμογελάει με αυτοπεποίθηση.


Χρησιμοποιεί μια ειδική πινακίδα με επίστρωση καουτσούκ. Αυτή η πινακίδα του επιτρέπει να σχεδιάζει γραμμές που μπορούν να ανιχνευτούν από τις άκρες των δακτύλων του ως μικροσκοπικές πτυχώσεις στην επιφάνειά της. Κι έτσι σχεδιάζει τον δρόμο και τους πασσάλους. Με το ένα χέρι κρατάει το μολύβι και με το άλλο ανιχνεύει αυτό που έχει σχεδιάσει, σα να έχει αναπληρωματικά μάτια που 'παρατηρούν' την εικόνα καθώς αυτή εξελίσσεται. Μετά από περίπου ένα λεπτό, η ζωγραφιά έχει γίνει. Ο Pascual Leone και ο Amedi γέρνουν το κεφάλι τους με θαυμασμό.


Έτσι, ρωτούν τον Armagan, πως ξέρει πόσο μακριά πρέπει να βρίσκονται οι πάσσαλοι καθώς υποχωρούνε προς τα πίσω; Απαντάει, πως του το έχουνε διδάξει. Όχι κάποιος κανονικός δάσκαλος, αλλά τα συνηθισμένα σχόλια από φίλους και γνωστούς. Πως ξέρει για τις σκιές; Το έμαθε κι αυτό. Εξομολογείται, πως για πολύ καιρό πίστευε πως εάν ένα αντικείμενο ήταν κόκκινο, η σκιά του θα ήταν επίσης κόκκινη. "Αλλά μου είπαν πως δεν είναι," συμπληρώνει. Και πως γνωρίζεις για το κόκκινο; Γνωρίζει πως υπάρχει μια σημαντική οπτική ποιότητα που χαρακτηρίζει τα αντικείμενα που έχουν κόκκινο χρώμα και πως ποικίλει από αντικείμενο σε αντικείμενο. Έχει απομνημονεύσει το ποιο χρώμα έχει κάθε αντικείμενο και τον συνδυασμό των χρωμάτων.



Σάρωση στο μάτι του εγκεφάλου


Την επόμενη ημέρα είχε έρθει η στιγμή για να μπει ο Armagan στον σαρωτή. Οι επιστήμονες του Harvard συνεργάστηκαν με ειδικούς της σάρωσης από το πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Εκτός από το να πάρουν μια δομική απεικόνιση του εγκεφάλου του Armagan και να διαπιστώσουν εάν μπορεί να λάβει κάποια ποσότητα φωτός (διαπίστωσαν πως δεν μπορεί), οι πειραματιστές θα τον βάλουν να κάνει κάποιες περίεργες σειρές από δοκιμασίες. Θα έχει έναν δοσμένο αριθμό δευτερολέπτων για να νιώσει ένα αντικείμενο, να το φανταστεί και να το σχεδιάσει. Του έχουν επίσης ζητήσει να μουτζουρώσει, να προσποιηθεί ότι νιώθει ένα αντικείμενο και να ανακαλέσει μια λίστα από αντικείμενα που γνώρισε κάποιες προηγούμενες ημέρες.


Ο Pascual Leone και ο Amedi θέλουν να δούνε τι συμβαίνει στον εγκέφαλο του Armagan αναφορικά με την νευρωνική ευπλαστότητα. Και οι δυο επιστήμονες έχουν στοιχεία πως σε απουσία της όρασης, ο οπτικός φλοιός, το μέρος εκείνο του εγκεφάλου που 'αντιλαμβάνεται' τις πληροφορίες που προσλαμβάνουμε με τα μάτια, δεν βρίσκεται σε απραξία. Ο Pascual Leone ανακάλυψε πως οι πολύ καλοί αναγνώστες της μεθόδου Braille, στρατολογούν τον οπτικό φλοιό για την αφή. Ο Amedi, μαζί με τον Ehud Zohary στο Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, βρήκαν πως η περιοχή ενεργοποιείται επίσης σε έργα λεκτικής μνήμης.


Όταν όμως ο Amedi ανέλυσε τα αποτελέσματα, βρήκε πως ο οπτικός φλοιός του Armagan ενεργοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των έργων σχεδίασης, αλλά μόλις που έδειξε κάποια ενεργοποίηση στην λεκτική ανάκληση. Το γεγονός αυτό τον ξάφνιασε. "Το να αποκτήσει κανείς τέτοια τρομερή ευπλαστότητα για τη σχεδίαση και καθόλου ευπλαστότητα για τη λεκτική μνήμη και τη γλώσσα, είναι ένα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα", σχολίασε. Υποψιάζεται, πως σε κάποιο βαθμό, το πώς αναπτύσσονται οι μη χρησιμοποιούμενες οπτικές περιοχές εξαρτάται από το ποιος είσαι και τι χρειάζεσαι από τον εγκέφαλό σου.


Ακόμα πιο ενδιαφέρον ήταν ο τρόπος με τον οποίο η σχεδίαση ενεργοποίησε τον οπτικό φλοιό του Armagan. Έχει πλέον αποδειχθεί πως όταν οι άνθρωποι που βλέπουν προσπαθούν να φανταστούν πράγματα όπως πρόσωπα, σκηνές, χρώματα, αντικείμενα που μόλις πριν από λίγο κοίταξαν, δεσμεύουν τα ίδια μέρη του οπτικού φλοιού που χρησιμοποιούν όταν βλέπουν, μόνο που αυτό το κάνουν σε έναν αρκετά μικρότερο βαθμό. Η δημιουργία τέτοιων νοητικών εικόνων μοιάζει πολύ με την όραση, αν και δεν είναι τόσο έντονη. Όταν ο Armagan φαντάστηκε πράγματα που είχε πιάσει, μέρη του οπτικού του φλοιού είχαν επίσης ελαφρώς ενεργοποιηθεί. Αλλά όταν σχεδίαζε, ο οπτικός του φλοιός παρουσίαζε ενεργοποίηση σαν ενός ανθρώπου που βλέπει. Στην πραγματικότητα, λέει ο Pascual Leone, ένας ανύποπτος που θα έβλεπε την εγκεφαλική σάρωση του Armagan, θα νόμιζε πως μπορεί να δει στ' αλήθεια.


Αυτό το αποτέλεσμα θίγει ένα άλλο μεγάλο φιλοσοφικό ζήτημα: τι ακριβώς σημαίνει 'βλέπω'; Ακόμα και χωρίς την ικανότητα της ανίχνευσης του φωτός, ο Armagan φτάνει εντυπωσιακά κοντά σ' αυτό, παραδέχεται ο Pascual Leone. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς δημιουργείται στον εγκέφαλό του. "Αλλά οποιοδήποτε πράγμα κι αν είναι αυτό στο νου του, μπορεί να το μεταφέρει σε χαρτί έτσι ώστε μπορεί κανείς με σιγουριά να ξέρει πως είναι το ίδιο αντικείμενο που έχει νιώσει με την αφή," συμπληρώνει ο Pascual Leone. Στη δική του ζωή, επίσης, ο Armagan φαίνεται πως έχει μια εκπληκτική σύλληψη του χώρου. Σπανίως χάνεται, όπως μαρτυρεί η μάνατζέρ του, Joan Eroncel. Έχει μια αλλόκοτη αίσθηση για τις διαστάσεις ενός δωματίου. Κάποτε είχε σχεδιάσει ένα διαμέρισμα που είχε πρόσφατα επισκεφτεί και το θυμόταν τέλεια μετά από εννέα χρόνια.


Συνήθως σκεφτόμαστε για την όραση ως την εσωτερικοποίηση της αντικειμενικής πραγματικότητας μέσω των ματιών μας. Αλλά είναι έτσι; Πόσα από αυτά που νομίζουμε ότι βλέπουμε προέρχονται από έξω και πόσα από μέσα; Ο οπτικός φλοιός μπορεί να έχει έναν πολύ πιο σημαντικό ρόλο από αυτόν που αντιλαμβανόμαστε στο να δημιουργεί προσδοκίες σχετικά με αυτό που πρόκειται να δούμε, λέει ο Pascual Leone. "Το να δεις κάτι είναι μόνο τότε δυνατό, όταν γνωρίζεις τι πρόκειται να δεις," προσθέτει. Ίσως στον Armagan το κομμάτι των προσδοκιών είναι λειτουργικό, αλλά απλά δεν υπάρχουν πληροφορίες που να έρχονται απ' έξω.


Η συνηθισμένη αντίληψη υποστηρίζει πως ένας άνθρωπος δεν μπορεί να έχει ένα εσωτερικό μάτι, χωρίς να είχε ποτέ του όραση. Αλλά ο Pascual Leone πιστεύει πως ο Armagan πρέπει να έχει ένα. Ο ερευνητής έχει επιχειρηματολογήσει επί μακρόν πως θα μπορούσε κανείς να φτάσει στην ίδια νοητική εικόνα μέσω διαφορετικών αισθήσεων. Πιστεύει πως αυτό το κάνουμε όλη την ώρα, ενοποιώντας όλες τις αισθήσεις που έχουμε για ένα αντικείμενο στην νοητική εικόνα που έχουμε γι' αυτό. "Όταν βλέπουμε μια κούπα, την νιώθουμε επίσης με το νοητικό μας χέρι. Η όραση είναι τόσο να νιώθεις όσο και να βλέπεις." Αλλά επειδή η όραση είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη και πρόσφορη για εμάς, δεν είμαστε ενήμεροι του παραπάνω γεγονότος. Κάτι, που δεν ισχύει για τον Armagan.






Πηγή : rc - cafe.blogspot.com

Ο πραγματικός εξορκισμός της.....Έμιλυ Ρόουζ

Η Anneliese Michel (το πραγματικό όνομα της κινηματογραφικής «Emily Rose», που έγινε γνωστή από την ταινία «Ο εξορκισμός της Έμιλυ Ρόουζ», η οποία όμως αποκλίνει κάπως από τα πραγματικά γεγονότα) ήταν μια Γερμανίδα σπουδάστρια κολλεγίου, γεννημένη στο Leiblfing, ένα μικρό χωριό της Βαβαρίας, στη Γερμανία. Οι γονείς της ήταν βαθιά θρησκευόμενοι άνθρωποι (καθολικοί) κι έτσι μεγάλωσε σε ένα έντονα θρησκευτικό περιβάλλον.

Από τη γέννησή της, στις 21 Σεπτεμβρίου του 1952, η Anneliese Michel είχε μια κανονική νεανική ζωή.
Χωρίς προειδοποίηση, η ζωή της άλλαξε σε μια μέρα το 1968 όταν η ίδια άρχισε να τρέμει και ήταν ανίκανη να ελέγξει το σώμα της. Δεν μπορούσε να καλέσει τους γονείς της, Josef και Anna, η οποιαδήποτε από της 3 αδελφές της. Ένας νευρολόγος από την ψυχιατρική κλινική Würzburg διέγνωσε «Grand Mal» επιληψία. Εξαιτίας της δύναμης που είχαν αυτές οι επιληπτικές κρίσεις και η κατάθλιψη που απήλθε, η Anneliese μεταφέρθηκε σε ψυχιατρικό νοσοκομείο για ιατρική φροντίδα και περίθαλψη.

Η διαμονή της στο νοσοκομείο δεν βελτίωσε την υγεία της. Επιπλέον άρχισε να πάσχει κι από κατάθλιψη.
Έχοντας επικεντρώσει τη ζωή της στην καθολική πίστη, η Anneliese άρχισε να αποδίδει την κατάστασή της στην ύπαρξη δαιμόνων.
Σταδιακά απέκτησε μια δυσανεξία με θρησκευτικούς χώρους και σύμβολα, όπως ο σταυρός. Αργά ή γρήγορα, αφότου οι επιθέσεις άρχισαν, η Anneliese άρχισε να «βλέπει» δαιμονικές μορφές κατά της διάρκεια της καθημερινής της προσευχής.

Ήταν τέλη του 1970 και καθώς τα άλλα νέα παιδιά απολάμβαναν την εποχή της ειρήνης και ελευθερίας, η Anneliese πάλευε με την έμμονη ιδέα της ότι ήταν δαιμονισμένη. Φαίνεται πως δεν υπήρχε άλλη εξήγηση για της δαιμονικές γκριμάτσες κατά τη διάρκεια των προσευχών της. Αργότερα ακολούθησαν διάφορες φωνές που έλεγαν, ότι Anneliese θα «σαπίσει στην κόλαση». Ανέφερε τους «Δαίμονες» στους γιατρούς μόνο μια φορά, εξηγώντας τους πως άρχισαν να τις δίνουν εντολές. Οι γιατροί της χορήγησαν διάφορα φάρμακα που καταπολεμούσαν τις ψυχώσεις.

Η Anneliese όμως ήταν πεπεισμένη πως η ιατροφαρμακευτική αγωγή δεν την βοηθούσε και ζητούσε επίμονα τον εξορκισμό της από την εκκλησία. Το καλοκαίρι του 1973, οι γονείς της επισκέφτηκαν διάφορους ιερείς και ζητούσαν να της κάνουν εξορκισμό. Οι αιτήσεις τους απορρίφτηκαν και απλά τους πρότειναν να συνεχίσει η 20χρονη Anneliese την ιατρική της και φαρμακευτική της φροντίδα. Τους εξηγήθηκε ότι η διαδικασία (Infestatio) με την οποία η εκκλησία αποδέχεται τον δαιμονισμό είναι πολύ αυστηρή και μόνο όταν όλα τα κριτήρια και τα συμπτώματα εμφανιστούν μόνο τότε μπορεί ο ιερέας να προβεί σε εξορκισμό. Τα συμπτώματα για να ονομάσουμε μερικά είναι, ενόχληση και απάθεια σε ιερά σύμβολά, να μιλάει σε γλώσσες που ποτέ δεν γνώριζε στο παρελθόν και υπερφυσικές δυνάμεις.

Τον Νοέμβριο του 1973 ξεκίνησε η Anneliese ξεκίνησε θεραπεία με Tegretol (καρβαμαζεπίνη), ένα αντιεπιληπτικό φάρμακο, το οποίο έπαιρνε μέχρι και λίγο πριν τον θάνατό της, όταν πλέον έφτασε στο σημείο να μην μπορεί να καταπιεί τίποτα.

Το 1974, αφού ο ιερέας Ernst Alt την παρακολούθησε για κάποιο διάστημα, ζήτησε από τον αρχιερέα του Würzburg, να προχωρήσει σε εξορκισμό. Η αίτηση του ιερέα απορρίφθηκε αλλά οι επιθέσεις δεν σταμάτησαν και η συμπεριφορά της έγινε ακόμα πιο ανορθόδοξη. Στο σπίτι των γονιών της στο Klingenberg, έβριζε, χτυπούσε και άρχισε να δαγκώνει μέλη της οικογένειας της. Αρνείτο να τρώει επειδή οι «δαίμονες» δεν της το επέτρεπαν. Η Anneliese κοιμόταν στο πέτρινο δάπεδο, έτρωγε αράχνες, μύγες, και άρχισε να πίνει τα ίδια της τα ούρα. Ακουγόταν να ουρλιάζει μέσα και έξω από το σπίτι για ώρες, καθώς έσπαγε σταυρούς, κατάστρεφε εικόνες του Χριστού και άλλα ιερά σύμβολα. Η Anneliese άρχισε να αυτοτραυματίζεται σε μεγάλο βαθμό και η συμπεριφορά του να σκίζει τα ρούχα της και να ουρεί στο πάτωμα ήταν πλέον συχνό φαινόμενο.

Αφού τον Σεπτέμβριο του 1975 όλα τα κριτήρια του εξορκισμού εμφανίσθηκαν, ο αρχιερέας του Würzburg, Josef Stangl, ανέθεσε στον πατέρα Arnold Renz και τον πάστορα Ernst Alt τον «Μεγάλο Εξορκισμό» της Anneliese Michel. Η βάση αυτού του τελετουργικού ήταν το «Rituale Romanum», το οποίο ήταν ακόμα και εκείνη την εποχή ισχύων νόμος από τον 17ο αιώνα. Οι ενδείξεις έδειχναν πως η Anneliese έπρεπε να σωθεί από την ύπαρξη πολλών δαιμόνων στο σώμα της, συμπεριλαμβανομένου των Lucifer, Judas Iscariot, Nero, Cain, Hitler, Fleischmann (ένας ντροπιασμένος φραγκισκανός ιερέας του 16ου αιώνα) και μερικών άλλων «καταδικασμένων ψυχών» που είχαν φανερωθεί εντός της. Από τον Σεπτέμβριο του 1975 μέχρι τον Ιούλιο του 1976, ένας ή δύο εξορκισμοί γινόντουσαν κάθε βδομάδα. Οι επιθέσεις της Anneliese μερικές φορές ήταν τόσο δυνατές που έπρεπε να την κρατούν τρεις άνδρες ή ακόμα και να την αλυσοδένουν.
Κατά διαστήματα η Anneliese έβρισκε κάπως την ψυχική της ισορροπία και άρχισε να πηγαίνει πάλι σχολείο, έδωσε τελικές εξετάσεις στο Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο του Würzburg και πήγαινε στην εκκλησία.

Οι επιθέσεις, εντούτοις, δεν σταμάτησαν. Στην πραγματικότητα, την έβρισκαν συχνότερα παραλυμένη και αναίσθητη στο πάτωμα από όσο πριν. Ο εξορκισμός συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια πολλών μηνών, πάντα με τις ίδιες προσευχές και με τους ίδιους ιερείς. Μερικές φορές τα οικογενειακά μέλη και οι επισκέπτες, όπως ένα παντρεμένο ζευγάρι που υποστηρίζει ότι έχει «ανακαλύψει» την Anneliese, ήταν παρόντα κατά τη διάρκεια των τελετουργικών. Για πολλές βδομάδες Anneliese αρνείτο την τροφή, τα γόνατά της ήταν γεμάτα πληγές και πάνω από 40 κασέτες ηχογραφήθηκαν για να κρατάνε λεπτομέρειες την ώρα του τελετουργικού.

Η τελευταία ημέρα της ιεροτελεστίας του εξορκισμού ήταν στις 30 Ιουνίου του 1976 και η Anneliese έπασχε σε αυτό το σημείο από πνευμονία. Ήταν επίσης συνολικά ισχνή έχοντας έναν υψηλό πυρετό. Εξαντλημένη και ανίκανη να εκτελέσει μόνη της της «μετάνοιες», οι γονείς της στάθηκαν μέσα και τη βοήθησαν να εκτελέσει τις κινήσεις.
«Ικετεύστε για την άφεση», ήταν η τελευταία δήλωση της Anneliese που έγινε στους εξορκιστές. Στη μητέρα της είπε, «μητέρα, είμαι φοβισμένη». Η Anna Michel πέθανε στον ύπνο της την επόμενη ημέρα, 1η Ιουλίου, το 1976 και η μητέρα της ηχογράφησε το θάνατο της κόρης της. Το μεσημέρι, ο πάστορας Ernst Alt ενημέρωσε τις αρχές στο Ασάφενμπουργκ. Ο ανώτερος κατήγορος άρχισε αμέσως τις προβλεπόμενες διαδικασίες.

Το 1974, λίγο πριν από αυτά τα τελικά γεγονότα που ξετυλίχτηκαν, η ταινία του William Friedkin «Ο εξορκιστής» (The Exorcist) έκανε την εμφάνισή της στους κινηματογράφους στη Γερμανία, και προκάλεσε ένα κύμα παραφυσικής υστερίας που πλημμύρισε το έθνος. Οι ψυχίατροι σε όλη την Ευρώπη εξέθεσαν μια αύξηση των έμμονων ιδεών μεταξύ των ασθενών τους. Οι κατήγοροι χρειάστηκαν περισσότερο από 2 έτη για να φέρουν την υπόθεση της Annaliese στο δικαστήριο, προσπαθώντας εκείνο τον χρόνο να ταξινομήσουν τα παράξενα γεγονότα και στοιχεία. Η «υπόθεση Klingenberg» θα εξεταζόταν σε δύο επίπεδα: Τι ήταν αυτό που προκάλεσε το θάνατο της Anneliese Michel και ποιος ήταν υπεύθυνος;

Οι εξορκιστές προσπάθησαν να αποδείξουν την παρουσία των δαιμόνων παίζοντας κασέτες όπου περίεργοι διάλογοι όπως δύο δαίμονες να τσακώνονται για το ποιος θα έπρεπε να φύγει από το σώμα της Anneliese, ένας από τους δαίμονες αποκαλούσε τον εαυτό του «Χίτλερ», ενώ κανένας από τους παρόντες κατά τη διάρκεια του εξορκισμού δεν είχε αμφιβολία για την παρουσία δαιμόνων.

Η έκθεση νεκροψίας, απεφάνθη ότι ο θάνατός της προκλήθηκε από κακή διατροφή και αφυδάτωση, που προέκυψε από σχεδόν έναν χρόνο υποσιτισμού, κατά τη διάρκεια των ιεροτελεστιών των εξορκισμών. Ειδικοί είπαν πως αν την ταΐζανε με το ζόρι η ζωή της θα είχε σωθεί.
Το δικαστήριο αποφάσισε πως οι γονείς της Anneliese όπως και οι εξορκιστές ήταν ένοχοι για φόνο εξ αμελείας, καθώς δεν κάλεσαν γιατρό και καταδικάστηκαν με 6 μήνες φυλάκιση.

Ορισμένοι γιατροί υποστήριξαν, πως τα συμπτώματα της Anneliese, δεν ήταν άγνωστα ούτε πρωτοφανή και υποδήλωναν ψυχικές διαταραχές που αναφέρονται και στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των ψυχικών διαταραχών (DSM-IV-TR).

Πριν την δίκη, οι γονείς της Anneliese, ζήτησαν την εκταφή του σώματος της κόρης τους, με την επίσημη δικαιολογία, πως την είχαν θάψει πρόχειρα και ήθελαν να αλλάξουν το φέρετρό της. Στην πραγματικότητα, ο λόγος ήταν ένα μήνυμα που έλαβαν από μια καλόγρια, η οποία τους είπε ότι είχε δει όραμα πως το σώμα της κόρης τους παρέμενε ανέπαφο κι αναλλοίωτο, γεγονός που θα απεδείκνυε και την γνησιότητα του υπερφυσικού χαρακτήρα της υπόθεσης. Οι επίσημες εκθέσεις όμως (που δεν αμφισβητήθηκαν) ανάφεραν ότι η φθορά του σώματος ήταν συνεπής, ως προς τον χρόνο και τα σημάδια που άφηνε.

Αργότερα μια επιτροπή της Γερμανικής Εκκλησίας έβγαλε το πόρισμα πως η Anneliese δεν ήταν δαιμονισμένη, αλλά αυτό δεν κράτησε μακριά τους πιστούς που υποστήριζαν το αντίθετο. Μέχρι σήμερα ο τάφος της παραμένει μέρος προσκυνήματος για αυτούς που πιστεύουν πως η Anneliese Michel πολέμησε τον διάβολο.

Πηγές paraportal.gr en.wikipedia.org esoterica.gr .basketforum.gr/

Έχετε ποτέ ονειρευτεί αυτόν τον άνθρωπο?

Τον Ιανουάριο του 2006, ένας ασθενής ψυχιατρείου ζωγράφισε την εικόνα ενός ανθρώπου που εμφανίστηκε πολλές φορές στα όνειρά του. Η εικόνα ξεχάστηκε πάνω στο γραφείο του γιατρού, ώσπου μια μέρα ένας άλλος ασθενής, αναγνώρισε το ίδιο πρόσωπο και στα δικά του όνειρα. Κατόπιν έρευνας, διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν και άλλοι ασθενείς που είχαν δει το ίδιο πρόσωπο. Μέχρι σήμερα, τουλάχιστον 2.000 άνθρωποι αναγνωρίζουν σε αυτό το... σκίτσο, τον άνθρωπο που έχουν δει στα όνειρά τους.

Σε πολλές πόλεις έχουν εμφανιστεί άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι έχουν δει τον συγκεκριμένο άνθρωπο στα όνειρα τους... (Los Angeles, Berlin, Sao Paulo, Tehran, Beijing, Rome, Barcelona, Stockholm, Paris, New Dehli, Moskow κλπ.)
Υπάρχουν πολλές θεωρίες που έχουν δημιουργηθεί για τον συγκεκριμένο άνθρωπο, άλλοι λένε ότι είναι η προσωποποίηση του θεού, που δίνει συμβουλές στους ανθρώπους. Άλλοι λένε ότι πρόκειται για έναν αληθινό άτομο που έχει μεταψυχικές ικανότητες και μπορεί να εισέρχεται στα όνειρα των άλλων ανθρώπων. Άλλοι λένε ότι πρόκειται για σχέδιο πλύσης εγκεφάλου από μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες... Όποια και να είναι η αλήθεια, η όλη ιστορία ακούγεται πολύ ενδιαφέρουσα. Για περισσότερες πληροφορίες - φωτογραφίες και βίντεο, επισκεφθείτε το thisman.org .

http://mystery-gr.blogspot.com/

'Καταιγίδες του χρόνου'

Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, υπάρχουν πραγματικές μαρτυρίες για σχίσματα στη μήτρα του χρόνου και της πραγματικότητας που μας περιβάλλει.

------------------------------------------------------------------

Όσα περισσότερα μαθαίνουμε για τη φύση της πραγματικότητας, τόσο πιο μυστήρια γίνεται. Φαντασίες όπως το φιλμ The Matrix προτείνουν ότι η ζωή στη γη δεν είναι τίποτα άλλο από μια...
πολύπλοκη εικονική προβολή που εμφυτεύεται στο μυαλό μας από εκλεπτυσμένες μηχανές.

Ισως να μην είχαν γυριστεί ταινίες όπως το Matrix αν δεν είχαμε ανακαλύψει την πολυπλοκότητα του πραγματικού κόσμου σε υποατομικό επίπεδο. Στο επίπεδο των κβάντων, ένα το έχω κατανοήσει σωστά, η ύλη έχει τόσο σωματιδιακή όσο και κυματική φύση - ή το δυναμικό να είναι και τα δύο- και το πώς συμπεριφέρεται εξαρτάται από το σημείο του παρατηρητή και τον τρόπο παρατήρησης.

Αυτό είναι ένα αρκετά πολύπλοκο θέμα το οποίο ξεφεύγει από τη σφαίρα και το βάθος του συγκεκριμένου άρθρου(εάν θέλετε περαιτέρω σε αυτό βλ. the Physics area of About.com ), αλλά μπορεί να ισχύει και το ότι η πραγματικότητα σε το επίπεδο των κβάντων δυνατόν να καθορίζεται από τη δική μας συνειδητότητα. Το συμπέρασμα αυτό δεν βρίσκει σύμφωνους όλους τους επιστήμονες, γιατί μέχρι τώρα υπάρχουν μόνο θεωρίες για την πραγματικότητα των κβάντων και κανένα επίσημο συμπέρασμα. Τι βγαίνει από όλο αυτό τον πρόλογο; Ότι το σύμπαν πιθανόν να αποτελείτε από ένα σύνολο πιθανοτήτων και ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε στην καθημερινότητα μας είναι ή πιο πιθανή. Η έννοια αυτή οδήγησε στις θεωρίες των παράλληλων κόσμων(ή διαστάσεων) τα οποία και δημιούργησαν άλλες πιθανότητες όπως , ταξίδια στο χρόνο και άλλες φευγάτες ιδέες.

Σύννεφα που λάμπουν, ο παράγοντας Oz και άλλα παράξενα φαινόμενα.


Μια άποψη για το ανέξηγητο η οποία καλύπτεται με ευφυή και διορατικότητα είναι το βιβλίο του Jenny Randlew Time Storms: Amazing Evidence for Time Warps, Space Rifts, and Time Travel. Μέσα σε αυτό παρουσιάζει με αρκετά πειστικό τρόπο ότι τα ταξίδια στον χρόνο όχι μόνο είναι εφικτά αλλά λαμβάνουν χώρα και τακτικά σε όλο τον κόσμο. Ο Randle έχει ως ακρογωνιαίο λίθο μιας τέτοιας πιθανότητας τις τελευταίες εξελίξεις στον τομέα της κβαντικής φυσικής και της φύσης του χρόνου με όρους του LAYMAN. Οι εξηγήσεις της είναι ξεκάθαρες και σχετικά εύκολα κατανοητές, γεγονός που αποτελεί επίτευγμα για ένα τόσο δύσκολο θέμα.

Η Randle παραθέτει στο βιβλίο της πληθώρα μαρτυριών τις οποίες έχει συλλέξει από όλο τον κόσμο. Και όλες έχον ένα κοινό στοιχείο, ότι ένα περίεργο ενεργειακό σύννεφο μπορεί να μεταφέρει ανθρώπους συχνά και τα οχήματα τους σε άγνωστες διαστάσεις. Το αποτέλεσμα τέτοιων μεταφορών είναι ότι οι εν λόγω άνθρωποι χάνουν χρόνο ( από ορισμένα λεπτά εως και μέρες), αποπροσανατολίζονται (κάτι που η Randle αναφέρει ως τον παράγοντα Oz), τηλεμεταφέρονται σε αποστάσεις που είναι αδύνατον να καλυφθούν με συμβατικά μέσα μεταφοράς, ανωμαλίες της βαρύτητας και άλλα φαινόμενα. Όλα αυτά τα περίεργα συμπεριλαμβανομένων των σύννεφων φωτός - καταιγίδες του χρόνου- μπορεί να είναι μια εξήγηση για μια ποικιλία φαινομένων που μέχρι τώρα τα κατατάσσαμε στη σφαίρα του ανεξήγητου, συμπεριλαμβανομένων των φαντασμάτων, πνευμάτων, συγχρονισμός, deja-vu, ufo και διάφορα άλλα που θεωρούνται απαγωγές από εξωγήινους.

H Randle εισηγείται ότι κανένα από τα παράπονα δεν ανήκουν στη σφαίρα του υπερφυσικού ή του paranormal, αλλά ότι αυτές οι χρονικές καταιγίδες είναι μια επιστημονική πραγματικότητα που δεν έχουμε κατανοήσει ακόμη.

Παρακάτω παραθέτουμε μερικά πραγματικά γεγόνοτα Καταιγίδων του Χρόνου(Time Storms)

· Putre, Chile, 1977 - Στις 3:50π.μ. στις 24 Απριλίου, κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής άσκησης, ένας φρουρός είδε δύο θολά φώτα βιολέ χρώματος να κατεβαίνουν το βουνό και να κατευθύνονται προς το μέρος τους. Στις 4:15π.μ. ο συνταγματάρχης Armando Valdez, ξεκίνησε μέσα στα σκοτείνα για να το διερευνήσει. Επέστερψε 15 λεπτά αργότερα αλλα από την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που είχε ξεκινήσει. Φαινόταν να είναι σε κατάσταση σοκ, ενώ μουρμούριζε ' Δεν ξέρετε ποιοι είμαστε ή από πού προερχόμαστε'. Το πλέον ανεξήγητο στην όλη ιστορία είναι ότι ο συνταγματάρχης είχε μούσι λές και είχε μέρες αξύριστος , ενώ την προηγούμενη μέρα είχε ξυριστεί, και το ρολοί του ήταν σταματημένο στις 4:15 αλλά η ημερομηνία έδειχνε 30 Απριλίου!!!

· Oxford, Maine, 1975 - Στις 3π.μ.,στις 26 Οκτωβρίου, ο David Stephens, ετών 21 και ένας 18χρονος φίλος του, βρισκόντουσαν σε μια δασώδη περιοχή όταν άκουσαν ένα περίεργο ήχο. Μπήκαν στο αυτοκίνητο τους και πήγαν να το διερευνήσουν, καθώς προχωρούσαν το αυτοκίνητο τους τυλίχθηκε σε μια χρωματιστή λάμψη. Μέσα σε δευτερόλεπτα βρέθηκαν περίπου ένα μίλι από το σημείο που βρισκόντουσαν πριν λίγο, με το αυτοκίνητο να βλέπει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ως συνέπεια αυτής τους της εμπειρίας και οι δύο υποφέρουν από διάφορες ψυχικές διαταραχές, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν σοβαρής μορφής αποπροσανατολισμό.

· Somerset, England, 1974- Στις 28 Ιουλίου, ο Peter Williamson έκανε ένα Barbeque στην αυλή του σπιτιού του, όταν τον διέκοψε μια ισχυρή ηλεκτρική καταιγίδα. Το σκυλί του τρόμαξε από την απειλητική ατμόσφαιρα και κουβαριάστηκε κάτω από ένα δέντρο. Ο Peter πήγε να σώσει το ζώο του. Ακολούθησε μια φωτεινή λάμψη - και ο Peter εξαφανίστηκε στον αέρα .Οι δικοί του κάλεσαν την αστυνομία για να διερευνήσει την εξαφάνιση του και διενεργήθηκαν έρευνες χωρίς καμία επιτυχία. Ο Peter βρέθηκε 3 μέρες αργότερα σε κάτι κοντινούς θάμνους με το ένα του πόδι σε μια λιμνούλα- λες και είχε εμφανιστεί εκεί από το πουθενά.

· Linhares, Brazil, 1981 - Στις 20 Απριλίου o Jorge Ramos, o οποίος ήταν αντιπρόσωπος μια χημικής βιομηχανίας, έφυγε από το σπίτι του στις 6π.μ για να ταξιδέψει λίγα μίλια για μία συνάντηση που είχε, στην οποία και δεν έφτασε ποτέ. Το Volskwagon του βρέθηκε στην άκρη του δρόμου λίγα μίλια μακριά από το σπίτι του, με τα κλειδιά στη θέση τους, καθώς επίσης και με όλα τα προσωπικά και επαγγελματικά του αντικείμενα να βρίσκονται άθικτα εντός του αυτοκινήτου. Οι έρευνες της αστυνομίας δεν μπόρεσαν να καταλήξουν τη συνέβηκε στον Jorge ή του που μπορούσε να βρισκόταν. 5 μέρες αργότερα η σύζυγος του πήρε ένα τρελαμένο τηλεφώνημα από τον Jorge, o οποίος της είπε ότι ενώ οδηγούσε βρήκε τον εαυτό του σε μια ονειρική, επιπλέουσα κατάσταση, και μετά βρέθηκε να στέκεται σε ένα άγνωστο του δρόμο και ζήτησε βοήθεια. Σοκαρίστηκε όταν έμαθε ότι η ημερομηνία ήταν 25 Απριλίου και ότι βρισκόταν 600 μίλια μακριά από το σπίτι.

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα δείγματα πραγματικών περιστατικών που θα βρείτε στο βιβλίο της Randle η οποία λέει ότι έχει στη διάθεση της και πληθώρα άλλων περιστατικών τα οποία δεν συμπεριέλαβε στην συγκεκριμένη έκδοση λόγω χώρου. Το φαινόμενο της 'Kαταιγίδας του χρόνου' φαίνεται ότι συμβαίνει με κάποια συχνότητα, και πολλά φαινόμενα πιθανόν να μην αναφέρονται ποτέ.

Υπάρχουν όμως αδιάσειστα στοιχεία για αυτά τα περίεργα συμβάντα:

Η Randle μας δίνει σαν παράδειγμα ένα συμβάν που έγινε στη Florida το οποίο και καταγράφηκε σε βιντεοκάμερα περισσότερα στο βιβλίο της…. http://www.cosmicnet.org

http://mystery-gr.blogspot.com/

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ

Στα μέσα του 19ου αιώνα συνέβη η σαρωτική εισβολή της επιστήμης σε πεδία που μέχρι την εποχή εκείνη κυριαρχούσαν οι προλήψεις, οι δεισιδαιμονίες και η θρησκεία.

Όλα αυτά που επί αιώνες υποσχόταν η μαγεία τα υλοποίησε μέσα στο ελάχιστο διάστημα λίγων γενεών η επιστήμη. Η υγεία, η υλική ευμάρεια, η επιμήκυνση του βίου, η αντιμετώπιση του πόνου, η καταπολέμηση της φτώχειας, είναι τα θεαματικά επιτεύγματα που η επιστήμη χάρισε στην ανθρώπινη κοινωνία.

Αποτέλεσμα αυτών των θεαματικών επιτυχιών της επιστήμης είναι να γίνει στην εποχή μας η νέα απόλυτη θρησκεία. Όλες οι παλαιότερες δοξασίες, γνώσεις, θεραπείες, που δεν επιβεβαιώθηκαν από τον έλεγχο της επιστήμης, περιέπεσαν στην ανυποληψία και την χλεύη. Κάποιες από τις πανίσχυρες παλαιές κοσμοθεωρίες όπως η θρησκεία η η αστρολογία, έχουν διατηρήσει ένα κομμάτι από την παλιά τους αίγλη. Κάποιες άλλες δοξασίες όμως που κάποτε ήταν αυτονόητες αλήθειες για όλους τους ανθρώπους, σήμερα πολύ λιγότεροι άνθρωποι πιστεύουν και στηρίζονται σε αυτές. Πρόκειται για την κρυσταλλομαντεία, την κρυσταλλοθεραπεία, και την χρησιμοποίηση φυλαχτών και γουριών και των βασκανίων. Όμως ακόμη και οι σημερινοί ορθολογικοί Homo economicus, νοιώθουμε συχνά την ανάγκη να καταφύγουμε στη βοήθεια του υπερφυσικού, είτε φορώντας το σταυρουδάκι ή το φυλαχτό της γιαγιάς, είτε χαρίζοντας γούρια στους αγαπημένους μας την πρωτοχρονιά, είτε ψάχνοντας την πολύτιμη πέτρα που ταιριάζει στο ζώδιό μας, είτε ακόμα ζητώντας την πρόγνωση από μέντιουμ και χαρτορίχτρες, για το άδηλο μέλλον μας.

Η επιστήμη δεν κατάφερε να επιβεβαιώσει την ικανότητα της κρυσταλλομαντείας να προβλέπει τα μελλούμενα, ούτε την ικανότητα των μάγων που χρησιμοποιούν κρυστάλλους για να βλέπουν πράγματα που συμβαίνουν σε μακρινούς τόπους. Δεν επιβεβαίωσε την δύναμη των κρυστάλλων να θεραπεύουν αρρώστιες, ή να αποτρέπουν την εμφάνισή τους. Δεν κατάφερε να απομονώσει μέσα στους πολύτιμους λίθους δυνάμεις ικανές να αποτρέψουν ή να επιφέρουν το κακό. Κατέταξαν λοιπόν οι επιστήμονες, όλες τις δοξασίες και τους θρύλους που διαδίδονταν και γράφονταν επί αιώνες, στη σφαίρα των προλήψεων και των δεισιδαιμονιών.

Παρότι όλα τα σχετιζόμενα με τις υπερφυσικές ιδιότητες των λίθων δεν αποδείχτηκαν επιστημονικά, υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που συνεχίζουν να πιστεύουν στη μυστική δύναμη των πολύτιμων λίθων. Όπως υπάρχουν και πολλοί που πιστεύουν στις θρησκείες, ή στη ικανότητα των αστρολόγων να προβλέπουν το μέλλον. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε για ΠΙΣΤΗ. Ο άνθρωπος που πιστεύει, δεν χρειάζεται καμία επιστημονική απόδειξη που να επιβεβαιώνει την πίστη του. Του αρκεί πως πιστεύει, και αυτή η πίστη του μπορεί να είναι σε θέση να ενεργοποιήσει άγνωστους μηχανισμούς μέσα στο ανθρώπινο σώμα και εγκέφαλο, ή άγνωστες υπερφυσικές δυνάμεις, και να πετύχει πράγματα που ο «άπιστος» ποτέ δεν θα καταφέρει. Τον μεσαίωνα, την εποχή της παντοδυναμίας της θρησκείας, καθένας που προσπαθούσε να προσεγγίσει την αλήθεια έξω από το θεολογικό πεδίο, ήταν ύποπτος και οδηγείτο στην πυρά ή στον αφορισμό, όπως ο Τζιορντάνο Μπρούνο και ο Γαλιλαίος αντίστοιχα. Σήμερα αντιμετωπίζεται με δυσπιστία και καχυποψία, καθένας που προσπαθεί να προσεγγίσει την αλήθεια, ακολουθώντας δρόμους έξω από τον επιστημονικό. Οι επιστήμονες του 21ου αιώνα πρέπει να είναι λιγότερο δογματικοί από τους ιεροεξεταστές του μεσαίωνα, και να αντιμετωπίζουν με λιγότερη υπεροψία τις παράλληλες προσπάθειες για την κατάκτηση της γνώσης.

Η επιστήμη, παρά την τεράστια και συνεχή πρόοδο της, δεν γνωρίζει τα πάντα. Στέκεται αμήχανη μπροστά στις αναμφισβήτητες επιτυχείς ιάσεις του βελονισμού, της ομοιοπαθητικής, της αγιουρβέντα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτές οι παράπλευρες ιατρικές σώζουν εκατομμύρια ανθρώπους που δεν έχουν τα μέσα να καταφύγουν στην επιστημονική ιατρική, ή σε άλλες περιπτώσεις πετυχαίνουν εκεί που η επιστημονική ιατρική απέτυχε.
πηγή

Τα μυστικά της καλής τύχης

Τα μυστικά της καλής τύχης


Όλοι ευχόμαστε να έχουμε τύχη στην ζωή μας, να μας πηγαίνουν καλά τα πράγματα, και γενικά να μας βοηθήσει η τύχη μας να εκπληρώσουμε τις βασικές μας επιθυμίες. Κάθε φορά όμως που συναντάμε ένα εμπόδιο, ή ανατρέπονται τα σχέδιά μας, κατηγορούμε την κακή μας τύχη που δεν μας έκανε το χατίρι.
Τελικά φταίει η τύχη μας για κάθε ανεπιτυχή μας προσπάθεια, για κάθε αναποδιά μας, ή μήπως κάτι δεν κάνουμε εμείς καλά; Η μήπως ακόμα, αυτό που περιμένουμε σαν τύχη, δεν είναι ότι καλύτερο να μας συμβεί; Και τι είναι αυτό λοιπόν που το έχουμε εμείς βαφτίσει σαν «τύχη» στην ζωή μας;


Καταρχάς θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Αν κάναμε σε κάποιον την ερώτηση: Τι θάθελες να είσαι στην ζωή σου, τυχερός ή ευτυχής; Η λέξη ευτυχία απέχει πολύ από αυτό που αντιλαμβάνονται πολλοί σαν τύχη, ή σαν στιγμιαία ευτυχή συγκυρία. Και η ρήση « ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΝ ΣΟΦΙΑ ΕΠΟΙΗΣΑΣ» καταδεικνύει ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο, αλλά απλά τα γεγονότα και οι συγκυρίες ακολουθούν πιστά τους καλά σχεδιασμένους κανόνες της δημιουργίας τού Σύμπαντος. Με αυτή την έννοια θα δίναμε τον ορισμό της ΤΥΧΗΣ σαν: ο θετικός συγχρονισμός των ικανοτήτων μας με την χρονική ροή των κινήσεων τού σύμπαντος. Ακριβώς αντίστροφα λειτουργεί η ΑΤΥΧΙΑ.


Η αστρολογία μας μαθαίνει να αναγνωρίζουμε τις έμφυτες ικανότητές μας και τις δυνατότητες της προσωπικότητάς μας, και πως αυτές οι τάσεις έρχονται να συγχρονιστούν, θετικά ή αρνητικά με τις πλανητικές ενέργειες. Έτσι μπορούμε να προβλέψουμε το πότε και πως οι δυνατότητές μας ή οι αδυναμίες μας, θα συγχρονιστούν θετικά ή αρνητικά με τις πλανητικές κινήσεις, και θα δώσουμε ένα αξιοσημείωτο αποτέλεσμα, που εμείς θα το χαρακτηρίσουμε σαν τύχη ή ατυχία.
Τελικά εμείς μπορούμε να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας, και σε ποιό βαθμό;


Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κάποιοι κύκλοι, ή κάποια συστήματα-διαστάσεις, πολύ μακριά από μας, που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε. Όμως, στην δική μας τρισδιάσταση πραγματικότητα, πολλά μπορούμε να κάνουμε και να οδηγήσουμε την ζωή μας σε μια καλύτερη πορεία, ή απλά να «επιταχύνουμε συνειδητά την εξέλιξή μας» Οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για να βελτιώσουμε τον παράγοντα τύχη και να φτάσουμε σε ένα καλύτερο επίπεδο ευτυχίας είναι αρκετές, και αφορούν την ψυχική και πνευματική μας καλλιέργεια και ωρίμανση. Ασχετα με το αν πιστεύουμε στην διαδοχική μετενσάρκωση της οντότητάς μας, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι η ψυχή μας κάνει μια διαδρομή, μέσα στην οποία καλείται να βελτιώσει, μέσα από εμπειρίες και μαθήματα που πρέπει να πάρει, τις προδιαγραφές της, και να καταλήξει φτάνοντας τελικά κοντά στο τέλειο, κοντά στον Δημιουργό της. Το « ΚΑΤ?ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΩΣΗ» μας αποδεικνύει την βούληση τού Κυρίου για την πορεία της οντότητάς μας. Με αυτήν την λογική θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάποιες ατυχίες ή δύσκολες εξελίξεις στην ζωή μας, έχουν σαν σκοπό να μας διδάξουν κάποιες αλήθειες, που εμείς σε αυτό το σημείο δεν μπορούμε να αντιληφθούμε. Πολλές φορές η ευτυχία κερδίζεται μετά από μια μεγάλη κρίση στην ζωή μας.


Κάτι άλλο που θα πρέπει να διευκρινίσουμε είναι ότι δεν υπάρχουν καλές και κακές πλανητικές επιρροές. Υπάρχουν απλά, επιρροές που θα μας οδηγήσουν σε δύσκολες κινήσεις , που όμως μπορεί να έχουν θετικά αποτελέσματα στην ζωή μας. Επίσης, η δική μας τοποθέτηση απέναντι στις εκάστοτε τάσεις, θα είναι καθοριστική για το πώς θα εισπράξουμε κάποιες δύσκολες ροές μίας δεδομένης στιγμής.
Με όλα αυτά που αναφέραμε σαν εισαγωγή παραπάνω, θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε σε κάποια απλά συμπεράσματα και να προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε και να υιοθετήσουμε κάποιες απλές πρακτικές στην καθημερινή μας ζωή:


1. Να φτιάξουμε έναν ολοκληρωμένο ηθικό κώδικα με γνώμονα τις αντιλήψεις περί καλού και δικαίου στην ζωή μας, και να προσπαθήσουμε να τον τηρούμε ευλαβικά.
2. Να δημιουργήσουμε ένα όραμα-στόχο στην ζωή μας, που δεν θα εξυπηρετεί μόνο τα πολύ προσωπικά μας συμφέροντα. Παράδειγμα, να γίνω ένας καλός γιατρός, ώστε να εξασφαλίσω μία άνεση στην ζωή μου, αλλά παράλληλα να προσφέρω, έστω και μία μικρή βοήθεια στην ανθρωπότητα, μέσα από το έργο μου.
3. Να καταγράψουμε και να συνειδητοποιήσουμε τα λάθη που έχουμε ήδη κάνει και να συμφωνήσουμε να μην τα ξανακάνουμε.
4. Να οριοθετήσουμε την ευτυχία μας σε ένα καινούργιο πλαίσιο, που δεν θα είναι μόνο υλιστικό. Η ευτυχία δεν εξαρτάται μόνο από την οικονομική άνεση.
5. Να προσπαθήσουμε να εξασφαλίσουμε την ψυχική μας γαλήνη και εσωτερική ηρεμία, αποφεύγοντας αρνητικές ενέργειες, συμπεριφορές, και πάνω απ?όλα σκέψεις και τάσεις. Σ?αυτό το σημείο, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι κάποιες δυσκολίες στην ζωή μας έχουν κάποιο τελικά καλό σκοπό για το μέλλον μας, και να τις υπομείνουμε καρτερικά. Ακόμα, να προσπαθήσουμε να διακρίνουμε τα λάθη μας, αν κάποιο αρνητικό αποτέλεσμα εκφραστεί κάποια στιγμή στην ζωή μας.
6. Να αγαπήσουμε τον κόσμο μας όπως είναι, και να θεωρήσουμε ότι οι κάποιοι άνθρωποι που συμπεριφέρονται αρνητικά, ουσιαστικά χρειάζονται κάποια βοήθεια και συμπόνια.
7. Να νικήσουμε το υπερεγώ μας, και να συνειδητοποιήσουμε ότι οι όποιες επιτυχίες που σημειώνουμε κάποιες στιγμές στην ζωή μας, είναι απόρροια της συμβολής και κάποιων άλλων προϋποθέσεων-βοηθειών που έχουμε κληροδοτήσει από το σύμπαν.
8. Να κάνουμε θετικές σκέψεις, και να μην μεμψιμοιρούμε συνέχεια για κάθε δύσκολη στιγμή στην ζωή μας. Να προσπαθήσουμε να βλέπουμε δηλαδή κάθε γεγονός από την θετική του πλευρά.
9. Να προσπαθούμε να χαλαρώνουμε τακτικά μέσα από απλές κινήσεις διαλογισμού, κάνοντας συγχρόνως κάποιες προσευχές ή διατυπώνοντας κάποιες εφικτές επιθυμίες μας, που φυσικά δεν έχουν σκοπό να βλάψουν κανέναν.
10. Να αποφεύγουμε το άγχος, τουλάχιστον όπου δεν είναι ουσιαστικά απαραίτητο, τις εντάσεις , τον πανικό, τις αρνητικές σκέψεις για τους διπλανούς μας, και να διατηρούμε όσο περισσότερο μπορούμε την αυτοκυριαρχία και την ψυχραιμία μας. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι,καλό είναι να αποφεύγουμε να ερχόμαστε σε επαφή με άτομα που θα τα χαρακτηρίσουμε σαν «αρνητικά». Αρνητικά είναι τα άτομα, που όχι μόνο εμφανίζουν μία προφανή κακεντρεχή συμπεριφορά, αλλά και συμπτωματικά μας οδηγούν σε ατυχίες. Επίσης, αρνητικά άτομα, είναι εκείνα που γίνονται υπερβολικά καταπιεστικά, διεκδικητικά, ενοχλητικά, και εμφανίζουν μία έντονα αρνητική και ψυχικά φορτισμένη συμπεριφορά. Οι αρνητικές ενέργειες μεταφέρονται μέσα από συγκεκριμένα άτομα, και όσο καλύτερα αποστασιοποιηθούμε από τέτοιες επαφές, τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι η προστασία μας.
11. Να προσπαθήσουμε να προστατευτούμε ενεργειακά, αποκρούοντας τις αρνητικές δυνάμεις και ενέργειες. Σίγουρα δεν ζούμε στον Παράδεισο, και καθημερινά δεχόμαστε αρνητικές ενέργειες από το περιβάλλον μας. Η αύρα μας είναι η καλύτερη ασπίδα προστασίας μας, και όσο πιο υγιής και ανθεκτική είναι, τόσο καλύτερα προστατευμένοι θα είμαστε από ψυχικές επιθέσεις, που μπορεί να είναι εκούσιες ή ακούσιες. Σε αυτό το σημείο, θα μπορούσαμε να επεκταθούμε για τους τρόπους προστασίας, αλλά αυτό το αφήνουμε για μία μελλοντική μας ανάλυση. Απλά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι , προστασία μπορούμε να επιτύχουμε, καθαρίζοντας τον χώρο μας, με αρωματοθεραπεία ή ηχοθεραπεία, με κάποιες τεχνικές διαμόρφωσης χώρου, και διατηρώντας κάποια ειδικά φυλαχτά, ειδικούς κρυστάλλους, ανάλογα τον σκοπό της προστασίας μας.
12. Χρησιμοποιώντας την σκέψη μας για να προστατευτούμε ή να επικαλεστούμε την καλή μας τύχη. Εδώ θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η σκέψη μας έχει τεράστιες δυνατότητες, αρκεί όμως να μπορέσουμε μέσα από κάποια εξάσκηση να συντονιστούμε με κάποιες υψηλότερες συχνότητες. για να μην μακρηγορούμε επί τού παρόντος, θα λέγαμε ότι η αποτελεσματικότητα των θετικών μας σκέψεων επιτυγχάνεται βασικά, μέσα από την χαλάρωσή μας, και πιο συχνά σε κατάσταση διαλογισμού. Αυτή η διαδικασία προϋποθέτει βέβαια να μπορέσουμε να φτάσουμε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο εξέλιξής μας, μέσα από την τήρηση και εφαρμογή των παραπάνω αναφερθέντων κανόνων. Οι σκέψεις μας που πρέπει να κάνουμε, θα πρέπει να συνοδεύονται και από εικόνες που θα δημιουργούμε στο μυαλό μας, σχετικές με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να τονίσουμε ότι θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την δημιουργική μας φαντασία και να πλάσουμε αυτές τις εικόνες.