Τίμιο ξύλο. Μέχρι και χριστιανοί αγανάκτησαν από την εμπορία του

«Τίποτε δεν έχει μείνει χωρίς εμπορική εκμετάλλευση κι απ 'αυτό δεν εξαιρείται η θρησκεία και η θρησκοληψία. Πρώτη διδάξαντες, μάλιστα, οι ίδιοι οι άνθρωποι της εκκλησίας, που ανά τους αιώνες επέτρεψαν και μάλιστα ενθάρρυναν την ανάπτυξη της βιομηχανίας αντικειμένων θρησκευτικού εμπορίου. Τα αναρίθμητα ιερά λείψανα, ο ατέλειωτος αριθμός εικόνων την με «υπογραφή» δήθεν του ευαγγελιστή Λουκά, τα εργόχειρα των μοναχών, ακόμη και η "Έκθεση Θησαυρών του Αγίου Όρους", στη Θεσσαλονίκη, που ξεκίνησε με αφορμή την πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης αλλά συνεχίζεται εξαιτίας της αθρόας προσέλευσης επισκεπτών (και είσπραξης εισιτηρίων )...". ΤΥΧΙΚΟΣ Τι είναι το ΤΥΧΙΚΟΣ? Είναι ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ. ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ ΣΤΗ ΒΙΒΛΟ - ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ (http://www.tyxikos.gr/00-1112-19.html ), «όπου απ τα επόμενα. Το "Τίμιο Ξύλο''... και η ελληνική παρακαταθήκη Έχει μεγάλο δίκιο ο κ. Μαρίνος σε όσα γράφει στο προηγούμενο κείμενο, ιδιαίτερα μάλιστα όταν, όπως επιβεβαιώθηκε από την έρευνά μας, στην Ελλάδα υπάρχουν τουλάχιστον εννέα τεμάχια από το Τίμιο Ξύλο και επιπλέον, "το μεγαλύτερο τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου σε ολόκληρο τον κόσμο. [8] Για του λόγου το αληθές παρουσιάζουμε εδώ κατάλογο με τα μοναστήρια καθώς και ορισμένες από τις φωτογραφίες που βρήκαμε στο Διαδίκτυο στο. Γράφαμε πριν από πολλά τεύχη (ΤΥΧΙΚΟΣ 3 / 98) πως: «Τίποτε δεν έχει μείνει χωρίς εμπορική εκμετάλλευση κι απ 'αυτό δεν εξαιρείται η θρησκεία και η θρησκοληψία. Πρώτη διδάξαντες, μάλιστα, οι ίδιοι οι άνθρωποι της εκκλησίας, που ανά τους αιώνες επέτρεψαν και μάλιστα ενθάρρυναν την ανάπτυξη της βιομηχανίας αντικειμένων θρησκευτικού εμπορίου. Τα αναρίθμητα ιερά λείψανα, ο ατέλειωτος αριθμός εικόνων την με «υπογραφή» δήθεν του ευαγγελιστή Λουκά, τα εργόχειρα των μοναχών, ακόμη και η "Έκθεση Θησαυρών του Αγίου Όρους", στη Θεσσαλονίκη, που ξεκίνησε με αφορμή την πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης αλλά συνεχίζεται εξαιτίας της αθρόας προσέλευσης επισκεπτών (και είσπραξης εισιτηρίων). Αλλά το σκανδαλοδέστερο ίσως από όλα αυτά τα "ιερά εμπορεύματα" είναι μάλλον το φαινόμενο του "τίμιου ξύλου", που ανά τους αιώνας πολλαπλασιάζεται για να καλύπτει την ζήτηση, με το αζημίωτο βέβαια. (...) Όλα στην αυτά "χριστιανική" Ελλάδα της 3ης χιλιετηρίδας, που ούτε χριστιανική είναι, ούτε ποτέ της έμαθε τη σημασία της θυσίας του Χριστού στον σταυρό!'' Δυστυχώς τίποτα δεν άλλαξε προς τη σωστή κατεύθυνση. Αντίθετα παρακολουθούμε τους θρησκευτικούς ταγούς της χώρας μας να αμιλώνται τους μεσαιωνικούς προκατόχους τους-σε δύση και ανατολή-στην παραθρησκεία και τον αποπροσανατολισμό του λαού μας. Στην ειδική σελίδα που διατηρεί στο Διαδίκτυο το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης, [1], όπου προβάλλεται το εποπτευόμενο από αυτό "Κέντρο Διαφύλαξης Αγιορείτικης Κληρονομιάς» (ΝΠΔΔ), παρατίθενται πίνακας με όλες τις Αθωνίτικες μονές καθώς και πληροφορίες για τα φυλασσόμενα από αυτές κειμήλια. Από αυτές ακριβώς τις επίσημες σελίδες του Ελληνικού Κράτους, πληροφορούμαστε και αντιγράφουμε:     * Στο σκευοφυλάκιο της μονής Κωνσταμονίτου "φυλάσσεται ένας βυζαντινός σταυρός εξαίρετης τέχνης, τεμάχιο τιμίου ξύλου, τμήματα από λείψανα πολλών αγίων ....[ 1]     Στο * σκευοφυλάκιο της μονής Βατοπεδίου "φυλάγονται πολλά και σπάνια κειμήλια, όπως τμήμα του Τιμίου ξύλου και η ζώνη της Παναγίας [2].     Στο * καθολικό της μονής Παντοκράτορος φυλάσσονται "τεμάχιο του χιτώνα του Χριστού, πλούσια διακοσμημένες λειψανοθήκες με τεμάχια του Τιμίου Ξύλου και λείψανα Αγίων. [3]     Στο * σκευοφυλάκιο της μονής Γρηγορίου φυλάσσονται "Δύο τεμάχια Τίμιου Ξύλου [4].     * Στο σκευοφυλάκιο της μονής Ξενοφώντος φυλάσσονται "αξιόλογα κειμήλια μεταξύ των οποίων σταυρός με τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου [5].     * Στο καθολικό της μονής Σίμωνος Πέτρας φυλάσσονται "πολύτιμες λειψανοθήκες, σταυροθήκη με Τίμιο Ξύλο [6].     * Επίσης, Τίμιο Ξύλο φυλάσσεται στο Εκκλησιαστικό Μουσείο στην Άναξο της Λέσβου, 25 χιλιόμετρα από τη Μυτιλήνη [7].     * Και σε βιβλίο που δημοσίευσε με τίτλο "Κόσμημα της Εκκλησίας», βιογραφώντας τον γέροντά του, ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος Βλάχος,-δεν ξέρουμε αν είναι ο ίδιος που έδωσε τη συνέντευξη που αναφέρεται στις προηγούμενες σελίδες-γράφει ότι στη Μονή Ξηροποτάμου, έχουν «το μεγαλύτερο τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου σε ολόκληρο τον κόσμο [8]. Αφού λοιπόν υπάρχει εδώ τέτοια μεγάλη «παρακαταθήκη'', κ?. Χριστόδουλε γιατί, κάνατε εισαγωγή από τα Ιεροσόλυμα κι αν όλα αυτά είναι παραμύθια, και κάποιοι, που δε θα έπρεπε, κοροϊδεύετε ασύστολα το λαό μας! Εκτός ****** ************************************************** ******************************* Χρειάζεται βρεγμένη σανίδα για το Τίμιο Ξύλο. Δίωξη δημοσιογράφου από αρχιμανδρίτη Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος. Κύριε Ροΐδη, (http://roides.wordpress.com/2011/02/25/25feb11/ ) Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν ενδιαφέρθηκαν να βρουν το σταυρό του Χριστού και να τον μετατρέψουν σε αντικείμενο λατρείας. Άλλωστε πως θα μπορούσε να βρεθεί αυτός ο σταυρός? Δεν σκέφτηκαν επίσης να θεωρήσουν ιερό ένα αποτρόπαιο όργανο θανάσιμου βασανιστηρίου, και να το αναπαραγάγουν σε αδαμοντοποίκιλτα αντίγραφα, όπως κανείς δεν διανοήθηκε να αναγορεύσει σε εθνικό σύμβολο τη σούβλα του Αθανάσιου Διάκου.«Όργανα Σωτηρίας» υπήρξαν και ο Ιούδας, ο Άννας, ο Καϊάφας, γιατί χωρίς αυτούς η Σταύρωση δεν θα γινόταν. Στη Μονή Αρχαγγέλου Θάσου προσκυνούν και κάποιον «Τίμιον Ήλον», δηλαδή καρφί του σταυρού, ας αγιοποιήσουν λοιπόν και τον Πιλάτο όπως έκαναν οι Κόπτες. Χωρίς αυτόν δε θα γινόταν η Σταύρωση. Οι Ορθόδοξοι θεωρούν το μαρτύριο του θεού τους εξαιρετικό, αλλά ξεχνάνε πως χιλιάδες άνθρωποι σταυρώθηκαν άδικα, όπως οι εξεγερμένοι δούλοι του Σπάρτακου, χωρίς η Εκκλησία να τους μνημονεύει. Ίσως γιατί παραβίασαν τις εντολές του Παύλου και δεν ήθελαν να είναι χαρούμενοι δούλοι που θα υπακούουν τυφλά στα αφεντικά τους, όπως ορίζει ο Απόστολος. Εξέχοντες μητροπολίτες όπως ο εκ μεταθέσεως δεσπότης Θεσσαλονίκης κ.Διονύσης Ρούσας δεν κρύβουν το θαυμασμό τους για τον Αρχισταυρωτή ιμπεριαλιστή Μεγαλέξανδρο που σταύρωσε εκτός των πολλών άλλων και 2000 νέους της Τύρου με την κατηγορία πως υπερασπίστηκαν την πατρίδα τους!Μάλιστα δεν δίστασε όταν πέθανε ο εραστής του ο Ηφαιστίωνας να σταυρώσει το γιατρό του τον Γλαυκία. Ο κ.Ρούσας βλασφημεί ΜΕ τόν χειρότερο τρόπο ΤΟ μαρτύριο του θεού του, και λέει αρλούμπες ( οι προτάσεις με παχειά γράμματα είναι σύνδεσμοι ): «πάνω στο μεγάλο θαύμα που έκανε ο Μ. Αλέξανδρος, οικοδομήθηκε η συνάντηση του Χριστιανισμού με τον Ελληνισμό και μας έδωσε μια Ελλάδα που λέγεται Βυζάντιο ». Δεν είναι ο μόνος που ασχημονεί. Το Άγιο Όρος που κι αυτό εμπορεύεται τον «Σταυρό» δεν δίσταζε να δέχεται δωρεές από τον ευσεβή Βλάχο ορθόδοξο Βλαντ τον Ανασκολοπιστή (Δράκουλα), που παλούκωνε μανιωδώς ανθρώπους, μαρτύριο πολύ χειρότερο από αυτό του Ιησού. Ο ιστορικός Ευσέβιος που αναφέρει την παραμονή της μέγαιρας Ελένης στα Ιεροσόλυμα δεν γράφει τίποτα για την ανακάλυψη του Σταυρού. Αν δεχθούμε πως η Αγία είχε και αρχαιολογικές ανησυχίες, θα καταφύγουμε στη μαρτυρία του Άγγ.Βλάχου («Μια φορά κι έναν καιρό ένας διπλωμάτης»), πρόξενου στα Ιεροσόλυμα που έβγαλε στη φόρα πολλά άπλυτα του βορβορώδους αυτού πατριαρχείου και γράφει: «Όταν διαβάζει κανείς το χρονικό (απόκρυφο υποθέτω) της ανακαλύψεως του Τ. Σταυρού από την Αγία Ελένη, φρικιά με τα απάνθρωπα βασανιστήρια που μεταχειρίστηκε η Αγία για να αναγκάσει τρεις Εβραίους να της αποκαλύψουν το μέρος όπου είχαν κρύψει το Τ. Ξύλο. Τρεις μέρες τους βασάνιζε κάνοντας το χριστιανικό της χρέος και, αν θυμούμαι καλά, τους θανάτωσε όταν της είπαν την αλήθεια, όχι βέβαια για να τους απαλλάξει ευσπλαχνικά από την ζωή, αφού τους είχε σπάσει τα κόκαλα και τους είχε παντοιοτρόπως τσουρουφλίσει, αλλά για να τους τιμωρήσει ". Η απλή λογική λέει πως η μάνα του Ισαπόστολου φονιά, θα παρουσίασε τον πρώτο σταυρό που βρήκε σαν σταυρό του Ιησού, ή για να γλυτώσουν τα θύματά της από τα μαρτύρια, της υπέδειξαν κάποιο τυχαίο σταυρό. Η απατεώνισσα σεβόταν τόσο το σταυρό που βρήκε, που τον έσπασε και άφησε ένα κομμάτι στο συνέταιρό της πατριάρχη Ιεροσολύμων Μακάριο. Ο γιός της φέρεται πως είχε τάχα ανοίξει δουλειές με το σταυρό με το γνωστό όραμα. Ο έγκυρος Βυζαντινολόγος Αλ.Βασίλιεφ σωστά παρατηρεί πως οι πληροφορίες για το «Εν τούτω Νίκα» είναι τόσο αντίθετες μεταξύ τους, ώστε δεν μπορούν να αξιοποιηθούν ως ιστορικό υλικό. Ο ίδιος ο αυλοκόλακας «ιστορικός» επίσκοπος Ευσέβιος στην «Εκκλησιαστική Ιστορία» του δεν λέει τίποτα για το ελληνόγραμμα που είχε τάχα δει ο ανελλήνιστος και χωρίς μόρφωση χοντράνθρωπος Δαλματός ή Αλβανός (Ιλλυριός). Το 614, ο υποτιθέμενος Σταυρός του Χριστού, απήχθη μαζί με τον πατριάρχη Ζαχαρία, από τους Πέρσες, αλλά ο μεθεπόμενος πατριάρχης Σωφρόνιος που περιέγραψε την άλωση της Ιερουσαλήμ, δεν αναφέρει τίποτα για την απαγωγή του Σταυρού. Το 626 ο Σταυρός υποτίθεται πως επέστρεψε ύστερα από τη νικηφόρα έκβαση του πολέμου του αυτοκράτορα Ηράκλειου κατά των Περσών. Το όργανο του ορθόδοξου θεού, ο αυτοκράτορας Ηράκλειος ήταν ένας αιμομίκτης που είχε παντρευτεί σε δεύτερο γάμο τη Μαρτίνα, κόρη της αδελφής του. Ο ίδιος ο πατριάρχης Σέργιος, ευλόγησε το ανοσιούργημα, πράξη που κανονικά θα έπρεπε να επισύρει την καθαίρεσή του. Αντί γι'αυτό η Εκκλησία τον αγιοποίησε. Όπως ήταν φυσικό κάμποσα από τα 9 παιδιά που αράδιασε το ζευγάρι (Ο αιμομίκτης είχε και δυο ακόμη με την επιληπτική πρώτη του γυναίκα), γεννήθηκαν αρρωστιάρικα. Είχε ακόμη έναν τουλάχιστον νόθο γιό τον Ι. Αθαλάριχο, που μαζί με τον ξάδελφό του τον Μάγιστρο Θεόδωρο συνωμότησε κατά του πατέρα του. Ο Υψωτής του Σταυρού έκοψε τη μύτη και τα δυο χέρια του γιού του και τον εξόρισε. Τα ίδια έκανε και στον Θεόδωρο, κόβοντάς του επιπλέον και το πόδι ένα.Ο διάδοχος του Ηράκλειου ο Κωνσταντίνος ο 3ος, γιός από τον πρώτο του γάμο, δολοφονήθηκε από τη Μαρτίνα και τον συμβασιλέα ετεροθαλή αδελφό του Ηρακλεωνά 3 μήνες μετά την ενθρόνισή του. Τιμωρήθηκαν από τον γιό του Κωνσταντίνου ο μεν 15χρονος Ηρακλεωνάς με ρινοκοπία η δε Μαρτίνα με γλωσσοτομία. Η αχαριστία του ορθόδοξου θεού προς την ευσεβή οικογένεια που ύψωσε τον Σταυρό του γιού του είναι αχαρακτήριστη. Πως τους άφησε να πέσουν τόσο χαμηλά? Η μέγαιρα Ελένη (λένε πως αυτή έβαλε το γιό της να σκοτώσει μετά το παιδί του τον Κρίσπο και τη γυναίκα του τη Φαύστα) ήταν μια πρώην γκαρσόνα που εκδιδόταν στους πελάτες του πατέρα της και προφανώς δεν είχε κάνει αρχαιολογικές σπουδές, οι δε μέθοδοι ανασκαφής και τεκμηρίωσης που ακολούθησε ήταν για τα μπάζα. Οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί Φιλοστόργιος και Νικηφόρος, αναφέρουν ότι τάχα ο Σταυρός που εντοπίσθηκε με θαύμα, τοποθετήθηκε πάνω σε νεκρή κι αυτή αναστήθηκε! Η γνησιότητα του Σταυρού είναι αυτή που δείχνουν οι τεράστιες ιστορικές επιδόσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας στις αγυρτίες τις λειψανεμπορίες και σε κάθε λογής απάτες. Πέρα από αυτό προβάλλει και μια απορία., "... Είναι τόσα τα χρόνια που πραγματοποιείται το γνωστό εμπόριο με τα κομματάκια από τίμιο ξύλο και τόσα τα εκατομμύρια των πιστών που έχουν αγοράσει κι από ένα κομματάκι ... ... είτε στα Ιεροσόλυμα, είτε στο Φανάρι, είτε στο Άγιο Όρος, αφού εκεί υπάρχουν λέει και άλλα κομμάτια ... .... ... ώστε ο σταυρός ... θα ήταν ολόκληρο δάσος »(« Ριζοσπάστης », Ν.Μπ. 09.12.2000). Αλλά και η ευσεβής «Καθημερινή» παρεκτρέπεται: "πωλούν ... κοινά καυσόξυλα ως θαυματουργά και τίμια" (18-7-'99). Οι δημοσιογράφοι αγνοούν τα συνεχή θαύματα της εκκλησιαστικής Ιστορίας που με εκπληκτικό τρόπο αυξάνουν την περιουσία της και ασφαλώς θα κάνουν τον Τ. Σταυρό να γεννοβολά καινούργια κομματάκια σαν πολύτεκνη ελληνορθόδοξη νοικοκυρά που αραδιάζει κουτσούβελα για να πάρει επίδομα και να διοριστεί στο Δημόσιο. Άλλωστε τα 37 σώματα του αγ. Παγκρατίου, οι 26 κάρες του αγ. Ιουλιανού, τα 10 κεφάλια του Βαπτιστή, οι δυο κάρες του Χρυσοστόμου, βάζουν τον αμφισβητία στη θέση του. O μοναχός Καισάριος Δαπόντες περιγράφει μια ζητεία μαμούθ (8 ½ χρόνια) της αγιορείτικης μονής Ξηροποτάμου της οποίας ηγήθηκε ο ίδιος με δόλωμα ξύλο που της είχε δωρίσει ο αυτοκράτορας Ρωμανός. Σε Μολδαβία, Βλαχία, Κωνσταντινούπολη, Χίο, Σάμο, κλπ λαός, στρατός, ηγεμόνες και άρχοντες απέδειξαν όπως ομολογεί πως «ο Σταυρός ήτον εις εμέ κέρας της Αμαλθείας». Αυτό κι αν είναι θαύμα. Ο εκκλησιαστικός συγγραφέας Παυλίνος αναφέρει στην 11η επιστολή του ότι η Εκκλησία των Ιεροσολύμων αποφάσισε να τεμαχίσει το Τ. Ξύλο και να το διανείμει σε όλη την Εκκλησία. Αυτό δεν εξηγεί βέβαια πως βρίσκονται εκατομμύρια τεμάχια, σε ιδιώτες και στις μονές του Αγ.Όρους, όπου τα κομματάκια του Τ. Ξύλου είναι τόσα πολλά όσα και τα μπουκαλάκια με τα ψυχοφάρμακα των καλόγερων. Οι μοναχοί μάλιστα, διακινούν και μια προφητεία πως στο τέλος του κόσμου θα ξανακολήσουν τα θραύσματα του Σταυρού. Ο Ι. Δαμασκηνός ("Περί εικόνων») δεν μας τα λέει καλά: «Ότι δεν προσκυνώ την ύλη είναι φανερό, διότι αν καταστραφεί το σχήμα ενός σταυρού που είναι κατασκευασμένος από ξύλο, το ρίχνω στη φωτιά να καεί». Ο μολυσματικός οχετός όμως του «Αγίου Φωτός» που λέγεται πατριαρχείο των Ιεροσολύμων κόβει κομματάκια ΑΠΌ τόν Σταυρό και ΟΧΙ μόνο δεν ΤΑ καίει Αλλα ΤΑ διαθέτει ως φυλαχτά. Το παρόν άρθρο οφείλεται στο δεσπότη Μεσσηνίας και στον αρχιμανδρίτη Φίλιππο Χαμαργιά, που προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τοπικό Δημοσιογράφο. Όπως έγραψε το «Παρόν»: "Διώκεται δημοσιογράφος της Μεσσηνίας για διασπορά ψευδών ειδήσεων κατόπιν μήνυσης που υπέβαλε Αρχιμανδρίτης της Μητρόπολης. Συγκεκριμένα, ο δημοσιογράφος Δημ. Σταματόπουλος ύστερα από ανακοίνωση του Αγ. Νικολάου Καλαμάτας ότι θα φιλοξενήσει τεμάχιο Ιερού Ξύλου, το οποίο θα μεταφερθεί για προσκύνημα από τη Μ. Σουμελά, έγραψε στις εφημερίδες «Φωνή» και «Μεσσηνιακός Λόγος» ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει τεμάχιο Τ. Ξύλου, γιατί αυτό που υπάρχει στη Σουμελά έχει καταγραφεί ως «ψήγμα», δηλαδή ως κόκκος φακής! Κατήγγειλε δε την αφίσα-κάλεσμα προς τους πιστούς ως παραπλάνηση διότι πιθανόν ο κόσμος να εννοούσε ότι είναι ο Τ. Σταυρός! Ο Αρχιμανδρίτης, αντί απαντήσεως, του έκανε μήνυση, τονίζοντας ότι τα κίνητρά του ήταν προσωπικά και είχε διάθεση να τον βλάψει και όχι να ενημερώσει τον κόσμο. Η υπόθεση θα εκδικαστεί στο Τρ.Πλημμελειοδικείο Καλαμάτας στις 28 Μαρτίου ". Ο μηνυόμενος (τ.Λυκειάρχης, μαζί με έναν ακόμη δημοσιογράφο και έναν Καθηγητή της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστήμιου Αθηνών), καταγγέλει πως ο δεσπότης Μεσσηνίας κ. Σαββάτος έδωσε την «ευλογία» του του για τη μήνυση. Ο αρχιμανδρίτης κ.Χαμαργιάς φαίνεται πως ειδικεύεται ΟΧΙ μόνο στις μηνύσεις, αλλά και στα θρησκευτικά γεγονότα γιατί είχε φέρει για προσκύνηση και το κρανίο του Αγ.Ραφαήλ Μυτιλήνης . Αποκλείω να κάνει για ΤΟ ΤΟ παγκάρι γιατί ΕΙΝΑΙ ένας φιλάνθρωπος υπεύθυνος του Φιλόπτωχου της Μητρ.Μεσσηνίας. Μόνο που ο αγ.Ραφαήλ είναι μεγάλη επιχείρηση στην οποία θα αφιερώσουμε ειδικό άρθρο. Προς το παρόν μεταφέρω εδώ τη μαρτυρία του δικηγόρου Π. Αναγνώστου, επίτιμου πρόξενου της Γαλλίας, που αποκάλυψε πως η ύπαρξη του τάφου του Ραφαήλ τεκμηριώθηκε με όνειρα πιστών, τα οποία αρχικά ο τότε μητροπολίτης χαρακτήρισε "ενύπνια γυναικαρίων τινών", που "με τα παραμύθια τους γελοιοποιούν τη θρησκεία μας». Όταν όμως ο κοινοτάρχης πήγε να διαμαρτυρηθεί για την «επιχειρούμενη αγιοποίηση κοινών αρχαιολογικών ευρημάτων», τον άκουσε να του λέει με υπομειδίαμα: "Και την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής σου δεν τη λογαριάζεις καθόλου?". Στο βιβλίο του «Πέτρινα χρόνια», καταθέτει μαρτυρία του εφόρου αρχαιοτήτων Λέσβου, που εκθέτει διαχειριστικά σκάνδαλα και μηνύσεις μεταξύ πρώην και νυν ηγουμένης ( Σ. Μπαλάσκας - "Ελευθεροτυπία" , 18-4-2001). Αρκούμαι σε ΜΙΑ ακόμη παραπομπή για ΤΑ κατορθώματα της ηγουμένης που κρατά ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ κλειδιά αυτής της πολύ κερδοφόρας βιομηχανίας θαυμάτων. Υ.Γ. Για το «Εν τούτω Νίκα» η Αρβελέρ: Συζητήσιμα τα ελληνικά του Κωνσταντίνου και το παραμύθι πλασαρίστηκε μετά τον 9ο αιώνα. http://www.athriskos.gr/modules/news/article.php?storyid=2067