Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Dr Hamer-->To τσιγάρο ΔΕΝ έχει καμία σχέση με τον καρκίνο!


Σύμφωνα με τις διαπιστώσεις της Νέας Γερμανικής Ιατρικής (Germanische Neue Medizin®) του Dr. med. Rzke Geerd Hamer, το κάπνισμα δεν έχει καμία σχέση με τον καρκίνο γενικά ή τον καρκίνο των πνευμόνων ειδικότερα. Το ακόλουθο άρθρο θα ανατρέψει τις εσφαλμένες ιδέες που έχουν φυτέψει στο μυαλό μας διάφοροι εκπρόσωποι της φαρμακοβιομηχανικής-παραδοσιακής ιατρικής και θα μας ενημερώσει σχετικά με τις φάσεις αυτού του απαραίτητου βιολογικού μηχανισμού, που η παραδοσιακή ιατρική ονομάζει "καρκίνο".

Στο κείμενο έχω συμπεριλάβει πολλούς συνδέσμους, που οδηγούν σε γερμανικές σελίδες για όσους είναι σε θέση να τα μελετήσουν. Υπόσχομαι όμως πως θα επανέλθω με μεταφράσεις πολλών ακόμη διαπιστώσεων του Dr Hamer, καθώς όπως αντιλαμβάνομαι μόνο με την ορθή ενημέρωση μας σχετικά με τον απόλυτα κατανοητό και εξηγήσιμο μηχανισμό της ασθένειας, όπως τον εξηγεί ηΝέα Γερμανική Ιατρική που ξανα-ανακάλυψε ο Dr Hamer, μπορούμε να νικήσουμε τον τρόμο που φύτεψε μέσα μας η άγνοια των κερδοσκόπων.

Μάλιστα σε πρόσφατη επιστολή του ο Dr Hamer καταδικάζει όλους τους γιατρούς που συμμετέχουν στην τύπου "ολοκαυτόματος" αντιμετώπιση του καρκίνου με χημικά, αέρια και ακτινοβολίες, ως συνένοχους γενοκτονίας (2,5 .δις ανθρώπων σε παγκόσμια κλίμακα) Ας σημειωθεί επίσης πως οι εβραίοι εδώ και 29 χρόνια-από τότε που μίλησε ο Dr Hamer για τις διαπιστώσεις του- εφαρμόζουν μόνο τη μέθοδο του με τις επιταγές του αρχιραβίνου τους και μόνο σε μη-εβραίους του Ισραήλ εφαρμόζουν τις "κλασικές μεθόδους"... (κανένας τους δεν ανήκει στα 2,5 δις θυμάτων καρκινικής θεραπείας...) Ενώ εβραίοι ήταν και αυτοί που τον καταδίκασαν στη Γαλλία... Δίχως να θέλω να ισχυριστώ δόλο, ωστόσο είναι ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ περίεργο να θέλουν να κρατούν μόνο για τον εαυτό τους την ορθή θεραπεία...

Ας δούμε λοιπόν τι ακριβώς λέει για η Νέα Γερμανική Ιατρική για τη σχέση τσιγάρου και καρκίνου:



ΚΑΠΝΙΣΜΑ και ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Η "κλασική ιατρική σχολή", ισχυρίζεται διαρκώς πως ο καρκίνος του πνεύμονα προέρχεται από το κάπνισμα. Όποιος δεν το πιστεύει αυτό ισχύει ως "μη σοβαρός". Αυτό το ιατρικό δόγμα ισχύει μέχρι τώρα ως αδιαμφισβήτητο για την πλειοψηφία των ιατρών, ώστε εκ των προταίρων να θεωρείται λανθασμένο και μη συζητήσιμο, οτιδήποτε μπορεί να προκαλεί ερωτήματα σχετικά με αυτό το δόγμα.

Η υπόθεση πως όλοι οι όγκοι στους πνεύμονες πρέπει να έχουν σχέση με το κάπνισμα, που διαπιστώθηκε εξ ολοκλήρου και μόνο σε πειράματα με ζώα, βασίζεται πάντοτε πάνω στις ίδιες αρχές, οι οποίες θεωρούνται γενικότερα ως δεσμευτικές.
Μία από αυτές ήταν το γεγονός πως από τα πειράματα με τα ζώα αφαίρεσαν εξ αρχής την παράμετρο της ψυχής του ζώου σαν να μην υπάρχει καθόλου. Αφαίρεσαν δηλαδή την ψυχή, τον τρόπο συμπεριφοράς ή ψυχικής αντίδρασης ή ότι τέλος πάντων μας επιτρέπουν οι θεολόγοι να συνδέουμε ως χαρακτηρισμό για αυτό το Κάτι που υπάρχει στο ζώο και που αντιστοιχεί στην ανθρώπινη ψυχή καθιστόντας το ικανό να εμφανίζει ψυχικά συναισθήματα, και εμπειρίες όπως: χαρά, θλίψη, προδοσία, θυμό, απογοήτευση.

Φρικτές ιδέες μιας πρωτόγονης θεώρησης του κόσμου, όπου η "ασθένεια" είναι κάτι κακό, μη φυσικό, όπου τα ζώα δεν μπορεί να έχουν ψυχή, αλλά αποτελούν μονάχα προϊόντα κρέατος ή γούνας και όπου ο κάθε ένας μπορεί να καταστρέφει τον κόσμο κατά βούληση.

Εάν επιθυμεί κανέις να συγκρίνει την ψυχή των ζώων με την ανθρώπινη, θα πρέπει να φανταστούμε πως στο μεγάλο μας κομπιούτερ, τον εγκέφαλο,υπάρχουν κωδικοποιημένες πολλών ειδών συγκρούσεις που σχετίζονται με διάφορες καταστάσεις της ζωής. Όσο επιμελώς και να προπονούμαστε, στο να παραβλέψουμε τον κώδικα του εγκεφάλου μας, πρακτικά κάθε μας αίσθηση, διαπίστωση και ενέργεια φέρει αποφασιστικά τη 'σφραγίδα' αυτού του κώδικα συμπεριφοράς. Μπορεί να μοιάζει βέβαια η κωδική-συμπεριφορά ανθρώπων και ζώων, ωστόσο κάθε είδος έχει το δικό της πολύ ειδικό κώδικα.

Πρόκειται για ένα κοσμικό-συμπαντικό σύστημα, όπου το κάθε είδος τελικά σχετίζεται με κάποιο τρόπο με όλα τα άλλα είδη, ακόμη και αν περιορίζεται για παράδειγμα στην αίσθηση κινδύνου. Μία γάτα για παράδειγμα δεν θα έτρεχε ποτέ να φύγει φοβούμενη μια αγελάδα ή έναν ελέφαντα, ωστόσο φεύγει αμέσως μόλις δει ένα σκύλο από μακρυά. Έτσι κάθε είδος ζώου, όπως και η ανθρώπινη φυλή, στα εκατομμύρια χρόνια ύπαρξης τους έχουν μάθει εκπαιδεύονται στον "κώδικα συμπεριφοράς" τους. Ένα ελάφι για παράδειγμα θα συμπεριφέρεται πάντοτε σύμφωνα με τον εγκεφαλικό-κωδικό του και να προστατεύει την περιοχή του, ακόμη και πολύ πριν να δει ένα άλλο ελάφι. Η συμπεριφορά αυτή είναι μέσα στον κώδικα του.

Στα φρικτά πειράματα με τα ζώα θεωρείται ως δεδομένο πως ο καπνός των τσιγάρων δρα "τοπικά" και πως γι' αυτό το λόγο δεν χρειάζεται να λαμβάνει κανείς υπ' όψη την ψυχή του ζώου.


Έτσι για παράδειγμα σε ένα μεγάλο μακροχρόνιο πείραμα εξέθεσαν χιλιάδες 'χρυσαφιά' χάμστερ σε χώρους γεμάτους καπνό τσιγάρου, ενώ διατηρούσαν μια σειρά ζώων (ως μέτρο σύγκρισης) τα οποία δεν ερχόταν σε επαφή με τον καπνό. Διαπίστωσαν μάλιστα πως κανένα ζώο δεν εμφάνισε καρκίνωμα στους βρόγχους ή καρκινικά οζίδια στους πνεύμονες (Alveolar-Adeno-Ca) και πως τα χάμστερ που είχαν εκτεθεί στον καπνό έζησαν αποδεδειγμένα περισσότερο χρόνο (!) σε σχέση με αυτά που δεν τα είχαν "καπνίσει" και λειτουργούσαν ως μέτρο σύγκρισης.

Αυτό είναι φυσικό αφού ο καπνός δεν διεγείρει καθόλου τα χάμστερ, διότι δεν τα πειράζει συνήθως στον φυσικό χώρο όπου ζουν. Ζεί συνήθως σε υπόγειες κοιλότητες κάτω από το έδαφος και δεν έχει αναπτύξει κανένα κωδικό πανικού για τον καπνό. Αυτό που αναζητούσαν λοιπόν, τα καρκινώματα βρόγχων ,δεν μπόρεσαν να τα βρουν. Μετά από αυτό το αποτέλεσαμ και με βάση τα κριτήρια που ισχύουν στη σημερινή ιατρική, θα έπρεπε να είχε λήξει η συζήτηση περί σχέσης μεταξύ καπνού και καρκίνου με το αποτέλεσμα: το κάπνισμα τσιγάρου δεν προκαλεί καρκίνο.

Όμως το αποτέλεσμα αποσιωπήθηκε ή έγινε 'σχετικό': 'καπνίζοντας' εργαστηριακά ποντίκια (απογόνους των συνηθισμένων σπιτικών ποντικιών) με καπνό τσιγάρου, βρηκαν σε μερικά από αυτά όζους στους πνέυμονες, δηλαδή καρκίνωμα Alveolar, το οποίο εμφανίζουν τόσο οι άνθρωποι όσο και τα ζώα όταν έρθουν αντιμέτωποι με το φόβο του θανάτου.

Είναι φυσικά γνωστό από παλαιότερες εποχές πως αν καμία φορά έπιανε φωτιά μια σοφίτα πως όλα τα ποντίκια έτρεχαν ασταπιαία έξω από το σπίτι πολύ πριν κανείς καταλάβει οτιδήποτε. Τα σπιτικά ποντίκια πανικοβάλονται με το παραμικρό ίχνος καπνού και δραπετεύουν, διότι δεν έχουν απλώς μια ενισχυμένη ικανότητα όσφρισης, αλλά και ένα γενετήσιο κώδικα πανικού έναντι του καπνού. Προσωπικά το ονομάζω τούτο "εγκεφαλικό κώδικα συμπεριφοράς". Σύμφωνα με αυτό τον αρχαιότατο κώδικα θα κάναμε αμέτρητα πράγματα σωστά από τη φύση μας, από απλή διαίσθηση, σαν σε όνειρο αυθόρμυτα, εάν δεν μας είχε αλλοιώσει ο λεγόμενος πολιτισμός, φέρνοντας μας σε αυτή την "αφύσικη" κατάσταση. Στα σπιτικά ποντίκια λοιπόν μπορεί να προκαλέσει κανείς καρκινικούς όζους στους πνεύμονες μέσω του καπνού, διότι αυτοί προκαλούνται από τρομερό φόβο.

Τότε είπαν, καλά "το κάπνισμα μπορεί να μην προκαλεί καρκίνο στους βρόγχους αλλά προκαλεί στους πνεύμονες". Από τότε έπαψαν να αναφέρονται σε κακρίνο των βρόγχων εξαιτίας του καπνίσματος και αναφέρουν μόνο καρκίνο των πνευμόνων. Το καρκίνωμα των βρόγχων άλλαξε απλά ετικέτα και έγινε καρκίνος του πνεύμονα απλά επειδή ήθελαν οπωσδήποτρ να αποδείξουν πως το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο.

Πριν μερικά χρόνια μια ακόμη, υποτίθεται πολύ 'σοβαρή' μελέτη φρόντισε για μεγάλη αναστάτωση. Η φορμαλδεϋδη(χημ. ένωση HCHO- γνωστό και ως μηρμιγκικό οξύ, που είναι ένα άχρωμο με έντονη οσμή αέριο διαλυτό σε νερό και αλκοόλ, γνωστό επίσης και σαν υγρό διάλυμμα φορμόλης) υποτίθεται πως προκάλεσε καρκίνο σε αρουραίους.

Σε κανονικές συνθήκες οι αρουραίοι αποφεύγουν από χιλιόμετρα ακόμη και το απλό διάλυμμα φορμόλης που χρησιμοποιείται στον καθαρισμό των χειρουργείων, επειδή δεν το αντέχουν. Οι έξυπνοι ερευνητές λοιπόν χρησιμοποίησαν αυτή την αποστροφή και εξέθεσαν τα κακόμοιρα τα ζώα σε χιλιαπλάσιας συγκέντρωσης φορμόλη (άκουσον άκουσον), κάνοντας καθημερινά ένεση στη μύτη των ζώων με αυτής της υψηλής συγκέντρωσης υλικό! Τα άμοιρα τα ζωάκια καθημερινά βίωναν επαναλαμβανόμενο
DHS . (DHS=Dirk-Hamer-Syndrom, Σύνδρομο Ντιρκ-Ηάμερ. Πρόκειται για μία πολύ σοβαρή, ιδιαίτερα οξεία και απομονωμένη συγκρουσιακή κατάσταση σοκ, ταυτόχρονα ή σχεδόν ταυτόχρονα σε τρία επίπεδα: την ψυχή, τον εγκέφαλο και το συγκεκριμένο όργανο)

Μετά από ένα διάστημα 'λυτρώθηκαν' τα ζώα και εξέτασαν τη
μύτη τους κάτω από μικροσκόπιο. Το αποτέλεσμα έλεγε: καρκίνος του ρινικού βλεννογόνου! Συμπέρασμα: η φορμαλδεϋδη προκαλεί καρκίνο.


Πάντοτε, όταν για εβδομάδες ή μήνες τυραννά κανείς ένα ζώο στο ίδιο σημείο (το σημείο όπου προκλήθηκε το αρχικό οδυνηρό DHS και συνεχίζει με επαναλαμβανόμενα DHS), μπορεί να προκαλέσει στο άμοιρο ζώο καρκίνο σύμφωνα με το σιδηρούν κανόνα του καρκίνου.



[Κανόνας: Όλες οι μορφές καρκίνου ή όμοιες με καρκίνο ασθένειες (δηλαδή όλες οι ασθένειες ουσιαστικά) προκαλούνται με ένα DNS, δηλαδή την ιδιαίτερα σοβαρή, άκρως δραματική και απομωνομένη συγκρουσιακή εμπειρία σοκ, ταυτόχρονα και στα τρία επίπεδα, ψυχή, εγκέφαλο, σώμα.]

Αντίθετα δεν μπορεί να προκαλέσει κανείς καρκίνο στα όργανα, των οποίων η νευρική σύνδεση με τον εγκέφαλο έχει κοπεί.

Στο μεταξύ κατά πολύ τρελό τρόπο σκαρφήστικαν μια λίστα με υποτίθεται 1500 καρκινογόνες ουσίες, οι οποίες ονομάστηκαν "καρκινογόνες" μόνο μετά από τέτοιου είδους βίαια πειράματα σε ζώα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως αυτές οι ουσίες είναι μη δηλητηριώδεις για εμάς, όμως δεν προκαλούν καρκίνο- τουλάχιστον όχι δίχως την παρεμβολή του εγκεφάλου.

Διότι μέχρι τώρα υπέθεταν πως ο καρκίνος είναι αποτέλεσμα των κυττάρων ενός οργάνου που έγιναν 'άγρια'. Βέβαια καρκίνος του πνεύμονα με καρκίνο του πνεύμονα δεν είναι το ίδιο, μολονότι η σχολική ιατρική τα ρίχνει όλα μέσα στο ίδιο καζάνι (- Bronchial-Ulcus-Plattenepithel-Ca - Alveolar-Adeno-Ca - Intrabronchiales-Becherzell-Adeno-Ca - Pleura-Mesotheliom - Kiemenbogengangs-Ulcera, mediastinal (sog. Non-Hodgkin-Lymphom). Η υπόθεση που επικρατεί είναι πως όλοι αυτοί οι όγκοι των πνευμόνων έχουν σχέση με το κάπνισμα, παραβλέποντας το γεγονός πως ο καπνός εισέρχεται μόνο μέσα στους βρόγχους και πρακτικά δεν φτάνει στο τμήμα των κυψελίδων.

Για τη 'σχολική-κλασική ιατρική' το όλο θέμα έχει ως εξης:


καρκίνος του πνεύμονα είναι μια ασθένεια του 20ου αιώνα. Αρχικά μόνο οι άντρες έπασχαν από αυτή, αλλά εν τω μεταξύ εμφανίζεται πλέον και στις γυναίκες. Στις ΗΠΑ το ένα τρίο των θανάτων των ανδρών οφείλεται σε καρκίνο του πνεύμονα. Στην Αγγλία περίπου οι μισοί θάνατοι οφείλοντε στον καρκίνο του πνεύμονα. Από την αρχή ακόμη θεωρήθηκε το κάπνισμα του τσιγάρου ως η πιο πιθανή αιτία, διότι αυτή ήταν μια νέα μέθοδος μόλυνσης του αέρα, στην οποία αρχικά εκτίθονταν μόνο άντρες, αργότερα όμως και οι γυναίκες".
Αυτή η εξήγηση ωστόσο έπεφτε πάνω σε διάφορα προβλήματα. Ιδιαίτερο πρόβλημα είχαν στο να συνδέσουν τη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα με την κατά κεφαλή κατανάλωση τσιγάρων ανά χώρα. Αυτό το πρόβλημα διευθετήθηκε όταν αναγνώρισαν τη μακρόχρονη διαδικασία ανάπτυξης της νόσου. Μπορεί α έμεναν αναπάντητα διάγορα ερωτήματα, ωστόσο η βασική παραδοχή δεν αμφισβητούνταν πλέον:


"Ένας καπνιστής διατρέχει 10-50 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνει εξαιτίας καρκίνου του πνεύμονα, όπου ιδιαίτερα σημαντικό είναι το πόσα τσιγάρα καπνίζει και σε ποιά χώρα ζει. Εάν εντός μιας συγκεκριμένης ομάδας κόψουν πολλοί το κάπνισμα, το ποσοστό θνησιμότητας αυτής της ομάδας, που αφορά τον καρκίνο του πνεύμονα στο σύνολο του θα μειωθεί. Όλα μιλούν λοιπόν υπέρ του γεγονότος πως ο καρκίνος του πνεύμονα, που αποτελεί την πιο συχνά θανατηφόρα μορφή καρκίνου, μπορεί να μειωθεί εάν καταργηθεί το κάπνισμα."
Τέτοιου είδους διαπιστώσεις της σχολικής-κλασικής ιατρικής βασίζονται μέχρι σήμερα μονάχα σε στατιστικά αποτελέσματα. Όσο τέτοιου είδους "γεγονότα" απλώς συμψηφίζονται, η στατιστική νομιμοποιείται. Όταν όμως γεγονότα διαφορετικών περιπτώσεων οφείλουν να συνδεθούν αιτιακά, τότε η κατάσταση αρχίζει να εμφανίζει λάθη.


Παράδειγμα: Βοσκοί στον Καύκασο σπανίως εμφανίζουν καρκίνο. Οι βοσκοί στον Καύκασο τρώνε πολύ τυρί φέτα. Συμπέρασμα: η φέτα έχει αντικαρκινική δράση. (Δεν είναι ανέκδοτο, πρόκειται για επιστημονική εργασία του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης/Μανχαϊμ).


Το γεγονός όμως πως οι βοσκοί στον Καύκασο δεν είχαν έρθει σε καμία συγκρουσιακή κατάσταση καθόλη τη διάρκεια του έτους, δεν λήφθηκε καθόλου ως αιτία υπόψη. έτσι υπέροχα μπορεί κανείς να ψεύδεται στατιστικώς!

Υπάρχουν όμως και άλλοι λόγοι για τους οποίους θα πρέπει να αμφισβητήσει κανείς τις υποτιθέμενες θετικές και αρνητικές επιδράσεις σε σχέση με τον καρκίνο:

Δεν έλαβαν υπόψη ούτε το νόμο της διπλής φάσης των ασθενειών, ούτε τον κανόνα του αν είναι κανείς αριστερό- ή δεξιόχειρας και κατεπέκταση τη σχέση που συνδέει τη σύγκρουση με ειδική περιοχή του εγκεφάλου και κατά προέκταση το όργανο του σώματος το οποίο συνδέται με εκείνη την περιοχή του εγκεφάλου που πλείττεται. Επίσης δεν έλαβαν υπόψη τις σχέσεις ανάμεσα στους διάφορους κοτυλιδώνες και τους ιστολογικούς σχηματισμούς που προκύπτουν, ούτε βέβαια και τη σημαντική λειτουργία τον μικροβίων, που είναι οι βοηθοί μας.

Σύμφωνα με το οντογενετικό σύστημα σχηματισμού των όγκων και άλλων καρκινικών ισοδυνάμων, κατά την ενεργό φάση της συγκρουσιακής κατάστασης όλα τα επιθυλυακά στρώματα και βλεννογόνοι αναπτύσσουν έλκη, δηλαδή συρρίκνωση ιστών. Το ενδο-βρογχικό-καρκίνωμα επιθυλικών κυττάρων,(Intrabronchiale-Plattenepithel-Ca) ή αλλιώς καρκίνωμα των βρόγχων, ανήκει στο εξωτερικό κοτυληδώνα, ελέγχεται από τον εγκέφαλο, εμφανίζει έλκος και τά την ενεργό φάση της σύγκτουσης και αντιστοιχεί στο ψυχολογικό επίπεδο μιας σύγκρουσης που αφορά το φόβο 'περιοχής'. [„Σύγκρουση φόβου περιοχής"= ο αντίπαλος δεν έχει εμφανιστεί εντός της περιοχής, όμως υπάρχει η απειλή και αυτή είναι τόσο κοντά που μπορεί κανείς να την αγγίξει"- Hamer, 1994, Tabellenanhang].

'Φόβο περιοχής' μπορούν να αναπτύξουν όμως μόνο οι άντρες ή γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση (όπου παύουν να εργάζονται οι καθαρά θυληκές ορμόνες/'ανδροποίηση της γυναίκας'). Καρκίνο στους βρόγχους μπορούν επίσης να εμφανήσουν όμως αριστερόχειρες νεαρές γυναίκες μαζί με μία κατάθλιψη.
(Εξαίρεση όπως πάντα η ορμονική κατάσταση, οι σχιζοειδής-σχηματισμοί, τα αντισυλληπτικά χάπια κ.α.)

Αυτό που προηγουμένως θεωρείτο ως βρογχικό καρκίνωμα, ήταν στην πραγματικότητα μια ατελεκτασία, -ένας "υπο-αερισμός"- ως επί το πλείστον παροδική, η οποία αντιπροσωπεύει ήδη το
στάδιο επούλωσης του βλεννογόνου και η διόγκωση αυτή προκαλεί επίσης ισχυρό βήχα, καθώς μετατοπίζει το βρόγχο.

Το τραγικό είναι ότι σε αυτή τη φάση είναι που
ανακαλύπτουν "τον καρκίνο του πνεύμονα/ των βρόγχων" στις περισσότερες περιπτώσεις (!) ή, ανάλογα με την ένταση των συγκρούσεων και τη διάρκεια, (κατά συνέπεια, τη μάζα των συγκρούσεων), θα διαγνωσθεί "μόνο" ως γρίπη, βρογχίτιδα, πνευμονία, εάν για παράδειγμα οι απαραίτητοι ιοί έχουν αρχίσει ακριβώς τη δράση τους για τη βελτιστοποίηση της φάσης θαραπείας.

Οι ιοί είναι καθαροί εργαζόμενοι δόμησης/αποκατάστασης και επεξεργάζονται αποκλειστικά τα όργανα που ελέγχονται από τον εγκεφαλικό φλοιό. Αυτοί προκαλούν σοβαρά οιδήματα και συμπληρώνουν έτσι
και πάλι την ελκώδη κυτταρική απώλεια. Ως εκ τούτου, θαωρούσαμε παλιότερα το νέο σχηματισμό των κυττάρων που ξανασυμπληρώνουν το έλκος, για άκρως κακοήθεις όγκους. Οι ιοί γάζονται όπως όλα τα μικρόβια, αλλά μόνο κατά τη φάση της επούλωσης/θεραπείας.

Το φατνιακό adeno-Ca (αδενοκαρκίνωμα κυψελίδων του πνεύμονα), ανήκει επίσης στην εσωτερική στρώση κοτυλήδων, ελέγχεται από το βασικό εγκέφαλο, και έχει πάντα σαν σύγκρουση το φόβο του θανάτου. Έτσι αναπτύσσεται κατά την ενεργό φάση της σύγκρουσης και είναι στο στάδιο της επούλωσης αφαιρείται από τα μυκοβακτηρίδια - αν αυτά είναι διαθέσιμα.

Με εξαίρεση πολύ λίγους ασθενείς, οι οποίοι είναι ίσως ακόμα στην ca-φάση, (καρκινική φάση) το μεγαλύτερο μέρος αυτών των ασθενών βρίσκεται ήδη στο στάδιο της θεραπείας ή έχει προχωρήση ήδη παραπέρα. Πολλοί ασθενείς εμφανίζουν επίσης ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο "φατνειακό αδενοκαρκίνωμα στους πνεύμωνες" ως απομεινάρι, που εκφράζει τον φόβο του θανάτου για ένα μέλος της οικογένειας (ή ζώο) που είχε ατύχημα. Τέτοια μοναχικά οζίδια ανακαλύπτονται συχνά κατά τύχη μετά από πολλά χρόνια. Οι ασθενείς αυτοί όμως, δεν είναι πλέον άρρωστοι, απλά τους έλειψε μόνο η φυματίωση κατά τη φάση της επούλωσης, διαφορετικά θα είχαν μια 'σπηλιά' και κανείς δεν θα μιλούσει για καρκινικό όγκο.

Τα βακτήρια της φυματίωσης (μυκοβακτήρια) εξειδικεύονται στην εργασία εντός του γαστρεντερικού σωλήνα, όπου και υπάρχει μονίμως αέρας και αέρια, με όλα τα εξαρτήματα, κυρίως τις κυψελίδες. Από την άλλη πλευρά δεν βλέπουμε ποτέ "βρογχική φυματίωση», αν και με την πραγματική έννοια του όρου θα ήταν προφανές.

Η φυματίωση ισχύει μέχρι και σήμερα, ως εχθρός του ανθρώπου και ως σχεδόν εξαφανισμένη νόσος. Αν όμως, από τη φάση της επούλωσης λείπουν τα μυκοβακτήρια της φιματίωσης τότε παραμένουν τα οζίδια. Έτσι, στα χρόνια που ακολούθησαν γινόταν ολοένα αυξανόμενη διάγνωση οζιδίων του πνεύμονα ως καρκίνος του πνεύμονα, που στο παρελθόν ίσχυε ως πνευμονική φυματίωση (κατά τη φάση της θεραπείας). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη "μείωση" της φυματίωσης και την αύξηση του καρκίνου του πνεύμονα...




Η ιδέα ότι το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο, είναι καθαρά υποθετική και δεν έχει αποδειχθεί ποτέ, δεν μπορεί να αποδειχτεί. Τα παραπάνω παραδείγματα θα έπρεπε να αρκούν για να καταστήσουν σαφές ότι όλα τα πειράματα που διεξάγονται σήμερα σε ζώα, είναι απλώς παράλογες βιαιότηες, επειδή σε όλες αυτές τις προσπάθειες θεωρούν τις ψυχές των ζώων ως ανύπαρκτες.


Δεν υπάρχει απολύτως κανένα αποδεικτικό στοιχείο πως οι καρκινογόνες ουσίες δρουν απευθείας στο όργανο, δίχως την συμμετοχή του εγκεφάλου. Το κάπνισμα στενεύει τα αιμοφόρα αγγεία, αλλά δεν προκαλεί καρκίνο!


Πρόσφατη διάγνωση της παραδοσιακής ιατρικής: το κάπνισμα είναι μια από τις κύριες αιτίες του πόνου στην πλάτη.


Ο Γενικός Διευθυντής του Τμήματος Ορθοπαιδικής στο Münster, καθ. κ. Wilfried Winkelmann συμβουλεύει, ως εκ τούτου, να παρατήσουν το κάπνισμα. "Δεν ξέρουμε γιατί, αλλά γνωρίζουμε ότι οι καπνιστές έχουν πιο συχνά προβλήματα" στην πλάτη", είπε ο επιστήμονας σε μια ενημέρωση στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου. (Απόσπασμα από άρθρο εφημερίδας).


(Τα πνευματικά δικαιώματα του παρόντος ανήκουν στον Δρ Ryke Geerd Hamer)


Βλέπε επίσης:


Kurzeinführung in die Germanische Neue Medizin®

Korrespondenz

Erfahrungsberichte

Strafprozeß Staat % Eltern Pilhar

Artikel

πηγή από toxotis

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Η Αποκάλυψη και οι προφητείες δικαιώνονται.


Έχουμε ενα ιστορικο ραντεβου με ενα Παγκοσμιο Δικτατορα, και η εμφανιση του φαίνεται οτι δεν θα αργησει. Παντα μετα την καταρευση της οικονομιας ενος κρατους αναδεικνυεται ενας ισχυρος ηγετης που αποκαθιστα την αξια του νομισματος και την ταξη. Ο Μεγας Ναπολεων, ο Σταλιν,ο Χιτλερ,οπως και ο Μαο Τσε Τουνγκ,αναδειχθηκαν πανισχυροι εξουσιαστες μεσα απο τα ερρειπια μιας οικονομικης καταστροφης. Οι κρισεις ειναι το φυτωριο τον δικτατορων που εμφανιζονται με την μασκα του "κοσμοσωστηρα". Με την ελευση της παγκοσμιας νομισματικης καταρευσης,ο ανθρωπος που θα αποκαταστησει την αξια του νομισματος θα γινει δικτατορας ολοκληρου του κοσμου.
O Larry Burket θεωρειται ενας απο τους διαπρεπεστερους οικονομικους συμβουλους της Αμερικης.Ειναι πρωτοπορος στην τεκμηριωση στερεων χριστιανικων οικονομικων αποψεων. Κρουει το καμπανακι του κινδυνου,και μας προειδοποιει για την καταστροφη που μας πλησιαζει με ταχυτητα θυελλας.

Συμφωνα με το σεναριο του Burket.
"Ο Πρόεδρος θα αναλάβει πληρως τον ελεγχο τις οικονομιας. Θα σταματησει κάθε ροή συναλλάγματος, θα σταματησει καθε τραπεζικη συναλλαγή για ενα χρονικό διάστημα. Οταν ξανα ανοιξουν οι τράπεζες, θα πει "Αν εχετε δολάρια, παραδώστε τα. Δεν ισχύουν πια. Για κάθε δολάριο θα σας δωσουμε ενα αριθμο" (αυτο θα γινει σταδιακα σε όλον το κόσμο). Απο το σημειο αυτο και μετα, ολες οι συναλαγες θα γίνονται μέσω του συστηματος Ηλεκτρονικης Μεταφορας Πορων (ΕFTS--ELectronic--Funds-Transfer--System) Θα εχουμε εισελθει στην αχρήματη κοινωνία!!!

Πρέπει λοιπόν οι λαοί να αγανακτήσουν και να ζητήσουν επιτέλους έναν παγκόσμιο σωτήρα.
Ο John Randolph Price πιστεύει ότι στις 31 Δεκεμβρίου 1986, όταν ο κόσμος εόρτασε την ημέρα της πλανητικής θεραπείας, ήταν η αρχή του τέλους για την παλιά ανθρωποφυλή και ότι το 1987 ήταν έτος προετοιμασίας που ακολουθείται από μια εποχή ενοποίησης.

Στην τελική περίοδο της εγκαθίδρυσης, θα δούμε, όπως λέει, την επανεμφάνιση του «Χριστού» της Νέας Εποχής που θα κυβερνήσει τη γη και το θρίαμβο της κοσμικής συνείδησης της θεότητας για το σύνολο της ανθρωπότητας. (J.R.Price, The Planetary Commission, σελ. 29) και (Νέα Εποχή Text Marrs, σελ. 116).

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.) ειναι ένα εξαίρετο βήμα για την Παγκόσμια Κυβέρνηση.
Σε μια σύγκληση των πνευματικών ηγετών στη συνέλευση του Ο.Η.Ε., το 1975, διαβάστηκε αυτή η έκθεση:«Η κρίση του καιρού μας προκαλεί στις παγκόσμιες θρησκείες μία νέα «πνευματική δύναμη», υπερβαίνοντας θρησκευτικά, πολιτιστικά και εθνικά σύνορα, μέσα από μία «νέα συνείδηση» της «ενότητας της ανθρώπινης κοινότητας» και βάζοντας έτσι σε πράξη μια «πνευματική δυναμική» προς επίλυση των παγκοσμίων προβλημάτων. Υποστηρίζουμε μια «νέα πνευματικότητα» απομακρυνόμενοι από την απομόνωση και κατευθυνόμενοι προς μια «πλανητική συνείδηση» (Houston Chronicle, November 3, 1975). Ο χαραχτήρας του Ο.Η.Ε. αποδεικνύεται αντιχριστιανικός και αυτό εξηγείται από τη στάση του βοηθού Γενικού Γραμματέα, Robert Mueller.

Ο Mueller υποστηρίζει το σχηματισμό μια παγκόσμιας θρησκείας, με τον Ο.Η.Ε. σαν το μοντέλο της.
Πρότεινε, επίσης, να αναρτηθεί η σημαία του Ο.Η.Ε. σε κάθε εκκλησία, σ' όλο τον κόσμο και να γραφεί και να εκδοθεί μια Διεθνής Βίβλος. Προωθεί επίσης μια Παγκόσμια Οικονομική και Πολιτική Τάξη. Αυτά πρότεινε ο Mueller, στον οποίο απευθύνονταν οι 32 διευθύνσεις του Ο.Η.Ε.«Εγώ (ο Ιησούς) ήλθον εν τω ονόματι του Πατρός μου, και δεν με δέχεσθε. Εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι εαυτού, εκείνον θέλετε δεχθή»(Ιωάννης ε΄ 43). Τα ποιο πάνω λόγια επαληθεύονται μάλλον στις μέρες μας! Αυτός που θα έλθει «εν τω ονόματι εαυτού», θα γίνει δεκτός απ' όλη την ανθρωπότητα, παρουσιαζόμενος ως ένας και μοναδικός παγκόσμιος «σωτήρας». Τον ερχομό του Ιησού Χριστού τον προετοίμασε ένας πρόδρομος, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Τον ερχομό του αντίχριστου που έρχεται «εν τω ονόματι εαυτού» - πρέπει κι αυτόν κάποιοι να τον προετοιμάσουν. Και επειδή «το μυστήριον της ανομίας ήδη ενεργείται» (Β Θεσσαλονικείς β΄ 7), ας ασχοληθούμε μ' αυτό.Οι πρόδρομοί τουΟι πρόδρομοι του παγκόσμιου κυβερνήτη (αντίχριστου), ξεκίνησαν από τις «Αρχαίες Μυστηριακές Θρησκείες» που, ως γνωστόν, ήταν η Βαβυλώνα, η Αίγυπτος, η Ινδία, η Ελλάδα κλπ., που είχαν όλες πανθεϊστική μορφή.Αργότερα, ξεπήδησαν ο «Καμπαλισμός, ο Γνωστικισμός, οι Ναΐτες Ιππότες (Ιππότες του Ναού), οι Ροδόσταυροι και ο Ελευθεροτεκτονισμός ή όπως αλλιώς τους ξέρουμε( «Ιλλουμινάτι» (δηλαδή, πεφωτισμένοι). Τους πεφωτισμένους τους ίδρυσε ο Αδάμ Βαϊσχάουπτ (Adam Weishaupt), την 1η Μαϊου του 1776. Από τότε, αφοσιώθηκαν να οικοδομήσουν τη «Νέα Τάξη Πραγμάτων» ή καλυτερα, την Παγκόσμια Κυβέρνηση.
Η απόφαση αυτή σφραγίστηκε με την λατινική επιγραφή (επάνω στο μονοδόλαρο των ΗΠΑ), «Novus Ordo Seclorum, MD CCL XXVI» που σημαίνει «Νέα Τάξη Πραγμάτων», 1, 5, 1776).Από τους Ιλλουμινάτι πεφωτισμένους ξεπήδησαν και άλλοι, όπως ο Μαρξισμός, οι Αμερικανικές και Ευρωπαϊκές Μυστικές Πολιτικές Εταιρείες, (πόσοι άραγε ξέρουμε γι' αυτές, οι Εκλεκτοί του Τραπεζικού Συστήματος, καθώς και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών.

Τέλος, το τελευταίο σκαλοπάτι, της σατανικής πλεκτάνης, είναι σήμερα η «Νέα Εποχή» (New Age), όπου στρατολογεί, σε όλα τα μήκη και πλάτη, οπαδούς της για να διαδώσουν την ιδέα της Παγκόσμιας Κυβέρνησης.ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΡΙΣΗ, ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ , ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΥΦΕΣΗ!
ΠΗΓΗ http://greeknation.blogspot.com/

Το Βαβυλωνιακό οικονομικό σύστημα.

ΤΟ ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, Ο ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Αρθρο με αναφορά στον συνεχή δανεισμό των Ελλήνων απο ξένους, απο την αρχαιότητα έως σήμερα... Δημοσιεύουμε λοιπόν ένα απο τα σπάνια στην κυριολεξία άρθρα που υπάρχουν στην ελληνική βιβλιογραφία για την ιστορία των τραπεζών στην αρχαιότητα και το ρόλο των δανείων...
Διαβάστε το με προσοχή και διαδώστε το σε όλους τους γνωστούς σας.

ΤΟ ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ - 2000 Π.Χ
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΕΗ
Οι αρχαιολόγοι που το ερείπια των αρχαίων ναών ή ζιγκουράτ στη Βαβυλωνία έχουν φέρει στο φως πάρα πολλά στοιχεία για το οικονομικό σύστημα που εφάρμοζαν οι ιερείς του Βαάλ. Αντί για χρήματα (ή νομίσματα), όπως εμείς τα ξέρουμε τις περισσότερες φορές βρίσκουν πλάκες πηλού που αντιπροσωπεύουν ή υποσχέσεις πληρωμής ή χρεωστικά έγγραφα. Μαζί με τις πήλινες πλάκες έχει έρθει στο φως το μυστικό του οικονομικού τους συστήματος, που σε μερικές του πλευρές ήταν αποτελεσματικότερο απο σήμερα.

Οι άνθρωποι καταφεύγουν στο δανεισμό μόνο σε δύο περιπτώσεις:
Όταν έχουν ανάγκη, ή όταν είναι άπληστοι και νομίζουν ότι πέτυχαν ευκαιρία. Στη Βαβυλωνία ύστερα από ένα χρόνο με κακή σοδειά, αναγκάζονταν να αποταθούν στους ιερείς του Βαάλ για να δανειστούν όσα χρειάζονταν για το σπόρο της επόμενης χρονιάς.

Ας πούμε λ.χ ότι ένας αγρότης με το όνομα Σεθ ήταν ένας απ' αυτούς που χρειάζονταν χρήματα για το σπόρο. Οι ιερείς του ναού ήταν εξυπηρετικότατοι και με μεγαλοθυμία έδωσαν στον Σεθ δάνειο 10 ταλάντων υπό τον όρο να επιστρέψει 11.
Η εγγύησή ηταν...η γη του, τα ζώα του, η γυναίκα του, τα παιδιά του και αυτός ο ίδιος.

Εκείνη την εποχή κυκλοφορούσαν πολύ λίγα χρήματα στην αγορά. Η ξαφνική εμφάνιση των 10 ταλάντων στην κυκλοφορία έδωσε τη δυνατότητα στον Σεθ και όλους τους άλλους αγρότες να αγοράσουν σπόρο και να καλλιεργήσουν μεγάλες εκτάσεις δημητριακών. Επίσης αγόρασαν πρόβατα, βόδια και άλλα απαραίτητα είδη. Εδώ έχουμε μια κατάσταση όπου έληγε η προθεσμία ενός χρέους 11 ταλάντων, ενώ σ' ολόκληρη την αγορά κυκλοφορούσαν μόνο 10 τάλαντα για την εξόφληση του.

Μπορούμε να φανταστούμε τον Σεθ να έχει ξεχρεώσει τα 10 τάλαντα και να συνειδητοποιεί πανικόβλητος ότι χρωστάει ακόμα ένα. Αυτό δεν μπορούσε να το βρει πουθενά, αφού δεν υπήρχαν άλλα χρήματα στην αγορά.

Μπορούσε να δώσει για το χρέος του στους ιερείς τόνους ολόκληρους δημητριακών, αλλά το συμβόλαιο που είχε υπογράψει όριζε ρητά ότι έπρεπε να εξοφληθεί σε... ΤΑΛΑΝΤΑ - όχι σε δημητριακά! Μήπως σε βόδια; Ο Σεθ είχε κοπάδια με βόδια, χοίρους και πρόβατα. Και αυτά όμως δεν έγιναν δεκτά. Το συμβόλαιο όριζε την εξόφληση σε ΤΑΛΑΝΤΑ - και όχι σε πρόβατα και χοίρους. Ο Σεθ είχε μαζέψει για το χρέος του - των 11 ταλάντων - μόνο τα 10 που κυκλοφορούσαν στην αγορά και τώρα δεν μπορούσε να βρει άλλα. Χωράφια, χοίροι, βόδια, καλαμπόκι και πρόβατα δεν είχαν καμία αξία ως μέσα αποπληρωμής του χρέους του. Το συμβόλαιο που είχε υπογράψει όριζε ότι έπρεπε να πληρώσει μόνο σε "τάλαντα", και δεν μπορούσε να βρει άλλα στην αγορά.

ΑΘΕΤΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑΣ
Και τώρα έφτασε η ώρα της αλήθειας. Αθέτηση πληρωμής - πτώχευση. Εφόσον ο Σεθ δε μπορούσε να εξοφλήσει το χρέος των 11 ταλάντων μια και κυκλοφορούσαν μόνο 10, έπρεπε να χάσει την εγγύηση. Πρώτα έχασε τα ζωντανά του, έπειτα τα χωράφια του, μετά τα παιδιά του και η γυναίκα του πουλήθηκαν ως δούλοι και τέλος έγινε κι αυτός δούλος. Από εκεί προέρχονταν οι περισσότεροι δούλοι -από τα χρέη.

Εκτός από τον Σεθ και την οικογένεια του υπήρχαν δεκάδες χιλιάδες Βαβυλώνιοι που δε μπορούσαν να εξοφλήσουν τα χρέη τους επειδή τα χρήματα που κυκλοφορούσαν στην αγορά ήταν λίγα. Εξανδραποδίζονταν κατά χιλιάδες. Οι ιερείς του Βαάλ οδηγούσαν ένα μεγάλο μέρος των συμπατριωτών τους (Σ.Α: Ηταν τελικά συμπατριώτες τους; Υπάρχει μια ιστορία που λέει οτι οι ιερείς στο Ναό του Βαάλ ήταν Χαλδαίοι. Η ιστορία λέει οτι οι Χαλδαίοι κατάγοταν απο την Ατλαντίδα και μετανάστευσαν στην περιοχή αφού ηττήθηκαν στον πόλεμο Ελλήνων-Ατλάντων) στη δουλεία και το σύστημα τους, ο "τοκισμός" διαδιδόταν όπου προέλαυνε ο Βαβυλωνιακός στρατός και όπου ασκούσαν και διέδιδαν τη λατρεία τους οι ιερείς του Βαάλ.



ΑΡΧΑΙΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ

Οι τράπεζες και οι τραπεζίτες υπάρχουν από τα αρχαιότατα χρόνια. Ο κοινωνικά αποδεκτός τύπος τράπεζας ήταν εκείνος που λειτουργούσε ως το σημείο επαφής κάποιου που διέθετε χρήματα και ενός ατόμου που δεν τα είχε αλλά τα χρειαζόταν, για τη δημιουργία ενός συνεταιρισμού ,μιας επιχείρησης. Για την υπηρεσία αυτή οι τράπεζες έπαιρναν το ποσοστό τους.

Ο άλλος, ο μη αποδεκτός, τύπος τράπεζας λειτουργούσε με βάση το Βαβυλωνιακό Δόγμα του δανεισμού ενός ποσού και της είσπραξης ενός μεγαλύτερου. Η πρώτη κατηγορία τραπεζών λειτουργούσε με τρόπο ωφέλιμο για το κοινωνικό σύνολο και αποτελούσε έναν οργανισμό αναγκαίο, φυσικό και σωστό.

Η δεύτερη κατηγορία λειτουργούσε με τρόπο αφύσικο, ανορθόδοξο και προξενούσε μεγάλα προβλήματα. Οι λόγοι για τους οποίους το ανορθόδοξο αυτό σύστημα "τοκισμού" απαγορεύτηκε στους πιστούς Χριστιανούς (και τους Μουσουλμάνους) είναι προφανείς. Αν δανειστείς 10 και αναγκαστείς να πληρώσεις 11, αργά ή γρήγορα, ο δανειστής ή καλύτερα ο τοκογλύφος θα σου πάρει την περιουσία.

ΑΡΧΑΙΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΠΙΣΤΩΣΕΩΝ


Το παράδειγμα του Σεθ που χρησιμοποιήθηκε προηγουμένως, αυτό του δανεισμού των 10 και της επιστροφής των 11 ταλάντων είναι απλό και εύκολα κατανοητό. Ας το κάνουμε όμως λίγο πιο σύνθετο:

Ας υποθέσουμε ότι ο Σεθ πηγαίνει ξανά στο δανειστή και δανείζεται 10 χρυσά τάλαντα, κάνοντας μια συμφωνία να καταβάλει κάθε χρόνο τόκο 3,3 τάλαντα και να πληρώσει τα 10 χρυσά τάλαντα οποτεδήποτε του το ζητήσουν οι ιερείς του Βαάλ. Για τα επόμενα 3 χρόνια ο Σεθ είναι υποχρεωμένος να καταβάλει 3,3 τάλαντα στην αρχή του κάθε έτους. Στο τέλος των 3 ετών δεν υπάρχει πια άλλος χρυσός στην αγορά και ο Σεθ πρέπει να ζητήσει κι άλλο δάνειο για να πληρώσει τον τόκο του προηγούμενου δανείου (ή να χάσει τη γη του, τα παιδιά του, την ελευθερία του κλπ.).

Ο δανειστής τότε έχει την εξής επιλογή:
Μπορεί να δανείσει στον Σεθ χρυσά τάλαντα για να πληρώσει τον τόκο ή μπορεί να του δώσει μία πηλινη πλάκα που αντιπροσωπεύει αξία 3,3 ταλάντων κα να κρατήσει το χρυσό του. Η κατάνόηση της λειτουργίας του χρήματος είναι ζήτημα κοινής λογικής. Εσείς τ θα κάνατε; Θα δίνατε βέβαια στον Σεθ την πήλινη πλάκα και θα κρατούσατε το χρυσό. Αυτός ήταν ο λόγος της ύπαρξης των πήλινων πλακών που αναφέραμε προηγουμένως. Ήταν ενα υποκατάστατο του δανείου σε ΧΡΥΣΟ.

Οι πολίτες της Βαβυλώνας φύλαγαν τις πήλινες πλάκες σαν τα μάτια τους. Σήμερα βρισκονται σε μεγάλες ποσότητες, κάθε φορά που γίνονται ανασκαφές στα ερείπια της Βαβυλώνας.

Εχει γίνει ήδη αναφορά στις τράπεζες των ναών. Ήταν πάρα πολύ μεγάλες. Επίσης υπήρχαν κρατικές και ιδιωτικές τράπεζες, όπως η Τράπεζα "Ιγκίμπι" που γνώρισε μεγάλη ακμή το 575 π.Χ. Αυτές οι τράπεζες προσέφεραν σχεδόν όλες τις υπηρεσίες που προσφέρουν και συγχρονες τράπεζες, όπως η έκδοση επιταγών, η αποταμίευση, η ΕΚΔΟΣΗ πιστωτικών εγγράφων και η Βαβυλωνιακή εκδοχή του χαρτονομίσματος - η πήλινη πλάκα. Οι τράπεζες βέβαια κρατούσαν το χρυσό.

Στην αρχαία Αίγυπτο είχε γίνει η διάνοιξη ενός καναλιού που ξεκινούσε από το Νείλο και έφτανε μέχρι την Ερυθρά Θάλασσα. Τα πλοία που έρχονταν από την Ινδία μπορούσαν να σταματήσουν δίπλα στις φορτηγίδες που ήταν δεμένες στην άκρη του καναλιού και να πάρουν δάνειο. Σε εικοσιτετράωρη βάση. Τη νύχτα, αυτές οι φορτηγίδες ήταν τόσο έντονα φωταγωγημένες που μπορούσε να τις διακρίνει κανείς από πολύ μακριά. Είναι οι πρόγονοι των σημερινών τραπεζών.

Η ΠΕΡΣΙΑ ΚΑΤΑΚΤΑ ΤΗΝ ΒΑΒΥΛΩΝΑ



Οι σχέσεις των εθνών ακολουθούν σχεδόν πιστά τις σχέσεις των ανθρώπων. Αν ένα έθνος επιθυμήσει κάτι που έχει ένα άλλο και δεν έχει τά χρήματα για να το αποκτήσει, μπορεί να τά δανειστεί; Αν βέβαια του ζητηθεί και τόκος, όπως γίνεται συνήθως, τότε οι επιπλοκές και τα προβλήματα είναι απλά θέμα χρόνου.

Η Βαβυλώνα στα βόρεια σύνορα τής είχε έναν γείτονα. Την Περσία. Όσον αφορά στο εμπόριο η Βαβυλώνα έδινε αφειδώς δάνεια στην Περσία. Αυτό έδινε την δυνατότητα στην Περσία να κάνει αγορές, που σε κανονικές συνθήκες δεν θα πραγματοποιούνταν. Τα δάνεια συνάπτονταν με το πάγιο επιτόκιο της εποχής, που ήταν 33,3% πληρωτέο σε χρυσό. Η Περσία τηρούσε το δικό της μέρος της συμφωνίας όσο καλύτερα μπορούσε. Δανειζόταν συνεχώς και όφειλε να επιστρέφει πόσον διπλάσιο του αρχικού δανείου σε διάστημα τριών ετων. Μετά από την εξόφληση του αρχικού δανείου, η Περσια όπως προηγουμένως ο Σεθ, ανακάλυψε ότι δεν κυκλοφορούσαν άλλα χρήματα και ότι χρωστούσε ακόμα στους τραπεζίτες της Βαβυλώνας τους τόκους των δανείων.

Το Βαβυλωνιακό δάνειο δημιούργησε και άλλα προβλήματα στον βασιλιά της Περσίας. Οι τόκοι των δανείο απομυζούσαν τους πόρους της Περσίας. Το εμπόριο κυριολεκτικά πάγωσε, εκτός από τις ανταλλαγές προϊόντων.

Δεν υπήρχε χρυσός για την πληρωμή των φόρων, με αποτέλεσμα ο ίδιος ο βασιλιάς να αδυνατεί να συντηρήσει τους ακόλουθους του. Ο Βασιλιάς της Περσίας, ο Κύρος, χρειαζόταν χρυσό. Η Βαβυλώνα είχε το χρυσό που ήθελε η Περσία. Η Περσία κήρυξε πόλεμο εναντίον του δανειστή της, κατέκτησε την Βαβυλωνα το 536 π.Χ. και κατάσχεσε το χρυσό της. Επίσης υίοθετησε, το Βαβυλωνιακό τοκογλυφικό σύστημα. Η τοκογλυφία ανάμεσα στα έθνη οδηγεί αναπόφευκτα στον πόλεμο.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΑΚΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΣΙΑ


Καθώς η Περσία σπαταλούσε το χρυσό που είχε κατασχέσει από τη Βαβυλώνα, σημειώθηκε απότομη ανάπτυξη της οικονομικής δραστηριότητας. Χτίστηκαν νέες πόλεις, χρηματοδοτήθηκαν βιοτεχνίες, εξοπλίστηκαν στρατοί και χτίστηκαν παλάτια. Η οικονομική ακμή και ο πλούτος έστειλε τους Πέρσες εμπόρους στην Ελλάδα. Οι Έλληνες χρειάζονταν τα Περσικά εμπορεύματα και έτσι δανείστηκαν με τόκο.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα:
Το 412 π.Χ. η Σπάρτη δανείστηκε 5.000 τάλαντα από την Περσία για να ναυπηγήσει πολεμικά πλοία. Αυτό το δάνειο όπως και όλα τα υπόλοιπα είχε το γνωστό σταθερό επιτόκιο. Επτά χρόνια αργότερα, το 405 π.Χ ο Λύσανδρος ο Σπαρτιάτης χρησιμοποίησε αυτά τα πλοία για να καταστρέψει ολόκληρο τον Αθηναϊκό στόλο πόυ δέχτηκε αιφνιδιαστική επίθεση στους Αιγός ποταμούς. Αυτό το γεγονός έκανε τη Σπάρτη "Νο.1" στην Ελλάδα - και όλα αυτά με δανεικά λεφτά.

Ας εξετάσουμε λοιπόν διεξοδικά αυτή τη συναλλαγή.
Αν οι Σπαρτιάτες εξοφλούσαν με μηνιαίες δόσεις το Περσικό δάνειο, οι δόσεις θα
ανέρχονταν σε 153,19 τάλαντα το μήνα για 7 χρόνια. Με βάση το 33,3%, το συνολικό ποσό που χρειαζόταν για την εξόφληση του δανείου θά έφτανε τα 12.857,96 τάλαντα.

Είναι ένα σημαντικό ποσόν, αν βέβαια μπορούσε να μαζευτεί μια και δεν κυκλοφορούσε τόσο πολύ ρευστό που να επαρκεί για την εξόφληση των δόσεων. Το πιθανότερο είναι ότι οι Σπαρτιάτες χρειάζονταν και τα 5.000 τάλαντα και οποιοδήποτε άλλο ποσό μπορούσαν να συγκεντρώσουν για να προετοιμαστούν για τον επερχόμενο πόλεμο. Αν όντως συνέβη κάτι τέτοιο η εξέλιξη της οφειλής θα ήταν κάπως έτσι:

Η οφειλή της Σπάρτης στην Περσία με επιτόκιο 33,3% και κεφαλαιοποίηση των τόκων λόγω της μη καταβολής των δόσεων:

Απο Δάνειο 5.000 ταλάντων
6.666,65 τάλαντα στο τέλος του 1 ου έτους

8.888,84 τάλαντα στο τέλος του 2ου έτους
11.851,79 τάλαντα στο τέλος του 3ου έτους
15.802,39 τάλαντα στο τέλος του 4ου έτους
21.069,85 τάλαντα στο τέλος του 5ου έτους
28.093,13 τάλαντα στο τέλος του 6ου έτους
37.457,51 τάλαντα στο τέλος του 7ου έτους
Εκείνη την εποχή ένα τάλαντο ήταν ένα σημαντικό ποσό. 5.000 τάλαντα αρκούσαν για την αγορά ενός ολόκληρου στόλου. 37.000 τάλαντα ήταν ένα αστρονομικό ποσό.
"Ό δανειζόμενος είναι υπηρέτης του δανειστή".

Η Σπάρτη αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει το στόλο για την αγορά του οποίου είχε δανειστεί και δεν μπορούσε να αφήσει το απλήρωτο χρέος να μγαλώνει κι άλλο. Όταν κέρδισε τον πόλεμο μετέφερε την υποχρέωση της αποπληρωμής αυτού του γιγαντιαίου χρέους στην Αθηνά, που έγινε με τη σειρά της(αντι για τη Σπάρτη) ο υπηρέτης της Περσίας.

Οι Πέρσες ένιωθαν σίγουρα οι κερδισμένοι της υπόθεσης.
Οι Έλληνες αλληλοσκοτώνονταν, και το δάνειο των 5.000 ταλάντων είχε αποφέρει σττην Περσια αμύθητα πλούτη.
Αυτά τα δάνεια ήταν που άφαίμαζαν τον πλούτο της Ελλάδας και άνοιγαν το δρόμο ενός ατελείωτου πολέμου.

336 π.Χ. Αλέξανδρος ο Μέγας




Ο Φίλιππος ο δεύτερος ο Μακεδών είναι πια νεκρός. Ο Φίλιππος είχε κατακτήσει όλες τις υπόλοιπες Ελληνικές πόλεις και είχε επιβάλλει την κυριαρχία του σ' ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια.

Ο διάδοχος του θρόνου ήταν ο γιος του, ο Αλέξανδρος. Αφού χειρίστηκε με επιτυχία τη δυσφορία του στρατού, επιθεώρησε το θησαυροφυλάκιο. Το περιεχόμενο του ήταν μόλις 120.000 τάλαντα. Το ποσόν άυτο δεν έφτανε καν για τα έξοδα της συντήρησης του στρατού.

Χρωστούσε επίσης 1.500.000 τάλαντα. Ο Αλέξανδρος δεν είχε άλλη επιλογή. Έπρεπε να βρει χρήματα για να πληρώσει το στρατό και να εξοφλήσει τα χρέη του. Η Ελλάδα ήταν "στεγνή" από χρήματα. Η Περσία ήταν πλούσια.

Είχε τα χρήματα που είχε κατασχέσει από την Βαβυλώνα, και τις δόσεις που της κατέβαλε η Αθήνα και οι άλλες Ελληνικές πόλεις για τους τόκους των δανείων που τους χορηγούσε τόσον καιρό. Η πιεστική ανάγκη για χρήματα ήταν ακόμη ένας από τους λόγους που ώθησαν τον Αλέξανδρο να επίτεθεί και να κατακτήσει την Περσία.

Οδηγώντας την πανίσχυρη Ελληνική φάλαγγα εναντίον των Περσών πέτυχε εκπληκτικές νίκες και κέρδισε μια αυτοκρατορία - και 440.000.000 χρυσά τάλαντα από τις τράπεζες και "τους ναούς του Δαρειου.

Η ΡΩΜΗ ΚΑΤΑΚΤΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


Η Ελληνική αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου καταλάμβανε σχεδόν ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο. Μια υποδειγματική Ελληνική πόλη χτιζόταν σε κάθε κατακτημένη χώρα για να διατρανώσει την ανωτερότητα του Ελληνικού πολιτισμού. Κάθε πόλη είχε και ένα ναό. Κάθε ναός ήταν και τράπεζα που χορηγούσε δάνεια με τόκο.

Σταδιακά ο χρυσός ως μέσο πληρωμής τόκων συσσωρεύτηκε στους Ελληνικούς ναούς που βρίσκονταν σ' ολόκληρη την έκταση της αυτοκρατορίας. Αυτό προκάλεσε οικονομική ύφεση. Οι Έλληνες έμποροι ίδρυσαν πόλεις στη Βόρεια και Νότια Ιταλία. Στην Κεντρική Ιταλία υπήρχε μια νέα ρωμαλέα Ρωμαϊκή Ομοσπονδία.

Οι Έλληνες έμποροι είχαν στενές εμπορικές σχέσεις με τους Ρωμαίους γείτονες τους. Οι περισσότερες συναλλαγές γίνοταν με το σύστημα του τοκισμού. Οι Ρωμαίοι βρίσκονταν σε δύσκολη θέση, αφού έπρεπε να "τακτοποιήσουν" τις ολοένα και αυξανόμενες οφειλές τους στους Έλληνες, και ταυτόχρονα να συντηρούν τα στρατεύματα τους, που ήταν απαραίτητα για τη διεξαγωγή των ατελείωτων πολεμικών τους επιχειρήσεων. Η Ρώμη αποφάσισε να κερδίσει με πόλεμο ό,τι δεν μπορούσε να κερδίσει με την ειρήνη. Στράφηκε λοιπόν εναντίον της Ελλάδας, την κυρίευσε, και κατάσχεσε τον πλούτο που είχαν συγκεντρώσει οι ναοί, οι δημοτικές και οι ιδιωτικές τράπεζες.

Κανένας άνθρωπος και κανένα έθνος δεν θέλει τη σκλαβιά. Όταν γίνει αντιληπτό οτι ο δανεισμός είναι ένα "κόλπο" και ότι δεν υπάρχει τρόπος να εξοφληθεί το χρέος, τότε και οι, άνθρωποι και τα έθνη θα στραφούν εναντίον των δανειστών τους.

Ένα δάνειο πρέπει να συνοδεύεται από δωροδοκίες για να εξευμενίσει τους ηγέτες του ισχυρότερου έθνους.

Η Βαβυλώνα έπαιζε ενεργό ρόλο στις εσωτερικές υποθέσεις των γειτόνων της. Η Περσία επίσης επενέβαινε πάντοτε στα εσωτερικά της Ελλάδας. Παρά τις δωροδοκίες και τα "λαδώματα", με την πάροδο του χρόνου, το "σύστημα" γεννά τόσο μεγάλη δυσαρέσκεια και απόγνωση που δεν μπορεί να κατασταλεί με τέτοιου είδους μέσα.
ΠΗΓΗ: Παλιό περιοδικό Nexus και http://freelakon.pblogs.gr/

Ας γελάσουμε λίγο....

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Πιθανότατα δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση...










Αλλά καλύτερα να μη σταματήσουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει!

Αναστείλετε για λίγο τη δυσπιστία σας και φανταστείτε ότι συμμετέχετε ως μυστικός πράκτορας σε κάποιο εμπιστευτικό στρατιωτικό εγχείρημα στο οποίο πρόκειται να ταξιδέψετε πίσω στο παρελθόν στη χρονιά 1894. Προς έκπληξή σας, το ταξίδι πετυχαίνει! Και τώρα, καθώς απομακρύνετε από τα μάτια σας τη μαγική σκόνη του ταξιδιού στο χρόνο, ανακαλύπτετε πως βρίσκεστε στην άκρη ενός βαυαρικού χωριού που είναι κρυμμένο σε μια σκοτεινή περιοχή στα προάστια της πόλης και ακούτε τις φωνές στρατιωτών του δεκάτου ένατου αιώνα να... αναμειγνύονται ατμοσφαιρικά με
ήχους από εκκλησιαστικές καμπάνες.
Γρήγορα, κάνετε μια ανασκόπηση του περιβάλλοντος όπου βρίσκεστε: φαίνεται πως βρίσκεστε ακριβώς πίσω από μια σειρά παλιών σπιτιών. Λευκά λινά είναι κρεμασμένα έξω για να στεγνώσουν, ένα ελαφρύ αεράκι σας χαϊδεύει και τα παράθυρα είναι ανοιχτά για να μπει μέσα στα σπίτια ο ζεστός ανοιξιάτικος αέρας. Τι όμορφα! Κανένας άλλος δε φαίνεται στην περιοχή, αν και περιστασιακά βλέπετε κάποιον πεζό να περνάει μέσα από τις στενά δρομάκια που χωρίζουν τα σπίτια. Και τότε, τον προσέχετε. Είναι ένα ήσυχο, σοβαρό παιδάκι εκεί έξω, που παίζει ήρεμα με μερικά παιχνίδια στη σκόνη. Φαίνεται πως είναι περίπου έξι ετών, σαν ένα παιδάκι που θα βλέπατε σε ένα νηπιαγωγείο στη σημερινή εποχή. Αλλά δεν είναι ένα τυχαίο μικρό αγόρι, δεν είναι άλλος από τον νεαρό Αδόλφο Χίτλερ.
Τι θα κάνατε στη συνέχεια;
Το σενάριο αυτό είναι, δυστυχώς ίσως, στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Αλλά η απάντηση που θα δίνατε στην υποθετική αυτή ερώτηση, καθώς και σε άλλες παρόμοιες ερωτήσεις, είναι ένα θέμα με το οποίο ασχολούνται επιστήμονες της ψυχολογίας, διότι μεταξύ άλλων πραγμάτων προδίδει τις υποκείμενες υποθέσεις μας σχετικά με το εάν ο Χίτλερ και οι αποφάσεις που πήρε αργότερα στη ζωή του, ήταν απλά το προϊόν του περιβάλλοντός του που επέδρασε στα γονίδιά του, ή εάν μπορούσε να δράσει διαφορετικά επιστρατεύοντας την ελεύθερή του βούληση. Οι περισσότεροι επιστήμονες σ' αυτόν τον τομέα δεν ανησυχούν ιδιαίτερα για το εάν υπάρχει ή δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση, αλλά κυρίως για το πώς οι καθημερινοί συλλογισμοί των ανθρώπων για την ελεύθερη βούληση και κυρίως στον ηθικό τομέα, επηρεάζει τις κοινωνικές τους συμπεριφορές και νοοτροπίες.
Ένας από τους κορυφαίους ερευνητές στο πεδίο αυτό, ο ψυχολόγος του Πανεπιστημίου της Florida Roy Baumeister, θέτει το θέμα ως εξής σε πρόσφατο άρθρο του στο 'Perspectives on Psychological Science':
Στον πυρήνα της ερώτησης για την ελεύθερη βούληση βρίσκεται μια διαφωνία σχετικά με τις ψυχολογικές αιτίες της δράσης. Αυτό σημαίνει, είναι το άτομο μια αυτόνομη οντότητα που γνήσια επιλέγει το πώς θα δράσει μέσα από πολλαπλές πιθανές επιλογές; Ή είναι το άτομο ουσιαστικά ένας απλός κρίκος σε μια αιτιακή αλυσίδα, έτσι ώστε οι δράσεις του ατόμου να είναι το αναπόφευκτο προϊόν νόμιμων αιτιών που προέρχονται από προηγούμενα συμβάντα και κανένας δεν μπορεί ποτέ να δράσει διαφορετικά από τον τρόπο με τον οποίο τελικά έδρασε;
Το να συζητηθεί η ελεύθερη βούληση με όρους επιστημονικής ψυχολογίας σημαίνει συνεπώς να συμπεριληφθούν έννοιες αυτορύθμισης, ελεγχόμενων διαδικασιών, συμπεριφορικής πλαστικότητας και συνειδητής λήψης αποφάσεων.
Έτσι, με αυτήν την κατανόηση για το τι μελετούν οι ψυχολόγοι όταν στρέφουν την προσοχή τους στις πεποιθήσεις των ανθρώπων σχετικά με την ελεύθερη βούληση, ας γυρίσουμε στο προηγούμενο παράδειγμα με τον Χίτλερ. Στο ρόλο που αναλάβατε ως μυστικός πράκτορας που ταξίδεψε στον χρόνο από τον εικοστό πρώτο αιώνα, εφοδιαστήκατε με μερικές πληροφορίες. Πρώτον, το ταξίδι στο χρόνο είναι ακόμα στα βρεφικά του στάδια και οι ερευνητές αμφιβάλλουν ότι θα μπορέσει ποτέ ξανά να επιτύχει. Δεύτερον, έχετε μόνο δέκα λεπτά πριν σας ξαναστείλουν στο έτος 2010 (και δύο λεπτά έχουν ήδη περάσει από τότε που φτάσατε). Τρίτον, σας έχουν ενημερώσει πως επτά λεπτά είναι ακριβώς αρκετός χρόνος για να στραγγαλίσετε ένα εξάχρονο αγόρι με γυμνά χέρια και να επιβεβαιώσετε χωρίς αμφιβολία πως το παιδί έχει πεθάνει. Αυτό σημαίνει, πως σας μένει μονάχα ένα λεπτό για να αποφασίσετε εάν θα δολοφονήσετε ή όχι το μικρό αγόρι.
Άλλα έχετε και άλλες επιλογές. Επτά λεπτά είναι επίσης αρκετός χρόνος, όπως σας είπαν οι σύμβουλοί σας, για να μπείτε μέσα στο σπίτι του Χίτλερ και να παραδώσετε στον Alois και στην Klara, τον αγέλαστο πατέρα και την σεμνή μητέρα του μικρού Αδόλφου, ένα ειδικά προετοιμασμένο πακέτο ιστορικών ντοκουμέντων που σχετίζονται με το Ολοκαύτωμα, που συμπεριλαμβάνει καθαρές φωτογραφίες του γιου τους ως μυστακοφόρου Fhrer και μια λεπτομερή αναπαράσταση του Τρίτου Ράιχ μετά από τέσσερις δεκαετίες. Κανένας δεν ξέρει ακριβώς τι αποτέλεσμα θα είχε αυτό, αλλά οι περισσότεροι σύγχρονοι μελετητές πιστεύουν πως αυτή η τρομακτική προεπισκόπηση του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου θα μπορούσε να αλλάξει την παιδική ηλικία του Αδόλφου. Ίσως η Klara να άφηνε τελικά τον τυραννικό και προσβλητικό σύζυγό της. Ο Alois από την άλλη μεριά, δυσαρεστημένος με την ιδέα ότι το επίθετό του θα γινόταν συνώνυμο με κάτι τόσο δαιμονικό, μπορεί να άλλαζε τους τρόπους του και να γινόταν ένας πιο μαλακός γονέας. Ή μπορεί και οι δυο τους να καθόντουσαν παρέα με τον μικρό Αδόλφο για να μοιραστούν μαζί του ενοχλητικές στη θέαση φωτογραφίες από στρατόπεδα θανάτου και καταθέσεις από επιζώντες του Ολοκαυτώματος που είναι τόσο σοκαριστικές και τρομακτικές που ακόμα και ο ίδιος ο Αδόλφος θα αποστρεφόταν τη μισητή προσωπικότητα της ενηλικίωσής του. Αλλά μπορεί πραγματικά ο Αδόλφος να αλλάξει την πορεία της ζωής του; Έχει ελεύθερη βούληση; Έχει κανείς από εμάς;
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα που αναδύθηκαν πρόσφατα στην επιστήμη της ελεύθερης βούλησης είναι το ότι όταν οι άνθρωποι πιστεύουν, ή όταν τους οδηγούν στο να πιστέψουν, πως η ελεύθερη βούληση είναι απλά μια ψευδαίσθηση, τείνουν να γίνουν περισσότερο αντικοινωνικοί. Θα επιστρέψουμε σε λίγο στον μικρό Αδόλφο (ποια πιστεύετε πως είναι η αντικοινωνική απόφαση εδώ, να σκοτώσετε ή να μη σκοτώσετε το μικρό Χίτλερ;). Αλλά πριν πάρετε την απόφασή σας ρίξτε μια ματιά για το τι λέει η επιστήμη. Η πρώτη μελέτη που έδειξε άμεσα τις αντικοινωνικές συνέπειες των ντετερμινιστικών πεποιθήσεων έγινε από την Kathleen Vohs του Πανεπιστημίου της Minnesota και τον συνεργάτη της Jonathan Schooler, ψυχολόγο από το Πανεπιστήμιου της βρετανικής Columbia. Στην έρευνά τους που δημοσιεύτηκε το 2008 στο Psychological Science, οι Vohs και Schooler προσκάλεσαν τριάντα προπτυχιακούς φοιτητές στο εργαστήριό τους για να λάβουν μέρος σε μια έρευνα που υποτίθεται πως αφορούσε τη νοητική αριθμητική, στην οποία τους ζήτησαν να υπολογίσουν τις απαντήσεις σε είκοσι μαθηματικά προβλήματα (όπως για παράδειγμα, 1 + 8 + 18 - 12 + 19 7 + 17 2 + 8 4 = ?) μέσα στο μυαλό τους. Αλλά, όπως συχνά συμβαίνει στα πειράματα κοινωνικής ψυχολογίας, το να ελεγχθεί κάτι το τόσο τετριμμένο όσο οι μαθηματικές ικανότητες των φοιτητών δεν ήταν ο πραγματικός σκοπός της έρευνας.
Πριν κάνουν το μαθηματικό τεστ, στους μισούς από την ομάδα (15 συμμετέχοντες) ζητήθηκε να διαβάσουν το ακόλουθο απόσπασμα από το βιβλίο του Francis Crick, 'The Astonishing Hypothesis':

Εσύ, οι χαρές και οι λύπες σου, οι αναμνήσεις και οι φιλοδοξίες σου, η αίσθηση που έχεις για την ατομική ταυτότητα και την ελεύθερη βούληση, στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε περισσότερο από τη συμπεριφορά μιας τεράστιας συνάθροισης νευρικών κυττάρων και των συνοδών τους μορίων. Το ποιος είσαι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μάτσο νευρώνες& αν και φαίνεται πως έχουμε ελεύθερη βούληση, στην πραγματικότητα, οι επιλογές μας έχουν ήδη προκαθοριστεί για εμάς και αυτό δε μπορούμε να το αλλάξουμε.

Αντίθετα, οι υπόλοιποι 15 συμμετέχοντες διάβασαν ένα διαφορετικό απόσπασμα από το ίδιο βιβλίο, αλλά ένα απόσπασμα στο οποίο ο Crick δεν κάνει κάποια αναφορά στην ελεύθερη βούληση. Και, αρκετά απροσδόκητα, όταν τους δόθηκε η ευκαιρία, οι συμμετέχοντες της δεύτερης ομάδας έκλεψαν πολύ λιγότερο στις απαντήσεις του τεστ από όσο έκλεψαν εκείνοι που είχαν διαβάσει το απόσπασμα του βιβλίου που ανέφερε πως η ελεύθερη βούληση είναι μια ψευδαίσθηση. (Η έρευνα είχε σχεδιαστεί έξυπνα ώστε να μπορεί να μετρήσει το κατά πόσο έκλεβε κανείς στους υπολογισμούς). Τα πρώτα αυτά γενικά αποτελέσματα επαναλήφθηκαν σε ένα δεύτερο πείραμα όπου χρησιμοποιήθηκε ένα διαφορετικό έργο διανομής χρημάτων, στο οποίο οι συμμετέχοντες τυχαία επιλεγόντουσαν για τη συνθήκη του ντετερμινισμού και στους οποίους ζητούνταν να διαβάσουν δηλώσεις όπως, Μια πεποίθηση στην ελεύθερη βούληση αντίκειται στο γνωστό δεδομένο ότι το σύμπαν κυβερνάται από νόμιμες επιστημονικές αρχές. Οι συμμετέχοντες που διάβασαν τη δήλωση αυτή έκλεψαν περισσότερο από εκείνους που είχαν επιλεχθεί τυχαία για να διαβάσουν μια δήλωση που ήταν θετική ως προς το ζήτημα της ελεύθερης βούλησης (π.χ., Η αποφυγή του πειρασμού απαιτεί την άσκηση της ελεύθερης βούλησης) ή από αυτούς που επιλέχτηκαν για να διαβάσουν μια ουδέτερη δήλωση (π.χ., Τα ζαχαροκάλαμα και τα ζαχαρότευτλα καλλιεργούνται σε 112 χώρες).
Τα ευρήματα των Vohs και Schooler αποκαλύπτουν ένα αρκετά περίεργο δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι κοινωνικοί επιστήμονες: εάν μια ντετερμινιστική κατανόηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς ενθαρρύνει την αντικοινωνική συμπεριφορά, πως μπορούμε εμείς οι επιστήμονες να δικαιώσουμε επικοινωνιακά ή ντετερμινιστικά ερευνητικά ευρήματα; Στην πραγματικότητα, υπάρχει μια κάπως σοκαριστική φράση στο άρθρο τους:

Εάν η έκθεση σε ντετερμινιστικά μηνύματα αυξάνει στην πιθανότητα μη ηθικών δράσεων, τότε η αναγνώριση προσεγγίσεων για την απομόνωση του κοινού από τέτοιους κινδύνους καθίσταται επιβεβλημένη.

Ίσως να μην το αντιληφθήκατε στην πρώτη σας ανάγνωση, αλλά οι συγγραφείς κάνουν μια ασυνήθιστη πρόταση. Φαίνεται να ισχυρίζονται πως το κοινό δεν μπορεί να χειριστεί την αλήθεια και πως με κάποιον τρόπο θα έπρεπε να τους προστατεύσουμε (λέγοντάς τους ψέματα;) από τις αληθινές αιτίες των ανθρώπινων κοινωνικών συμπεριφορών. Ίσως να έχουν δίκιο. Σκεφτείτε το ακόλουθο παράδειγμα:
Ένας μεσήλικας άνδρας προσλαμβάνει μια πόρνη, γνωρίζοντας ότι εκθέτει τη γυναίκα του σε ένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα και εκμεταλλευόμενος ένα νεαρό άτομο, που είναι εθισμένο στα ναρκωτικά, για τη δική του ικανοποίηση. Θα έπρεπε ο άνδρας να τιμωρηθεί για την πράξη του; Θα έπρεπε να τον θεωρούμε υπεύθυνο γι' αυτή; Οι περισσότεροι άνθρωποι θα απαντούσαν θετικά και στις δύο παραπάνω ερωτήσεις.
Αλλά τι θα γινόταν εάν σκεφτόσασταν το παραπάνω παράδειγμα με τους παρακάτω ελαφρώς διαφορετικούς επιστημονικούς όρους; Η απόφαση του άνδρα να κάνει σεξ με τη γυναίκα ήταν σε συμφωνία με την ψυχολογία που είχε τη δεδομένη στιγμή, που προέρχεται από τις μοναδικές του αναπτυξιακές εμπειρίες, οι οποίες συνέβησαν μέσα σε ένα συγκεκριμένο πολιτιστικό περιβάλλον σε αλληλεπίδραση με έναν συγκεκριμένο γονότυπο, που τον κληρονόμησε από τους γονείς του, οι οποίοι είχαν κληρονομήσει γενετικές προδιαγραφές παρόμοιου είδους από τους δικούς τους γονείς και πάει λέγοντας. Ακόμα και η δυνατότητά του να αναστέλλει ή να καταπνίγει αυτές τις δυνάμεις, ή να κατανοεί την ίδια του τη συμπεριφορά είναι κι αυτό αποτέλεσμα των ίδιων δυνάμεων. Κι επίσης, ο εγκέφαλός του έδρασε χωρίς πρώτα να συμβουλευτεί την αυτοσυνείδησή του, αλλά το νευρογνωσιακό του σύστημα έδρασε βάσει εξελιγμένων συμπεριφορικών αλγορίθμων που αντέδρασαν, είτε φυσιολογικά είτε λανθασμένα, με τρόπους που είχαν ωφελήσει τη γενετική επιτυχία στο προγονικό του παρελθόν.
Δεδομένων των συνδυασμών αυτών των ντετερμινιστικών παραγόντων, θα μπορούσε ο άντρας να έχει αντιδράσει με άλλον τρόπο στο ερέθισμα που αντιμετώπισε; Η απόδοση προσωπικής υπευθυνότητας σ' αυτόν τον άνθρωπο καταλήγει μερικώς μια κοινωνική σύμβαση που αντανακλά μόνο μια αφελή κατανόηση των αιτιών της συμπεριφοράς του. Όπως συμβαίνει και με μας που τον κρίνουμε, ο ίδιος του ο εαυτός μερικώς μόνο παίζει κάποιον ρόλο ως θεατής των σεξουαλικών υποθέσεων του σώματός του. Πρόκειται μόνο για την ενσωμάτωση ενός άνδρα που δεν μπορεί να δράσει με κανέναν τρόπο ο οποίος είναι αντίθετος στην ίδια του τη φύση, η οποία έχει παραχθεί από τη γενικότερη φύση. Ο εαυτός είναι μόνο ένα ψευδαισθητικό πλάσμα που νομίζει ότι παίρνει μέρος σε ένα ηθικό παιχνίδι όταν στην πραγματικότητα πρόκειται απλά για έναν συναισθηματικά υπενδεδυμένο θεατή.
Εάν αυτή η ντετερμινιστική κατανόηση της συμπεριφοράς του άντρα σας οδηγεί να νιώσετε έστω και λίγη περισσότερη συμπάθεια γι' αυτόν απ' όση θα είχατε σε διαφορετική περίπτωση, αυτή η αντίδραση είναι ακριβώς αυτό που οι Vohs και Schooler μας προειδοποιούν. Πώς μπορούμε να αποδώσουμε λάθος σε μια ομάδα νευρώνων, πόσο μάλλον να τους τιμωρήσουμε, ακόμα και εάν η ίδια μας η φύση μας είχε καθοδηγήσει διαφορετικά; Και ακόμα περισσότερο, δε θα έπρεπε να δείξουμε μεγαλύτερη συμπάθεια για τις δικές μας ηθικές ατέλειες; Άλλωστε, δεν μπορούμε να αλλάξουμε αυτό που είμαστε. Σωστά;
Στην πραγματικότητα, μια μελέτη που δημοσιεύτηκε πριν από ένα χρόνο στο Personality and Social Psychology Bulletin από τον Roy Baumeister και τους συνεργάτες του, βρήκε ότι απλώς με το να εκθέτουμε ανθρώπους σε ντετερμινιστικές δηλώσεις όπως για παράδειγμα η δήλωση Όπως κάθε τι άλλο στο σύμπαν, όλες οι ανθρώπινες δράσεις ακολουθούν προηγούμενα συμβάντα και εν τέλει μπορούν να κατανοηθούν με όρους της κίνησης των μορίων, τους έκανε να δρουν πιο επιθετικά και εγωιστικά σε σύγκριση με εκείνους που διάβασαν δηλώσεις που υποστήριζαν την ιδέα της ελεύθερης βούλησης, όπως η δήλωση Επιδεικνύω την ελεύθερη βούλησή μου κάθε μέρα όταν παίρνω αποφάσεις ή σε σχέση με εκείνους που απλά διάβασαν ουδέτερες δηλώσεις του τύπου, Οι Ωκεανοί καλύπτουν το 71% της επιφάνειας της Γης. Οι συμμετέχοντες που είχαν επιλεγεί τυχαία για τη ντετερμινιστική συνθήκη του πειράματος, για παράδειγμα, ήταν λιγότερο πρόθυμοι από εκείνους που συμμετείχαν στις άλλες δύο ομάδες στο να δώσουν χρήματα σε έναν άστεγο, ή στο να επιτρέψουν σε έναν συμμαθητή τους να χρησιμοποιήσει το κινητό τους τηλέφωνο. Στη συζήτηση για τις κοινωνικές επιπτώσεις αυτών των αποτελεσμάτων, ο Baumeister και οι συνεργάτες του αναπαραγάγουν τις ανησυχίες των Vohs και Schooler αναφορικά με το να απομονωθεί το κοινό από μια λεπτομερή κατανόηση των αιτιών των ανθρώπινων κοινωνικών συμπεριφορών:

Κάποιες φιλοσοφικές αναλύσεις ίσως καταλήξουν ότι ένας μοιρολατρικός ντετερμινισμός είναι συμβατός με υψηλά ηθική συμπεριφορά, αλλά τα παρόντα αποτελέσματα υποδηλώνουν πως δεν εκτιμάται για την ώρα αυτή την πιθανότητα.

Αυτά τα εργαστηριακά ευρήματα καταδεικνύουν τις αντικοινωνικές συνέπειες της θέασης των ατομικών ανθρώπινων όντων ως άτυχες σφαίρες από φλίπερ παγιδευμένες σε ένα μηχανικό σύστημα και στην πραγματικότητα πιθανότατα είμαστε ακριβώς αυτό. Επιστρέφοντας στον αθώο μικρό Χίτλερ, θα μπορούσαμε σίγουρα να παίζουμε με το παράδειγμα αυτό για πάντα. Είναι μια δυσάρεστη σκέψη, αλλά τι θα γινόταν εάν ένα από τα παιδιά που σφαγιάστηκαν στο Auschwitz καθώς μεγάλωνε ανέπτυσσε μια ακόμα πιο καταστροφική προσωπικότητα από αυτή του Χίτλερ, προκαλώντας το θάνατο δεκάδες εκατομμυρίων ανθρώπων; Δεν είναι η ικανότητά σας να πάρετε μια απόφαση μια θεμελιώδης ερώτηση που αφορά στην ίδια την ελεύθερη βούλησή σας; Αλλά το θέμα δεν είναι το παιχνίδι του τι θα γινόταν αν πήγαιναν τα πράγματα διαφορετικά με την περίπτωση του Χίτλερ, αλλά η διερεύνηση των διαισθήσεών σας για την ελεύθερη βούληση χωρίς να σας θέσουνε την απευθείας ερώτηση για το εάν πιστεύετε σ' αυτήν ή όχι. Όπως γνωρίζει κάθε καλός επιστήμονας, αυτό που λένε οι άνθρωποι ότι πιστεύουν δεν αντανακλά πάντα την ιδιωτική τους ψυχολογία.
Σ' αυτήν την περίπτωση, δεν είναι η απόφασή σας να σκοτώσετε το παιδί ή να παραδώσετε το πακέτο στους γονείς του αυτό που ενδιαφέρει τους ερευνητικούς ψυχολόγους. Μάλλον, είναι το πώς θα δικαιολογήσετε την απόφασή σας αυτό που θα διευκρίνιζε τη σκέψη σας για την ελεύθερη βούληση του Χίτλερ. Στην ουσία, το να στραγγαλίσετε ένα αθώο εξάχρονο αγόρι φαίνεται κάπως αντικοινωνικό και έτσι, ίσως το άκουσμα ενός ντετερμινιστικού μηνύματος πριν από την απάντηση της ερώτησης θα σας οδηγούσε στο να τον σκοτώσετε, γιατί πιθανόν να θεωρούσατε ότι είναι τόσο δαιμονικός που θα μεγαλώσει και θα κάνει τα γνωστά εγκλήματα, κάτι που είναι εντελώς αναπόδραστο. Αλλά για κάποιους ανθρώπους, η απόφαση του να μη σκοτώσουν το αθώο αγόρι είναι η αντικοινωνική απόφαση, γιατί μπορεί επίσης να σημαίνει ότι δε σκέφτονται τον θάνατο έξι εκατομμυρίων συνανθρώπων τους.
Έτσι, ίσως να μη διστάζατε να στραγγαλίσετε το μικρό τερατάκι το 1894 και αυτό μπορεί να έχει σχέση με το ότι επισκεφτήκατε πρόσφατα το Auschwitz. Ίσως να μη μπορείτε να αντισταθείτε στη σκέψη ότι ο Χίτλερ θα μπορούσε και να είχε σηκώσει το χέρι του και να ακύρωνε την επονομαζόμενη 'Τελική Λύση για τους Εβραίους' πριν αυτή ξεκινήσει. Αυτή η δικαιολόγηση όμως αποκαλύπτει τις κρυφές πεποιθήσεις σας για την ελεύθερη βούληση: Ο Αδόλφος μπορούσε να πράξει διαφορετικά αλλά επέλεξε να μην το κάνει. Αυτό σημαίνει, η αλυσίδα των αιτιακών συμβάντων που προηγήθηκαν της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία φαίνεται σε μεγάλο βαθμό άσχετη, ή τουλάχιστον χωρίς συνέπειες. Τα άσχημά του κατορθώματα θα είχαν συμβεί άσχετα από τις μεταβολές του προσωπικού του παρελθόντος. Υπάρχει κάτι το ουσιωδώς δαιμονικό στο άτομο αυτό. Και με τις σκέψεις αυτές, θα αποφασίζατε να σκοτώσετε το παιδί: είναι πιθανότατα καλύτερο αυτή τη στιγμή να σκοτωθεί το παιδί, πριν ακόμα μεγαλώσει και εξελιχθεί σε ένα τέρας.
Ίσως πάλι όμως, να επιλέγατε έναν λιγότερο δολοφονικό τρόπο για να περάσετε αυτόν τον λίγο χρόνο παρέα με τον μικρό Αδόλφο. Για παράδειγμα, αν χαρίσετε τη ζωή σ' αυτό το απομονωμένο παιδάκι και αποφασίσετε να παραδώσετε το πακέτο στους γονείς του, γιατί πιστεύετε πως η γνώση για το τι θα γινόταν στο μέλλον θα τον αποτρέψει από το να εξελιχθεί σε μια τόσο δαιμονική προσωπικότητα, αυτή η επιλογή αποκαλύπτει την τάση σας για την αρχή του αιτιακού ντετερμινισμού.
Όπως και να έχει, η στιγμή σας έφτασε! Τι θα κάνετε λοιπόν και γιατί; Με εκατομμύρια μελλοντικές ζωές να διακυβεύονται, θα σκοτώνατε το αθώο εξάχρονο αγόρι ως ένας ψυχρός δολοφόνος; Θα παραδίδατε το πακέτο στους γονείς του, ελπίζοντας πως η σοκαριστική θέαση του Ολοκαυτώματος θα οδηγούσε τον Αδόλφο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να επιλέξει μια διαφορετική καριέρα; Ή, σαν εκείνους που έζησαν στη ναζιστική Γερμανία και που βομβαρδίστηκαν με ψεύτικα ντετερμινιστικά μηνύματα σχετικά με τους Εβραίους, απλώς δε θα αναμειγνυόσασταν;
Μετάφραση - Απόδοση: Αμαλία Τσακίρη, για το ESOTERICA.gr
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Share/Bookmark

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Συνολικές προβολές σελίδας