Ανθρώπινο είδος υπό εξαφάνιση

• Παρουσιάζει: Μηνάς Παπαγεωργίου (aka Beetlejuice)

Αμαζόνιος, πρωινό του περασμένου Απριλίου. Πέντε ζευγάρια μάτια κοιτούν με απορία και έκπληξη ένα … αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο στον ουρανό. Τα τόξα με τα βέλη είναι έτοιμα προς χρήση για κάθε ενδεχόμενο. Ο φωτογραφικός φακός από το ελικόπτερο καταφέρνει να απαθανατίσει τη σκηνή που φέρνει στο νου των περισσοτέρων από εμάς, εικόνες από την κινηματογραφική επιτυχία του Mel Gibson, Apocalypto.
«Δίνουμε αυτές τις φωτογραφίες στη δημοσιότητα γιατί εάν η κατάσταση συνεχιστεί, αυτοί οι άνθρωποι θα εξαφανιστούν». Η παραπάνω δήλωση ανήκει στον Carlos Meirelles που συντονίζει τις προσπάθειες της Βραζιλιάνικης κυβέρνησης σχετικά με την προστασία των ιθαγενών, που δεν έχουν ακόμα αναπτύξει επαφές με τον πολιτισμένο κόσμο. Η παράνομη υλοτόμηση στα σύνορα με το Περού, έχει αναγκάσει αρκετές τέτοιες φυλές να μετακομίσουν σταδιακά ανατολικότερα, εισερχόμενες στα εδάφη της Βραζιλίας. Ο αριθμός των ομάδων αυτών – που εξελίσσονται παράλληλα με τον κόσμο της τεχνολογίας και του διαδικτύου- φτάνουν τις 68 (παγκοσμίως υπολογίζονται στις 100). Από αυτές μόνο για τις 24 έχει υπάρξει επίσημη επιβεβαίωση.
Από τις αρχές του περασμένου αιώνα, ο Βρετανός εξερευνητής Percy Harrison Fawcett είχε καταγράψει τις εμπειρίες από τις επαφές του με τις γηγενείς φυλές των Ινδιάνων, στην προσπάθειά του να ανακαλύψει μια ανεπτυγμένη φυλή λευκών ανθρώπων που είχε χαθεί για αιώνες από την αλυσίδα της εξέλιξής μας. Οι μετακινήσεις μέσα στη ζούγκλα ήταν εκείνη την εποχή μια δύσκολη και επικίνδυνη υπόθεση.
Βέβαια, κρίνοντας από τα σημερινά ρεπορτάζ των ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων, οι καταστάσεις δεν πρέπει να έχουν αλλάξει και πολύ. Οι ιθαγενείς εξακολουθούν να γυρίζουν τις πλάτες τους σε κάθε ενδεχόμενο επαφής με τον «ανεπτυγμένο» πολιτισμό μας. Μοναδικές εξαιρέσεις αποτελούν οι δοσοληψίες τους με παράνομους εμπόρους ναρκωτικών ή ανήσυχους εξερευνητές, μέσα από τις οποίες αποκτούν εργαλεία και εξαρτήματα που τους διευκολύνουν στις καθημερινές τους εργασίες. Όμως μέσα από αυτού του είδους τις «συναντήσεις» δεν προκύπτουν πάντα ευχάριστα αποτελέσματα. Μεγάλα ποσοστά των κλειστών αυτών κοινωνιών πεθαίνουν από αρρώστιες και επιδημίες λίγο καιρό μετά την «επαφή». Κι αυτό γιατί οι οργανισμοί τους δεν έχουν αναπτύξει αντισώματα για μικρόβια ή ιούς που θεωρούνται ακίνδυνα στον υπόλοιπο κόσμο.
Ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Ο «σύγχρονος» άνθρωπος αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τον πλανήτη. Έχοντας οχυρωθεί πίσω από τον ανεπτυγμένο του πολιτισμό, τα κράτη και τις οργανωμένες θρησκείες, έχει φροντίσει να υψώσει αμυντικά τείχη περιμένοντας μια μεγάλη φυσική καταστροφή (βλ. τα σενάρια για το 2012) ή τον ερχομό των εξωγήινων. Παρ’ όλα αυτά η καταστροφή και η μόλυνση των στρωμάτων της ατμόσφαιρας και του θαλάσσιου κόσμου, η κατασπατάληση των φυσικών πόρων και τα νέα για την επικείμενη εξαφάνιση μορφών ζωής σε αυτόν, αποτελούν ένα καθημερινό φαινόμενο βαραίνουν αυτόν και μόνον αυτόν. Στα προηγούμενα οφείλουμε πλέον να προσθέσουμε και τον κίνδυνο εξάλειψης μερικών εκατοντάδων μακρινών συγγενών μας, η ύπαρξη των οποίων έρχεται να μας θυμίσει την παλιά και ξεχασμένη μας σχέση με την μητέρα Γη…

Σημ: Το κείμενο δημοσιεύτηκε στη στήλη “Δούρειος Ίππος” του Μηνά Παπαγεωργίου, στο περιοδικό Φαινόμενα (τ. 19, 5/2/2011).

http://www.metafysiko.gr/

Η Γη διογκώνεται -κάθε χρόνο- μόλις όσο μια ανθρώπινη τρίχα

Μια νέα διεθνής επιστημονική έρευνα με επικεφαλής επιστήμονες τη NASA επιβεβαίωσε ότι ο πλανήτης μας δεν «φουσκώνει», αλλά ούτε συρρικνώνεται με το πέρασμα του χρόνου. Ή, για να είμαστε ακριβείς, η Γη κάθε χρόνο διογκώνεται μόλις όσο μια ανθρώπινη τρίχα!

Πάνω στο ζήτημα αυτό, υπήρχε μια χρόνια διαμάχη, ήδη από την εποχή του Δαρβίνου, καθώς ορισμένοι επιστήμονες ακόμα υποστηρίζουν ότι είναι πιθανό να συμβαίνει ένα από τα δύο, με πιο πιθανό το πρώτο, δηλαδή τη μικρή αλλά σταθερή διεύρυνση του όγκου της Γης.

Όμως η νέα έρευνα έθεσε τέρμα πλέον σε αυτές τις υποθέσεις, μετά από μια σειρά διασταυρωμένων μετρήσεων από το διάστημα, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι δεν παρατηρείται καμία άξια λόγου (από στατιστική άποψη) επέκταση του «σώματος» του πλανήτη μας.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Σιαοπίνγκ Γου του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας, σε συνεργασία με επιστήμονες του Εθνικού Γεωγραφικού Ινστιτούτου της Γαλλίας και του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Ντελφτ της Ολλανδίας, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης «Geophysical Research Letters», χρησιμοποίησαν νέες μεθόδους υπολογισμού και μια πληθώρα δορυφορικών δεδομένων για να υπολογίσουν το ρυθμό μεταβολής της μέσης ακτίνας της σφαίρας της Γης στο πέρασμα του χρόνου.

Το συμπέρασμα ήταν ότι η μέση μεταβολή της ακτίνας του πλανήτη μας είναι 0,1 χιλιοστό το χρόνο ή περίπου όσο το πάχος μιας ανθρώπινης τρίχας, κάτι που θεωρείται στατιστικά ασήμαντο. Πάντως ο Γου εμφανίστηκε επιφυλακτικός στις δηλώσεις του: «Η μελέτη μας παρέχει μια ανεξάρτητη επιβεβαίωση ότι η στερεά Γη δεν μεγαλώνει προς το παρόν, εντός του πλαισίου των τρεχουσών αβεβαιοτήτων σχετικά με τις μετρήσεις».

Το ζήτημα είναι πολύπλοκο, επειδή η Γη όντως αλλάζει συνεχώς το σχήμα της, κάτι που δεν είναι ευρύτερα γνωστό. Οι ισχυρές τεκτονικές δυνάμεις (οι οποίες εξηγούν τη συνεχή κινητικότητα στη εξωτερική λιθόσφαιρα του πλανήτη μας), που πυροδοτούν τους σεισμούς και τα ηφαίστεια, ωθούν προς τα πάνω τα βουνά, ενώ, από την άλλη, η διάβρωση και οι κατολισθήσεις τα «κονταίνουν».

Εξάλλου, οι μεγάλης κλίμακας μετακινήσεις υδάτινων μαζών στους ωκεανούς (κυρίως λόγω των μεγάλων θαλασσίων ρευμάτων «Ελ Νίνιο» και «Λα Νίνια»), καθώς και το λιώσιμο μεγάλων παγετώνων και πάγων στους δύο Πόλους, ανακατανέhttp://www.blogger.com/img/blank.gifμουν συνεχώς τεράστιους όγκους νερού πάνω στην επιφάνεια της Γης, κάτι που επίσης αλλάζει το σχήμα της και, συνακόλουθα, το κατά τόπους βαρυτικό πεδίο.

Η σχετική επιστήμη που μελετά αυτές τις αλλαγές, ανήκει στο πεδίο της Γεωγραφίας και λέγεται Γεωδαισία. Δυστυχώς οι επιστήμονες δεν μπορούν να τυλίξουν τη Γη με μια μεζούρα για να την μετρήσουν, γι' αυτό καταφεύγουν σε μετρήσεις από το διάστημα με τη βοήθεια επιστημονικών οργάνων σε δορυφόρους.

πηγή: http://dexiextrem.blogspot.com/

Καταψύχθηκε το σώμα του "πατέρα" της Κρυογονικής!

• Συντάκτης: Μαρία Παναγοπούλου, Δημοσίευση: 03/08/2011

Ο Robert Ettinger, πρωτοπόρος της κινήματος της Κρυονικής, που υποστηρίζει την κατάψυξη του νεκρού με την ελπίδα ότι η ιατρική τεχνολογία θα καταφέρει να τον επαναφέρει στη ζωή κάποια στιγμή στο μέλλον, πέθανε σε ηλικία 92 ετών.

Το σώμα του είναι το 106ο που αποθηκεύεται στο Ινστιτούτο Κρυονικής, το οποίο ίδρυσε ο ίδιος το 1976. «Ο πατέρας μου είχε αφιερώσει τη ζωή του στο να κάνει οτιδήποτε ώστε η οικογένειά του, οι φίλοι του και άλλοι να μπορέσουν να επιστρέψουν στη ζωή και να ξαναζήσουν,» δήλωσε ο David Ettinger, γιος του επιστήμονα. «Εάν το κατάφερε, δεν το ξέρεις κανείς προς το παρόν, αλλά πιστεύουμε ότι έχει κάνει μία πολύ καλή προσπάθεια.»

Ο Robert Ettinger, καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Wayne State, είχε τραυματιστεί σοβαρά κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και πέρασε πολλά χρόνια στα νοσοκομεία. Η επέμβαση οστικού μοσχεύματος στα πόδια του τον γέμισαν αισιοδοξία σε ότι αφορούσε στις μελλοντικές προοπτικές διατήρησης της ζωής μέσω της τεχνολογίας.

Παρουσίας την ιδέα της Κρυονικής μέσα από ένα βιβλίο 1964 σελίδων, με τίτλο «The Prospect of Immortality». «Εάν αντέξουν οι πολιτισμοί, η ιατρική επιστήμη θα μπορεί τελικά να αποκαταστήσει οποιαδήποτε βλάβη του ανθρωπίνου σώματος, συμπεριλαμβανομένης της βλάβης από την κατάψυξη, τη γεροντική εξασθένιση και άλλες αιτίες θανάτου» έγραφε ο ίδιος.

«Δεν έχει σημασία τί μας σκότωσε, εάν ήταν λόγω γηρατειών ή λόγω κάποιας ασθένειας. Ακόμα και αν οι τεχνικές κατάψυξης εξακολουθούν να είναι σκληρές όταν πεθαίνουμε, αργά ή γρήγορα οι φίλοι μας από το μέλλον θα είναι σε θέση να μας επαναφέρουν στη ζωή και να μας γιατρεύσουν.»

Το Ινστιτούτο Κρυονικής χρεώνει 28.000 δολάρια για την προετοιμασία ενός σώματος και τη μακροχρόνια αποθήκευσή του σε ειδική δεξαμενή υγρού αζώτου στους -160 βαθμούς Κελσίου. Ο πρώτος άνθρωπος που καταψύχθηκε ήταν η μητέρα του Ettinger, που πέθανε το 1977, ενώ ο επιστήμονας έχει καταψύξει και τις δύο συζύγους του.

Διαβάστε περισσότερα για την κατάψυξη νεκρών εν αναμονή της αιώνιας ζωής.

Πηγή: www.newsbomb.gr
http://www.pyles.tv/

Λύθηκε το μυστήριο της εξαφάνισης των ηλιακών κηλίδων;

• Συντάκτης: Λευτέρης Ρήγας, Δημοσίευση: 19/07/2011

Τρεις κορυφαίοι ειδικοί στα θέματα του ήλιου πιστεύουν ότι επιτέλους έλυσαν το μυστήριο πίσω από την εξαφάνιση των ηλιακών κηλίδων, η οποία μερικές φορές μάλιστα κρατάει περισσότερο από το συνηθισμένο, ένα φαινόμενο που προβληματίζει τους αστροφυσικούς για πάνω από δύο αιώνες.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον ηλιακό φυσικό Πιτ Μάρτενς του πολιτειακού πανεπιστημίου της Μοντάνα, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό “Nature”, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ και το “Science”, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ηλιακές κηλίδες εξαφανίζονται, όταν συνδυάζονται ασυνήθιστα ασθενή μαγνητικά πεδία στον ήλιο με μια γενικότερη μειωμένη ηλιακή δραστηριότητα.

Οι κηλίδες είχαν εξαφανιστεί από το 2008 έως το 2010, αλλά τελευταία ο ήλιος «ξύπνησε» ξανά. Αν και ο ήλιος περνάει από διαδοχικές φάσεις (κύκλους) 11ετούς εναλλασσόμενης έντονης και χαμηλής δραστηριότητας, οι κηλίδες σπάνια εξαφανίζονται για μεγάλες περιόδους, όπως συνέβη πρόσφατα. Όσο πιο έντονη φάση δραστηριότητας περνάει ο ήλιος (ηλιακό μέγιστο), τόσο αυξάνονται οι κηλίδες στην επιφάνειά του και μαζί τους οι εκρήξεις δισεκατομμυρίων τόνων καυτού πλάσματος που μπορεί να πλήξουν τον πλανήτη μας. Αντίθετα, στη φάση της μεγαλύτερης ηρεμίας (ηλιακό ελάχιστο), οι κηλίδες και οι ηλιακές καταιγίδες είναι σπάνιες.

Στον τελευταίο όμως τέτοιο ηλιακό κύκλο, παρατηρήθηκε μεγαλύτερη του συνηθισμένου διάρκεια της φάσης «νηνεμίας» (780 μέρες στη διάρκεια των ετών 2008-2010), με συνέπεια η περίοδος χωρίς κηλίδες να κρατήσει υπερδιπλάσιο χρόνο σε σχέση με τους προηγούμενους κύκλους (περίπου 300 μέρες), πράγμα που προβλημάτισε τους επιστήμονες, οι οποίοι πασχίζουν να καταλάβουν γιατί ο ήλιος έμεινε για τόσο καιρό ήσυχος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά μετά το 1913.

Οι τρεις αμερικανοί επιστήμονες χρησιμοποίησαν στοιχεία από διαστημικά τηλεσκόπια για να συλλέξουν μια πληθώρα δεδομένων σχετικά με τις κηλίδες, τις ηλιακές εκλάμψεις και καταιγίδες και τις μεταβολές των μαγνητικών πεδίων στο βόρειο και στο νότιο πόλο του ήλιου. Οι ποταμοί πλάσματος ρέουν από τον ισημερινό του ήλιου προς τους πόλους του, όπου βυθίζονται, για να επιστρέψουν και πάλι στον ισημερινό του. Αυτός ο αέναος κύκλος, με ταχύτητα περίπου 65 χιλιομέτρων την ώρα, διαρκεί γύρω στα 11 χρόνια. Όμως οι επιστήμονες ανακάλυψαν -μέσα από προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικό υπολογιστή- ότι τα ρεύματα του ηλιακού πλάσματος μπορούν να επιταχύνουν ή να επιβραδύνουν τη ροή τους, όπως μια κυλιόμενη σκάλα που δυσλειτουργεί, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε παρατεταμένη εξαφάνιση των κηλίδων.

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι η δυνατότητα καλύτερης πρόβλεψης των περιόδων ακραίας «ησυχίας» στον ήλιο (το επόμενο ηλιακό ναδίρ αναμένεται το 2019), που οδηγεί σε εξαφάνιση των ηλιακών κηλίδων, θα βοηθήσει στην καλύτερη προστασία των γήινων συστημάτων επικοινωνιών, αλλάζοντας τις τροχιές των δορυφόρων ή κλείνοντας περιστασιακά ορισμένα άλλα ευαίσθητα ηλεκτρονικά συστήματα.

Πηγή: www.skai.gr

Οι μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου, αλλάζουν το μυαλό μας!

• Συντάκτης: Μαρία Παναγοπούλου, Δημοσίευση: 18/07/2011

Νέα μελέτη σχετικά με την επίδραση των μηχανών αναζήτησης - όπως το Google- στην ζωή μας, δείχνει ότι αυτές αλλάζουν το μαυλό μας! Σύμφωνα με ψυχολόγους των πανεπιστημίων Κολούμπια και Χάρβαρντ, ο τρόπος με τον οποίο ο εγκέφαλός μας "αποθηκεύει" τις πληροφορίες έχει αλλάξει σημαντικά εξ αιτίας της πεποίθησης ότι μπορούμε να βρούμε σχεδόν για όλα, την απάντηση online!

Σύμφωνα με τους ειδικούς, το Internet αποτελεί πλέον αυτό που αποκαλούμε "μεταβατική μνήμη", δηλαδή εξωτερικές αναμνήσεις, οι οποίες δεν βρίσκονται στο μεν μυαλό μας αλλά ξέρουμε οτι μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε αυτές.

"Ουσιαστικά η μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου, αναδιοργανώνουν τον τρόπο με τον οποίο θυμόμαστε. Ετσι ο εγκέφαλός μας βασίζεται όλο και περισσότερο στο Internet σχεδόν κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο βασίζεται στη μνήμη ενός φίλου ή συνεργάτη για ορισμένες πληροφορίες", εξηγεί η Μ. Σπάροου, από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια.

Η έρευνα, αποκάλυψε μια σημαντική αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας της μνήμης μας. Όπως λένε οι ειδικοί, έχουμε πλέον την τάση να ξεχνάμε τα πράγματα που είμαστε βέβαιοι ότι μπορούμε να βρούμε στο Διαδίκτυο, ενώ αντιθέτως προσπαθούμε να θυμόμαστε αυτά για τα οποία ξέρουμε ότι δεν θα βρούμε πληροφορίες online. Επίσης θυμόμαστε καλύτερα το πού μπορούμε να βρούμε μία πληροφορίας στο Internet, παρά αυτό καθαυτό το περιεχόμενό της.

http://www.pyles.tv/

Φήμες ότι βρέθηκε το "σωματίδιο του Θεού", στο Cern!

• Συντάκτης: Λευτέρης Ρήγας, Δημοσίευση: 28/04/2011

Αναταραχή επικρατεί στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα από ένα εσωτερικό υπόμνημα που διέρρευσε από τα εργαστήρια του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών, το γνωστό CERN, στο οποίο αναφέρεται ότι σε κάποιο από τα πειράματα που έγιναν εκεί είναι πιθανό να εντοπίστηκε το μποζόνιο Χιγκς.

Το υπόμνημα που αναφερόταν σε πιθανό εντοπισμό του μποζονίου Χιγκς έκανε όπως αναμενόταν τον γύρο του κυβερνοχώρου δημιουργώντας σάλο στην επιστημονική κοινότητα.

Ο εντοπισμός του μποζονίου Χιγκς αποτέλεσε μια από τις βασικές αιτίες για τις οποίες αποφασίστηκε η δημιουργία του νέου γιγάντιου επιταχυντή LHC που κόστισε περίπου δέκα δισ. ευρώ. Πρόκειται για ένα σωματίδιο που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της σωματιδιακής Φυσικής αφού είναι εκείνο που θα λύσει τον γρίφο για την ύπαρξη της μάζας στην ύλη.

Τι αναφέρει το υπόμνημα.

Το υπόμνημα υπέγραφαν τέσσερις ερευνητές οι οποίοι αναφέρουν πως εντόπισαν ένα σωματίδιο το οποίο βρισκόταν σε διαδικασία «αποσύνθεσης» και μετατροπής του σε δύο φωτόνια. Οι ερευνητές δεν κατονομάζουν τον μποζόνιο Χιγκς αλλά αναφέρουν ότι «ήρθαμε μπροστά σε μια παρατήρηση που ξεπερνάει το Καθιερωμένο Μοντέλο Φυσικής»
και συμπληρώνουν ότι «πρόκειται για ένα γεγονός που δείχνει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα συναρπαστική εποχή για τη Φυσική και σύντομα θα έχουμε νέες σημαντικές ανακαλύψεις όπως άγνωστα μέχρι σήμερα σωματίδια».

Τι απαντούν οι εκπρόσωποι του Cern

Μετά τον σάλο που προκλήθηκε οι εκπρόσωποι του CERN υποχρεώθηκαν να τοποθετηθούν δηλώνοντας στα ΜΜΕ ότι «πράγματι σε ένα από τα πειράματα υπήρξε μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση αλλά δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη η διερεύνηση του συγκεκριμένου πειράματος ώστε να υπάρξει οριστική επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων του. Επίσης θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το συγκεκριμένο πείραμα αποτελεί τμήμα μας ευρύτερης πειραματικής διαδικασίας στην οποία λαμβάνουν μέρος 3 χιλιάδες επιστήμονες. Συνεπώς είναι ακόμη πολύ νωρίς για να πούμε κάτι και να επιβεβαιώσουμε ή να διαψεύσουμε οτιδήποτε».

Πηγή: tovima.gr

Πώς είναι η "ζωή " μετά τη ζωή ;

Ο Raymond Moody, είναι ο άνθρωπος που πρώτος ανακάλυψε και έκανε έρευνες στον τομέα των επιθανάτιων εμπειριών. Οι Pyles και η Όλγα Τάντου, τον συνάντησαν κατά τη διάρκεια των διακοπών του στην Ελλάδα. Μίλησε για τις επιθανάτιες εμπειρίες (NDE) , τον Πλάτωνα, τα 9 στάδια του "ταξιδιού στον άλλον κόσμο" και για το πώς είναι "η ζωή μετά τη ζωή" !
Όλγα Τάντου: Το 1975 μετά την έκδοση του βιβλίου σας «Η ζωή μετά τη ζωή ξεκινά μία επανάσταση στον κόσμο στην αντιμετώπιση του θέματος επιθανάτιες εμπειρίες, και εσείς πλέον καθιερώνεστε ως ηγετική μορφή σ’ αυτό το χώρο. Τι ήταν αυτό το βιβλίο; «Η ζωή μετά τη ζωή».




"Ενώ σπούδαζα Φιλοσοφία συνάντησα το γιατρό Τζορτζ Ρίτσι, που ήταν Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια. Λίγα χρόνια πριν είχε ο ίδιος κάποια εμπειρία που έμοιαζε πολύ με την επιθανάτια εμπειρία για την οποία εγώ είχα διαβάσει σε κάποια περιγραφή του μέντορά μου, του Πλάτωνα.

Έμεινα λοιπόν έκπληκτος όταν ανακάλυψα πως αυτό το σπάνιο φαινόμενο το οποίο γνώριζα μόνο από τα κείμενα της αρχαίας Ελλάδας, το συναντούσα στη σημερινή εποχή να συμβαίνει στην Αμερική.

Μετά το 1969, που πήρα το διδακτορικό μου στη Φιλοσοφία, άρχισα να διδάσκω Φιλοσοφία ως Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα είχαν έρθει σε εμένα φοιτητές μου οι οποίοι μου περιέγραφαν ότι επίσης είχαν οι ίδιοι παρόμοιες εμπειρίες.
Αυτές οι περιγραφές στάθηκαν η αφορμή για να μπω την Ιατρική Σχολή το 1972. Και αυτό γιατί πλέον θα είχα την υπέροχη ευκαιρία να πάρω συνεντεύξεις από πολλούς ασθενείς που είχαν επιστρέψει από το κρίσιμο σημείο του θανάτου και που είχαν επιθανάτιες εμπειρίες.

Από τότε είχα το σπουδαίο προνόμιο και την τιμή – κυριολεκτικά έτσι αισθάνομαι – να μιλήσω με χιλιάδες ανθρώπους από ολόκληρο τον κόσμο, που είχαν βρεθεί πολύ κοντά στο θάνατο. Αρκετοί από αυτούς είχαν πάθει καρδιακή προσβολή, που σημαίνει ότι η καρδιά τους είχε σταματήσει να χτυπά. Όταν λοιπόν επέστρεψαν στη ζωή, μου είπαν πως είχαν μία συγκλονιστική εμπειρία, που από εκεί και έπειτα άλλαξε τη ζωή τους για πάντα."
Τα 9 στάδια της μετάβασης στον άλλο κόσμο...
Ο.Τ.: Σύμφωνα με την έρευνά σας υπάρχουν εννιά στοιχεία τα οποία είναι κοινά σε όλες τις επιθανάτιες εμπειρίες. Θα ήθελα να μας εξηγήσετε αυτά τα στάδια και να μας περιγράψετε τι συμβαίνει στο κάθε ένα.
"Το πρώτο στάδιο σύμφωνα με τους ασθενείς μας που έχουν έρθει κοντά στο θάνατο είναι πως όταν σταμάτησε να χτυπά η καρδιά τους, «εγκατέλειψαν» το φυσικό τους σώμα, ανυψώθηκαν, και έβλεπαν πλέον το σώμα τους να κείτεται στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών ή στο δωμάτιο του νοσοκομείου.

Στο δεύτερο στάδιο, περιγράφουν πως διασχίζουν ένα στενόμακρο τούνελ, και φτάνουν στην άκρη του ακολουθώντας ένα απίστευτο φως που τους γεννά όμορφα συναισθήματα.
Και μέσα σε αυτό το φως, που είναι ό,τι πιο φωτεινό έχουν δει ποτέ, φτάνουν στο τρίτο στάδιο και βλέπουν τα πνεύματα συγγενών και φίλων τους που δεν είναι στη ζωή, αλλά έχουν πάει εκεί προκειμένου να τους συναντήσουν.

Ακολουθεί το τέταρτο στάδιο, όπου βρίσκουν τον εαυτό τους μέσα σε μία φαντασμαγορία. Όταν όμως καλούνται να περιγράψουν ό,τι συμβαίνει εκεί με μία χρονική συνέχεια, τότε λένε ότι ο χρόνος παύει να ισχύει έτσι όπως τον καταλαβαίνω εγώ και εσείς, αλλά είναι σαν να συμβαίνουν όλα μέσα σε μια στιγμή.
Στο πέμπτο στάδιο, περνά από μπροστά τους ολόκληρη η ζωή τους, με κάθε λεπτομέρεια, σαν να μην υπάρχει χρόνος.
Στο έκτο στάδιο, ενώ εξελίσσεται η ανασκόπησης της ζωής τους, νιώθουν ότι τους συνοδεύει κάποια οντότητα η οποία έχει τη μορφή φωτός.

Από τους ανθρώπους που πήρα συνεντεύξεις και που ήταν χριστιανοί στο θρήσκευμα, στην πλειοψηφία τους είπαν πως αναγνώρισαν σε αυτό το φως τον Χριστό, και αυτό γιατί ήταν μία παρουσία απόλυτης αγάπης και συμπόνιας που τους βοήθησε να κάνουν ανασκόπηση της ζωής τους και να δουν όλα αυτά που είχαν κάνει, σαν να γίνονταν από ένα διαφορετικό άτομο.

Αφηγούνται πως όταν ξαναβιώνουν αυτά τα γεγονότα τα βλέπουν από μία εντελώς διαφορετική προοπτική από αυτή που είχαν ενώ τα βίωναν στη ζωή τους, με αποτέλεσμα πλέον να νιώθουν την επιρροή ή τις συνέπειες που είχαν αυτές οι πράξεις τους στη ζωή των συνανθρώπων τους.

Αν για παράδειγμα σε αυτή την ανασκόπηση κάποιος δει τον εαυτό του να κάνει κακό ή κάτι επίπονο σε κάποιον συνάνθρωπό του, τότε και ο ίδιος νιώθει τα άσχημα συναισθήματα που βίωναν οι άλλοι εξαιτίας των πράξεών του. Ή στην άλλη περίπτωση, αν δουν τον εαυτό τους να κάνει μία καλή πράξη, τότε νιώθουν τα καλά συναισθήματα που είχαν προκαλέσει στη ζωή των συνανθρώπων τους.

Έπειτα, φτάνουμε στο έβδομο στάδιο , όπου πρέπει να επιστρέψουν. Από εδώ και πέρα έχουμε δύο στάδια: ορισμένοι ισχυρίζονται πως δεν έχουν ιδέα για το πώς επέστρεψαν! Στο όγδοο στάδιο δηλαδή, τη μία στιγμή βρίσκονταν μέσα σε αυτό το φως, και την άλλη στιγμή βρίσκονταν μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου μέσα στο φυσικό τους σώμα!

Άλλοι υποστηρίζουν πως στο ένατο στάδιο πλέον αυτή η "αχτίδα φωτός" τους λέει ότι δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα τους και πρέπει να επιστρέψουν γιατί έχουν κάτι σημαντικό να ολοκληρώσουν."
Ο.Τ.: Έχω πάρει αρκετές συνεντεύξεις από ανθρώπους που βρέθηκαν σε αυτό το κρίσιμο σημείο για το οποίο συζητάμε, βρέθηκαν δηλαδή κυριολεκτικά μεταξύ ζωής και θανάτου, και πολλοί από αυτούς μου είπαν ότι ήθελαν να παραμείνουν εκεί που βρίσκονταν, και παρά το γεγονός ότι υπήρχε κάποιος που τους πίεζε να γυρίσουν πίσω, εκείνοι αρνούνταν πεισματικά να επιστρέψουν.
"Σωστά! Πολλοί από αυτούς που επέστρεψαν υποστηρίζουν ακριβώς αυτό: ότι σαφώς θα προτιμούσαν για τους ίδιους να είχαν μείνει σε αυτό το φως, αλλά συνειδητοποίησαν ότι έπρεπε να γυρίσουν πίσω. Στις περισσότερες δε περιπτώσεις, ο λόγος ήταν για να φροντίσουν τα μικρά παιδιά τους.
Όταν πια επιστρέφουν, πλέον εμείς είμαστε θέση να κατανοήσουμε πώς επηρέασε τη ζωή τους στη συνέχεια αυτή η εμπειρία. Για παράδειγμα, μας λένε πως ό,τι και αν ήταν αυτό που «κυνηγούσαν» προηγουμένως, γνώση (αυτό είναι που «κυνηγάω» εγώ), φήμη, δύναμη, χρήματα ή οτιδήποτε άλλο, μετά από αυτή την εμπειρία συνειδητοποιούν πως το πιο σημαντικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε ως άνθρωποι ενώ είμαστε στη ζωή, είναι να μάθουμε πώς να αγαπούμε. Πώς να αγαπούμε τους άλλους έτσι όπως αγαπούμε τον εαυτό μας.

Παράλληλα, μας αναφέρουν πως μετά από αυτή την εμπειρία, ο θάνατος πλέον δεν τους προκαλεί καθόλου φόβο. Και αυτό γιατί η συγκεκριμένη εμπειρία για τους ίδιους αποτελεί πειστήριο ότι αυτό που αποκαλούμε θάνατο: είναι απλώς μία μετάβαση σε μία άλλη κατάσταση. Και φυσικά αυτό ακριβώς μας είπε και ο Πλάτωνας πριν από 2.300 χρόνια."
Συντάκτης: Όλγα Τάντου,

Από το Pyles.tv

Πιο κοντά στην ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ .

Πηγή:http://rudy2.wordpress.com/

Πιο κοντά στην «ανάγνωση» της σκέψης.

http://www.blogger.com/img/blank.gifhttp://www.tovima.gr/science/article/?aid=259286

Βρετανοί ερευνητές «διάβασαν» τις αναμνήσεις εθελοντών μελετώντας την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου τους

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 14/03/2009, 07:12

Η ικανότητα «ανάγνωσης» του ανθρώπινου μυαλού με μια «μηχανή της σκέψης» ήρθε ένα βήμα πιο κοντά μετά την επιτυχία επιστημόνων να μαντέψουν τις αναμνήσεις εθελοντών μελετώντας απλώς την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου τους. Ερευνητές του University College του Λονδίνου ανακάλυψαν ότι η χωρική μνήμη μπορεί να «διαβαστεί» μέσω μηχανημάτων απεικόνισης του εγκεφάλου τα οποία έχουν την ικανότητα να προβλέπουν αυτομάτως πού φαντάζεται ένα άτομο ότι βρίσκεται (την ακριβή θέση του σε έναν λαβύρινθο, για παράδειγμα) χωρίς καν το άτομο να ερωτηθεί.

«Πρόκειται για ένα ακόμη μικρό βήμα προς την ιδέα της ανάγνωσης της σκέψης καθώς κοιτώντας απλώς τη νευρική δραστηριότητα μπορούμε να πούμε τι σκέφτεται κάποιος» ανέφερε ένας εκ των ερευνητών, ο Ντέμις Χασάμπις.

Ισως στο μέλλον πιθανόν να «διαβάζονται» και άλλων μορφών αναμνήσεις και σκέψεις, αν και η πιθανότητα χρήσης μηχανών «ανάγνωσης της σκέψης» για την επίλυση υποθέσεων εγκλημάτων ή για την πάταξη της τρομοκρατίας αποτελεί ακόμη μακρινή προοπτική. «Βρισκόμαστε τουλάχιστον 10 χρόνια μακριά, ίσως και περισσότερο, από την τεχνολογία που θα μας επιτρέψει να διαβάζουμε κυριολεκτικώς τις σκέψεις των ανθρώπων χωρίς αυτοί να το επιθυμούν» σημείωσε ο δρ Χασάμπις.

Η μελέτη αυτή που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Current Βiology» μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν τα προβλήματα μνήμης που εμφανίζονται σε άτομα με ορισμένες νευρολογικές ασθένειες, όπως η νόσος Αλτσχάιμερ.

Σε ό,τι αφορά τα πιθανά ηθικά προβλήματα που θα προκύψουν μελλοντικά αν και εφόσον η επιστήμη έχει την ικανότητα να διαβάζει τις σκέψεις των ανθρώπων χωρίς τη συγκατάθεσή τους, η δρ Μαγκουάιρ απαντά: «Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.Δεν μπορούμε να βάλουμε ένα άτομο σε έναν τομογράφο και ξαφνικά να διαβάσουμε τις σκέψεις του.Πρόκειται για μια πολύπλοκη διαδικασία που βρίσκεται ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο».

«Λαβύρινθος» και λονδρέζοι οδηγοί ταξί
Η καθηγήτρια Ελέανορ Μαγκουάιρ,που ήταν επικεφαλής της μελέτης,είχε ήδη δείξει από προηγούμενες εργασίες ότι μια μικρή περιοχή του εγκεφάλου που βρίσκεται πίσω από τον ιππόκαμπο είναι μεγαλύτερη σε μέγεθος σε άνδρες οδηγούς ταξί οι οποίοι είχαν απομνημονεύσει τον «λαβύρινθο» των δρόμων του Λονδίνου.Η καθηγήτρια εκπαίδευσε μια άλλη ομάδα ανδρών εθελοντών ώστε αυτοί να βρίσκουν την πορεία τους μέσα σε έναν εικονικό λαβύρινθο σε έναν υπολογιστή.Παράλληλα,ο εγκέφαλος των εθελοντών «σαρωνόταν» από λειτουργικούς μαγνητικούς τομογράφους. «Γνωρίζουμε ότι ο ιππόκαμπος είναι αυτός που συνδέεται με την ικανότητα πλοήγησης,τον σχηματισμό και την ανάκληση αναμνήσεων καθώς και με το πώς φανταζόμαστε το μέλλον.Ωστόσο το πώς η δραστηριότητα εκατομμυρίων νευρώνων του ιπποκάμπου υποστηρίζει αυτές τις λειτουργίες συνεχίζει να αποτελεί θεμελιώδες ερώτημα της νευροεπιστήμης» είπε η δρ Μαγκουάιρ. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι μπορούσαν να μαντεύουν πού φανταζόταν ότι βρισκόταν ο κάθε άνδρας μέσα στον λαβύρινθο αναλύοντας ορισμένα εξειδικευμένα νευρικά κύτταρα του ιπποκάμπου τα οποία εμφάνιζαν συγκεκριμένα μοτίβα δραστηριότητας.

Science περισσότερες ειδήσεις http://www.tovima.gr/science/articlelist/

26 μυστήρια... Ο άξονας του κακού

14. Ο άξονας του κακού Τι θα κάνατε εάν βρίσκατε ένα μυστηριώδες και αντιφατικό μοτίβο στα απομεινάρια της ακτινοβολίας της Μεγάλης Έκρηξης; Το 2005, η Kate Land και ο Joao Magueijo στο Αυτοκρατορικό Κολέγιο του Λονδίνου αντιμετώπισαν ακριβώς αυτό το αίνιγμα. Αυτό που έκαναν στη συνέχεια ήταν να αποκαλέσουν το εύρημά τους αυτό ως τον 'άξονα του κακού'. Τι είχαν δει ακριβώς; Αντί να βρουν θερμά και ψυχρά σημεία που να είναι τυχαία διεσπαρμένα στον ουρανό όπως θα περίμεναν, η ανάλυση έδειξε πως τα σημεία στην κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου (cosmic microwave background CMB) φαινόντουσαν να είναι διαταγμένα σε μια συγκεκριμένη διεύθυνση στον χώρο. Η διάταξη αυτή είναι 'δαιμονική' γιατί υπονομεύει αυτό που νομίζαμε ότι γνωρίζουμε αναφορικά με τις αρχικές στιγμές του σύμπαντος. Η σύγχρονη κοσμολογία είναι δομημένη στην υπόθεση ότι το σύμπαν είναι στην ουσία του ομοιόμορφο σε οποιαδήποτε διεύθυνση κι αν κοιτάξουμε. Εάν η κοσμική ακτινοβολία έχει μια προτιμούμενη διεύθυνση, ίσως θα πρέπει να εγκαταλειφθεί η υπόθεση αυτή, μαζί με τις καλύτερες θεωρίες μας σχετικά με την κοσμική ιστορία. Η καταστροφή μπορεί να αποφευχθεί εάν μπορούμε να δείξουμε πως ο άξονας προέρχεται από κάποια παραξενιά στον τρόπο με τον οποίο παρατηρούν την ακτινοβολία τα τηλεσκόπιά μας και οι δορυφόροι μας. Ένα κοντινό μεγάλο υπερ-συσσωμάτωμα γαλαξιών θα μπορούσε επίσης να σώσει την κατάσταση: η βαρυτική του έλξη θα μπορούσε να είναι αρκετή για να διαστρέψει την ακτινοβολία στην ανώμαλη μορφή που έχει παρατηρηθεί. Κανείς δεν ξέρει στα σίγουρα. Έχουμε να κάνουμε με τα όρια των δυνατοτήτων μας, λέει ο Michael Longo του Πανεπιστημίου του Michigan στο Ann Arbor. Όλες οι παρατηρήσεις πέρα από τον γαλαξία μας σκιάζονται από τον δίσκο του Γαλαξία, τονίζει, έτσι χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί για το πώς τις ερμηνεύουμε. Το Ευρωπαϊκό Τμήμα Διαστήματος εκτόξευσε πρόσφατα το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck, κάτι που μπορεί να διευθετήσει το ζήτημα όταν θα φτιάξει τους πιο ευαίσθητους χάρτες που έχουν ποτέ φτιαχτεί για την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου. Μέχρι τότε, ο άξονας του κακού θα συνεχίζει να μας τρομοκρατεί. Μετάφραση - Απόδοση - Σχολιασμός: Αμαλία Τσακίρη, για το ESOTERICA.gr

πηγή:
http://www.newscientist.com/special/13-more-things
http://www.esoterica.gr/

Θα μπορούσε ένα Εσωτερικό Ζόμπι να ελέγχει τον εγκέφαλό μας;

 

Εάν θα έπρεπε κανείς να συνοψίσει τα τελευταία 40 χρόνια της έρευνας που αφορά στον εγκέφαλο, δε θα μπορούσε παρά να την ονομάσει, ‘η άνοδος των ζόμπιΆ. Μας αρέσει να βλέπουμε τους εαυτούς μας ως έχοντες πλήρη επίγνωση των διαδικασιών της σκέψης μας, του πώς αισθανόμαστε, των αποφάσεων που παίρνουμε και των λόγων που οδηγούν στη λήψη τους. Όταν δρούμε, ο συνειδητός εαυτό μας είναι εκείνος που δρα. Όμως, ξεκινώντας από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, ψυχολόγοι και νευρολόγοι άρχισαν να βρίσκουν αποδείξεις ότι....

το τμήμα της αυτο-επίγνωσης του εγκεφάλου μας δεν είναι πάντοτε σε λειτουργία.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι επηρεαζόμαστε βαθιά από τις αντιλήψεις, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, και τις επιθυμίες μας, για την οποία επιρροή δεν είμαστε καθόλου ενήμεροι. Η έρευνά αποκάλυψε το ανησυχητικό ενδεχόμενο ότι πολλά από αυτά που σκεφτόμαστε και κάνουμε είναι σκέψεις και πράξεις ενός ασυνείδητου μέρους του εγκεφάλου μας ενός Εσωτερικού Ζόμπι.
Μερικά από τα πρώτα στοιχεία για το εσωτερικό αυτό το 'ζόμπι' προήλθαν από μελέτες σε ανθρώπους που είχαν υποστεί βλάβες στον εγκέφαλο. Το 1970 οι Βρετανοί ψυχολόγοι Elizabeth Warrington και Lawrence Weiskrantz έδειξαν μια σειρά λέξεων σε μια ομάδα ανθρώπων με αμνησία, οι οποίοι ξέχασαν αμέσως τη λίστα. Λίγα λεπτά αργότερα η Warrington και ο Weiskrantz τους έδειξαν τα τρία πρώτα γράμματα της κάθε λέξης που μόλις είχαν δει και ξεχάσει, και ζήτησαν από τους αμνησιακούς να προσθέσουν κάποια επιπλέον γράμματα με σκοπό να δημιουργήσουν μια λέξη. Κάθε λέξη θα ήταν έγκυρη. Οι αμνησιακοί κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επίμονα επέλεγαν τις λέξεις που είχαν δει παρόλο που τις είχαν ξεχάσει. Το εσωτερικό ζόμπι, κάπου πέρα από την επίγνωση, διατήρησε μνήμες από τις λέξεις αυτές.
Το εσωτερικό μας ζόμπι μπορεί επίσης να είναι σε θέση να ελέγχει το σώμα μας. Το 1988 μια γυναίκα γνωστή ως 'ασθενής D.F' υπέστη δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα και έχασε την ικανότητα να αναγνωρίζει αντικείμενα και σχήματα. Τα μάτια της μετέφεραν ακόμα πληροφορίες στον εγκέφαλο της, αλλά οι συνδέσεις μεταξύ των περιοχών του εγκεφάλου της είχαν καταστραφεί, έτσι ώστε να μην έχει πλέον επίγνωση του τι βρισκόταν μπροστά της. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου του δυτικού Οντάριο έβαλαν μια κάρτα σε ένα τραπέζι μπροστά στην DF και στη συνέχεια εμφάνισαν έναν δίσκο με μια σχισμή. Ζήτησαν στην DF να κρατήσει την κάρτα στην ίδια γωνία με την σχισμή. Δε μπορούσε να το κάνει. Αλλά όταν της ζητήθηκε να βάλει την κάρτα στη σχισμή σα να ήταν ταχυδρομική επιστολή, αυτή αμέσως και εν αγνοία της γύρισε την κάρτα στη σωστή γωνία και την έσπρωξε στη σχισμή.
Σήμερα, μια σειρά νέων ισχυρών εργαλείων μπορεί να εξετάσει εξονυχιστικά τα εσωτερικά ζόμπι σε υγιείς εγκεφάλους. Μια ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης ανέφεραν την πρόκληση προσωρινής τύφλωσης σε 11 υγιή άτομα εστιάζοντας μια ακτίνα μαγνητισμού με επίκεντρο το πίσω μέρος του κεφαλιού των ατόμων αυτών. Η ακτίνα αυτή επενέβη στη δραστηριότητα των νευρώνων της περιοχής του εγκεφάλου που ονομάζεται 'οπτικός φλοιός'. Για λίγα λεπτά οι νευρώνες απενεργοποιήθηκαν και τα άτομα δήλωσαν ότι δεν μπορούσαν να δουν τίποτα.
Κατά την έναρξη του πειράματος, τα υγιή άτομα -που μπορούσαν να δουν σ' αυτό το σημείο- κάθισαν μπροστά από τρεις φωτεινές πηγές, κάθε μια με ένα κουμπί κάτω από αυτή. Όταν η κεντρική φωτεινή πηγή άναβε, έπρεπε να απλώσουν το χέρι και να πατήσουν το κουμπί δίπλα της. Σε ορισμένες δοκιμές, οι επιστήμονες έσβηναν την κεντρική φωτεινή πηγή ακριβώς όταν τα άτομα άπλωναν το χέρι να τη φτάσουν και άναβαν μια άλλη. Τα άτομα επομένως έπρεπε να μετατοπίσουν το χέρι τους ώστε να πατήσουν το σωστό κουμπί.
Όμως, σε λιγότερο από ένα δέκατο του δευτερολέπτου αφού άναβε το φως, οι επιστήμονες ακτινοβολούσαν με τον μαγνητισμό τα άτομα προκαλώντας τους προσωρινή τύφλωση. Μέσα στον τόσο λίγο χρόνο μεταξύ της τύφλωσης και της αλλαγής των φώτων, τα άτομα εξακολουθούσαν να θεωρούν ότι η κεντρική φωτεινή πηγή ήταν αναμμένη. Ωστόσο, ένας σημαντικός αριθμός από τα άτομα αυτά κίνησαν το χέρι τους μακριά από το κεντρικό κουμπί και στραφήκαν προς το σωστό. Το εσωτερικό τους ζόμπι δεν χρειάστηκε καμία γνώση για να αντιληφθεί την αλλαγή και να τροποποιήσει την εντολή που στάλθηκε στο χέρι.
Στο πείραμα αυτό της Δανίας, τα άτομα είχαν τουλάχιστον επίγνωση του στόχου τους, ακόμη και αν δεν γνώριζαν πως τον πετύχαιναν. Άλλα πειράματα δείχνουν ότι το ασυνείδητο κομμάτι του μυαλού μας μπορεί πλήρως να ενεργήσει όπως ο συνειδητός εαυτός μας. Πάρτε ως παράδειγμα ένα πρόσφατο πείραμα στο οποίο Γάλλοι και Άγγλοι επιστήμονες βάλανε εθελοντές να παίζουν ένα απλό παιχνίδι, ενώ τους υπέβαλαν σε σάρωση του εγκεφάλου. Οι εθελοντές κρατούσαν μια λαβή ενώ παρακολουθούσαν μια οθόνη υπολογιστή. Τους είπαν να πιέζουν τη λαβή κάθε φορά που βλέπουν μια φωτογραφία χρήματος στην οθόνη. Όσο περισσότερο την πίεζαν, τόσο περισσότερα χρήματα θα κέρδιζαν.
Μερικές φωτογραφίες έμεναν στην οθόνη για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να αναγνωριστούν. Άλλες περνούσαν γρήγορα. Ανεξάρτητα από το διάστημα αυτό, η εικόνα μιας βρετανικής λίρας προκαλούσε στους εθελοντές να πιέσουν πιο έντονα τη λαβή από όσο θα την πίεζαν στη θέα μιας πέννας (η πέννα είναι το ένα εκατοστό της λίρας), ακόμη και όταν εμφανιζόταν τόσο γρήγορα ώστε να μην συνειδητοποιούν το είδος των χρημάτων που έβλεπαν. Τα εγκεφαλογραφήματα επέτρεψαν στους ερευνητές να συγκρίνουν τις ασυνείδητες και τις συνειδητές αποκρίσεις και έδειξαν ότι μια η περιοχή του εγκεφάλου που κρίνει την ανταμοιβή (ventral palladium κοιλιακή ωχρά σφαίρα), ενεργοποιήθηκε και στις δύο περιπτώσεις.
Όλο και περισσότερα στοιχεία από εργασίες για το εσωτερικό μας ζόμπι έχουν οδηγήσει ορισμένους επιστήμονες να υποβαθμίζουν τη σημασία του συνειδητού εαυτού μας. Στο περιοδικό Time, ο ψυχολόγος Steven Pinker του Harvard δήλωσε ότι "η διαίσθηση που έχουμε, ότι υπάρχει ένα εκτελεστικό 'Εγώ' που βρίσκεται σε μια αίθουσα ελέγχου του εγκεφάλου μας, σαρώνοντας τις οθόνες των αισθήσεων μας και πατώντας τα κουμπιά των μυών μας, είναι μια ψευδαίσθηση.
Αλλά ας μην εγκαταλείψουμε τη συνείδηση ακόμα. Ένας μικρός αλλά όλο και αυξανόμενος αριθμός ερευνητών αμφισβητούν ορισμένα από τα ακραία επιχειρήματα που υποστηρίζουν την υπεροχή του εσωτερικού ζόμπι. "Παρά το γεγονός ότι οι μελέτες αυτές είναι ενδιαφέρουσες και σημαντικές", γράφει ο Mathew Lieberman, κοινωνικός ψυχολόγος του UCLA, τελικά υπολείπονται στην υποστήριξη υποθέσεων που άπτονται της συνολικής μας κατανόησης του νου."
Ενώ τα εσωτερικά μας ζόμπι μπορεί να είναι σε θέση να κάνουν κάποια επεξεργασία πληροφοριών, υπάρχουν και άλλα είδη επεξεργασίας που δεν μπορούν να κάνουν. Μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι μπορούν ασυνείδητα να προετοιμάσουν το μυαλό τους για καλύτερες επιδόσεις σε τεστ μνήμης, ουσιαστικά να εκπαιδεύονται για τις δοκιμασίες αυτές χωρίς να έχουν επίγνωση ότι το κάνουν. Για να διερευνήσει τα όρια αυτής της προετοιμασίας (priming), ο ψυχολόγος Nathan DeWall του Πανεπιστημίου του Κεντάκι και οι συνάδελφοί του πραγματοποίησαν πρόσφατα μια μελέτη για να δουν αν η συνείδηση είναι σημαντική για τη σύνθεση ενός πάζλ λογικής. Μια ομάδα εθελοντών οργάνωσαν αρχικά λέξεις που είχαν να κάνουν με τη λογική και το συμπερασμό σε προτάσεις. Μία άλλη ομάδα οργάνωσε ουδέτερες λέξεις, λέξεις δηλαδή που δεν αφορούσαν στη λογική και τον συμπερασμό σε προτάσεις. Στη συνέχεια, οι επιστήμονες έδωσαν στους εθελοντές να συμπληρώσουν κατακερματισμένες λέξεις. Οι λέξεις θα μπορούσαν να συμπληρωθούν ως λέξεις σχετικές με τη λογική ή άσχετες. Για παράδειγμα, σωστές απαντήσεις για το L_G_ _ είναι η λέξη LOGIC (λογική) ή η λέξη LIGHT (φως). Τέλος, o DeWall δοκίμασε τους εθελοντές σε πραγματικά πάζλ λογικής.
Αν και οι εθελοντές που προετοιμάστηκαν με λέξεις σχετικές με τη λογική έτειναν να συμπληρώνουν τις λέξεις ώστε να προκύπτουν όροι σχετικοί με τη λογική, η ίδια προετοιμασία δεν τους βοήθησε στα πάζλ. Τα ζόμπι απέτυχαν. Από την άλλη πλευρά, η ρητή καθοδήγηση των εθελοντών στο να έχουν ιδέες σχετικές με τη λογική, αξιοποιώντας έτσι το συνειδητό τους μυαλό, τους έκανε να έχουν καλύτερες επιδόσεις στις δοκιμασίες λογικής.
Οι εγκεφαλικές σαρώσεις μας παρέχουν επίσης πυρομαχικά για να ανταποδώσουμε τα χτυπήματα των ζόμπι. Αν το εσωτερικό μας ζόμπι ήταν πραγματικά υπεύθυνο, τότε θα περιμέναμε να δούμε κάποια διακριτά πρότυπα εγκεφαλικής δραστηριότητας όταν εκτελούσαμε μια εργασία. Αν κάναμε κάτι ασυνείδητα, μόνο περιοχές του 'ζόμπι δικτύου' θα είχαν ανιχνευτεί. Αν κάναμε το ίδιο πράγμα συνειδητά, το ζόμπι δίκτυο θα φαινόταν ενεργό, αλλά αυτή τη φορά μαζί με τις λίγες άλλες περιοχές του εγκεφάλου που μας δίνουν την αίσθηση της επίγνωσης.
Ο Lieberman και οι συνεργάτες του πραγματοποίησαν πειράματα, των οποίων τα αποτελέσματα δεν ταιριάζουν με τα πρότυπα ζόμπι του εγκεφάλου. Για να χαρτογραφήσει τη συνειδητή και ασυνείδητη επεξεργασία των πληροφοριών, ο Lieberman χρησιμοποίησε ένα κλασικό πείραμα ψυχολογίας στο οποίο άτομα μαθαίνουν αυθαίρετους κανόνες για να βάζουν γράμματα στη σειρά, γνωστό ως τεχνητή γραμματική. Οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν τους κανόνες αυτούς συνειδητά (με το να λένε, για παράδειγμα, ότι το Β ακολουθεί πάντα το Τ). Μπορούν επίσης να μάθουν τεχνητή γραμματική ασυνείδητα βλέποντας πολλές τεχνητές 'λέξεις' που ακολουθούν αυτούς τους κανόνες. Αργότερα, όταν οι ψυχολόγοι τους δείχνουν σειρές γραμμάτων, αυτοί θα μπορούν να πουν στους ερευνητές κατά πόσον είναι έγκυρες ή όχι, δίχως να είναι σε θέση να διατυπώσουν ρητά τους γραμματικούς κανόνες.
Ο Lieberman έδειξε στους συμμετέχοντες του πειράματος μια τεχνητή γραμματική, η οποία περιείχε δύο είδη κανόνων, έναν που θα μπορούσαν να μάθουν συνειδητά και έναν άλλο που έτεινε να γίνει αντιληπτός μόνο ασυνείδητα. Στη συνέχεια, καθώς σάρωνε τους εγκεφάλους τους, έδειχνε στους συμμετέχοντες ένα άλλο σύνολο σειρών γραμμάτων και οι συμμετέχοντες έπρεπε να κρίνουν κατά πόσον η γραμματική τους ήταν έγκυρη. Μία περιοχή του εγκεφάλου ενεργοποιήθηκε όταν οι συμμετέχοντες αναγνώρισαν τους συνειδητούς κανόνες, ενώ μια διαφορετική περιοχή ενεργοποιήθηκε για τους ασυνείδητους κανόνες. Οι δύο περιοχές ακολουθούσαν μια αντίστροφη σχέση: Όταν η μία ήταν πιο ενεργή, η άλλη ήταν λιγότερο. Ο συνειδητός εγκέφαλος πήρε τη δική του διακριτική πορεία.
Ο Lieberman πήρε παρόμοια αποτελέσματα όταν έδειξε σε μια ομάδα συμμετεχόντων εικόνες με πρόσωπα άλλων ανθρώπων, ενώ οι ερευνητές σάρωναν τους εγκεφάλους τους. Σε μερικές δοκιμές ο Lieberman έβαλε τους συμμετέχοντες να επιλέξουν δύο λέξεις για να περιγράψουν την έκφραση κάθε προσώπου, αναγκάζοντάς τους να ανταποκριθούν συνειδητά στα συναισθήματα που βλέπουν στα πρόσωπα αυτά. Σε άλλες δοκιμές του πειράματος, οι συμμετέχοντες επέλεξαν ένα όνομα για κάθε πρόσωπο, αλλά χωρίς να στρέψουν την προσοχή τους στο συναίσθημα του προσώπου.
Η δραστηριότητα του εγκεφάλου στις δύο ομάδες συμμετεχόντων ήταν εντυπωσιακά διαφορετικές. Όταν οι άνθρωποι επέλεξαν ένα όνομα για ένα θυμωμένο πρόσωπο, η περιοχή της αμυγδαλής του εγκεφάλου έγινε πολύ δραστήρια. Η αμυγδαλή διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο ανταποκρινόμαστε ασυνείδητα σε συναισθηματικές καταστάσεις. Μεταξύ των εθελοντών οι οποίοι χρησιμοποίησαν λέξεις για να περιγράψουν τα πρόσωπα - συνειδητά ανταποκρινόμενοι στα συναισθήματα που έβλεπαν - η αμυγδαλή παρέμενε ανενεργή. Αλλά μια εντελώς διαφορετική περιοχή, που ονομάζεται δεξιός έξω κοιλιακός προμετωπιαίος φλοιός, ενεργοποιήθηκε. Αυτή η περιοχή είναι ενεργή κατά τη διάρκεια διαδικασιών συλλογισμού, λογικής και αυτο-ελέγχου. Τα εσωτερικά ζόμπι των συμμετεχόντων που επικεντρώθηκαν συνειδητά στα συναισθήματα των προσώπων έμειναν σιωπηρά.
Οι μελέτες αυτές δεν σημαίνουν ότι το εσωτερικό μας ζόμπι δεν υπάρχει. Ένα πλήθος δικτύων στον εγκέφαλό μας επεξεργάζεται πληροφορίες χωρίς να ενοχλεί την επίγνωσή μας. Ωστόσο, δεν πρέπει να θεωρήσουμε ότι ο συνειδητός μας εαυτός δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας παθητικός θεατής στο θέατρο του νου μας. Η αλήθεια θα μπορούσε να είναι ότι τόσο ο συνειδητός μας νους όσο κι ο ασυνείδητος είναι παράλληλα συστήματα, το καθένα εξειδικευμένο για τον χειρισμό διαφορετικών καθηκόντων.
Ίσως το εσωτερικό μας ζόμπι παίζει τον ίδιο ρόλο με το βιβλίο διευθύνσεων του υπολογιστή μας. Μπορούμε να απομνημονεύσουμε διευθύνσεις ανθρώπων και τους αριθμούς τηλεφώνων τους, αλλά χρειάζεται προσπάθεια για να μην τα ανακαλέσουμε εσφαλμένα ή να μην τα ξεχάσουμε. Οι Υπολογιστές τα αποθηκεύουν αυτόματα, αφήνοντάς μας ελεύθερο χρόνο να σκεφτόμαστε πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Ο νους-ζόμπι μπορεί να αναλάβει πιο απλές και επαναλαμβανόμενες εργασίες από τον συνειδητό νου μας, αφήνοντας τον τελευταίο ελεύθερο να επικεντρωθεί σε είδη σκέψης που κάνουμε καλύτερα με την αυτοεπίγνωση. Όπως αναφέρει ο Lieberman, "Οι ζόμπι διαδικασίες ίσως γίνονται 'offline', όταν οι πιο αλληλεπιδραστικές και συνειδητές διαδικασίες γίνονται 'online'.
Έτσι πέρα απ' όλα αυτά, μπορεί να έχουμε ένα νου ικανό για ελεύθερη βούληση και επίγνωση απλά χρειάζεται μια μικρή βοήθεια από τον φιλικό του γείτονα, το ζόμπι.

Μετάφραση - Απόδοση: Παναγιώτης Μπλίτσας,
ESOTERICA.gr