Η Μαγεία στη Βίβλο
Πολλοί εχθροί του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού θεωρούν την Αγία Γραφή ως ένα βιβλίο μαγείας. Συνεπώς, επειδή η μαγεία θεωρείται είτε τσαρλατανισμός είτε έργο του Σατανά, απορρίπτουν ολόκληρη τη Βίβλο.
Ποια είναι, όμως , η διαφορά μεταξύ μαγείας και υγιούς πνευματικότητας; Πού βρίσκεται η αρχική αιτία των θαυμάτων; Στις ψυχικές δυνάμεις ή στις πνευματικές; Είναι ο κάθε άνθρωπος ένας εν δυνάμει μάγος; Θα παραθέσω μερικά εδάφια από την Αγία Γραφή, που βέβαια δεν εξαντλούν όλα τα περιστατικά που εξιστορούνται στη Βίβλο, και ο αναγνώστης ας ζητήσει διάκριση ώστε να τα ερμηνεύσει σωστά.
«Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή και στον Ααρών:
Όταν ο Φαραώ σας πει, Δείξτε μου εσείς ένα θαύμα· τότε θα πεις στον Ααρών: Πάρε τη ράβδο σου και ρίξε την μπροστά στον Φαραώ· και θα γίνει φίδι.
Μπήκαν, λοιπόν, μέσα ο Μωυσής και ο Ααρών στον Φαραώ, και έκαναν έτσι, καθώς ο Κύριος είχε προστάξει· και ο Ααρών έριξε τη ράβδο του μπροστά στον Φαραώ, και μπροστά στους δούλους του, και έγινε φίδι.
Κάλεσε, όμως, και ο Φαραώ τους σοφούς και τους μάγους· και οι μάγοι της Αιγύπτου έκαναν κι αυτοί κατά τον ίδιο τρόπο, με τις τελετουργικές επωδές τους.
Επειδή έριξαν ο καθένας τη ράβδο του, και έγιναν φίδια· η ράβδος, όμως, του Ααρών κατάπιε τις ράβδους εκείνων.» (Έξοδος 7: 8-12)
Στο ανωτέρω περιστατικό έχουμε μια επίδειξη μαγικών ή ταχυδακτυλουργικών ικανοτήτων ενώπιον του Φαραώ. Κατά την ταπεινή μου άποψη ο Θεός δεν είχε καμία ανάμιξη στον ανταγωνισμό αυτό, και βέβαια δεν έχει ανάγκη να επιδείξει τη δύναμή του σε κανέναν. Αυτονόητα, ως Δημιουργός του Σύμπαντος, ο ΩΝ, είναι υπεράνω σύγκρισης και ανταγωνισμού.
Δυστυχώς πολλοί Χριστιανοί πιστεύουν ότι σε αυτή την επίδειξη μαγικής δύναμης έχουμε έναν ανταγωνισμό μεταξύ του Θεού και του Σατανά. Τέτοια σκέψη συνιστά βλασφημία! Είναι οι μαγικές (απόκρυφες) δυνάμεις των ανθρώπων που εκτελούν τα θαύματα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μωυσής, έχοντας ανατραφεί στην αυλή του παλατιού της Αιγύπτου, είχε μυηθεί στην απόκρυφη σοφία (μαγεία). Η γνώση αυτή, σε συνδυασμό με τις έμφυτες ψυχικές του δυνάμεις και την πίστη του στο Θεό, τον έκανε ένα μεγάλο θαυματοποιό, δηλαδή πανίσχυρο μάγο.
«Τότε ήρθε ο Αμαλήκ, και πολέμησε με τον Ισραήλ στη Ραφιδείν. Και ο Μωυσής είπε στον Ιησού: Διάλεξε για μας άνδρες, και βγαίνοντας πολέμησε με τον Αμαλήκ· αύριο, εγώ θα σταθώ επάνω στην κορυφή του βουνού, κρατώντας στο χέρι μου τη ράβδο του Θεού.
Και ο Ιησούς έκανε όπως του είπε ο Μωυσής και πολέμησε με τον Αμαλήκ· και ο Μωυσής, ο Ααρών, και ο Ωρ ανέβηκαν επάνω στην κορυφή του βουνού.
Και όταν ο Μωυσής ύψωνε τα χέρια του, ο Ισραήλ νικούσε· και όταν κατέβαζε τα χέρια του, ο Αμαλήκ νικούσε.
Και τα χέρια του Μωυσή είχαν βαρύνει· γι' αυτό, αφού πήραν μια πέτρα, την έβαλαν από κάτω του, και κάθισε επάνω σ' αυτή· και ο Ααρών και ο Ωρ, ένας από το ένα μέρος, και ένας από το άλλο, υποβάσταζαν τα χέρια του· και τα χέρια του έμεναν στηριγμένα μέχρι τη δύση του ήλιου.
Και ο Ιησούς κατέστρεψε τον Αμαλήκ και τον λαό του, με μάχαιρα.» (Έξοδος 17: 8-13)
Εδώ βλέπουμε τις μαγικές δυνάμεις των υψωμένων χεριών του Μωυσή. Οι ανοιχτές υψωμένες παλάμες είναι μαγικές κεραίες που αποπέμπουν ενέργεια. Αυτό το γνωρίζει ο λαός, και γι' αυτό χρησιμοποιεί την ανοιχτή παλάμη για το μούντζωμα εναντίον κάποιου που θέλει να εκδικηθεί. Για ν’ αντέξει ο Μωυσής να διατηρήσει τα χέρια του υψωμένα μέχρι τη δύση του ήλιου, ώστε ο Ιησούς του Ναυή να κατατροπώσει το λαό του Αμαλήκ, χρειάστηκε να του τα στηρίξουν ο Ααρών και ο Ωρ!
Ο Μωυσής γνώριζε καλά ότι τα χέρια του ήταν πομποί ενέργειας που μπορούσε να την κατευθύνει σε επιλεγμένους στόχους, είτε για καλό είτε για κακό. Είναι αξιοσημείωτο ότι η Γραφή δεν μας λέει ότι ο Μωυσής προσευχήθηκε στο Θεό για να βοηθήσει τον Ισραήλ να νικήσει τον Αμαλήκ. Γνώριζε ότι ήταν μόνος του με τις ψυχικές δυνάμεις που είχε αναπτύξει, κι ότι αυτές έπρεπε να χρησιμοποιήσει. Ο Θεός δεν αναμιγνύεται σε διενέξεις λαών και ανθρωποσφαγές.
Πάμε τώρα στην ιστορία με τα δηλητηριώδη φίδια:
«Και ο λαός μίλησε ενάντια στον Θεό και ενάντια στον Μωυσή, λέγοντας: Γιατί μας ανέβασες από την Αίγυπτο για να πεθάνουμε στην έρημο; Επειδή ψωμί δεν υπάρχει και νερό δεν υπάρχει· και η ψυχή μας αηδίασε τούτο το ελαφρύ ψωμί.
Και ο Κύριος έστειλε προς τον λαό τα φίδια, τα φλογερά φίδια, και δάγκωναν τον λαό, και πολύς λαός από τον Ισραήλ πέθανε.
Και αφού ο λαός ήρθε στον Μωυσή, είπαν: Αμαρτήσαμε, επειδή μιλήσαμε ενάντια στον Κύριο και ενάντια σε σένα· παρακάλεσε τον Κύριο να σηκώσει τα φίδια από μας. Και ο Μωυσής δεήθηκε για τον λαό.
Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Φτιάξε για τον εαυτό σου ένα φλογερό φίδι, και βάλε το επάνω σ’ ένα ξύλο· και καθένας που θα δαγκωθεί και κοιτάξει σ' αυτό, θα ζήσει.
Και ο Μωυσής έκανε ένα φίδι χάλκινο, και το έβαλε επάνω σε ένα ξύλο· και αν ένα φίδι δάγκωνε κάποιον, αυτός, κοιτάζοντας το χάλκινο φίδι, ζούσε.» (Αριθμοί 21: 5-9)
Και πάλι δεν πιστεύω ότι ο Θεός είχε καμία ανάμειξη στην εμφάνιση των φιδιών ή στην ιδέα ύψωσης χάλκινου φιδιού για θεραπεία. Για κάποιο φυσικό λόγο εμφανίστηκαν τα φαρμακερά φίδια. Κάποιοι φυσικοί νόμοι είχαν ενεργοποιηθεί και βγήκαν τα φίδια. Και το ερώτημα είναι, εάν τα φίδια τα είχε στείλει ο Θεός για τιμωρία των μεμψίμοιρων Ισραηλιτών γιατί δεν απάντησε στη δέηση του Μωυσή να "σηκώσει" τα φίδια; Δεν μπορούσε ή δεν ήθελε; Κι αν δεν ήθελε, τότε γιατί συνέστησε εναλλακτική λύση σωτηρίας;
Προφανώς ο Θεός ήταν αμέτοχος στο πρόβλημα, κι έτσι ο Μωυσής επινόησε ένα μαγικό τρικ για να ενεργοποιήσει την πίστη εκείνων που δαγκώνονταν από τα φίδια – ένα είδος ψυχικής ομοιοπαθητικής, θα λέγαμε.
Το άλλο ερώτημα είναι: γιατί διάλεξε ο Μωυσής το φίδι για θεραπευτικό μέσο; Από την αρχή της Βίβλου βλέπουμε ότι ο όφις παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξέλιξη του ανθρώπου. Μάλιστα χαρακτηρίζεται ως το φρονιμότερο των ζώων του αγρού, παρόλο που εξαπάτησε τους πρωτόπλαστους! Είχε άραγε ο Μωυσής κάποιες απόκρυφες γνώσεις για τα φίδια από τον καιρό που μετέτρεψε τη ράβδο του σε φίδι μπροστά στο Φαραώ; Όποια κι αν είναι η αλήθεια, από την αρχαιότητα πιστεύεται ότι ο όφις αντιπροσωπεύει τη δυναμική πλευρά της ζωής. Οι όφεις ήταν πολύ δημοφιλείς στη μυθολογία των περισσότερων ανατολικών θρησκειών και αυτό δε μπορεί να είναι συμπτωματικό.
Γνωρίζουμε επίσης ότι ράβδος με φίδι κουλουριασμένο γύρω της είναι η ράβδος του Ασκληπιού, του αρχαίου ημίθεου της ιατρικής. Αυτό μπορεί να έχει σχέση με το χάλκινο φίδι που ύψωσε ο Μωυσής στην έρημο.
Σε κάθε περίπτωση, η ανωτέρω ιστορία παρουσιάζει μια ακόμη χρήση μαγείας από το Μωυσή για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος. Συχνά έχω αναρωτηθεί αν η φιλονικία μεταξύ του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και του Σατανά για το σώμα του Μωυσή, την οποία διαβάζουμε στην επιστολή του Ιούδα (κεφάλαιο 9), οφειλόταν στη χρήση μαγικών δυνάμεων από το μεγάλο προφήτη.
«Και οι γιοι Ισραήλ, αφού σηκώθηκαν, στρατοπέδευσαν στις πεδιάδες του Μωάβ, κοντά στον Ιορδάνη, κατάντικρυ στην Ιεριχώ. (…)
Και ο Μωάβ φοβήθηκε υπερβολικά τον λαό επειδή ήσαν πολλοί· και ο Μωάβ ήταν σε αμηχανία εξαιτίας των υιών Ισραήλ. Και ο Μωάβ είπε στους πρεσβύτερους του Μαδιάμ: Τώρα, αυτό το πλήθος θα καταφάει όλα τα μέρη ολόγυρά μας, όπως το βόδι κατατρώει το χορτάρι της πεδιάδας. Και ο Βαλάκ, ο γιος του Σεπφώρ, ήταν βασιλιάς των Μωαβιτών εκείνο τον καιρό.
Και έστειλε πρέσβεις στον Βαλαάμ, (…) για να τον προσκαλέσει, λέγοντας: Δες, ένας λαός βγήκε από την Αίγυπτο· δες, σκεπάζει ολόγυρα το πρόσωπο της γης, και κάθεται απέναντί μου· τώρα, λοιπόν, έλα, σε παρακαλώ, να μου καταραστείς αυτόν τον λαό, επειδή είναι δυνατότερός μου· ίσως υπερισχύσω να τους πατάξουμε και να τους διώξω έξω από τη γη· επειδή ξέρω ότι όποιον ευλογήσεις είναι ευλογημένος, και όποιον καταραστείς είναι καταραμένος.» (Αριθμοί 22: 1- 6)
Προφανώς ο Βαλαάμ ήταν γνωστός ως έχων μεγάλες ψυχικές δυνάμεις που μπορούσε να χρησιμοποιήσει και για καλό και για κακό, εκφράζοντας ευχή ή κατάρα. Όλοι οι άνθρωποι έχουν τέτοιες έμφυτες ικανότητες. Μόνο ο βαθμός της δύναμης διαφέρει. Έτσι, λοιπόν, ο βασιλιάς των Μωαβιτών Βαλάκ, που είχε ακούσει για το Βαλαάμ, τον προσκάλεσε για να καταραστεί τους Ισραηλίτες ώστε να μπορέσει να τους νικήσει. Όπως λέει στη συνέχεια η ιστορία, ο Βαλαάμ δίστασε να καταραστεί το λαό του Ισραήλ, επειδή διέκρινε ότι ο Θεός τους είχε ευλογήσει και δεν ήθελε να κάνει κάτι ενάντια στο θέλημα του Θεού.
Άνθρωποι με ανεπτυγμένες ψυχικές δυνάμεις, είτε τις έχουν συνειδητοποιήσει είτε όχι, έχουν τη δυνατότητα να κάνουν και καλό και κακό. Με άλλα λόγια, τέτοια άτομα μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις δυνάμεις τους για λευκή ή μαύρη μαγεία, για ευλογία ή κατάρα, για θεραπεία ή θάνατο. Εκτός εάν ένα τέτοιο άτομο είναι απόλυτα αφιερωμένο στο Θεό, είναι πολύ επικίνδυνο να βρίσκεται κοντά σου.
Ωστόσο, μπορούμε να είμαστε προστατευμένοι από την αρνητική ενέργεια τέτοιων ατόμων με ακλόνητη πίστη στο Θεό και στον εαυτό μας, χτίζοντας ένα δυνατό, ενάρετο και γεμάτο αγάπη χαρακτήρα. Ακόμη και χριστιανοί που έχουν αναπτύξει ψυχικές δυνάμεις μέσω της προσευχής είναι πολύ επικίνδυνοι όταν εκφέρουν καταδικαστικό λόγο εναντίον άλλων εν ονόματι του Θεού, νομίζοντας ότι την πρωτοβουλία και την ευθύνη για την τιμωρία θα την έχει ο Θεός. Οι απερίσκεπτες φράσεις «να το βρει από το Θεό», ή «ο Θεός ας τον κρίνει», ή «θα τον αποϊδεί ο Θεός» ισοδυναμούν με κατάρες. Με αυτό τον τρόπο ενεργοποιούμε το πνεύμα μέσα μας να τιμωρήσει κάποιον συνάνθρωπο, και δεν έχουμε δικαίωμα για κάτι τέτοιο.
Ο Θεός δεν τιμωρεί παρά μόνο μέσω του λόγου απερίτμητης γλώσσας. Τούτο το γνώριζε ο Μωυσής, γι’ αυτό έθεσε αυστηρούς νόμους για τις μάγισσες της εποχής του: «Μάγισσα δεν θ’ αφήσεις να ζήσει.» (Έξοδος 22:18) Ο Μωυσής γνώριζε πολύ καλά ότι οι μάγισσες ήταν επικίνδυνες εάν αφήνονταν ελεύθερες να εξασκούν τη μαύρη τέχνη τους. Θα μπορούσαν να βλάψουν το λαό όχι μόνο πνευματικά αλλά και σωματικά.
Κάποιες άλλες πρακτικές μαγείας που απαγόρευσε ο Μωυσής ήταν τα τατουάζ και τα χαράγματα στο σώμα για λογαριασμό των νεκρών: «Δεν θα κάνετε εντομές στο σώμα σας για νεκρό ούτε θα χαράξετε επάνω σας στικτά γράμματα. Εγώ είμαι ο Κύριος.» (Λευιτικό 19: 28)
Οι εντολές σχετικά με όλες τις μαύρες τέχνες ήταν σαφείς: «Δεν θα ακολουθείτε αυτούς που έχουν πνεύμα μαντείας ούτε θα προσκολληθείτε σε επαοιδούς, ώστε διαμέσου αυτών να μολύνεστε. Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σας.» (Λευιτικό 19: 31)
Λιθοβολισμός ήταν η τιμωρία για τα μέντιουμ και τους επαοιδούς: «Και κάθε άνδρας ή γυναίκα που έχει πνεύμα μαντείας ή είναι επαοιδός, θα θανατωθεί εξάπαντος· με πέτρες θα τους λιθοβολήσετε· το αίμα τους θα είναι επάνω τους.» (Λευιτικό 20: 27)
Όπως και στην περίπτωση της ειδωλολατρίας, ο Μωυσής ήταν πολύ αυστηρός στα θέματα μαγείας. Να ένα ακόμη σχετικό εδάφιο: «Και η ψυχή που θ’ ακολουθήσει αυτούς που έχουν πνεύμα μαντείας και τους επαοιδούς, για να πορνεύει πίσω απ' αυτούς, θα στήσω το πρόσωπό μου ενάντια σ' εκείνη την ψυχή, και θα την εξολοθρεύσω από μέσα από τον λαό της.» (Λευιτικό 20: 6)
Στο Δευτερονόμιο δίδεται πλήρης λίστα των πρακτικών μαγείας τις οποίες ο εκλεκτός λαός έπρεπε ν’ αποφεύγει διότι ήταν βδέλυγμα στον Κύριο:
«Αφού μπεις μέσα στη γη που ο Κύριος ο Θεός σου δίνει σε σένα, δεν θα μάθεις να κάνεις σύμφωνα με τα βδελύγματα εκείνων των εθνών.
Δεν θα βρεθεί ανάμεσά σας κανένας που να διαπερνάει τον γιο του ή τη θυγατέρα του μέσα από τη φωτιά ή που να ασκεί μαντεία ή να είναι προγνώστης των καιρών ή οιωνοσκόπος ή μάγος ή γόης ή ανταποκριτής δαιμονίων ή τερατοσκόπος ή νεκρομάντης.
Επειδή καθένας που τα κάνει αυτά είναι βδέλυγμα στον Κύριο· και εξαιτίας αυτών των βδελυγμάτων, ο Κύριος ο Θεός σου τους διώχνει από μπροστά σου.» (Δευτερονόμιο 18: 9-12)
Βαριά ήταν η τιμωρία που υπέστη ο Σαούλ, ο πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ, επειδή παρέβη τις οδηγίες του προφήτη Σαμουήλ:
«Έτσι πέθανε ο Σαούλ, εξαιτίας της ανομίας του, που ανόμησε στον Κύριο, ενάντια στο λόγο του Κυρίου, τον οποίο δε φύλαξε. Κι ακόμα, επειδή ζήτησε έναν άνθρωπο που να έχει πνεύμα μαντείας για να ρωτήσει, και δεν ρώτησε τον Κύριο. Γι' αυτό τον θανάτωσε, και έστρεψε τη βασιλεία στον Δαβίδ, τον γιο του Ιεσσαί.» (Α´ Χρονικά 10: 13-14)
Είναι αξιοσημείωτο εδώ ότι απ’ όλες τις αμαρτίες του Σαούλ, μόνο η εκζήτηση οδηγίας από ένα μέντιουμ αναφέρεται. Τέτοια ήταν η βαρύτητα αυτής της αμαρτίας. Και η τιμωρία που υπέστη ήταν βαρύτατη. Αν το αντέχετε, διαβάστε Α´ Σαμουήλ, 31, να δείτε πώς πέθανε ο Σαούλ και πώς στη συνέχεια ατιμάστηκε το πτώμα του. Μακάβριες περιγραφές…
Ένοχος ειδωλολατρίας και μαγείας ήταν και ο Μανασσής, ο μακροβιότερος βασιλιάς του Ιούδα. Υπήρξε φανατικός ειδωλολάτρης και έφερε στον Ιούδα όλα τα μαγικά έθιμα της Ασσυρίας και της Βαβυλώνας, παρά τις προειδοποιήσεις των προφητών. Ας δούμε τα επόμενα εδάφια:
«Ο Μανασσής ήταν 12 χρόνων όταν βασίλευσε, και βασίλευσε 55 χρόνια στην Ιερουσαλήμ.
Και έπραξε πονηρά μπροστά στον Κύριο, σύμφωνα με τα βδελύγματα των εθνών, τα οποία ο Κύριος είχε εκδιώξει μπροστά από τους υιούς Ισραήλ. (…)
Και οικοδόμησε θυσιαστήρια σε ολόκληρη τη στρατιά του ουρανού, μέσα στις δύο αυλές του οίκου του Κυρίου.
Κι αυτός διαπέρασε τους γιους του μέσα από τη φωτιά στην κοιλάδα του γιου του Εννόμ· και προμάντευε καιρούς, και έκανε οιωνισμούς και μαγείες, και σύστησε ανταποκριτές δαιμονίων και επαοιδούς· έπραξε πολλά πονηρά πράγματα μπροστά στον Κύριο, για να τον παροργίσει. (…)
Και ο Κύριος μίλησε στον Μανασσή, και στον λαό του· όμως, δεν έδωσαν προσοχή.
Γι' αυτό, έφερε εναντίον τους ο Κύριος τους άρχοντες του στρατού του βασιλιά της Ασσυρίας, και έπιασαν τον Μανασσή ανάμεσα στους θάμνους, και αφού τον έδεσαν με αλυσίδες, τον έφεραν στη Βαβυλώνα.» (Β´ Χρονικά 33: 1-2, 5-6, 10-11)
Όμως ο Μανασσής, ενώ βρισκόταν στη Βαβυλώνα εκζήτησε τον Κύριο και ταπείνωσε τον εαυτό του ενώπιον του Θεού και των πατέρων του. Και η Γραφή μας λέει ότι ο Θεός δέχτηκε τη μετάνοιά του και τις δεήσεις του και τον επανέφερε στην Ιερουσαλήμ όπου προσπάθησε να επανορθώσει τη λατρεία του αληθινού Θεού.
«Και ενώ ήταν μέσα σε θλίψη, ικέτευσε τον Κύριο το Θεό του, και ταπεινώθηκε υπερβολικά μπροστά στον Θεό των πατέρων του, και προσευχήθηκε σ' αυτόν· τότε ο Θεός τον ελέησε, και άκουσε τη δέησή του, και τον επανέφερε στην Ιερουσαλήμ, στο βασίλειό του. Τότε γνώρισε ο Μανασσής ότι ο Κύριος αυτός είναι ο Θεός. (…)
Και αφαίρεσε τους ξένους θεούς και τα γλυπτά από τον οίκο του Κυρίου, και όλα τα θυσιαστήρια που είχε οικοδομήσει επάνω στο βουνό του Κυρίου και στην Ιερουσαλήμ· και τα έριξε έξω από την πόλη.
Και ανόρθωσε το θυσιαστήριο του Κυρίου, και θυσίασε επάνω σ' αυτό θυσίες ειρηνικές και ευχαριστήριες, και πρόσταξε τον Ιούδα να λατρεύει τον Κύριο το Θεό του Ισραήλ.» (Β´ Χρονικά 33: 12-16)
Ιδού, λοιπόν, μια έμπρακτη μετάνοια ηγέτη!
Εναντίον της μαγείας είχε προειδοποιήσει και ο προφήτης Ησαΐας, κάνοντας επίκληση στη λογική του λαού:
«Και όταν σας πουν: Ρωτήστε εκείνους που έχουν πνεύμα μαντείας και τους νεκρομάντεις, και τους εγγαστρίμυθους, να αποκριθείτε: Ο λαός δεν θα ρωτήσει τον Θεό του; Θα προστρέξει στους νεκρούς για τους ζωντανούς;» (Ησαΐας 8: 19)
Όμως ο εκλεκτός λαός δεν τα πήγαινε καλά με τη λογική, γι’ αυτό ο Ησαΐας έγινε σκληρότερος:
«Απέκαμες στο πλήθος των βουλών σου. Ας σηκωθούν, τώρα, οι ουρανοσκόποι, οι αστρολόγοι, οι προγνωστικοί μηνολόγοι, κι ας σε σώσουν από όσα επέρχονται επάνω σου.
Δες, θα είναι σαν άχυρο· φωτιά θα τους κατακάψει· δεν θα μπορέσουν να σώσουν τον εαυτό τους από τη δύναμη της φλόγας· δεν θα μείνει κάρβουνο για να ζεσταθεί κάποιος, ούτε φωτιά για να καθίσει μπροστά της.» (Ησαΐας 47: 13-14)
Όταν ένας αληθινός προφήτης του Θεού επιφέρει κρίση σ’ αυτούς που στρέφονται προς τους μάγους για βοήθεια, κανένας από δαύτους δεν θα μπορέσει να τους σώσει. Μάλιστα, οι μάγοι δε μπορούν να σώσουν ούτε τους εαυτούς των.
Περιστατικά μαγείας βρίσκουμε δυστυχώς και στην Καινή Διαθήκη.
«Και (ο Ιησούς) τους έλεγε: Όπου αν μπείτε μέσα σε σπίτι, εκεί να μένετε μέχρι να φύγετε από εκεί.
Και όσοι δεν σας δεχθούν ούτε σας ακούσουν, βγαίνοντας από εκεί, τινάξτε και τη σκόνη που είναι κάτω από τα πόδια σας, ως μαρτυρία εναντίον τους. Σας διαβεβαιώνω ελαφρότερη θα είναι η τιμωρία στα Σόδομα ή τα Γόμορρα κατά την ημέρα της κρίσης, παρά σ' εκείνη την πόλη.» (Κατά Μάρκον 6: 10-11)
Προφανώς το τίναγμα της σκόνης των υποδημάτων καθώς βγαίνει κάποιος από ένα σπίτι είναι μια μορφή κατάρας. Αποτελεί έκπληξη ότι ο Ιησούς έδωσε τέτοια οδηγία, ο οποίος είχε πει, «ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς.»
Παρόμοια προτροπή βρίσκουμε και στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο: «Σε οποιαδήποτε όμως πόλη μπαίνετε και δεν σας δέχονται, αφού βγείτε έξω στις πλατείες της, να πείτε:
Και τη σκόνη που κόλλησε σε μας από την πόλη σας την αποτινάζουμε σε σας. (…)
Και σας λέω, ότι κατά την ημέρα εκείνη ελαφρότερη θα είναι η τιμωρία στα Σόδομα, παρά σ' εκείνη την πόλη.» (Κατά Λουκά 10: 10-12)
Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη που η Ορθόδοξη Εκκλησία κληρονόμησε αυτό το εκδικητικό πνεύμα και χωρίς αναστολές ρίχνει αναθέματα και κατάρες εναντίον των εχθρών της.
Στις Πράξεις των Αποστόλων μαθαίνουμε ότι πολλοί χρησιμοποιούσαν «μαγικά» μαντήλια και περιζώματα που είχαν αγγίξει τον Απ. Παύλο:
«Και ο Θεός, δια μέσου του Παύλου, έκανε μεγάλα θαύματα· ώστε και επάνω στους ασθενείς φέρνονταν από το σώμα του μαντήλια ή περιζώματα, και έφευγαν απ' αυτούς οι ασθένειες, και τα πονηρά πνεύματα έβγαιναν απ' αυτούς.» (Πράξεις 19: 11-12)
Η ιστορία των μαγικών μαντηλιών και περιζωμάτων χρησιμοποιείται ως άλλοθι για την Ορθόδοξη ειδωλολατρία, όπως η υποτιθέμενη ζώνη της Παναγίας και άλλα «ιερά» συμπράγκαλα.
Σε μια άλλη περίπτωση ο Απ. Παύλος αντιπαρατέθηκε με ένα μάγο, τον Ελύμα, και τον τύφλωσε με ένα του λόγο:
«Όμως, αντιστεκόταν σ' αυτούς ο Ελύμας ο μάγος (επειδή έτσι ερμηνεύεται το όνομά του), ζητώντας να αποτρέψει τον ανθύπατο από την πίστη.
Όμως, ο Σαύλος, που αποκλήθηκε και Παύλος, αφού έγινε πλήρης από το Πνεύμα το Άγιο, και ατενίζοντας σ' αυτόν, είπε: Ω, εσύ, που είσαι γεμάτος από κάθε δόλο και κάθε ραδιουργία, υιέ του διαβόλου, εχθρέ κάθε δικαιοσύνης, δεν θα παύσεις να διαστρέφεις τους ίσιους δρόμους του Κυρίου; Και τώρα, δες, το χέρι του Κυρίου είναι εναντίον σου· και θα είσαι τυφλός, χωρίς να βλέπεις τον ήλιο, μέχρις ορισμένου καιρού.
Κι αμέσως, έπεσε επάνω του αμαύρωση και σκοτάδι· και γυρίζοντας ολόγυρα ζητούσε χειραγωγούς.
Τότε, βλέποντας ο ανθύπατος το γεγονός, πίστεψε, μένοντας έκπληκτος με τη διδασκαλία του Κυρίου.» (Πράξεις 13:8-12)
Πώς σας φαίνεται ο προσηλυτισμός δια της κατατρομοκράτησης; Έπρεπε να τυφλωθεί ο μάγος για να πιστέψει ο ανθύπατος; Εδώ έχουμε μια επίδειξη μαγικής δύναμης – δύναμης του λόγου – του Παύλου. Δεν πιστεύω ότι η πράξη αυτή ήταν ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Άλλωστε υπάρχει η οδηγία στην Καινή Διαθήκη «ευλογείτε και μη καταράσθε»!
Τα εργαλεία του Θεού είναι αγάπη και έλεος. Οποιοσδήποτε άλλος τρόπος που βλάπτει το συνάνθρωπο, προσωρινά ή μόνιμα, έχει αρνητικές συνέπειες στην ψυχή εκείνων που πρόφεραν την καταδίκη. Ενωρίτερα ή αργότερα θα κληθούν και οι ίδιοι να πληρώσουν γι’ αυτό. Εξάλλου ο φόβος δε μπορεί να είναι μέσον για να οδηγηθεί κάποιος στο Θεό.
Όπως βλέπουμε, δεν είναι όλα όσα αναφέρονται στη Βίβλο θεόπνευστα, ούτε όλες οι πράξεις των προφητών και των αποστόλων είναι άγιες...
http://maria-seferou.blogspot.com/2010/09/blog-post_15.html
Πολλοί εχθροί του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού θεωρούν την Αγία Γραφή ως ένα βιβλίο μαγείας. Συνεπώς, επειδή η μαγεία θεωρείται είτε τσαρλατανισμός είτε έργο του Σατανά, απορρίπτουν ολόκληρη τη Βίβλο.
Ποια είναι, όμως , η διαφορά μεταξύ μαγείας και υγιούς πνευματικότητας; Πού βρίσκεται η αρχική αιτία των θαυμάτων; Στις ψυχικές δυνάμεις ή στις πνευματικές; Είναι ο κάθε άνθρωπος ένας εν δυνάμει μάγος; Θα παραθέσω μερικά εδάφια από την Αγία Γραφή, που βέβαια δεν εξαντλούν όλα τα περιστατικά που εξιστορούνται στη Βίβλο, και ο αναγνώστης ας ζητήσει διάκριση ώστε να τα ερμηνεύσει σωστά.
«Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή και στον Ααρών:
Όταν ο Φαραώ σας πει, Δείξτε μου εσείς ένα θαύμα· τότε θα πεις στον Ααρών: Πάρε τη ράβδο σου και ρίξε την μπροστά στον Φαραώ· και θα γίνει φίδι.
Μπήκαν, λοιπόν, μέσα ο Μωυσής και ο Ααρών στον Φαραώ, και έκαναν έτσι, καθώς ο Κύριος είχε προστάξει· και ο Ααρών έριξε τη ράβδο του μπροστά στον Φαραώ, και μπροστά στους δούλους του, και έγινε φίδι.
Κάλεσε, όμως, και ο Φαραώ τους σοφούς και τους μάγους· και οι μάγοι της Αιγύπτου έκαναν κι αυτοί κατά τον ίδιο τρόπο, με τις τελετουργικές επωδές τους.
Επειδή έριξαν ο καθένας τη ράβδο του, και έγιναν φίδια· η ράβδος, όμως, του Ααρών κατάπιε τις ράβδους εκείνων.» (Έξοδος 7: 8-12)
Στο ανωτέρω περιστατικό έχουμε μια επίδειξη μαγικών ή ταχυδακτυλουργικών ικανοτήτων ενώπιον του Φαραώ. Κατά την ταπεινή μου άποψη ο Θεός δεν είχε καμία ανάμιξη στον ανταγωνισμό αυτό, και βέβαια δεν έχει ανάγκη να επιδείξει τη δύναμή του σε κανέναν. Αυτονόητα, ως Δημιουργός του Σύμπαντος, ο ΩΝ, είναι υπεράνω σύγκρισης και ανταγωνισμού.
Δυστυχώς πολλοί Χριστιανοί πιστεύουν ότι σε αυτή την επίδειξη μαγικής δύναμης έχουμε έναν ανταγωνισμό μεταξύ του Θεού και του Σατανά. Τέτοια σκέψη συνιστά βλασφημία! Είναι οι μαγικές (απόκρυφες) δυνάμεις των ανθρώπων που εκτελούν τα θαύματα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μωυσής, έχοντας ανατραφεί στην αυλή του παλατιού της Αιγύπτου, είχε μυηθεί στην απόκρυφη σοφία (μαγεία). Η γνώση αυτή, σε συνδυασμό με τις έμφυτες ψυχικές του δυνάμεις και την πίστη του στο Θεό, τον έκανε ένα μεγάλο θαυματοποιό, δηλαδή πανίσχυρο μάγο.
«Τότε ήρθε ο Αμαλήκ, και πολέμησε με τον Ισραήλ στη Ραφιδείν. Και ο Μωυσής είπε στον Ιησού: Διάλεξε για μας άνδρες, και βγαίνοντας πολέμησε με τον Αμαλήκ· αύριο, εγώ θα σταθώ επάνω στην κορυφή του βουνού, κρατώντας στο χέρι μου τη ράβδο του Θεού.
Και ο Ιησούς έκανε όπως του είπε ο Μωυσής και πολέμησε με τον Αμαλήκ· και ο Μωυσής, ο Ααρών, και ο Ωρ ανέβηκαν επάνω στην κορυφή του βουνού.
Και όταν ο Μωυσής ύψωνε τα χέρια του, ο Ισραήλ νικούσε· και όταν κατέβαζε τα χέρια του, ο Αμαλήκ νικούσε.
Και τα χέρια του Μωυσή είχαν βαρύνει· γι' αυτό, αφού πήραν μια πέτρα, την έβαλαν από κάτω του, και κάθισε επάνω σ' αυτή· και ο Ααρών και ο Ωρ, ένας από το ένα μέρος, και ένας από το άλλο, υποβάσταζαν τα χέρια του· και τα χέρια του έμεναν στηριγμένα μέχρι τη δύση του ήλιου.
Και ο Ιησούς κατέστρεψε τον Αμαλήκ και τον λαό του, με μάχαιρα.» (Έξοδος 17: 8-13)
Εδώ βλέπουμε τις μαγικές δυνάμεις των υψωμένων χεριών του Μωυσή. Οι ανοιχτές υψωμένες παλάμες είναι μαγικές κεραίες που αποπέμπουν ενέργεια. Αυτό το γνωρίζει ο λαός, και γι' αυτό χρησιμοποιεί την ανοιχτή παλάμη για το μούντζωμα εναντίον κάποιου που θέλει να εκδικηθεί. Για ν’ αντέξει ο Μωυσής να διατηρήσει τα χέρια του υψωμένα μέχρι τη δύση του ήλιου, ώστε ο Ιησούς του Ναυή να κατατροπώσει το λαό του Αμαλήκ, χρειάστηκε να του τα στηρίξουν ο Ααρών και ο Ωρ!
Ο Μωυσής γνώριζε καλά ότι τα χέρια του ήταν πομποί ενέργειας που μπορούσε να την κατευθύνει σε επιλεγμένους στόχους, είτε για καλό είτε για κακό. Είναι αξιοσημείωτο ότι η Γραφή δεν μας λέει ότι ο Μωυσής προσευχήθηκε στο Θεό για να βοηθήσει τον Ισραήλ να νικήσει τον Αμαλήκ. Γνώριζε ότι ήταν μόνος του με τις ψυχικές δυνάμεις που είχε αναπτύξει, κι ότι αυτές έπρεπε να χρησιμοποιήσει. Ο Θεός δεν αναμιγνύεται σε διενέξεις λαών και ανθρωποσφαγές.
Πάμε τώρα στην ιστορία με τα δηλητηριώδη φίδια:
«Και ο λαός μίλησε ενάντια στον Θεό και ενάντια στον Μωυσή, λέγοντας: Γιατί μας ανέβασες από την Αίγυπτο για να πεθάνουμε στην έρημο; Επειδή ψωμί δεν υπάρχει και νερό δεν υπάρχει· και η ψυχή μας αηδίασε τούτο το ελαφρύ ψωμί.
Και ο Κύριος έστειλε προς τον λαό τα φίδια, τα φλογερά φίδια, και δάγκωναν τον λαό, και πολύς λαός από τον Ισραήλ πέθανε.
Και αφού ο λαός ήρθε στον Μωυσή, είπαν: Αμαρτήσαμε, επειδή μιλήσαμε ενάντια στον Κύριο και ενάντια σε σένα· παρακάλεσε τον Κύριο να σηκώσει τα φίδια από μας. Και ο Μωυσής δεήθηκε για τον λαό.
Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Φτιάξε για τον εαυτό σου ένα φλογερό φίδι, και βάλε το επάνω σ’ ένα ξύλο· και καθένας που θα δαγκωθεί και κοιτάξει σ' αυτό, θα ζήσει.
Και ο Μωυσής έκανε ένα φίδι χάλκινο, και το έβαλε επάνω σε ένα ξύλο· και αν ένα φίδι δάγκωνε κάποιον, αυτός, κοιτάζοντας το χάλκινο φίδι, ζούσε.» (Αριθμοί 21: 5-9)
Και πάλι δεν πιστεύω ότι ο Θεός είχε καμία ανάμειξη στην εμφάνιση των φιδιών ή στην ιδέα ύψωσης χάλκινου φιδιού για θεραπεία. Για κάποιο φυσικό λόγο εμφανίστηκαν τα φαρμακερά φίδια. Κάποιοι φυσικοί νόμοι είχαν ενεργοποιηθεί και βγήκαν τα φίδια. Και το ερώτημα είναι, εάν τα φίδια τα είχε στείλει ο Θεός για τιμωρία των μεμψίμοιρων Ισραηλιτών γιατί δεν απάντησε στη δέηση του Μωυσή να "σηκώσει" τα φίδια; Δεν μπορούσε ή δεν ήθελε; Κι αν δεν ήθελε, τότε γιατί συνέστησε εναλλακτική λύση σωτηρίας;
Προφανώς ο Θεός ήταν αμέτοχος στο πρόβλημα, κι έτσι ο Μωυσής επινόησε ένα μαγικό τρικ για να ενεργοποιήσει την πίστη εκείνων που δαγκώνονταν από τα φίδια – ένα είδος ψυχικής ομοιοπαθητικής, θα λέγαμε.
Το άλλο ερώτημα είναι: γιατί διάλεξε ο Μωυσής το φίδι για θεραπευτικό μέσο; Από την αρχή της Βίβλου βλέπουμε ότι ο όφις παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξέλιξη του ανθρώπου. Μάλιστα χαρακτηρίζεται ως το φρονιμότερο των ζώων του αγρού, παρόλο που εξαπάτησε τους πρωτόπλαστους! Είχε άραγε ο Μωυσής κάποιες απόκρυφες γνώσεις για τα φίδια από τον καιρό που μετέτρεψε τη ράβδο του σε φίδι μπροστά στο Φαραώ; Όποια κι αν είναι η αλήθεια, από την αρχαιότητα πιστεύεται ότι ο όφις αντιπροσωπεύει τη δυναμική πλευρά της ζωής. Οι όφεις ήταν πολύ δημοφιλείς στη μυθολογία των περισσότερων ανατολικών θρησκειών και αυτό δε μπορεί να είναι συμπτωματικό.
Γνωρίζουμε επίσης ότι ράβδος με φίδι κουλουριασμένο γύρω της είναι η ράβδος του Ασκληπιού, του αρχαίου ημίθεου της ιατρικής. Αυτό μπορεί να έχει σχέση με το χάλκινο φίδι που ύψωσε ο Μωυσής στην έρημο.
Σε κάθε περίπτωση, η ανωτέρω ιστορία παρουσιάζει μια ακόμη χρήση μαγείας από το Μωυσή για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος. Συχνά έχω αναρωτηθεί αν η φιλονικία μεταξύ του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και του Σατανά για το σώμα του Μωυσή, την οποία διαβάζουμε στην επιστολή του Ιούδα (κεφάλαιο 9), οφειλόταν στη χρήση μαγικών δυνάμεων από το μεγάλο προφήτη.
«Και οι γιοι Ισραήλ, αφού σηκώθηκαν, στρατοπέδευσαν στις πεδιάδες του Μωάβ, κοντά στον Ιορδάνη, κατάντικρυ στην Ιεριχώ. (…)
Και ο Μωάβ φοβήθηκε υπερβολικά τον λαό επειδή ήσαν πολλοί· και ο Μωάβ ήταν σε αμηχανία εξαιτίας των υιών Ισραήλ. Και ο Μωάβ είπε στους πρεσβύτερους του Μαδιάμ: Τώρα, αυτό το πλήθος θα καταφάει όλα τα μέρη ολόγυρά μας, όπως το βόδι κατατρώει το χορτάρι της πεδιάδας. Και ο Βαλάκ, ο γιος του Σεπφώρ, ήταν βασιλιάς των Μωαβιτών εκείνο τον καιρό.
Και έστειλε πρέσβεις στον Βαλαάμ, (…) για να τον προσκαλέσει, λέγοντας: Δες, ένας λαός βγήκε από την Αίγυπτο· δες, σκεπάζει ολόγυρα το πρόσωπο της γης, και κάθεται απέναντί μου· τώρα, λοιπόν, έλα, σε παρακαλώ, να μου καταραστείς αυτόν τον λαό, επειδή είναι δυνατότερός μου· ίσως υπερισχύσω να τους πατάξουμε και να τους διώξω έξω από τη γη· επειδή ξέρω ότι όποιον ευλογήσεις είναι ευλογημένος, και όποιον καταραστείς είναι καταραμένος.» (Αριθμοί 22: 1- 6)
Προφανώς ο Βαλαάμ ήταν γνωστός ως έχων μεγάλες ψυχικές δυνάμεις που μπορούσε να χρησιμοποιήσει και για καλό και για κακό, εκφράζοντας ευχή ή κατάρα. Όλοι οι άνθρωποι έχουν τέτοιες έμφυτες ικανότητες. Μόνο ο βαθμός της δύναμης διαφέρει. Έτσι, λοιπόν, ο βασιλιάς των Μωαβιτών Βαλάκ, που είχε ακούσει για το Βαλαάμ, τον προσκάλεσε για να καταραστεί τους Ισραηλίτες ώστε να μπορέσει να τους νικήσει. Όπως λέει στη συνέχεια η ιστορία, ο Βαλαάμ δίστασε να καταραστεί το λαό του Ισραήλ, επειδή διέκρινε ότι ο Θεός τους είχε ευλογήσει και δεν ήθελε να κάνει κάτι ενάντια στο θέλημα του Θεού.
Άνθρωποι με ανεπτυγμένες ψυχικές δυνάμεις, είτε τις έχουν συνειδητοποιήσει είτε όχι, έχουν τη δυνατότητα να κάνουν και καλό και κακό. Με άλλα λόγια, τέτοια άτομα μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις δυνάμεις τους για λευκή ή μαύρη μαγεία, για ευλογία ή κατάρα, για θεραπεία ή θάνατο. Εκτός εάν ένα τέτοιο άτομο είναι απόλυτα αφιερωμένο στο Θεό, είναι πολύ επικίνδυνο να βρίσκεται κοντά σου.
Ωστόσο, μπορούμε να είμαστε προστατευμένοι από την αρνητική ενέργεια τέτοιων ατόμων με ακλόνητη πίστη στο Θεό και στον εαυτό μας, χτίζοντας ένα δυνατό, ενάρετο και γεμάτο αγάπη χαρακτήρα. Ακόμη και χριστιανοί που έχουν αναπτύξει ψυχικές δυνάμεις μέσω της προσευχής είναι πολύ επικίνδυνοι όταν εκφέρουν καταδικαστικό λόγο εναντίον άλλων εν ονόματι του Θεού, νομίζοντας ότι την πρωτοβουλία και την ευθύνη για την τιμωρία θα την έχει ο Θεός. Οι απερίσκεπτες φράσεις «να το βρει από το Θεό», ή «ο Θεός ας τον κρίνει», ή «θα τον αποϊδεί ο Θεός» ισοδυναμούν με κατάρες. Με αυτό τον τρόπο ενεργοποιούμε το πνεύμα μέσα μας να τιμωρήσει κάποιον συνάνθρωπο, και δεν έχουμε δικαίωμα για κάτι τέτοιο.
Ο Θεός δεν τιμωρεί παρά μόνο μέσω του λόγου απερίτμητης γλώσσας. Τούτο το γνώριζε ο Μωυσής, γι’ αυτό έθεσε αυστηρούς νόμους για τις μάγισσες της εποχής του: «Μάγισσα δεν θ’ αφήσεις να ζήσει.» (Έξοδος 22:18) Ο Μωυσής γνώριζε πολύ καλά ότι οι μάγισσες ήταν επικίνδυνες εάν αφήνονταν ελεύθερες να εξασκούν τη μαύρη τέχνη τους. Θα μπορούσαν να βλάψουν το λαό όχι μόνο πνευματικά αλλά και σωματικά.
Κάποιες άλλες πρακτικές μαγείας που απαγόρευσε ο Μωυσής ήταν τα τατουάζ και τα χαράγματα στο σώμα για λογαριασμό των νεκρών: «Δεν θα κάνετε εντομές στο σώμα σας για νεκρό ούτε θα χαράξετε επάνω σας στικτά γράμματα. Εγώ είμαι ο Κύριος.» (Λευιτικό 19: 28)
Οι εντολές σχετικά με όλες τις μαύρες τέχνες ήταν σαφείς: «Δεν θα ακολουθείτε αυτούς που έχουν πνεύμα μαντείας ούτε θα προσκολληθείτε σε επαοιδούς, ώστε διαμέσου αυτών να μολύνεστε. Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σας.» (Λευιτικό 19: 31)
Λιθοβολισμός ήταν η τιμωρία για τα μέντιουμ και τους επαοιδούς: «Και κάθε άνδρας ή γυναίκα που έχει πνεύμα μαντείας ή είναι επαοιδός, θα θανατωθεί εξάπαντος· με πέτρες θα τους λιθοβολήσετε· το αίμα τους θα είναι επάνω τους.» (Λευιτικό 20: 27)
Όπως και στην περίπτωση της ειδωλολατρίας, ο Μωυσής ήταν πολύ αυστηρός στα θέματα μαγείας. Να ένα ακόμη σχετικό εδάφιο: «Και η ψυχή που θ’ ακολουθήσει αυτούς που έχουν πνεύμα μαντείας και τους επαοιδούς, για να πορνεύει πίσω απ' αυτούς, θα στήσω το πρόσωπό μου ενάντια σ' εκείνη την ψυχή, και θα την εξολοθρεύσω από μέσα από τον λαό της.» (Λευιτικό 20: 6)
Στο Δευτερονόμιο δίδεται πλήρης λίστα των πρακτικών μαγείας τις οποίες ο εκλεκτός λαός έπρεπε ν’ αποφεύγει διότι ήταν βδέλυγμα στον Κύριο:
«Αφού μπεις μέσα στη γη που ο Κύριος ο Θεός σου δίνει σε σένα, δεν θα μάθεις να κάνεις σύμφωνα με τα βδελύγματα εκείνων των εθνών.
Δεν θα βρεθεί ανάμεσά σας κανένας που να διαπερνάει τον γιο του ή τη θυγατέρα του μέσα από τη φωτιά ή που να ασκεί μαντεία ή να είναι προγνώστης των καιρών ή οιωνοσκόπος ή μάγος ή γόης ή ανταποκριτής δαιμονίων ή τερατοσκόπος ή νεκρομάντης.
Επειδή καθένας που τα κάνει αυτά είναι βδέλυγμα στον Κύριο· και εξαιτίας αυτών των βδελυγμάτων, ο Κύριος ο Θεός σου τους διώχνει από μπροστά σου.» (Δευτερονόμιο 18: 9-12)
Βαριά ήταν η τιμωρία που υπέστη ο Σαούλ, ο πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ, επειδή παρέβη τις οδηγίες του προφήτη Σαμουήλ:
«Έτσι πέθανε ο Σαούλ, εξαιτίας της ανομίας του, που ανόμησε στον Κύριο, ενάντια στο λόγο του Κυρίου, τον οποίο δε φύλαξε. Κι ακόμα, επειδή ζήτησε έναν άνθρωπο που να έχει πνεύμα μαντείας για να ρωτήσει, και δεν ρώτησε τον Κύριο. Γι' αυτό τον θανάτωσε, και έστρεψε τη βασιλεία στον Δαβίδ, τον γιο του Ιεσσαί.» (Α´ Χρονικά 10: 13-14)
Είναι αξιοσημείωτο εδώ ότι απ’ όλες τις αμαρτίες του Σαούλ, μόνο η εκζήτηση οδηγίας από ένα μέντιουμ αναφέρεται. Τέτοια ήταν η βαρύτητα αυτής της αμαρτίας. Και η τιμωρία που υπέστη ήταν βαρύτατη. Αν το αντέχετε, διαβάστε Α´ Σαμουήλ, 31, να δείτε πώς πέθανε ο Σαούλ και πώς στη συνέχεια ατιμάστηκε το πτώμα του. Μακάβριες περιγραφές…
Ένοχος ειδωλολατρίας και μαγείας ήταν και ο Μανασσής, ο μακροβιότερος βασιλιάς του Ιούδα. Υπήρξε φανατικός ειδωλολάτρης και έφερε στον Ιούδα όλα τα μαγικά έθιμα της Ασσυρίας και της Βαβυλώνας, παρά τις προειδοποιήσεις των προφητών. Ας δούμε τα επόμενα εδάφια:
«Ο Μανασσής ήταν 12 χρόνων όταν βασίλευσε, και βασίλευσε 55 χρόνια στην Ιερουσαλήμ.
Και έπραξε πονηρά μπροστά στον Κύριο, σύμφωνα με τα βδελύγματα των εθνών, τα οποία ο Κύριος είχε εκδιώξει μπροστά από τους υιούς Ισραήλ. (…)
Και οικοδόμησε θυσιαστήρια σε ολόκληρη τη στρατιά του ουρανού, μέσα στις δύο αυλές του οίκου του Κυρίου.
Κι αυτός διαπέρασε τους γιους του μέσα από τη φωτιά στην κοιλάδα του γιου του Εννόμ· και προμάντευε καιρούς, και έκανε οιωνισμούς και μαγείες, και σύστησε ανταποκριτές δαιμονίων και επαοιδούς· έπραξε πολλά πονηρά πράγματα μπροστά στον Κύριο, για να τον παροργίσει. (…)
Και ο Κύριος μίλησε στον Μανασσή, και στον λαό του· όμως, δεν έδωσαν προσοχή.
Γι' αυτό, έφερε εναντίον τους ο Κύριος τους άρχοντες του στρατού του βασιλιά της Ασσυρίας, και έπιασαν τον Μανασσή ανάμεσα στους θάμνους, και αφού τον έδεσαν με αλυσίδες, τον έφεραν στη Βαβυλώνα.» (Β´ Χρονικά 33: 1-2, 5-6, 10-11)
Όμως ο Μανασσής, ενώ βρισκόταν στη Βαβυλώνα εκζήτησε τον Κύριο και ταπείνωσε τον εαυτό του ενώπιον του Θεού και των πατέρων του. Και η Γραφή μας λέει ότι ο Θεός δέχτηκε τη μετάνοιά του και τις δεήσεις του και τον επανέφερε στην Ιερουσαλήμ όπου προσπάθησε να επανορθώσει τη λατρεία του αληθινού Θεού.
«Και ενώ ήταν μέσα σε θλίψη, ικέτευσε τον Κύριο το Θεό του, και ταπεινώθηκε υπερβολικά μπροστά στον Θεό των πατέρων του, και προσευχήθηκε σ' αυτόν· τότε ο Θεός τον ελέησε, και άκουσε τη δέησή του, και τον επανέφερε στην Ιερουσαλήμ, στο βασίλειό του. Τότε γνώρισε ο Μανασσής ότι ο Κύριος αυτός είναι ο Θεός. (…)
Και αφαίρεσε τους ξένους θεούς και τα γλυπτά από τον οίκο του Κυρίου, και όλα τα θυσιαστήρια που είχε οικοδομήσει επάνω στο βουνό του Κυρίου και στην Ιερουσαλήμ· και τα έριξε έξω από την πόλη.
Και ανόρθωσε το θυσιαστήριο του Κυρίου, και θυσίασε επάνω σ' αυτό θυσίες ειρηνικές και ευχαριστήριες, και πρόσταξε τον Ιούδα να λατρεύει τον Κύριο το Θεό του Ισραήλ.» (Β´ Χρονικά 33: 12-16)
Ιδού, λοιπόν, μια έμπρακτη μετάνοια ηγέτη!
Εναντίον της μαγείας είχε προειδοποιήσει και ο προφήτης Ησαΐας, κάνοντας επίκληση στη λογική του λαού:
«Και όταν σας πουν: Ρωτήστε εκείνους που έχουν πνεύμα μαντείας και τους νεκρομάντεις, και τους εγγαστρίμυθους, να αποκριθείτε: Ο λαός δεν θα ρωτήσει τον Θεό του; Θα προστρέξει στους νεκρούς για τους ζωντανούς;» (Ησαΐας 8: 19)
Όμως ο εκλεκτός λαός δεν τα πήγαινε καλά με τη λογική, γι’ αυτό ο Ησαΐας έγινε σκληρότερος:
«Απέκαμες στο πλήθος των βουλών σου. Ας σηκωθούν, τώρα, οι ουρανοσκόποι, οι αστρολόγοι, οι προγνωστικοί μηνολόγοι, κι ας σε σώσουν από όσα επέρχονται επάνω σου.
Δες, θα είναι σαν άχυρο· φωτιά θα τους κατακάψει· δεν θα μπορέσουν να σώσουν τον εαυτό τους από τη δύναμη της φλόγας· δεν θα μείνει κάρβουνο για να ζεσταθεί κάποιος, ούτε φωτιά για να καθίσει μπροστά της.» (Ησαΐας 47: 13-14)
Όταν ένας αληθινός προφήτης του Θεού επιφέρει κρίση σ’ αυτούς που στρέφονται προς τους μάγους για βοήθεια, κανένας από δαύτους δεν θα μπορέσει να τους σώσει. Μάλιστα, οι μάγοι δε μπορούν να σώσουν ούτε τους εαυτούς των.
Περιστατικά μαγείας βρίσκουμε δυστυχώς και στην Καινή Διαθήκη.
«Και (ο Ιησούς) τους έλεγε: Όπου αν μπείτε μέσα σε σπίτι, εκεί να μένετε μέχρι να φύγετε από εκεί.
Και όσοι δεν σας δεχθούν ούτε σας ακούσουν, βγαίνοντας από εκεί, τινάξτε και τη σκόνη που είναι κάτω από τα πόδια σας, ως μαρτυρία εναντίον τους. Σας διαβεβαιώνω ελαφρότερη θα είναι η τιμωρία στα Σόδομα ή τα Γόμορρα κατά την ημέρα της κρίσης, παρά σ' εκείνη την πόλη.» (Κατά Μάρκον 6: 10-11)
Προφανώς το τίναγμα της σκόνης των υποδημάτων καθώς βγαίνει κάποιος από ένα σπίτι είναι μια μορφή κατάρας. Αποτελεί έκπληξη ότι ο Ιησούς έδωσε τέτοια οδηγία, ο οποίος είχε πει, «ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς.»
Παρόμοια προτροπή βρίσκουμε και στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο: «Σε οποιαδήποτε όμως πόλη μπαίνετε και δεν σας δέχονται, αφού βγείτε έξω στις πλατείες της, να πείτε:
Και τη σκόνη που κόλλησε σε μας από την πόλη σας την αποτινάζουμε σε σας. (…)
Και σας λέω, ότι κατά την ημέρα εκείνη ελαφρότερη θα είναι η τιμωρία στα Σόδομα, παρά σ' εκείνη την πόλη.» (Κατά Λουκά 10: 10-12)
Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη που η Ορθόδοξη Εκκλησία κληρονόμησε αυτό το εκδικητικό πνεύμα και χωρίς αναστολές ρίχνει αναθέματα και κατάρες εναντίον των εχθρών της.
Στις Πράξεις των Αποστόλων μαθαίνουμε ότι πολλοί χρησιμοποιούσαν «μαγικά» μαντήλια και περιζώματα που είχαν αγγίξει τον Απ. Παύλο:
«Και ο Θεός, δια μέσου του Παύλου, έκανε μεγάλα θαύματα· ώστε και επάνω στους ασθενείς φέρνονταν από το σώμα του μαντήλια ή περιζώματα, και έφευγαν απ' αυτούς οι ασθένειες, και τα πονηρά πνεύματα έβγαιναν απ' αυτούς.» (Πράξεις 19: 11-12)
Η ιστορία των μαγικών μαντηλιών και περιζωμάτων χρησιμοποιείται ως άλλοθι για την Ορθόδοξη ειδωλολατρία, όπως η υποτιθέμενη ζώνη της Παναγίας και άλλα «ιερά» συμπράγκαλα.
Σε μια άλλη περίπτωση ο Απ. Παύλος αντιπαρατέθηκε με ένα μάγο, τον Ελύμα, και τον τύφλωσε με ένα του λόγο:
«Όμως, αντιστεκόταν σ' αυτούς ο Ελύμας ο μάγος (επειδή έτσι ερμηνεύεται το όνομά του), ζητώντας να αποτρέψει τον ανθύπατο από την πίστη.
Όμως, ο Σαύλος, που αποκλήθηκε και Παύλος, αφού έγινε πλήρης από το Πνεύμα το Άγιο, και ατενίζοντας σ' αυτόν, είπε: Ω, εσύ, που είσαι γεμάτος από κάθε δόλο και κάθε ραδιουργία, υιέ του διαβόλου, εχθρέ κάθε δικαιοσύνης, δεν θα παύσεις να διαστρέφεις τους ίσιους δρόμους του Κυρίου; Και τώρα, δες, το χέρι του Κυρίου είναι εναντίον σου· και θα είσαι τυφλός, χωρίς να βλέπεις τον ήλιο, μέχρις ορισμένου καιρού.
Κι αμέσως, έπεσε επάνω του αμαύρωση και σκοτάδι· και γυρίζοντας ολόγυρα ζητούσε χειραγωγούς.
Τότε, βλέποντας ο ανθύπατος το γεγονός, πίστεψε, μένοντας έκπληκτος με τη διδασκαλία του Κυρίου.» (Πράξεις 13:8-12)
Πώς σας φαίνεται ο προσηλυτισμός δια της κατατρομοκράτησης; Έπρεπε να τυφλωθεί ο μάγος για να πιστέψει ο ανθύπατος; Εδώ έχουμε μια επίδειξη μαγικής δύναμης – δύναμης του λόγου – του Παύλου. Δεν πιστεύω ότι η πράξη αυτή ήταν ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Άλλωστε υπάρχει η οδηγία στην Καινή Διαθήκη «ευλογείτε και μη καταράσθε»!
Τα εργαλεία του Θεού είναι αγάπη και έλεος. Οποιοσδήποτε άλλος τρόπος που βλάπτει το συνάνθρωπο, προσωρινά ή μόνιμα, έχει αρνητικές συνέπειες στην ψυχή εκείνων που πρόφεραν την καταδίκη. Ενωρίτερα ή αργότερα θα κληθούν και οι ίδιοι να πληρώσουν γι’ αυτό. Εξάλλου ο φόβος δε μπορεί να είναι μέσον για να οδηγηθεί κάποιος στο Θεό.
Όπως βλέπουμε, δεν είναι όλα όσα αναφέρονται στη Βίβλο θεόπνευστα, ούτε όλες οι πράξεις των προφητών και των αποστόλων είναι άγιες...
http://maria-seferou.blogspot.com/2010/09/blog-post_15.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου